“…Ετοιμάζω τη συγγραφή ενός βιβλίου μαζί με τον εξαίρετο μουσικολόγο Γεώργιο-Ιούλιο Παπαδόπουλο για την όπερα και την Ελλάδα”
Ποιά είναι η πρώτη σας μουσική ανάμνηση; Η πρώτη μουσική μου ανάμνηση ήταν η μία παράσταση της όπερας ‘Μεφιστοφελής’ του Arrigo Boito το 1988 στην Όπερα της Νέας Υόρκης (New York City Opera) στο Λίνκολν Σέντερ του Μανχάταν. Συγκλονίστηκα, και ερωτεύτηκα αμέσως την κλασική μουσική και την όπερα.
Με ποιον μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Καταρχήν να επισημάνω ότι δεν εμφανίζομαι επί σκηνής στις συναυλίες μας, αλλά μέχρι τώρα είχα την πολύ μεγάλη χαρά και τιμή να συνεργαστώ (αρχικά στη Νέα Υόρκη και μετά στην Κ.Ο.Θ.) με μεγάλους καλλιτέχνες στο διεθνές στερέωμα (Gil Shaham, Marcelo Alvarez, Aldo Ciccolini – με τον οποίον η ΚΟΘ ηχογράφησε ένα υπέροχο CD για την EMI Classics-, Placido Domingo, Jose Carreras, Luciano Pavarotti, με τον ελληνοαμερικάνο συνθέτη Christopher Theofanidis, τους βαρύτονους Leo Nucci και Renato Bruson, και πολλoύς άλλους).
Αυτή την εποχή: με την ελληγογερμανίδα σοπράνο Anja Harteros, με τον μαέστρο Valery Gergiev και την μαέστρο Karina Canellakis, με τον Λεωνίδα Καβάκο (βιολί), με τον Emmanuel Pahud (φλάουτο), με τον Gil Shaham και πάλι, με τον Murray Perahia και τον Yefim Bronfman, και πάλι με τον Δημήτρη Σγούρο, και πολλούς άλλους…
Περιγράψτε μας την μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Είχα την μεγάλη τύχη να βρεθώ στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης σε ηλικία 18 ετών για να σπουδάσω το αντικείμενο που θα επέλεγα, και να λάβω την εκπαίδευση της ζωής σε ένα απίστευτα κοσμοπολίτικο κοινωνικό περιβάλλον. Η καθοριστική επιρροή ήταν η ζύμωση του εαυτού μου για αρκετά χρόνια στην καθημερινότητα του Μανχάταν (πανεπιστήμιο, εργασία, συναυλίες, φωνητικές σπουδές, κτλ.), σε μία τρομερά ανταγωνιστική πραγματικότητα. Κατόπιν επέστρεψα στην πόλη μου και άρχισα να εργάζομαι για την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης εδώ και αρκετά έτη. Συνεργάστηκα εξαιρετικά με τον κύριο Μύρων Μιχαηλίδη αλλά και με όλους τους υπόλοιπους καλλιτεχνικούς διευθυντές, όπως και με την Ζωή Τσόκανου, τωρινή Καλλιτεχνική Διευθύντρια. Κάναμε και θα συνεχίσουμε να κάνουμε εξαιρετικές (διεθνώς) ηχογραφήσεις, εμφανίσεις στο εξωτερικό, όμορφες καλλιτεχνικές συνεργασίες κ.τ.λ.
Σας τρομάζει η επιτυχία ή η αποτυχία; Όχι δεν με τρομάζουν, διότι η ζωή μας συντίθεται και από τα 2 αυτά χαρακτηριστικά συνεχώς…Προχωράμε πάντα μπροστά…
Ποια είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Δεν τα παρακολουθώ! Σαφέστατα δίνουν μία μεγάλη προβολή στους διαγωνιζομένους εντός Ελλάδος για λίγο καιρό, αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν ποιοτικά (τα talent shows) με τους σοβαρούς διεθνείς διαγωνισμούς μουσικών οργάνων ή τραγουδιού όπερας.
Μία συνεργασία που ονειρεύεστε; Συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης στο Carnegie Hall, καθώς και συναυλία μας στην Επίδαυρο!
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού; Υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που θέλουν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού, αλλά αυτό δεν φθάνει! Η Ελλάδα έχει καταρχήν πολύ λίγες συμφωνικές ορχήστρες και ολοκληρωμένη εταιρεία/οργανισμός όπερας είναι μόνο η Λυρική Σκηνή! Που αυτό σημαίνει ότι οι μάνατζερ στην Ελλάδα αν περιοριστούν μόνο στην χώρα μας, δεν δίνουν πολλές ευκαιρίες στους καλλιτέχνες. Χρειάζονται οι καλλιτέχνες της Ελλάδος από τους μάνατζερ να ‘χτίσουν’ μία καριέρα ταυτόχρονα και συνεχόμενα και στο εξωτερικό!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Για εμένα προσωπικά: ετοιμάζω τη συγγραφή ενός βιβλίου μαζί με τον εξαίρετο μουσικολόγο Γεώργιο-Ιούλιο Παπαδόπουλο για την όπερα και την Ελλάδα. Για την Κ.Ο.Θ.: Ήδη έχουμε μελλοντικά στο μυαλό μας αρκετές δράσεις (που συμπεριλαμβάνουν ηχογραφήσεις). Η Κ.Ο.Θ. είναι μία εξαιρετικού καλλιτεχνικού επιπέδου (και διεθνώς) συμφωνική ορχήστρα που χρειάζεται μία συνεχόμενη οικονομική ροή…Και το ποιό σημαντικό: ΜΟΝΙΜΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ…
PHILLIP HATZISSIMOU
