Όταν γεράσω θα κουβαλάω στην πλάτη μου τα χρόνια της νιότης, θα θηλάζω τους καρπούς της ματαιοδοξίας και θα τυλίγω στους μαστούς μου το πνεύμα της σοφίας.
Όταν ξεγελάσω τους φόβους μου, θα έχει δύσει ο ήλιος για μένα και εγώ θα διαβάζω παραμύθια στους αμφότερους…
Χρύσα Θυμιοπούλου Συγγραφέας-Ηθοποιός.
Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Με την τέχνη του θεάτρου φλέρταρα το 2003. Αυτή η σχέση κράτησε μέχρι το 2011 και έπεται και συνέχεια.
Συντροφιά μέσα από τους εκάστοτε ρόλους, μου κρατούσε πολλές φορές το τραγούδι, άλλη μια τέχνη που αγαπώ πάρα πολύ.
Και έτσι αναπάντεχα πριν 2 χρόνια ήρθε η κυοφορία της ψυχής μου και των συναισθημάτων μου να χαραχτεί στα δύο πρώτα μου βιβλία με τίτλο: “Κυοφορία συναισθημάτων” και “Καλπάζουσας μορφής έρωτας” εκδόσεις όστρια.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Είναι πολλοί οι ταλαντούχοι ηθοποιοί που θαυμάζω, αλλά εδώ και χρόνια έχω ξεχωρίσει την αγαπημένη Πέγκυ Τρικαλιώτη.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Αυτές οι δύο λέξεις είθισται να πορεύονται μαζί. Επιτυχία είναι πάνω από όλα να είσαι άνθρωπος όσο το δυνατόν γίνεται και προπάντων σωστός και υπεύθυνος πολίτης απέναντι στην κοινωνία, αλλά και σε αυτό που κάνεις και αγαπάς.
Αν δεν υπάρχει αγάπη, ζήλος, πάθος, δουλειά και μεράκι για το οτιδήποτε, δεν έρχεται η επιτυχία, διότι δεν μπορείς να αγγίξεις τις ψυχές των ανθρώπων ούτως ώστε ο κόσμος να σε αγκαλιάσει και να στεφθείς με επιτυχία εφόσον η καριέρα σου έχει χτιστεί με γερά θεμέλια.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Αν φυτέψουμε ένα σπόρο στην γη και ρίξουμε το κατάλληλο λίπασμα, το ποτίζουμε κλπ. τότε θα ανθίσει ένα λουλούδι, αν κάνουμε όλα τα παραπάνω χωρίς να υπάρχει ο σπόρος δεν θα φυτρώσει ποτέ τίποτα.
Έτσι ακριβώς είναι και ο καλλιτέχνης γεννιέται και καλλιεργεί το ταλέντο που έχει.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Πεισματάρα στα όνειρά μου.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Τις περισσότερες φορές ναι, αλλά υπάρχουν και στιγμές
που η έμπνευσή μου κυοφορείται από εξωτερικά και όχι μόνο ερεθίσματα.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Προτιμώ να μην τοποθετηθώ για την καλλιτεχνική μου ιδιότητα και να αφουγκράζομαι με ευλάβεια το χαρακτηρισμό του κόσμου για εμένα ως καλλιτέχνη.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Τα μελλοντικά μου όνειρα είναι να κάνω πολλές παρουσιάσεις των βιβλίων μου γυρνώντας διάφορες πόλεις και νησιά της όμορφης Ελλάδας μας και να έρθω σε άμεση επαφή με τους αναγνώστες μου και να διαβάσει κι άλλος κόσμος την πένα της ψυχής μου. Ανυπομονώ να αγκαλιάσω τις καινούργιες νουβέλες μου που σε λίγο καιρό θα εκδοθούν και να ολοκληρώσω την πλοκή στο πρώτο μυθιστόρημα που γράφω, ακόμη δε κάποια τραγούδια που έχω γράψει να πάρουν τον δρόμο που τους έχει χαραχτεί. Για την ώρα λόγω της κατάστασης δεν μπορούμε να μπούμε σε στούντιο για ηχογράφηση και γιατί όχι να ξανά ερωτοτροπήσω με το σανίδι, μου λείπει πάρα πολύ το θέατρο και ο χαρακτήρας του κάθε ρόλου, πολύ δε περισσότερο το φλερτ που έχουμε εμείς οι ηθοποιοί με τον κόσμο και εύχομαι σύντομα ο πολιτισμός μας να ξανά ανθίσει. Σίγουρα έχω κι άλλα όνειρα για πάρα πολλά πράγματα που πιστεύω ότι λίγο πολύ τα έχουμε όλοι, τα πιο προσωπικά εννοώ.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποια θα διαλέγατε; Το θέατρο είναι ο πιο γοητευτικός εραστής “γένους θηλυκού”. Είναι μια θάλασσα που άλλοτε είναι φουρτουνιασμένη και άλλοτε γαλήνια αγγίζοντας όλες τις αισθήσεις σου, το ίδιο και η υποκριτική.
Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μια μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια έχουν αναδειχτεί νέοι καλλιτέχνες με ταλέντο, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο κάτι το οποίο δυστυχώς δεν γίνεται σε όλους τους χώρους της τέχνης και ιδίως της γραφής. Υπάρχουν αξιόλογοι συγγραφείς, λογοτέχνες και ποιητές που επιβάλλεται ο κόσμος να τους μάθει και να εμπλουτίσει τον πνευματικό του κόσμο και την ψυχοσύνθεση του, μέσα από την πένα τους και ειδικά η νεολαία.
Εύχομαι σε μία πολύ καλύτερη τέχνη σε όλο το φάσμα της για έναν πολύ καλύτερο πολιτισμό, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν ο καθένας με τον δικό του τρόπο και το ταλέντο τους να προσφέρουν πολλά πνευματικά λιθαράκια και να μην γίνεται μια συνεχής σαλαμοποίηση-ανακύκλωση κάποιων χαρακτήρων-προσώπων στις τέχνες, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις που αξίζουν και είναι αγαπημένοι στον κόσμο.
Στο θέατρο που σας βρίσκουμε; Εδώ και λίγα χρόνια δεν έχω κάποια θεατρική στέγη λόγω κάποιων προβλημάτων που επισκίασαν την υγεία μου, ευτυχώς δόξα τω θεώ όλα καλά και ευελπιστώ μιας και τα τελευταία χρόνια που διαμένω στην πρωτεύουσα να ξαναβρεθώ σε θεατρική σκηνή και γιατί όχι να ερμηνεύσω και έναν από τους θεατρικούς μονολόγους που έχω γράψει.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του polismagazino; Χαμογελάστε σε ό,τι φέρει η ζωή στο διάβα σας και προχωρήστε μπροστά με λάβαρο την ελπίδα και τα όνειρα. Η εδώ ζωή πεθαίνει όταν δεν εισπνέουμε όνειρα.
Και κάτι ακόμα, αν κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και συντρίψουμε τον εγωισμό μας θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και ο κόσμος μας θα γίνει πιο όμορφος, δεν είναι ακατόρθωτο, όλοι μαζί μπορούμε.
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα, σας διακατέχουν; Ο εγκλεισμός σίγουρα δεν είναι το καλύτερο για κανέναν και για πολλούς λόγους, αλλά δεν μπορούμε να ρισκάρουμε την υγεία μας και να φλερτάρουμε με τον θάνατο.
