Ο Χρήστος Πετρίδης, Πρόεδρος DREAMTEAM Κοιν.Σ.Επ, Διοργανωτής Εκδηλώσεων, σε μια συνέντευξη-κατάθεση ψυχής στο polismagazino.gr
Κύριε Πετρίδη, ειδαμε πως είστε ο πρώτος διοργανωτής που κατάφερε να πραγματοποποιήσει έκθεση Τέχνης στην Ελλάδα – και δύο μάλιστα – και με μεγάλη επιτυχία και δημοσιοτητα, στη δύσκολη αυτή περίοδο της καραντίνας και των περιορισμών την άνοιξη του 2021. Πως έγινε αυτή η κίνηση; Όλα όσα κάνω και κάνουμε στη DREAMTEAM ξεκινούν και ξεκίνησαν από τη μεγάλη μας αγάπη για την Τέχνη, που τόσο καιρό έμεινε στο χρονοντούλαπο και δεν μπορούσε να εξωτερικευτεί. Σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες δημιουργούσαν αλλά δεν μπορούσαν να δείξουν και να εκθέσουν τις δημιουργίες τους και μέσα από τη καθημερινή επικοινωνία μαζί τους το εισέπραττα αυτό. Δεδομένων των συνθηκών προσπάθησα να βρω τρόπο – ουσιαστικό όμως – ώστε οι εικαστικοί να εκθέσουν και να εκθέσουν πετυχαίνοντας το επιθυμητό αποτέλεσμα! (διαφορετικά θα ήταν ”μια από τα ίδια…”) Ξέρετε, η πολυετής ενασχόλησή μου με τις διοργανώσεις με έχει διδάξει να μπορώ να ξεχωρίζω πλέον πάντα την καταλληλότητα των συνθηκών και να τις συνδιάζω με τις προσδοκίες. Έτσι πραγματοποιήσαμε τις δύο καλλιτεχνικές παρουσιάσεις PRIVE ART I & II στον πολυτελή χώρο των TEO Hair Design Δροσιάς, ομολογουμένως με πολύ μεγάλη επιτυχία. Τις έκθέσεις αυτές μπορούσαν να τις δουν μόνο οι προγραμματισμένοι προς υπηρεσίες πελάτες της εταιρίας λόγω περιοριστικών μέτρων για τη πανδημία. Έτσι τις δύο αυτές εκθέσεις τις είδαν περίπου 600 άνθρωποι – πράγμα που δεν συμβαίνει σε καμία σχεδόν έκθεση ακόμη και σε κανονικές συνθήκες – το εμπορικό και συλλεκτικό ενδιαφέρον ήταν μεγάλο, οι καλλιτέχνες και τα έργα διαφημίστηκαν, η δημοσιότητα στα ΜΜΕ ήταν μεγάλη όπως πάντα, συνεπώς εμείς πετύχαμε 100% τον στόχο μας!
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις ώστε μία διοργάνωση να στεφθεί με επιτυχία και ποια είναι τελικά η επιτυχία αυτή; Οι βασικότερες των προυποθέσεων είναι η Αξιοπρέπεια και ο Σεβασμός! Από εκεί ξεκινούν και καταλήγουν όλα! Αξιοπρέπεια για τον εαυτό και το όνομά μας και σεβασμός στους καλλιτέχνες, στους συνεργάτες, στο κοινό και στον εαυτό μας! Αν έχουμε ως γνόμωνα αυτές τις δύο έννοιες (αλλά γνωρίζοντας πάντα τη σημασία τους…) τότε κάθε βήμα θα οδεύει προς την επιτυχία και τον εκάστοτε ζητούμενο στόχο. Βέβαια σημαντικό ρόλο παίζει και το επίπεδο του κάθε ανθρώπου – κακά τα ψέματα και όπως και αν ακουστεί – διότι σύμφωνα με αυτό διαμορφώνεται και το αντίστοιχο επαγγελματικό περιβάλλον καθώς και το αποτέλεσμα της δουλειάς, τουλάχιστον στο χώρο μας. Η επιτυχία ή η αποτυχία εν κατακλείδι είναι το ανεξήτηλο ή ξεθωριασμένο αποτύπωμα που θα αφήσει η κάθε διοργάνωση στην ψυχή και στο μυαλό των ανθρώπων!
