“…Τα πιο άμεσα ανακοινώσιμα σχέδια είναι μία μουσική παραγωγή αποκλειστικά με σπουδαστές τού Εράτειου Ωδείου, ένας νέος δίσκος με συνθέσεις τού σπουδαίου αρχιμουσικού και μουσουργού Άλκη Μπαλτά, ένα αριστουργηματικό τραγούδι διάσημου ξένου συνθέτη με την αγαπημένη φωνή τής Ειρήνης Τζαμτζή και ένα άλμπουμ με έργα για πιάνο σημαντικού Έλληνα συνθέτη με την ερμηνεία εξέχουσας Ελληνίδας πιανίστριας”
Ποιά είναι η πρώτη σας μουσική ανάμνηση; Νομίζω ότι η πρώτη μελωδία που θυμάμαι είναι το χαρακτηριστικό μουσικό σήμα τής ΕΡΤ στη δεκαετία τού ’70. Θα αναφέρω και την πρώτη κακή μουσική ανάμνηση: μία χορταστική σφαλιάρα από δασκάλα στο δημοτικό σχολείο, διότι νόμιζε ότι δεν τραγουδούσα στο μάθημα της μουσικής.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Η απόφαση για τη μουσική εκπαίδευσή μου ελήφθη ερήμην μου στη Χάλκη Λάρισας. Εκεί, κάποτε, οι γονείς μου άκουσαν τον ξάδελφό μου, τον Θόδωρο Σταθάκο, να παίζει μουσική και σκέφτηκαν, «γιατί όχι και ο δικός μας γιος;» Αρχικά με έγραψαν σε αρμόνιο και ακκορντεόν για να μου φανούν πιο διασκεδαστικά. Ο λόγος είναι ότι αντιδρούσα, καθώς ήμουν παθιασμένος με το ποδόσφαιρο και νόμιζα πως οι γονείς μου με έγραψαν στο ωδείο επίτηδες για να μου κόψουν τη μπάλλα. Όμως, σύντομα οι δάσκαλοί μου με κατεύθυναν και στο πιάνο, καθώς είδαν ότι είχα κάποιες δυνατότητες μουσικής εμβάθυνσης. Εν τέλει, απέκτησα δίπλωμα σε όλα τα προαναφερθέντα (πλην ποδοσφαίρου).
Μετά από το σχολείο άρχισα να σπουδάζω ανώτερα θεωρητικά τής μουσικής με παρότρυνση της τότε εργοδότριάς μου στο Μαιάνδριο Ωδείο και εξαιρετικής συναδέλφου και φίλης, Παρής Παπαδοπούλου, αποκτώντας πτυχία Αρμονίας, Αντίστιξης και Φούγκας. Η Παρή και ο αείμνηστος πατέρας της Στέφανος Παπαδόπουλος, ήταν οι άνθρωποι που με έβαλαν επαγγελματικά στη μουσική σε ηλικία 18 ετών, το 1990.
Σπούδασα με πολλούς δασκάλους. Δεν ήταν όλοι καταπληκτικοί, αλλά από όλους ωφελήθηκα. Ο πιο καθοριστικός είναι ο συνθέτης, αρχιμουσικός και πρώην διευθυντής τής Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, Γιάννης Ιωαννίδης. Στο ωδείο τής Μουσικής Εταιρείας Αθηνών, το οποίο δεν υπάρχει πια.
Το 1991, 19 ετών, ίδρυσα το Εράτειο Ωδείο με προτροπή τού πατέρα μου. Στο ίδιο κτίριο, το 2003, ο αδελφός μου Βαγγέλης δημιούργησε έναν σπουδαίο χώρο ηχογραφήσεων, το στούντιο Subway. Με αυτήν την αφορμή και δυνατότητα ενεπλάκην γρήγορα στον χώρο τής δισκογραφίας και των ευρύτερων μουσικών παραγωγών ιδρύοντας τη Subways Music.
Σας “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία; Σταθμίζω την αποτελεσματικότητα με διαφορετικά κριτήρια. Επιπροσθέτως, οδηγεί αλλού η φύση των μουσικών δραστηριοτήτων μου ως μουσικού παραγωγού, ως καθηγητή και ως επιχειρηματία. Επιτρέψτε μου μία παρομοίωση με ποδοσφαιρική ομάδα: φανταστείτε τον πρόεδρό της να είναι ταυτόχρονα και προπονητής και γυμναστής και γιατρός και υπεύθυνος των ακαδημιών, αλλά και αυτός που θα ποτίσει τον χλοοτάπητα και θα τακτοποιήσει κερκίδες και αποδυτήρια. Το μόνο που θα τον τρόμαζε είναι το πώς θα προλάβει τις υποχρεώσεις.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Θυμάμαι παλιά που τα παγωτά ξυλάκια ανέγραφαν στη συσκευασία: «Προσοχή! Η επικάλυψη δεν είναι σοκολάτα». Ομοίως σε αυτές τις εκπομπές το περίβλημα διαθέτει ελκυστική γεύση για τους φιλόδοξους, στερείται όμως ποιότητας και ουσίας. Η σταδιοδρομία πρέπει να χτίζεται σε στέρεες βάσεις με εργατικότητα, υπομονή και εξυπνάδα, ώστε να ευδοκιμήσει το χάρισμα. Αυτό το μήνυμα οφείλουμε να δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Έχω κάνει συνεργασίες που δεν θα τολμούσα ούτε να τις ονειρευτώ στο ξεκίνημά μου. Συνεπώς, απλά προσπαθώ να εργάζομαι φιλότιμα, ώστε οι συνθήκες να είναι γόνιμες για υψηλές προκλήσεις. Άλλωστε, η ζωή είναι η συναρπαστικότερη σεναριογράφος και θα βρίσκει τον τρόπο να μας εκπλήσσει!
