Τηλεοπτική ξηρασία

Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης

Και όχι μόνο ξηρασία, και ερημιά και απαξίωση. Παλιά θυμάμαι ο κόσμος κουβέντιαζε για τηλεόραση και για κάτι που είδε. Σήμερα ουδείς. Σε καμία παρέα δεν κουβεντιάζουν για κάτι που είδαν στην τηλεόραση. Μόνο μια κυρία που έρχεται σπίτι ως οικιακή βοηθός που και που μου λέει κάτι για τον Σασμό. Για τα υπόλοιπα, σκασμός! Ούτε κιχ.

Γι’ αυτό η τηλεόραση έχει φτάσει στον πάτο. Σε όλο τον κόσμο, επενδύουν στο internet. Δηλαδή: YouTube, πλατφόρμες με ταινίες και σειρές, sites, blogs και social media. Μέχρι ο Μακρόν στις εκλογές σνόμπαρε τηλεόραση, ραδιόφωνο και εφημερίδες και έριξε όλο το βάρος (και το χρήμα) στο διαδίκτυο. Εκεί είναι ο περισσότερος κόσμος και κυρίως οι νέοι (40 και κάτω).

Μ’ αρέσει που τα «Ψέματα» με τον Χρήστο Λούλη και την Αλεξάνδρα Αϊδίνη, συγκεντρώνουν 2.000.000 τηλεθεατές.
Χαίρομαι που πάει καλά η Πόπη Τσαπανίδου. Μ’ αρέσει η Πόπη γιατί δεν είναι σαχλή.
Μ’ αρέσει που η Ράνια Τζίμα στο MEGA πήρε την πρώτη θέση έχοντας μεγάλες διαφορές από την Σία Κοσιώνη.
Μ’ αρέσει που το Τούρκικο «Elif» (Star) εξελίσσεται σε πλήρη αποτυχία.
Μ’ αρέσει που ο «Σασμός» είναι πρώτος με 30% και πάνω από 2.200.000 τηλεθεατές.
Μ’ αρέσει που η Ναταλία Γερμανού με την εκπομπή της «Καλύτερα δε γίνεται» έχει 1.500.000 τηλεθεατές.
Ο τηλεοπτικός σουρεαλισμός: Όλοι βρίζουν τον ΣΚΑΪ (αλλά τον βλέπουν). Όλοι λένε καλά λόγια για την ΕΡΤ (αλλά δεν την βλέπουν).
Ο Νίκος Στραβελάκης κατά τα φαινόμενο θα πάει στον…