Τα συναισθήματα που με διακατέχουν είναι ανάμεικτα, αλλά προσπαθώ να μην σκέφτομαι συνέχεια όλο αυτό που ζούμε και επουδενί λόγο δεν βλέπω συνέχεια ειδήσεις και οτιδήποτε αναφέρεται στον κορωνοϊό και τα συνεπακόλουθα του, όχι από αδιαφορία αλλά αν κάνω κάτι τέτοιο θα δημιουργήσω ψυχολογική κάκωση στην υγεία μου και στον συναισθηματικό μου κόσμο. Για οτιδήποτε όσον αφορά την ιογενή λαίλαπα που βιώνουμε και γενικότερα, ενημερώνομαι από έγκυρα site και από τις φίλες μου και συναδέλφισσες μου που δουλεύουν στα νοσοκομεία, οι οποίες είναι στην πρώτη μάχη και η αγωνία και η στεναχώρια τους ζωγραφίζεται στα πρόσωπα τους όταν τις βλέπω μέσω βιντεοκλήσης και τις νιώθω μέσα από το θλιβερό ηχόχρωμά τους. Εδώ να σημειώσω ότι οι φίλες μου- νοσηλεύτριες δεν είναι της συνωμοσιολογίας, ούτε απειλείται η δουλειά τους που είθισται να ακούγεται στο διαδίκτυο, δεν ξέρω για τον ιδιωτικό τομέα. Είναι νοσηλεύτριες που αγαπάνε τον συνάνθρωπο, αγαπάνε την οικογένειά τους φοβούνται μήπως και νοσήσουν από τον κορονοϊό και λογικό είναι, κάποιες έχουν νοσήσει και έχουν κερδίσει την μάχη κάποια μέλη από τις οικογένειες τους δυστυχώς απεβίωσαν και διερωτώνται και εκείνες όσο και οι γιατροί στα νοσοκομεία που συζητάνε μεταξύ τους, γιατί στις ειδήσεις λένε λιγότερα κρούσματα από αυτά που υπάρχουν.
Επουδενί λόγο δεν τα λέω αυτά για να σπείρω πανικό, δεν είναι αυτή η πρόθεση μου, δεν είμαι υπέρ του εγκλεισμού, γιατί δυστυχώς έχει φέρει τα πάνω κάτω στις ζωές μας και έχει εξοστρακίσει την οικονομία της χώρας, αλλά δεν είμαι και αναίσθητη, πρωτίστως ως άνθρωπος και ως αποκλειστική νοσοκόμα που δούλευα μέχρι πριν λίγο καιρό και νοιάζομαι για τον συνάνθρωπο. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπάρχει πανικός και τρομολαγνεία, αλλά καλοί μου συνάνθρωποι. Πρέπει να προστατεύσουμε την υγεία μας και να ζήσουμε για πολλά χρόνια ακόμη και όχι να λέμε δεν υπάρχει ο ιός κλπ. Δεν μπορείτε να ξέρετε όταν δεν δουλεύετε μέσα σε νοσοκομεία, δεν μπορείτε να έχετε γνώμη για όλα και για όλους το λέω με αγάπη, απλά να μην κάνετε την καθημερινότητά σας πιο δύσκολη ότι λένε πολλά ψέματα κλπ. Σίγουρα κάπου υπάρχει και η παραπληροφόρηση άλλο αυτό, δυστυχώς είναι κατασκευασμένος ο ιός και υπάρχει και δυστυχώς φεύγουν ζωές που πολλές φορές δεν είναι ασθενείς με υποκείμενα νοσήματα, κάτι το οποίο προσβάλλει τους πνεύμονες και ο κορεσμός πέφτει στα 80-70 και δεν κάνει εξαιρέσεις σε ηλικίες κλπ.
