Στα πλαίσια της συνεργασίας και της Χορηγίας Επικοινωνίας της πολιτιστικής ιστοσελίδας www.polismagazino.gr στην Ομαδική Εικαστική Έκθεση CHILDREN have the right NOT to remain silent, o Μιχάλης Γωνιωτάκης παρουσιάζει συνεντεύξεις εικαστικών που συμμετέχουν με έργα τους στην έκθεση. Η έκθεση προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής και παρουσιάζεται από την Τρίτη 1η Δεκεμβρίου, διαδικτυακά στην ιστοσελίδα του Δημήτρη Λαζάρου (concept – επικοινωνία) http://www.art-profiles.net/447578319 ενώ στη συνέχεια θα παρουσιαστεί στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κασσαβέτη 18, Κηφισά σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν, μόλις αρθεί η καραντίνα και ακολουθώντας πάντα τις επίσημες κυβερνητικές ανακοινώσεις σχετικά με το άνοιγμα των πολιτιστικών χώρων.
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Οι γονείς μου ενθυμούνται, ότι ενώ ολόκληρη η οικογένεια μαζευόμασταν για φαγητό στο τραπέζι, εγώ στη διάρκεια αυτού, ζωγράφιζα στις χαρτοπετσέτες. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ζωγραφίζω. Από την προσχολική ηλικία έως και σήμερα. Με πολύ μικρά διαλείμματα λόγω σχολείων και σπουδών. Και οι σπουδές μου όμως αργότερα, είχαν το ίδιο και συναφή αντικείμενο. Με το πέρας των σπουδών μου το 1989 άρχισα να εμφανίζομαι σε ομαδικές εκθέσεις και λάμβανα μέρος σε διαγωνισμούς από τους οποίους απέσπασα πολλά βραβεία. Μετά άρχισα να παρουσιάζω τη δουλειά μου σε γκαλερί, Μουσεία, Πινακοθήκες, διεθνής διοργανώσεις και Μπιενάλε τέχνης, μέχρι και σήμερα.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Σύμφωνα με τους κατά καιρούς ιστορικούς τέχνης που ακούμπησαν με ευαισθησία πάνω στην δουλειά μου και σε ότι αφορά τα επίπεδα έργα μου, το έργο μου στέκεται πάνω στην εννοιολογική τέχνη των φωτορεαλιστών. Με ευαισθησία και έντονη μαρτυρία στους κοινωνικούς προβληματισμούς. Στις περιπτώσεις των εγκαταστάσεών μου, τα πράγματα διαφέρουν μια και είναι συνθέσεις μορφοπλαστικού περιεχομένου με ενότητα και συνέπεια. Αυτή η ενότητα και συνέπεια στη σύνθεση, εξαιτίας της γραφής, απαντώνται στα μεταϊμπρεσιονιστικά πειράματα των Georges Seurat και Paul Signac, στο πλαίσιο του πουαντιγισμού ή του διαιρετισμού (divisionisme) που επεδίωξαν μια επιστημονική αντικειμενικότητα στη διατύπωση του θέματος, πολύ πιο αυστηρή από αυτή του ιμπρεσιονισμού.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Όλα τα θέματα που αφορούν τον άνθρωπο με αφορούν και με εμπνέουν. Η τέχνη μου έχει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Είτε εμπεριέχει υπαινιγμούς, είτε όχι. Είναι παρούσα για να θέσει προβληματισμούς και ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τις συναναστροφές των ανθρώπων, με τις εν γένει σχέσεις τους με την κοινωνία που τους περιβάλλει, με τις συνθήκες τις συνήθειές τους και τον τρόπο που ζουν και δρουν. Με τους προβληματισμούς και τις ανάγκες τους. Πριν ξεκινήσω μια θεματική ενότητα ή μια εγκατάσταση κάνω έρευνα. Κοινωνιολογική, Ψυχολογική, Ιστορική, Παιδαγωγική, Φιλοσοφική και μετά μπαίνω στη διαδικασία της κατάθεσής μου στον καμβά ή στις γλυπτικές μου κατασκευές.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Υπάρχουν καλλιτέχνες και προσωπικότητες, που θαυμάζω ασφαλώς. Που τιμώ και προσκυνώ στις αξίες τους και την ποιότητά του έργου τους. Σύγχρονοι ή μη, συχνά ανατρέχω σε αυτούς και ξαναμελετώ το έργο τους. Σπουδαίοι λογοτέχνες και Καλλιτέχνες όπου το έργο τους είναι σταθμός στην εξέλιξη της ιστορίας της τέχνης και της ζωής. Εκτιμώ απίστευτα και όταν εκτιμώ ασφαλώς με επηρεάζουν από τον Ελληνικό χώρο ο Φωστιέρης, η Βερβενιώτη, ο Μπουκάλας, ο Κοροβέσης, η Ποταμιάνου, η Λοιζίδου, ο Βολανάκης, ο Μαλέας, ο Κουνέλης, ο Κανιάρης ο Καπελώνης, ο Παπαϊωάννου κ.