Πολιτισμός και Μουσική Παιδεία
Η μουσική ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς;
Στον κόσμο ανά τους αιώνες είναι δεδομένο ιστορικά ότι δισεκατομμύρια άνθρωποι παίζουν και ακούν συνδυασμούς από νότες αφιερώνοντας μεγάλο μέρος του χρόνου και της πνευματικής τους δραστηριότητας σε αυτό που αποκαλούμε Μουσική.
Η ένωση που επιτυγχάνει αυτή η έκφραση ψυχοσυναισθηματικής ανάγκης από όλους τους λαούς είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλη και εξαιρετικά σημαντική.
Διαφορετικά είδη οργάνων, μουσικής σημειογραφίας, τεχνικές ερμηνείας αλλά και δημιουργικής σύνθεσης όχι μόνο ενώνουν τους λαούς με ισχυρά δεσμά αλλά προωθούν την εξέλιξη και την ανάπτυξη των διαπολιτισμικών καλλιτεχνικών σχέσεων.
Ποιόν μουσικό θαυμάζετε και γιατί;
Μου είναι αρκετά δύσκολο να επιλέξω μόνο ένα σημαντικό μουσικό, μιας και υπάρχουν ‘άπειροι καλλιτέχνες που αξίζουν αναφορά.
Ωστόσο όντας ενεργός πιανίστας ,τόσο σε συναυλίες και ατομικά ρεσιτάλ, σε συνοδεία άλλων οργάνων και φωνής αλλά και διδασκαλίας θα επιλέξω ίσως τον πιο σημαντικό για την Ελλάδα, αναφερόμενος στο τομέα της κλασσικής μουσικής.
Συνεπώς κατά την απολύτως προσωπική μου άποψη θεωρώ ότι ο πιανίστας Θοδωρής Τζοβανάκης αποτελεί υπόδειγμα μουσικού με ευθύνη, έμπνευση, δημιουργικότητα και πάνω από όλα σεβασμό στην πιανιστική τέχνη.
«Η μουσική είναι μία, οι μουσικοί πολλοί» Πως θα περιγράφατε αυτή τη φράση;
Η μουσική γλώσσα έχει μια μοναδικότητα και διαφέρει από άλλες τέχνες ακριβώς γιατί ενέχει συγκεκριμένο κώδικά σημειογραφίας. Με αυτό τον τρόπο θεωρείται παγκόσμια γλώσσα.
Κατ’ επέκταση σε επιστημονικούς κλάδους που ασχολούνται με τη μουσική, όπως θεωρία ,αρμονία και αντίστιξη, παρατηρώ ότι η μοναδικότητα αυτής της γλώσσας είναι πολύ παραπάνω από εμφανής.
Από την άλλη πλευρά οι μουσικοί είναι πολλοί ποσοτικά διότι με τις γνώσεις και την εμπειρία που η μουσική τους παρέχει έχουν όλο το χρόνο να εμβαθύνουν σε αυτή και να εξελίσσουν την πνευματική τους υπόσταση .
Συνεπώς θα έλεγα πως η μουσική «προκαλεί» την αύξουσα πορεία όλο και περισσότερων μουσικών.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη;
Η μουσική παιδεία όχι απλώς χρειάζεται αλλά επιβάλλεται. Προσωπικά θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να ασχοληθούν με την μουσική τέχνη, φυσικά βέβαια όσο το επιθυμούν.
Τα πλεονεκτήματα των γνώσεων που θα αποκτήσουν είναι σίγουρο ότι θα εξελίξουν την υπόσταση τους, ηθικά και πνευματικά.
Σε καμία περίπτωση το να παίζεις κάποιο όργανο, να τραγουδάς ή να ασχολείσαι με μουσικολογικά θέματα (όπως ανώτερα θεωρητικά) δεν μπορεί να μη θεωρηθεί ενδόμυχη ανάγκη.
Από την άλλη πλευρά όμως η πολυτέλεια έρχεται σε δεύτερη μοίρα και χάνει την αξία της αφού υπερισχύει ο στόχος για έκφραση.