Στο χρονικό του εγκλεισμού που βιώνουμε προσπαθώ να κάνω θετικές σκέψεις και γιατί όχι να επιμένω στα όνειρα μου και στην πραγμάτωση αυτών κάποια στιγμή, προσεύχομαι στον Θεό και στην Παναγιά και αισθάνομαι πολύ καλύτερα εισπράττοντας πνευματική δύναμη και πολύ καλή ψυχολογία. Σαφέστατα κάνω την καθημερινή σωματική άσκηση δίπλα στην θάλασσα, είμαι πολύ ευλογημένη που τα τελευταία χρόνια μένω σε μία υπέροχη περιοχή που συνδυάζει βουνό και θάλασσα, πηγαίνω στην εργασία μου, βλέπω πολλές κωμικές ταινίες και παλιές σειρές στο YouTube και καινούργιες, ακούω τραγούδια, εννοείται ότι γράφω, ευτυχώς η έμπνευση τον τελευταίο καιρό έχει γίνει η σκιά μου, μα πάνω από όλα βρίσκω πράγματα να κάνω με τους ανθρώπους της οικογένειας μου παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια και να μείνω κάποιες ώρες μόνη μου ώστε να κάνω την αυτοκριτική μου.
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές τελικά σε όλη αυτή την υπόθεση; Ακόμα κι εμείς οι τηλεθεατές που ακούμε όλο αυτό τον διεφθαρμένο κόσμο που υπάρχει σε όλους τους χώρους, αλλά δυστυχώς τον ακούμε συνέχεια και γινόμαστε θύματα μιας ψυχολογικής κάκωσης με αυτό τον βομβαρδισμό.
Λυπάμαι βαθύτατα για όσες/οι έχουν υποστεί βιασμό, ξυλοδαρμό, σεξουαλική παρενόχληση, ανήθικες προτάσεις κλπ. Αλλά ως ενήλικες θα έπρεπε να είχαν μιλήσει πολύ νωρίτερα, έστω κάποια χρόνια μετά γιατί σίγουρα υπάρχει και το ψυχολογικό σοκ και ο φόβος, αλλά να μιλούσαν κατά τη γνώμη μου, τότε που ήταν σε ανθοφορία οι καριέρες και οι δόξες.
Σίγουρα δεν τους κρίνω δεν είναι αυτή η πρόθεση μου, απλά εκφράζω την άποψη – ερώτησή μου, γιατί τώρα και όχι τότε, που υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες για μια πολύ καλή καριέρα και μια μεγάλη δόξα.
Και δυστυχώς οι θύτες ήσαν ελεύθεροι και ανενόχλητοι να διαπράττουν τα ίδια και αλλού, δηλαδή έμμεσα κάποιοι γίνανε “συνένοχοι” και κρατούσαν την σιωπή τους για να μην χάσουν τι; την προβολή, την καριέρα την δόξα; και τώρα που υπάρχει ανομβρία στα πάντα; Τώρα τα λένε όλα και καλά κάνουν, κάλλιο αργά παρά ποτέ, την απάντηση όμως θα την δώσουν μόνοι τους όταν κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, το γιατί τώρα, το ξέρουν μόνο αυτοί.
Σίγουρα πρέπει να μιλάνε από οποιονδήποτε χώρο και να είναι ο κάθε άνθρωπος που βιάζεται, αλλά υπάρχει και το απόρρητο, ας πάνε σε έναν ψυχολόγο και να ανοίξουν τα εσώψυχα τους, σε έναν πνευματικό άνθρωπο και στον εισαγγελέα αλλά πάντα με το απόρρητο και να πιάσουν τους θύτες. Καλό είναι να μαθαίνουμε και εμείς το τι γίνεται, αλλά είναι πάρα πολύ ο ψυχολογικός βιασμός μέσα από αυτήν την συνεχή βομβάρδιση των γεγονότων, που δυστυχώς φοβάμαι ότι έχουμε να ακούσουμε κι άλλα από πολλούς χώρους και τυγχάνει να είμαστε κλεισμένοι μέσα για τον κορονοϊό για να προστατεύουμε την σωματική μας υγεία, αλλά πρέπει να προστατεύσουμε και την ψυχολογική και πνευματική μας υγεία. Ας το πάρουμε λίγο αλλιώς και να πάρουμε βαθιές εισπνοές για να αντέξουμε, αλλιώς θα γίνουμε συγκάτοικοι όλοι στην τρέλα.