Στη χώρα μας ποιες συνθήκες επικρατούν στον εικαστικό διοργανωτικό τομέα διότι πριν την καραντίνα βλέπαμε να πραγματοποιούνται κάθε μέρα διοργανώσεις. Εδώ θα μου επιτρέψετε να φανώ λίγο τραχύς αλλά πάντα μιλώ με ευθύτητα, χωρίς έπαρση και πάντα για το καλό του συνόλου. Δυστυχώς στην Ελλάδα, είναι ελάχιστες οι σωστές εικαστικές διοργανώσεις που πραγματικά όμως όταν τις βλέπω τις χαίρομαι. Αντιθέτως θεωρώ ότι πολλές διοργανώσεις υποτιμούν τη νοημοσύνη των εκθετών και του κοινού και γι’ αυτό βέβαια αποτυγχάνουν παταγωδώς! Εκθέσεις ή καλύτερα ”τύπου εκθέσεις” – ευκαιριακές μαζώξεις – σίγουρα πραγματοποιούνται σχεδόν κάθε μέρα ανά τη χώρα και είναι λυπηρό πως κάποιοι άνθρωποι εκμεταλεύονται τη λαχτάρα του κάθε καλλιτέχνη να κάνει outing, να εκθέσει για ένα σεβαστό κοινό, να γίνει γνωστός και να πουλήσει τα έργα του. Πιθανόν να μην ισχύσουν όλες οι συνθήκες μαζί αλλά ο σωστός διοργανωτής οφείλει να έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να υπάρχει ισσοροπία και αλληλοσυμπλήρωση στις συνθήκες αυτές. Θα το πω πάλι και θα το λέω ξανά και ξανά: Αποτυχία μπορεί να έχουμε όλοι σε κάποια στιγμή στη ζωή μας, σε κάποια διοργάνωση, διότι μπορεί να υπάρξουν και κάποιοι αστάθμητοι παράγοντες. Όμως το δικαίωμα εκμετάλευσης δίνεται στους εκάστοτε ευκαιριακούς διοργανωτές από τους ίδιους τους καλλιτέχνες και από την εκτίμηση που δείχουν οι ίδιοι στον εαυτό και τη δουλειά τους. Πρέπει οι ίδιοι να απαιτούν το διαφορετικό, το ξεχωριστό, το καλαίσθητο, το αληθινό, το αυθεντικό, το παραπάνω και πάντα να διερευνούν σε ποιον εμπιστεύονται το όνομά τους, αλλά όλα αυτά να τα απαιτούν εφόσον παρουσιάζουν και άρτια δουλειά.
Τι έχετε να μας είτε για το διαχωρισμό των καλλιτεχνών στους πτυχιούχους ή μη, στους “ψαγμένους” ή μη; Αυτή η ερώτηση ανοίγει πολύ μακροσκελή κουβέντα. Η διαφορά δεν έγγυται στα πτυχία. Η διαφορά έγγυται στην Παιδεία, στην αντίληψη του τι είναι Τέχνη, σε ποια κατηγορία κατατάσσει ο κάθε δημιουργός (οχι απαραίτητα καλλιτέχνης…) τον εαυτό του. Οι σπουδές αναμφησβήτητα διευρύνουν την οπτική, πολλαπλασιάζουν την τεχνική αλλά πρώτιστα θα πρέπει να υπάρχει η βάση πάνω στην οποία θα οικοδομηθεί ο πραγματικός καλλιτέχνης. Η Τέχνη με την πραγματική της έννοια είναι κάτι αόριστο και ταυτόχρονα πολυδιάστατο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί να περιγραφεί ή να εμπεριέχει μόνο απροσδιόριστες, αφηρημένες έννοιες, βαρύγδουπες προτάσεις, ακαταλαβίστηκες θεωρίες. Η Τέχνη σε όλες τις μορφές της πρέπει να είναι προσιτή και καταφέρνει να αγγίξει το σύνολο του κόσμου μιας και παράγεται για αυτόν! Έτσι και οι καλλιτέχνες σαφώς πρέπει να έχουν το προσωπικό τους στυλ και ταυτότητα, ασχέτως σχολών και πτυχίων αλλά πρωτίστως δεν θα πρέπει ποτέ να πάψουν να επαναπροσδιορίζουν το ταλέντο και την έφεσή τους στη Τέχνη.
