“Χαμόγελο” σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη
Η Ammos Music παρουσιάζει το νέο τραγούδι “Χαμόγελο” σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη, μουσική Νίκου Αθανασάκη και ερμηνεία Ειρήνης Πολυδώρου.
Το ομώνυμο ποίημα γράφθηκε το 1918, όταν ο ποιητής ήταν μόλις 24 ετών. Είναι από τα ποιήματα που διακρίνονται από έναν σχετικά πιο αισιόδοξο τόνο. Ωστόσο, στην αρχή του ποιήματος υπάρχει ως σημείωση, ή και ως προοικονομία μια φράση για τις συμφορές που έρχονται.
Το ποίημα μελοποιεί και ενορχηστρώνει ο Νίκος Αθανασάκης και ερμηνεύει η Ειρήνη Πολυδώρου.
«Ένα ποίημα του Καρυωτάκη, το οποίο είναι γεμάτο χρώματα και φως. Ο ποιητής βέβαια φροντίζει να αποθέσει με τον δικό του τρόπο, απεικονίσεις του γκρίζου. Αποθέτουμε λοιπόν κι εμείς τη δική μας μουσική πρόταση για αυτό το μοναδικό ποίημα» δήλωσε ο συνθέτης Νίκος Αθανασάκης. «Για μένα, αυτό το ποίημα αφήνει μια χαραμάδα για να περάσει το ανίκητο φως του έρωτα, όπως γεννιέται όταν για πρώτη φορά συναντηθούν τα βλέμματα, φέροντας μαζί και εκείνο το ανέμελο και ταυτόχρονα μοιραίο χαμόγελο» συμπλήρωσε η ερμηνεύτρια Ειρήνη Πολυδώρου.
Στην ενορχήστρωση περιλαμβάνονται ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο και τύμπανα, σε ερμηνεία του Νίκου Αθανασάκη. Περισσότερα για τον Νίκο Αθανασάκη εδώ.
Τη φωτογραφία του εξωφύλλου επιμελήθηκε ο Σταύρος Παπαδόπουλος.
Το μουσικό video επιμελήθηκε η Ειρήνη Πολυδώρου. Περισσότερα εδώ.
Ηχογράφηση, μίξη και mastering από την «Μορφική Ροή» και την “Ammos Music”, εδώ.
Το «Χαμόγελο» αποτελεί το δεύτερο ενός κύκλου τραγουδιών μελοποιημένης ποίησης. Το πρώτο του κύκλου τραγουδιών ήταν το «Τίποτα» σε ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα. Αναμένονται περισσότερα εντός του 2022.
Το τραγούδι είναι διαθέσιμο στο YouTube στον ακόλουθο σύνδεσμο:
Ακολουθεί το ποίημα:
Χαμόγελο, Κώστα Καρυωτάκη
Χωρὶς νὰ τὸ μάθει ποτέ, ἐδάκρυσε, ἴσως
γιατὶ ἔπρεπε νὰ δακρύσει, ἴσως γιατὶ
οἱ συφορὲς ἔρχονται.
Ἀπόψε εἶνε σὰν ὄνειρο τὸ δεῖλι·
ἀπόψε ἡ λαγκαδιὰ στὰ μάγια μένει.
Δὲ βρέχει πιά. Κ’ ἡ κόρη ἀποσταμένη
στὸ μουσκεμένο ξάπλοσε τριφύλλι.
Σὰ δυὸ κεράσια χώρισαν τὰ χείλη·
κ’ ἔτσι βαθιά, γιομᾶτα ὡς ἀνασαίνει,
στὸ στῆθος της ἀνεβοκατεβαίνει
τὸ πλέον ἁδρὸ τριαντάφυλλο τ’ Ἀπρίλη.
Ξεφέβγουνε ἀπ’ τὸ σύννεφον ἀχτίδες
καὶ κρύβονται στὰ μάτια της· τὴ βρέχει
μιὰ λεμονιὰ μὲ δυὸ δροσοσταλίδες
ποὺ στάθηκαν στὸ μάγουλο διαμάντια
καὶ ποὺ θαρρεῖς τὸ δάκρυ της πῶς τρέχει
καθὼς χαμογελάει στὸν ἥλιο ἀγνάντια.
1918
ἀποσταμένη: κουρασμένη
ἁδρό: μεγάλο, πλούσιο
πῶς: αντί «πώς»
ἀγνάντια: ἀπέναντι, ἀντικρύ