Πως μπορεί ένα γονιός να ανακαλύψει το ταλέντο του παιδιού του στη μουσική;
Στην Ελλάδα τουλάχιστον τα τελευταία 15 με 20 χρόνια έχουν αναπτυχθεί κλάδοι μουσικής αγωγής για παιδιά νηπιακής και προσχολικής ηλικίας.
Όπως για παράδειγμα, η παιδαγωγική μέθοδος Orff και η μουσικοκινητική, που παρέχονται σε ωδεία, μουσικές σχολές, νηπιαγωγεία και κέντρα δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά.
Οι γονείς μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάτι από τα παραπάνω, αν μπορούν να το υποστηρίξουν οικονομικά. Αν όχι, νομίζω τα ακούσματα που δίνονται στο μικρό παιδί είναι εφαλτήριο ερέθισμα για το ίδιο να εκφραστεί μέσα από το παιχνίδι.
Ο γονέας σε αυτή την περίπτωση μπορεί να παρατηρήσει ερευνητικά κατά πόσον η αντιδράσεις του παιδιού εμφανίζουν μουσικό ταλέντο ,με θετικά και μακρόπνοα χαρακτηριστικά, χρονικά.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις;
Είμαι παραπάνω από βέβαιος ότι στην Ελλάδα οι γνώσεις των μουσικών είναι πολύ υψηλού επιπέδου.
Έχοντας σπουδάσει και εργασθεί στο εξωτερικό μπορώ με σιγουριά να πω πως η άποψη ότι οι Έλληνες μουσικοί είναι κατωτέρου επιπέδου από άλλους λαούς της δυτικής Ευρώπης, είναι πέρα για πέρα εσφαλμένη.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σχέδια;
Η επόμενη συναυλία που ετοιμάζω μαζί με την αξιολογη πιανίστα Κατερίνα Μπαρτζοκα αφορά έργα για σόλο πιάνο και έργα για τέσσερα χέρια, από τους συνθέτες Σούμπερτ και Ραχμανινοφ, και θα πραγματοποιηθεί το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου στο Atheneum.
Παράλληλα με την έναρξη της σεζόν βρίσκομαι σε συζητήσεις για μουσική σύνθεση θεατρικών παραστάσεων και όχι μόνο.
Βιογραφικό.
Ο Σταύρος Διαμαντόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα.
Είναι αριστούχος διπλωματούχος του Ωδείου Αθηνών από τις τάξεις των Αλίκη Βατικιώτη και Άρη Γαρουφαλή καθώς και κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων από τη Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας (Postgraduate Diploma Piano Performance και Master Of Music) από την τάξη του Aaron Shorr , διευθυντή της σχολής πιάνου, με υποτροφία από την Ακαδημία.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια ως ενεργό μέλος με καθηγητές όπως Christopher Elton, Martin Roscoe, Yonty Solomon, Douglas Finch, Mickail Kazakcevich, Andrew Zolinsky, Jean-Phillipe Collard, Steven Osborne κ.ά.
Παράλληλα βραβεύτηκε σε διαγωνισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Έχει εμφανιστεί σε διάφορα φεστιβάλ όπως Summer Glasgow Festival, Plug Festival, Axia International Festival κ.ά. Συνεργάστηκε με ερμηνευτές όπως Μαριάννα Ριγάκη , Δώρα Σταμουλάκη, Κατερίνα Οικονόμου, Barbara Miskevits, Jessica Cottis, Stewart Webster,Julliete Philogene και άλλους.
Παράλληλα έχει συνθέσει πρωτότυπη μουσική για ταινίες και θεατρικές παραστάσεις και ασχολείται με τη μουσική διδασκαλία σε διάφορες παραγωγές, όπως για παράδειγμα στο παιδικό θέατρο της Κάρμεν Ρουγγέρη.
Έχει διδάξει στο εξωτερικό σε ιδρύματα όπως Gardbank School-Glasgow, Herts Music Center, First Musical Academy. Από το 2018 διδάσκει πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο.
Είναι επίσης απόφοιτος του τμήματος σύνθεσης για το Θέατρο και τον Κινηματογράφο του ωδείου «Φίλιππος Νάκας» και πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας.