Ποιόν μουσικό θα θέλατε να απολαύσετε επί σκηνής; Σε αυτόν τον τομέα έχω σταθεί πάρα πολύ τυχερός. Διότι, αφενός λόγω του επαγγέλματος και αφετέρου επειδή η Ελλάδα είναι πλημμυρισμένη από χαρισματικούς καλλιτέχνες, έχω πολύ συχνά τη δυνατότητα να απολαμβάνω και να θαυμάζω από κοντά υπέροχους μουσικούς στο στούντιο, στο ωδείο, σε πρόβες, σε συναυλίες και σε ιδιωτικές συνάξεις. Ωστόσο, λόγω των περιορισμών που ζούμε στους τελευταίους μήνες, μου λείπουν όλοι τόσο πολύ που, αν αναφέρω ονόματα, δεν θα ολοκληρωθεί η συνέντευξη!
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού; Το πεδίο αυτό, στον σοβαρό μουσικό χώρο τής Ελλάδας, είναι ναρκοθετημένο. Ειδικά με τις νέες μετακορωνοϊικές συνθήκες, θα το χαρακτήριζα και βομβαρδισμένο. Ως Subways Music δραστηριοποιηθήκαμε εξ αρχής και στον συγκεκριμένο τομέα και μάλιστα καταγράψαμε μεγάλες επιτυχίες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Στη συνέχεια, η πραγματικότητα μάς οδήγησε στο να οριοθετήσουμε αυτή τη δραστηριότητα σε πιο ασφαλείς, οικονομικά, δράσεις.
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Πολλά, μα εξαρτώμενα από τον βαθμό κανονικότητας του τρόπου ζωής μας. Όμως, είμαστε αρκούντως ευέλικτοι ώστε να αισιοδοξούμε για την προσαρμογή μας ακόμη και στο δυσμενές σενάριο. Τα πιο άμεσα ανακοινώσιμα σχέδια είναι μία μουσική παραγωγή αποκλειστικά με σπουδαστές τού Εράτειου Ωδείου, ένας νέος δίσκος με συνθέσεις τού σπουδαίου αρχιμουσικού και μουσουργού Άλκη Μπαλτά, ένα αριστουργηματικό τραγούδι διάσημου ξένου συνθέτη με την αγαπημένη φωνή τής Ειρήνης Τζαμτζή και ένα άλμπουμ με έργα για πιάνο σημαντικού Έλληνα συνθέτη με την ερμηνεία εξέχουσας Ελληνίδας πιανίστριας. Τα ονόματα θα ανακοινωθούν εν καιρώ.
Βιογραφικό σημείωμα O Σοφοκλής Σαπουνάς γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα και κατάγεται από τη Λάρισα. Είναι κάτοχος Διπλώματος Πιάνου, Πτυχίου Αρμονίας, Πτυχίου Αντιστίξεως, Πτυχίου Φυγής, καθώς και Διπλωμάτων Ακκορντεόν και Αρμονίου (από το Yamaha Music Foundation of Europe). Σπούδασε μουσική δίπλα σε πολλούς καθηγητές. Σημαντικότερο δάσκαλό του θεωρεί τον συνθέτη και αρχιμουσικό Γιάννη Ιωαννίδη, από τον οποίο διδάχτηκε πιάνο και ανώτερα θεωρητικά.
Το 1990 – σε ηλικία 18 ετών – προσελήφθη ως καθηγητής μουσικής στο Αττικό Ωδείο Χολαργού (νυν Μαιάνδριο Ωδείο), όπου εργάστηκε έως το 1993. Έκτοτε διδάσκει ανελλιπώς συμπληρώνοντας τρεις δεκαετίες εργασίας ως καθηγητής μουσικής.
Το 1991 – σε ηλικία 19 ετών – ίδρυσε το Εράτειο Ωδείο, το οποίο εξακολουθεί να διευθύνει έως σήμερα.
Από το 2003 δραστηριοποιείται ως μουσικός παραγωγός δημιουργώντας την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία, Subways Music.
Έχει επιμεληθεί καλλιτεχνικά πολυάριθμες δισκογραφικές συλλογές, καθώς και διαδικτυακές και ηλεκτρονικές μουσικές εκδόσεις. Παράλληλα, επιμελήθηκε μεγάλο αριθμό συναυλιών κλασικής, αλλά και γενικότερα λόγιας μουσικής, σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Για τη δισκογραφία του βραβεύτηκε δύο φορές από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών (έτη 2008 και 2016), ενώ υπήρξε υποψήφιος ακόμη πέντε φορές.
Διδάσκει πιάνο, πληκτροφόρα όργανα και θεωρητικά τής μουσικής στο Εράτειο Ωδείο.