Στο σημείο αυτό να ξανά τονίσω ότι εξέφρασα την άποψη μου και ότι συμπαραστέκομαι στους ανθρώπους που έχουν περάσει άσχημα έστω και νοερά, δεν κρίνω κανέναν όσο για τους θύτες δεν μπορώ να πω κάτι δεν είμαι Θεός για να κρίνω, πολύ φοβάμαι ότι μέσα στις αλήθειες των καταγγελιών αυτών, υπάρχουν και κάποια ψέματα, γιατί το χρήμα πολλοί το μίσησαν την δόξα ουδείς και νομίζουν ότι κάποιοι θα γίνουν γνωστοί φτιάχνοντας τέτοιες μυθοπλασίες, αυτό το αναφέρω για το θέμα το ότι ”είχαν ανήθικες προτάσεις που λένε κάποιες/οι για να πάρουν ένα ρολό κλπ”, πράγματα τα οποία τα ξέρουμε όλοι χρόνια τώρα. Δυστυχώς ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός, ενώ η τέχνη είναι κομψοτέχνημα. Στο παρασκήνιο όχι πάντα, υπάρχει δυσωδία πρέπει να εκλείψει αυτό, όταν όμως οι ατάλαντες/οι υπέκυπταν ή πλήρωναν δεν ξέρω με ποιον τρόπο είχαν πρωταγωνιστικούς ρόλους και οι ταλαντούχοι καθότανε στο σπίτι τους, γιατί δεν μιλάγανε τότε και μιλάνε τώρα που δεν έχουνε δουλειά και η δόξα θάφτηκε μέσα από αυτήν την ιογενή λαίλαπα, να λέμε και αλήθειες γιατί γίνεται όλο αυτό το πανηγύρι κάποιων ψευδών καταθέσεων, όσο για τις αληθινές καταθέσεις ανθρώπων που έχουν υποστεί βιασμό και οποιαδήποτε μορφή βίας εύχομαι να γίνουν πολύ καλά ψυχικά μέσα τους και να προχωρήσουν μπροστά στην ζωή τους όπως έχουν κάνει μέχρι τώρα και να προσπαθήσουν να συγχωρήσουν για να λυτρωθεί η ψυχή τους, τότε θα νιώσουν ακόμα καλύτερα.
Μέσα από τον καλλιτεχνικό χώρο δεν έχω υποστεί κάτι τέτοιο ευτυχώς. Στην ηλικία των 9 ετών είχα πάει σε μια γειτονική ταβέρνα να πάρω βαρελίσιο κρασί, θα είχαμε γιορτή στο σπίτι και ο ιδιοκτήτης πρέπει να ήταν σε ηλικία 60 ετών τότε, στην αποθήκη που ήταν τα βαρέλια με το κρασί, μου είπε να πάω κοντά του, ανυποψίαστη πήγα και ξεκούμπωσε το παντελόνι του και πήγε να με πειράξει, ευτυχώς είχα την δύναμη και πετάχτηκα σαν ελατήριο και έφυγα. Λυπάμαι που σαν παιδί τότε δεν μίλησα ούτε στους γονείς μου, ευελπιστώ να μην το είχε κάνει σε κανένα άλλο παιδί, μίλησα στην μητέρα μου για αυτό το γεγονός δύο χρόνια μετά εφόσον αυτός ο “άνθρωπος” απεβίωσε. Δυστυχώς σε κάθε γειτονιά σχεδόν συναντούμε πολλές μορφές βίας, μακάρι ο κόσμος μας να γίνει καλύτερος.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Η επιστήμη σίγουρα εξελίσσεται, γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι νοσηλευτές και γιατρούς και όχι μόνο μας τρομάζει και μας βάζει σε σκέψεις. Σίγουρα αυτό που έχω δει στη δουλειά μου όταν δούλευα ως αποκλειστική νοσοκόμα και αυτά που έμαθα όταν σπούδαζα ΔΕ νοσηλευτική, κανένα εμβόλιο δεν μας καλύπτει 100%.
