Η Φωτεινή Κατσαβουνίδου, Επιχειρηματίαs, τοποθετείται στο polismagazino.gr για το lockdown, τον πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
“Ο πολιτισμός συνεχώς αναδιπλώνεται και εξελίσσεται…”
“Ο καλλιτέχνης ως ευαίσθητη ψυχή δηλώνει παρών, για να «ανοίγει» δρόμους», αποδεικνύοντας ότι «τέχνη» δεν σημαίνει μόνο μια παράσταση ή ένα έργο αισθητικά άρτιο, αλλά ένα ζωντανό στοίχημα που δεν τελειώνει και δεν σταματά ποτέ”
Τοπικά Lockdown: Αναγκαία ή όχι; Το τοπικό lockdown ήδη ήρθε στην πόλη μας, όμως θεωρώ ότι με τα κατάλληλα μέτρα και αντανακλαστικά, ίσως δε χρειαστεί να διαρκέσει για μεγάλο διάστημα. Άλλωστε οι αλλαγές της ατομικής συμπεριφοράς μας, όπως το πλύσιμο των χεριών, η χρήση μάσκας, η αποφυγή του συνωστισμού, μπορούν να συμβάλλουν στην αναχαίτιση του κύματος των λοιμώξεων και στον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού. Εάν όμως η όλη κατάσταση δεν παραμείνει υπό έλεγχο τότε ναι, τα τοπικά lockdown είναι αναπόφευκτα και αναγκαία να παραμείνουν όσο χρειαστεί…
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Ο πολιτισμός είναι κυρίως δημιουργία, και δη ο ελληνικός πολιτισμός, συνεπώς τα πράγματα δεν μπορούν να είναι ποτέ αδιέξοδα: άλλωστε οι σπουδαίοι δημιουργοί παρήγαγαν μεγάλα έργα εν μέσω πολέμων, πανδημίας και απίστευτα τραγικών γεγονότων που συγκλόνιζαν την ανθρωπότητα. Ο πολιτισμός συνεχώς αναδιπλώνεται και εξελίσσεται…
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; …«και τώρα που νιώσαμε πώς είναι χωρίς αγκαλιά, πάψαμε να τη θεωρούμε δεδομένη και μάθαμε να την αποζητούμε»… Αγκαλιά… Είναι αυτό που τυλίγεις τα χέρια σου γύρω από το σώμα του άλλου.. Αλλά κρατάς κυρίως την ψυχή του… Είναι ένα μέρος όπου η στεναχώρια, ο θυμός, ο φόβος, ο πόνος, η μοναξιά και η ανασφάλεια δεν έχουν θέση… Εκεί που βρίσκεις την αγάπη, την ελπίδα, την αποδοχή και την ασφάλεια..
Σε αυτή τη νέα εποχή όμως, είδαμε να μπαίνουν νέοι κανόνες στη ζωή μας σε σχέση με την επαφή και το άγγιγμα και το «ΑγκαλιάΖΩ» να είναι ενοχοποιημένο, καθώς περνάμε μια φάση που φοβόμαστε να έρθουμε κοντά με τους συνανθρώπους μας…
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Φόβος, άγχος, τρόμος και θυμός είναι μερικά από τα συναισθήματα στην καθημερινότητά μας και είναι φυσιολογικό να υπάρχουν, καθώς οι μέρες που ζούμε είναι μια περίοδος αβεβαιότητας. Χάνουμε τη δουλειά μας, χρήματα, τη ρουτίνα. Χάνουμε την ελευθερία μας καθώς βρισκόμαστε σε κοινωνική αποστασιοποίηση. Και προφανώς υπάρχει το ενδεχόμενο να χάσουμε και μέλη της οικογένειάς μας καθώς και η δική μας υγεία μπορεί να βρεθεί σε κίνδυνο. Αυτές οι σκέψεις, μας κάνουν να αισθανόμαστε αναστατωμένοι, φοβισμένοι και θυμωμένοι.
