Συνέντευξη στο δημοσιογράφο Θάνο Ξάνθο
Νέα, δημιουργική κι αεικίνητη καλλιτεχνικά η Παρασκευή Ανεβλαβή έχει όνειρα και στόχους και τα κάνει πραγματικότητα. Γνώμονά της η αγάπη για ζωή και τέχνη!
Από μικρότερη ηλικία ασχολήθηκε με το χοροθέατρο. Από τα 17 της όμως είναι δημιουργική και στο θέατρο. Επίσης, ασχολείται και με αρκετά είδη τέχνης εκτός της υποκριτικής, όπως μουσική (κρητική λύρα), χορό (παραδοσιακό και λαϊκό), ζωγραφική, σενάριο και συγγραφή.
Αυτή την περίοδο παίζεται για πρώτη φορά στο θέατρο Nous το έργο της με αστυνομικά στοιχεία και γραφή θρίλερ που φέρει τον τίτλο «Ένα Μηδέν Τέσσερα»….
«Ένα μηδέν τέσσερα». Τι σε ώθησε να γράψεις ένα τόσο σκληρό αλλά αληθινό θεατρικό έργο;
Η αλήθεια. Όπως και στα περισσότερα θεατρικά έργα που έχω γράψει, βασίζομαι σε αληθινές ιστορίες. Επηρεάζομαι αρκετά απ’ το τι συμβαίνει γύρω μου, είτε σήμερα είτε πριν πολλά χρόνια. Στη συγκεκριμένη υπόθεση, αυτό που με έκανε να θέλω να ασχοληθώ μαζί της είναι τόσο το πόσο φρικτό ήταν το έγκλημα αλλά κυρίως ότι ο δολοφόνος δε συνελήφθη ποτέ. Αυτό, όπως και να αποφυλακιστεί ένας «άνθρωπος» που πίστεψε ότι έχει δικαιώματα πάνω σε έναν άλλο άνθρωπο θεωρώ ότι υπερβαίνουν και το ίδιο το έγκλημα.
Το θέμα του έργου αφορά σε μια γυναικοκτονία. Σε τρομάζει που βλέπεις ότι αυτή η μάστιγα δεν εξαλείφεται;
Όχι απλά δεν εξαφανίζεται, αλλά εξαπλώνεται απ’ τα αρχαία χρόνια έως και σήμερα. Ψάχνοντας για ιστορίες και διαβάζοντας παλαιότερα γεγονότα κατάλαβα πως η βία υπήρχε από πάντα στον ίδιο βαθμό, αν όχι και σε μεγαλύτερο. Ότι δεν τα μάθαινε ο κόσμος, δεν τα κάνει να είναι ανύπαρκτα. Αυτό με τρομάζει περισσότερο. Εφόσον επιβίωσε τόσους αιώνες, ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους, τόσους λαούς και τόσους πολιτισμούς… Ποιοι είμαστε εμείς για να τα καταφέρουμε; Και στ’ αλήθεια, μπορούμε;
Τι οφείλει να γίνει για να υπάρχει σεβασμός προς την κοινωνία και την γυναίκα ειδικά;
Ο ίδιος ο σεβασμός είναι από μόνος του αρκετός. Δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ’ το να ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ τους ανθρώπους γύρω μας. Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα κρίνουμε. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός με τα χαρίσματα και τα ελαττώματά του.
