“Η μεγαλύτερη πρόκληση που έχω θέσει στον εαυτό μου και συνεχίζω να θέτω καθημερινά, είναι να παραμένω δημιουργικός και παράλληλα να εξελίσσω τη ζωγραφική μου και μέσα απ’ αυτήν και τον ίδιο μου τον εαυτό ως άνθρωπο.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Η ζωγραφική ήταν για μένα απο πολύ μικρή ηλικία, ο μοναδικός τρόπος έκφρασης και εκτόνωσης όλων των σκέψεων και των αναζητήσεών μου. Οπότε ήταν μονόδρομος η ενασχόληση μου με αυτή.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Παρ’ ότι ζούμε σε μια εποχή που τα ρεύματα και τα κινήματα δεν είναι τόσο ευδιάκριτα, όπως στον 20ο αιώνα και η ύπαρξη του διαδικτύου έχει κάνει τη μεταφορά των πληροφοριών και των οπτικών ερεθισμάτων πολύ πιο γρήγορη και παγκόσμια, αν θα έπρεπε να κατατάξω κάπου την ζωγραφική μου, αυτό θα ήταν στο κίνημα του ποπ σουρεαλισμού με το οποίο πιστεύω ότι έχω και τα περισσότερα κοινά στοιχεία και χαρακτηρηστικά. Χωρίς αυτό να είναι και απόλυτο. Θεωρώ τον εαυτό μου γενικότερα ένα σύγχρονο καλλιτέχνη και άνθρωπο.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Από τα ερεθίσματα που κινητοποιούν τις σκέψεις μου και τις αναζητήσεις μου ώς άνθρωπο. Αυτά μπορεί να είναι η μουσική, το illustration και γενικότερα η ποπ κουλτούρα, ή απλά ένα χρώμα, ένα σχήμα ή μια ιδέα.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Πάντα με έλκυε το διακοσμητικό στοιχείο στην τέχνη και τα περίτεχνα μοτίβα, γι’ αυτό και έντονη επιρροή στην ζωγραφική μου είχε το κίνημα της art nouveau και οι καλλιτέχνες της, όπως ο Alphonse Mucha, ο Gustav Klimt και ο Aubrey Beardsley. Αλλά και άλλοι σύγχρονοι εικαστικοί καλλιτέχνες με πιο street αισθητική, όπως ο James Jean, τον οποίο θαυμάζω πολύ, ο Δημήτρης Ζησσιάδης, ο Takashi Murakami, η Inka Essenhigh αλλά και ο Mark Ryden.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η μεγαλύτερη πρόκληση που έχω θέσει στον εαυτό μου και συνεχίζω να θέτω καθημερινά, είναι να παραμένω δημιουργικός και παράλληλα να εξελίσσω την ζωγραφική μου και μέσα απ’ αυτήν και τον ίδιο μου τον εαυτό ώς άνθρωπο. Το μεγαλύτερο στοίχημα όμως όλων είναι να μπορέσω να επικοινωνήσω μέσα από την δουλειά μου και να βρώ το κοινό που θα ενδιαφερθεί και θα κατανοήσει αυτό που κάνω.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Το παράδοξο στην Έλλαδα είναι το πώς μια χώρα σαν αυτή, με τόσο πλούσιο καλλιτεχνικό παρελθόν αλλά και δημιουργικό παρών, με ταλαντούχους νέους καλλιτέχνες, αρνείται να ρίξει φώς και να προωθήσει την τέχνη, όχι μόνο εντός αλλά και εκτός Ελλάδος και να λειτουργήσει έξω από κλίκες και πολιτικά συμφέροντα, για να αναδείξει τις δουλειές που γίνονται απο τους σημερινούς εικαστικούς. Αυτό κατ΄επέκταση έχει να κάνει και με τη διαχείριση της τέχνης στους δημόσιους χώρους, όπου περιορίζεται στα εκάστοτε πολιτικά συμφέροντα και την περιορισμένη, συντηρητικη αισθητική τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις και θέλωντας να κρατήσω μια πιο αισιόδοξη οπτική στα πράγματα, πιστεύω ότι πάντα υπάρχει περιθώριο εξέλιξης γιατί η τέχνη είναι δείκτης πολιτισμού για μια χώρα.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Παρ’ ότι οι συνθήκες που επικρατούν προς το παρών, δεν ευνοούν τόσο την δημιουργία μακροπρόθεσμων πλάνων, στόχος μου είναι να ολοκληρώσω την τελευταία σειρά έργων που δουλεύω, για την επόμενη ατομική μου έκθεση στην γκαλερί ΑΛΜΑ, αλλά και κάποια άλλα ομαδικά project.
Σταμάτης Θεοχάρης
facebook : Stamatis Theoharis
instagram : stamatistheoharis