Στην πορεία σας όλα αυτά τα χρόνια σας έχουμε δει να συνεργάζεστε και πορεύεστε για λίγο ή για πολύ και με άλλους διοργανωτές ή αντίστοιχους φορείς, πριν καταλήξετε να ιδρύσετε τον δικό σας. Τι σας ώθησε στη δημιουργία της Dreamteam; Η DREAMTEAM γεννήθηκε στην κατάλληλη ώρα και είναι το αποτέλεσμα μιας μεγάλης και μακροσκελούς πορείας στο διοργανωτικό χώρο. Συνεργασίες έκανα αρκετές, πότε πετυχημένες και πότε λιγότερο παραγωγικές (γι’ αυτό και δεν υφίστανται πια…). Ταυτόχρονα, ανέκαθεν ήθελα μέσα από την πόλωση και τη συσπείρωση των ανθρώπων προς τα κάπου να προσφέρουμε όλοι μαζί. Διαπίστωσα όμως πως πρώτον για να πετύχει κάτι τέτοιο και μία συνεργασία να ευδοκιμήσει πρέπει αυστηρά ο ένας συνεργάτης να εμπνέει τον άλλο, να υπάρχει αυτός ο κρυφός θαυμασμός που θα σε πάει μπροστά και στο κομμάτι της προσφοράς θα πρέπει ο αρχηγός της ομάδας να εμπνέει την ομάδα και να γίνεται ο ίδιος παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους ώστε να ακολουθθήσουν. Αυτά βεβαίως μάλλον υπάρχουν σε κάποιον άλλο κόσμο όπως απέδειξε η Ιστορία. Ποτέ και κανένας έως τότε δεν κατάφερε να με εμπνεύσει και να τρέξει με τον ίδιο ζήλο και θέληση αυτά που σκεφτόμασταν έως ότου με την Αναστασία Γκούβα “γεννήσαμε” την DREAMTEAM!
Έχουμε παρατηρήσει πως πολλές διοργανώσεις διαφόρων Φορέων, ιδιωτών κλπ έχουν εναν κοινωνικό σκοπό, μια φιλανθρωπική διάθεση κλπ. Ποια η αλήθεια γύρω από τις φιλανθρωπικές διοργανώσεις σύμφωνα με την εμπειρία σας; Με ενοχλεί πάρα πολύ ο όρος ”φιλανθρωπία”. Αυτό θα έπρεπε να είναι κάτι δεδομένο και να μιλάμε για την εξέλιξή της και το επόμενο βήμα. Δυστυχώς όμως ούτε δεδομένο είναι αλλά ταυτόχρονα είναι μία πολύ εκμεταλλεύσιμη έννοια που πάρα πολλοί καπηλεύονται ως κράχτη προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους. Φιλανθρωπία καταρχάς σημαίνει ”δεν συμμετέχω ενεργά, απλά δίνω” και δεν πρέπει να μπερδεύεται η έννοια με αυτή του εθελοντισμού. Έχουμε δει εκδηλώσεις και δραστηριότητες ιδιωτών και φορέων είτε εικαστικές, είτε μόδας είτε γενικότερου ενδιαφέροντος να πολυδιαφημίζονται δήθεν ως φιλανθρωπικές και το μόνο που έκαναν ήταν να εκμεταλεύονται πρόσωπα και καταστάσεις, να μην αποδίδεται το κοινωνικό έργο και ταυτόχρονα να πέφτουν θύματα άνθρωποι που έχουν εργαστεί αφιλοκερδώς γι’ αυτό τον ”σκοπό”. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και διοργανώσεις που σαφώς είναι 100% φιλανθρωπικές και στηρίζονται στην προσφορά του κόσμου για ένα καλό σκοπό και μακάρι αυτές να πολλαπλασιαστούν και να ευδοκημούν!
Κύριε Πετρίδη, είστε άνθρωπος των Τεχνών, της επικοινωνίας και του εθελοντισμού. Όλα αυτά μαζί πως συνδιάζονται; Όλα αυτά συνδιάζονται εύκολα αρκεί να υπάρχει εμπιστοσύνη σε όποιον προίσταται της πρωτοβουλίας. Είμαι θερμός υποστηρικτής της άποψης πως από τη στιγμή που για παράδειγμα σε μία εκδήλωση συγκεντρώνονται πολλοί συντελεστές και πολλοί επισκέπτες, το βέλτιστο είναι αυτή η πόλωση των ανθρώπων να αξιοποιηθεί και κοινωνικά προς έναν καλό σκοπό. Όλοι ανεξαιρέτως μπορούν να προσφέρουν με διάφορους τρόπους αρκεί να το θέλουν και να πιστεύουν στη σύμπραξη για το κοινό καλό. Επίσης μέσα από την επικοινωνία που γίνεται για την οποιαδήποτε δράση ή εκδήλωση ταυτόχρονα και αυταπάγγελτα επικοινωνείται και ο σκοπός ή η ανάγκη την οποία καλείται να καλύψει η δράση αυτή και διαδίδεται και το μήνυμα της κοινωνικής προσφοράς με την ελπίδα να χαρακτεί στη συνείδηση του κόσμου. Θεωρώ πως είμαι ”προνομιούχος” μιας και συνδιάζω τις παραπάνω ιδιότητες που αναφέρατε γιατί μέσα από αυτόν τον συνδιασμό εξυπηρετείται καλύτερα αυτό που έχω στην καρδιά μου και είναι αναμφισβήτητα ο Εθελοντισμός και η Κοινωνική Αλληλεγγύη. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θα επιτρέψω σε κάποιον να θεωρήσει πως θα εργαστώ εθελοντικά & αφιλοκερδώς για εμπορικούς του σκοπούς. Πλέον επειδή έχω βιώσει διάφορες τέτοιες απάτες και γεγονότα, αποφασίζω εγώ και μόνο, εφόσον εξακριβώσω την οποιαδήποτε ανάγκη που ενδεχομένως υπάρχει, για το που θα προσφέρω το χρόνο και την εργασία μου καθώς και τον πολύτιμο και αξιοσέβαστο κόσμο που με εμπιστεύεται και επιθυμεί να προσφέρει!