Ποιες οι δυσκολίες του να γράφεις έργα για το θέατρο και ποια η μαγεία ταυτόχρονα;
Οι δυσκολίες, κατ’ εμέ, είναι το ίδιο το έργο. Να βρεις ένα θέμα που σε εκφράζει και να σε παρακινεί από μόνο του να το γράψεις. Από εκεί και πέρα οι χαρακτήρες και η συνέχεια της υπόθεσης θα βγουν από μόνα τους. Όσο για τη μαγεία… Η δημιουργία δεν είναι από μόνη της κάτι μαγικό; Να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις πηγάζει απ’ τη ψυχή σου και αφήνει ένα κομμάτι της εκεί. Οι χαρακτήρες των έργων είναι σαν τις πλευρές του ίδιου σου του εαυτού. Κλαίνε και κλαις, γελάνε και γελάς. Αυτό, δεν είναι μαγεία;
Όταν έγραψες το έργο που παίζεται στο Θέατρο Nous τι είχες στο μυαλό σου και πώς το φανταζόσουν;
Ο ρεαλισμός κυλάει στο αίμα μου. Όταν, όμως, είδα την παράσταση με τη σκηνοθεσία του Γιώργου Τριανταφύλλου και τις ερμηνείες των ηθοποιών κατάλαβα ότι ο ρεαλισμός μπορεί να υπάρχει μέσα απ’ τα λόγια αλλά να κουμπώνει πάνω σε μια «ονειρική» εικόνα.
Είναι κι ένα κίνητρο σκέψης κι αλλαγής συμπεριφορών;
Σίγουρα. Αν ακόμα και ένας άνθρωπος (θεατής ή συμμετέχων στην παράσταση) φύγει απ’ το θέατρο με προβληματισμό, τότε θα έχουμε καταφέρει το στόχο μας. Γιατί έτσι ξεκινάνε οι αλλαγές, με μικρούς προβληματισμούς λίγο πριν τον ύπνο.
Ανήκεις στη νέα γενιά που μάχεται, δημιουργεί και κατακτά. Κι αυτό φαίνεται και μέσα από τους νέους και ταλαντούχους ηθοποιούς που πρωταγωνιστούν στο έργο σου. Πιστεύεις στη δύναμη της νέας γενιάς;
Κάθε γενιά είχε, έχει και θα έχει πολλή δύναμη μέσα της. Αρκεί να βρει τον σωστό τρόπο για να ακουστεί και προχωρήσει. Να προχωρήσει μπροστά, να έχει τα μάτια ανοιχτά και να δέχεται κάθε πρόκληση και όποιες δυσκολίες.
Τι σε προβληματίζει στην εποχή μας και ποια η άμυνά σου σε αυτό;
Αυτό που με προβληματίζει είναι οι στερεοτυπικές αντιλήψεις που τρυπώνουν ακόμα και σήμερα κάτω απ’ τις πόρτες των σπιτιών μας. Όσο για την άμυνα μου σε αυτό… Να κλείνω τα αυτί μου και να ακούω τη μουσική που εγώ θέλω να αντηχεί μέσα μου, χορεύοντας στους ρυθμούς της ακόμα και αν γελάνε μαζί μου.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από σήμερα;
Επειδή η φαντασία μου είναι λίγο «σκοτεινή», θα πω την ελπίδα μου. Θέλω να είμαι ευτυχισμένη.
Έχεις απωθημένα σαν άνθρωπος;
Όποιος πει ότι δεν έχει απωθημένα, ή λέει ψέματα ή δεν έχει ζήσει!
Η τέχνη είναι για σένα ψυχοθεραπεία;
Η τέχνη για ‘μενα είναι τρόπος ζωής! Μέσα από κάθε είδους τέχνης που ασχολούμαι (συγγραφή, ποίηση, υποκριτική, ζωγραφική, μουσική, χορός) εκτονώνω ενέργεια και γεμίζω ξανά μπαταρίες για καινούρια τέχνη-καινούρια ζωή!
Είσαι αυστηρή κριτικής του εαυτού σου;
Είμαι η πιο αυστηρή κριτής του εαυτού μου, σε κάθε τι που κάνω. Παλεύω να φτάσω την τελειότητα, ακόμα και που γνωρίζω ότι δεν υπάρχει.
Επόμενα σχέδια στο εγγύς μέλλον;
Δε θα πάψω ποτέ να κάνω σχέδια για το μέλλον, γενικά.
Ειδικά θα ανέβουν δύο θεατρικά έργα μου απ’ τη νέα θεατρική σεζόν. Το ένα στην Αθήνα και το άλλο στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Επίσης ετοιμάζεται μια ταινία μου, όπου η ίδια ιστορία εκδίδεται και βιβλίο. Οι τίτλοι θα αποκαλυφθούν εν καιρώ!
