Γράφει η Κλεοπάτρα Σβανά [email protected]
Ένα ισπανικό θεατρικό έργο της Marta Buchaca που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα στο θέατρο 104 σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά.
Είναι ένα σύγχρονο καθημερινό έργο, που μιλάει τη σημερινή γλώσσα και αφορά θέματα επίκαιρα και καυτά.
Οι τρείς ήρωες του έργου συναντιούνται στην αίθουσα αναμονής ενός νοσοκομείου προσπαθώντας να ανακαλύψουν τι σχέση είχαν οι δικοί τους άνθρωποι μεταξύ τους, εφ’ όσον μετά από ένα ατύχημα αποκαλύφθηκε ότι επέβαιναν στο ίδιο αυτοκίνητο.
Οι ήρωες ξεδιπλώνονται σταδιακά και διά της αφήγησης γίνεται αντιληπτό το παρελθόν το παρόν και οι αδυναμίες τους. Τα λάθη τους, οι ανθρώπινες υποστάσεις τους.
Το έργο ξεκινάει με ήρεμες γραμμές θα έλεγα, υπάρχει όμως ένα συνεχές ερωτηματικό, αν οι υποψίες είναι αληθινές. Ο θεατής περιμένει ότι η αποκάλυψη θα είναι βαρύγδουπη. Όντως κρεσεντάρουν στο τέλος όλοι οι ρόλοι και οι ήρωες με τρόπο λυτρωτικό και εξιλεωτικό απελευθερώνονται εκθέτοντας τους χαρακτήρες τους. Το τέλος του έργου είναι πάλι η ευθεία γραμμή του θανάτου. Όμορφα μελετημένο θεωρώ αυτό το σκηνοθετικό εύρημα.
Τη μετάφραση του έργου έκανε η Μαρία Χατζηεμμανουήλ και ο Δημήτρης Ψαρράς.
Η σκηνογραφία ενδιαφέρουσα από την Ελεονώρα Καραβάνη. Οι Φωτισμοί είναι της Σεμίνας Παπαλεξανδροπούλου.
Οι τρείς πρωταγωνιστές, είχαν ενδιαφέροντα σημεία και ίσως κάποιες πιο αδύναμες στιγμές. Αλλά σίγουρα ήταν καλοδουλεμένοι και αρκετά καθηλωτικοί. Πρωταγωνιστούν ο Αντώνης Γιαννκός, η Νίντα Λαμπριανίδη, και η Βάγια Ματαφτσή.
Πώς μία μητέρα που θέλει να προστατέψει το παιδί της κάνει απανωτά λάθη προσπαθώντας να του τα παρέχει όλα και τελικά αγνοεί πληροφορίες και λεπτομέρειες για τη ζωή του παιδιού της;
Πώς ένας νέος που αγαπά είναι δέσμιος καταχρήσεων και μέσα από αυτό κάνει τραγικά λάθη; Πόσο τελικά του κοστίζει η ζωή;;;
Πώς μια κόρη που αγκομαχά μια ζωή να είναι αγαπητή και αποδεκτή από τους γονείς της ανακαλύπτει πώς ο πατέρας της δίνει την προσοχή και την αγάπη του σε ένα νεαρό κορίτσι;
Νομίζω η τελική αποκάλυψη της παράστασης ήταν αυτά τα ερωτηματικά που οι ίδιοι οι ήρωες μας σέρβιραν με την ερμηνεία τους επί σκηνής.
Δεν είναι και τόσο μακριά αυτοί οι χαρακτήρες από τη ζωή μας είναι δίπλα μας και ίσως να έχουμε κι εμείς χαρακτηριστικά αυτών.
Από την παράσταση θα κρατήσω το πόσο ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί με αυτό.
Ήταν ένα καλοδουλεμένο κινησιολογικά και μελωδικά έργο με την έννοια του ρυθμού και της μαεστρίας από το σκηνοθέτη. Είχε μια ευαίσθητη ισορροπία που ξεκινά αργά και σταθερά και απογειώνεται λίγο πριν σβήσει στον αέρα!