Θεωρείστε ένας από τους πιο καλούς και σωστούς διοργανωτές στη χώρα, που χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τους καλλιτέχνες, τα media και το όνομά σας ταξιδεύει ομολογουμένως με ταχύτητα. Είναι εύκολο ή δύσκολο να “ηγείστε” μιας διοργάνωσης και μιας μεγάλης ομάδας ανθρώπων που περιμένουν σχεδόν τα πάντα από εσας; Ανεξαιρέτως αν κάποιος είναι γνωστός στο χώρο του ή όχι, η ευθύνη που αναλαμβάνεις όταν έχεις να εκπροσωπήσεις ανθρώπους και ειδικά δεκάδες ανθρώπους, συντελεστές, συνεργάτες και Φορείς, είναι πάρα πάρα πολύ μεγάλη! Η εμπιστοσύνη που θα μας δείξει κάποιος είναι συνώνυμη της αξιοπρέπειάς μας και οφείλουμε να την προστατέψουμε. Όταν με το πέρας του χρόνου ”χτίζεται” το όνομά μας, ταυτόχρονα αυξάνεται και η ευθύνη μας απέναντι στο όνομα αυτό, που είναι αποτέλεσμα προηγούμενων δραστηριοτήτων. Ξέρετε, κανείς δεν μας χρωστάει τίποτα και κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μας ακολουθεί και να μας εμπιστεύεται αν εμείς οι ίδιοι δεν αποδεικνύουμε τα αυτονόητα και δεν τιμάμε οποιοδήποτε συνεργάτη μας. Για εμένα προσωπικά είναι κανόνας να τιμώ με όποιο τρόπο μπορώ όλους όσους με πλαισιώνουν και να το κάνω αυτό με αξιοκρατία αλλά και με μεγάλη χαρά, κρατώντας πάντα τις ισορροπίες. Υπάρχουν βέβαια φορές κατά τις οποίες θα πρέπει να γίνω ο βράχος που θα σταματήσει οτιδήποτε προκύψει μεταξύ των συνεργατών, με οποιοδήποτε κόστος, να ”βγω μπροστά” προκειμένου να μην αφήσω κανέναν εκτεθειμένο ή παραπονεμένο ακόμα και για δικές του παραλήψεις ή λάθη. Πέρα απ’ όλα όμως είναι απεριόριστη η χαρά μου όταν καταφέρνω σε οποιαδήποτε δράση αυτό που εγώ θεωρώ ”παραπάνω”, όταν βλεπω και εισπράτω την εκτίμηση του κόσμου και βέβαια όταν αυτό που πιστεύω εγώ για καλό και επιθυμώ το ασπάζονται και άλλοι άνθρωποι και με ακολουθούν!
Τι θα συμβουλεύατε έναν καλλιτέχνη που θέλει να “εκτεθεί” στο κοινό; Να το κάνει οπωσδήποτε αλλά μόνο όταν θα έχει δουλέψει πολύ επάνω στο αντικείμενό του και μόνο όταν θα βρει ικανούς επαγγελματίες να εμπιστευτεί τα έργα και το όνομά του. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και αν κάτι ξεκινήσει στραβά υπάρχει ο κίνδυνος να παγιωθεί εάν δεν καταφέρουμε να το δούμε και να το αναστρέψουμε. Υπάρχουν αξιόλογοι και σεβαστοί διοργανωτές και επιμελητές εικαστικών εκθέσεων στην Ελλάδα, που πραγματικά γνωρίζουν το αντικείμενο και αυτό μας τιμά όλους που βρισκόμαστε στο χώρο αυτό. Κανόνας όμως για τους καλλιτέχνες (όπως για όλους μας) είναι η ταπεινότητα, η μετριοφροσύνη, η μάθηση, το διάβασμα, η σκληρή δουλειά και η λατρεία στο αντικείμενο της Τέχνης!
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Γωνιωτάκη για τη φιλοξενία και για το βήμα του λόγου ώστε να μπορούμε να μιλάμε.