Γενικότερα δεν είμαι υπέρ των εμβολίων των οποίων φτιάχνονται τόσο άμεσα. Εδώ θα εκφράσω την άποψή μου, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να με ακολουθήσουν κάποιοι ή όχι. Ο καθένας έχει μυαλό θέλω να πιστεύω και θα πάρει την απόφαση για την ζωή του και για την υγεία του, είτε είναι να το κάνει είτε όχι, ακόμα είμαι στις πιθανότητες 90% να μην το κάνω και ένα 10% κάποια στιγμή να το κάνω παρόλο που ανήκω στις ευπαθείς ομάδες με την αλλεργική δύσπνοια και τις άπνοιες, αυτό βέβαια είναι στην κρίση μου.
Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες νοσηλεύτριες και γιατροί ακόμα και το εμβόλιο του Η1 Ν1 δεν το έχουν κάνει. Τώρα αν είναι αποτελεσματικό το εμβόλιο για τον κορονοϊό ή όχι χρειάζεται πιστεύω καιρός για να δούμε την αποτελεσματικότητά του. Δεν μπορώ να ξέρω, δεν είμαι η κατάλληλη, αλλά πάντα ο χρόνος φανερώνει τα υπέρ και τα κατά, αυτά όσον αφορά την άποψη μου για το εμβόλιο.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εαν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Στη ζωή μου, όπως και στους ρόλους μου στο θέατρο, αλλά όπως και μέσα από τους ήρωες των κειμένων μου στα βιβλία, πάντα παντρεύω τη μυθοπλασία με την αλήθεια την ώρα που τα βιώνω ως καλλιτέχνης, έτσι και τώρα θα εκφράσω την αλήθεια που ψυχανεμίζομαι βάση της κατάστασης, ότι σίγουρα όλο αυτό θα μας αφήσει κάποιες πληγές πάσης φύσεως και οικονομικές, ίσως και πτώχευση, αλλά έχω την ελπίδα και πάντα υπάρχει ελπίδα γιατί υπάρχει Θεός και ελπίζω ότι θα πάνε τα πράγματα κάποια στιγμή πάρα πολύ καλύτερα, αλλά μέχρι τότε χρειάζεται υπομονή και καλή πνευματική και ψυχολογική υγεία.
Σε αυτό το σημείο να ευχηθώ υγεία, ευτυχία και θετικές σκέψεις σε όλο τον κόσμο και να συνεχίζουμε να κάνουμε όνειρα και να μην ξεχνάμε ότι: εφόσον νύχτωσε θα ξημερώσει.
Σύντομο βιογραφικό. Η Χρύσα Θυμιοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Λαμία, το 1981.
Γόνος πολύτεκνης οικογένειας η τρίτη κατά σειρά, κληρονομώντας το καλλιτεχνικό γονίδιο από τον πατέρα της.
Σπούδασε ΔΕ νοσηλευτική.
Από το 2003 έως το 2011 πρωταγωνίστησε σε θεατρικές παραστάσεις στο ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης.
Το 2004 συμμετείχε στην άφιξη της ολυμπιακής φλόγας στο κάστρο της Λαμίας, ως Λάμια και ως ιέρεια στα Θερμοπύλεια 2009.
Η αγάπη της για τις τέχνες την έφεραν πριν λίγα χρόνια στην πρωτεύουσα.
Το 2019 εκδόθηκαν τα δύο πρώτα της βιβλία με τίτλο: Κυοφορία συναισθημάτων και Καλπάζουσας μορφής έρωτας εκδόσεις όστρια, καθώς επίσης σε λίγο καιρό θα εκδοθούν άλλες δύο μικρές νουβέλες της με τίτλο: Το μενταγιόν της πεταλούδας και Ενθάδε αναπαύεται ο έρωτας.