Υπάρχει όμως πάντα επόμενη μέρα και όσο παραμένουμε δυνατοί, φροντίζοντας τον εαυτό μας και τους άλλους, θα τη χτίσουμε ξανά, μαζί. Συνεχίζουμε λοιπόν να ονειρευόμαστε και να βάζουμε στόχους μικρούς ή μεγάλους που θέλουμε να υλοποιήσουμε όταν θα έχει κοπάσει πλέον η τρικυμία.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Στην αρχή κανένας δεν υπολόγιζε ότι θα πήγαινε τόσο μακριά η βαλίτσα… Μετά όμως από τόσους μήνες, όλοι έχουμε τουλάχιστον από 5 μάσκες, στο σπίτι μας, στην τσάντα μας, στην τσέπη μας, στο γραφείο, στο αυτοκίνητο…
Μετά την απλή χειρουργική μάσκα, φορέσαμε την απλή υφασμάτινη μάσκα, μετά ήρθαν και εκείνες με τα σχέδια… και ήρθαν πιστεύω όλες οι εκδοχές της, για να μείνουν καιρό ακόμη!
Καλλιτέχνης: ως ευαίσθητη ψυχή, “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Επειδή η τέχνη και ο καλλιτέχνης γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει αντίσταση και προσαρμοστικότητα, πιστεύω θα εφεύρουν και αυτή τη φορά ευφάνταστες λύσεις, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά το ρητό «η κρίση γεννά ευκαιρίες»
Άλλωστε ο καλλιτέχνης ως ευαίσθητη ψυχή δηλώνει παρών, για να «ανοίγει» δρόμους», αποδεικνύοντας ότι «τέχνη» δεν σημαίνει μόνο μια παράσταση ή ένα έργο αισθητικά άρτιο, αλλά ένα ζωντανό στοίχημα που δεν τελειώνει και δεν σταματά ποτέ.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; «Παν μέτρον άριστον», οι χώροι τέχνης και πολιτισμού θα μπορούσαν να παραμείνουν ανοιχτοί, εφαρμόζοντας πάντα την τήρηση σχεδίου ασφαλούς λειτουργίας με γνώμονα την προστασία τόσο των επισκεπτών, όσο και των εργαζομένων, πειθαρχώντας στα ειδικά πρωτόκολλα ασφαλούς χρήσης, που είναι προσαρμοσμένα στις ιδιαιτερότητες του κάθε χώρου.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Σε τρεις λέξεις συνοψίζω το αντίδοτό μου: Θάρρος – χαμόγελο – πίστη.
Ένας ομηρικός στίχος λέει: «ο θαρραλέος άνθρωπος σε κάθε πράξη πιο καλά προκόβει», ίσως επειδή το θάρρος και η ψυχραιμία ήταν πάντα το «αντίδοτο» στην ανακατωσούρα και στους φόβους.
Χαμογελάμε όσο περισσότερο μπορούμε, όχι γιατί χαιρόμαστε με την υπάρχουσα κατάσταση αλλά γιατί το χαμόγελο είναι δύναμη και έχουμε πίστη στον εαυτό μας, γιατί συνεχίζουμε να είμαστε ικανοί και δυνατοί ως άνθρωποι. Εφόσον έχουμε ήδη καταφέρει σημαντικά πράγματα στο παρελθόν, είναι σίγουρο ότι μπορούμε να πετύχουμε ακόμη περισσότερα στο μέλλον.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Πιστεύω ότι το ανθρώπινο είδος είναι αρκετά ευέλικτο, οπότε σίγουρα όλη αυτή η εμπειρία θα μας αλλάξει. Είναι μερικές εμπειρίες που θεωρώ ότι είναι μη αναστρέψιμες και αυτό που ζούμε τώρα είναι κάτι τέτοιο. Είναι μια μετασχηματιστική εμπειρία. Πλέον τα πράγματα που αναγκάστηκε να μάθει να κάνει ο Έλληνας από τη θέση του καναπέ του όχι μόνο πολλαπλασιάστηκαν αλλά και υιοθετήθηκαν από όλους μας! Και η τεχνολογία πήρε τη σκυτάλη προς όφελος των πολιτών κάνοντας τον αβίωτο βίο μας, περισσότερο βιώσιμο.