α.. Από εκτός Ελλάδος ο Γκάντι, ο Λούθερ Κίγκ, ο Καμύ, ο Ράιχ, ο Έσσε, ο Μπόρχες, ο Πόε, ο Παμούκ, ο Γιάλομ, ο Βάγκ Γκόγκ, ο Μούρ, ο Ρόλθκο, ο Πόλλοκ, ο Ριβέρα, η Κάλο, ο Καντίσκι, η Αμπράμοβιτς, ο Άι Γουέι κ.λ.π.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Να παραμείνω πάντα πιστή στο όραμά μου για την τέχνη. Να δημιουργώ έργα που να έχουν λόγους ύπαρξης με αναγνωρίσιμη ταυτότητα. Να συμμετέχω σε περισσότερες Μπιενάλε τέχνης εντός και εκτός Ελλάδος (ήδη έχω συμμετάσχει στην Μπιενάλε του Μεξικού και της Αργεντινής) και να κάνω έργα τόσο επίπεδα όσο και εγκαταστάσεις που να είναι άξια, να φιλοξενούνται σε Μουσεία Σύγχρονης Τέχνης, Πινακοθήκες και Γκαλερί. Η εμπειρία μου από τις συμμετοχές μου σε χώρες εκτός Ελλάδος όπως: η Σουηδία, η Νορβηγία, η Φιλανδία, η Ισπανία, το Μαρόκο, η Κίνα, η Μογγολία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Τουρκία, η Νέα Υόρκη, η Αργεντινή, το Μεξικό, η Ρωσία και το Ντουμπάι, με δίδαξαν πόσο πρέπει να σέβομαι την τέχνη μου και να αφουγκράζομαι το σφυγμό της.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Ο Πολιτισμός στην Ελλάδα δυστυχώς είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Τι σας λέει το γεγονός ότι σταμάτησαν να διδάσκονται τα καλλιτεχνικά στα Λύκεια και Γυμνάσια; Η πολιτεία δεν υποστηρίζει την τέχνη. Εκτός των άλλων την σκυτάλη έχουν πάρει οι συλλέκτες με τις συλλογές τους και οι επιμελητές και κριτικοί τέχνης, που επιβάλλουν τις θέσεις τους πολλές φορές στο έργο του καλλιτέχνη. Ωστόσο η τέχνη σήμερα είναι πανταχού παρούσα στην Ελλάδα. Ξένοι και Έλληνες καλλιτέχνες με διεθνή φήμη και παγκόσμια προβολή παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε χώρους ξεχωριστούς, ιστορικούς, αισθητικά αξεπέραστους, μυσταγωγικούς. Αρχαία θέατρα, ενετικά κάστρα, βιομηχανικοί χώροι που έχουν ανακαινιστεί, παλιές αποθήκες, πλατείες, πεζόδρομοι και τα παραδοσιακά χωριά της Ελλάδας. Τα πάντα μεταμορφώνονται σε ένα απέραντο πλουραλιστικό και προκλητικό συνάμα σκηνικό, όπου έχουμε την ευκαιρία να έρθομε σε επαφή με τη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Πιστεύω πως υπάρχει δυναμική στις καλές τέχνες παρόλο που αναμφισβήτητα υπάρχουν πολλές δυσκολίες, διάφορες αγκυλώσεις όπως η γραφειοκρατία, αλλά και κάποιες καθυστερήσεις που μας χαρακτηρίζουν. Ωστόσο, παρά το ότι ίσως το γενικό περιβάλλον δεν ευνοεί τις τέχνες τόσο όσο σε άλλες χώρες, υπήρξαν και υπάρχουν μεγάλοι καλλιτέχνες με πολύ ιδιαίτερη ματιά, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αυτή τη στιγμή μετά από πρόσκληση, δουλεύω για ένα πρότζεκτ που πρόκειται να παρουσιαστεί στην Πινακοθήκη της Κέρκυρας. Αφορά μια εγκατάσταση στο χώρο. Ο επόμενος στόχος μου είναι να παρουσιαστεί μια θεματική που είχα δουλέψει την πρώτη περίοδο της καραντίνας που σχετίζετε με τη στάση των ανθρώπων απέναντι στα σημερινά γεγονότα. Να παρουσιάσω μια προηγούμενή μου δουλειά σε διάφορους χώρους στην Ελλάδα. Να ολοκληρωθεί ένα φεστιβάλ τέχνης, που επιμελούμαι και σταμάτησε τη δράση του λόγω του λόκ ντάουν. Υπάρχουν κι άλλα σχέδια που όμως σ ένα τόσο ρευστό περιβάλλον δεν ξέρω αν θα πραγματοποιηθούν ή όχι. Προέχει να είμαστε καλά, σωματικά και ψυχικά.
