Παναγιώτης Σταύρου: “Η τέχνη είναι πολλά… Κάθε φορά που έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα έργο είναι ωραίο να υπάρχει ένας διάλογος, πέρα από την αισθητική”

“Θέλω να εξελίσσομαι, να αναλογίζομαι και να μαθαίνω διαρκώς. Θα ήθελα μελλοντικά να έχω το δικό μου χώρο που θα είναι αρκετά μεγάλος για να χωράει όλες τις “ανησυχίες” μου”

Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με την τέχνη; Η τέχνη είναι μέρος της καθημερινότητάς μου από τα σχολικά χρόνια. Είχα ανθρώπους που έμμεσα μου έδιναν ώθηση να ασχοληθώ επαγγελματικά. Ημουν μπερδεμένος, ανάμεσα στο να προχωρήσω για σπουδές σε γραφικές τέχνες ή αρχιτεκτονική… Το 2012 μια εβδομάδα καλλιτεχνικής δράσης της Μέσης Εκπαίδευσης στην Κύπρο με οδήγησε στην επιλογή μου. Δεν γνώριζα καλά για τις Σχολές Καλών Τεχνών αλλά εκεί έμαθα αρκετά για να καταλάβω ότι αυτό ήθελα να κάνω. Από τότε είμαι σε έντονη τριβή με το αντικείμενο, όμως ακόμα δεν πίστευα ότι αργότερα θα ασχοληθώ επαγγελματικά. Από το 2015 που πήγα στην Αθήνα για την Σχολή έγινε κάτι παραπάνω από καθημερινότητα για εμένα. Δεν είναι μόνο εργασία αλλά και τρόπος ζωής.

Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Δεν νιώθω κατάλληλος για να το κρίνω αυτό. Όταν άρχισα να μαθαίνω καλά την Ιστορία και γενικά να μελετώ τα κινήματα, δεν μπορούσα να εντάξω τη δουλειά μου μόνο σε ένα, το σίγουρο είναι πως είμαι επηρεασμένος από αρκετά. Οι πλείστοι εκφράζονται με τον δικό τους τρόπο και δεν ακολουθούν απαραίτητα ένα ρεύμα. Εάν θα έντασσα τα έργα μου σε ένα κίνημα, θα ήταν αυτό που καλύπτει πολλά μαζί και βρίσκεται κάτω από την ομπρέλα της αποδοχής, της προσωπικής αλλά και κοινωνικής αλήθειας. Όσο απαντάω αυτή την ερώτηση σκέφτομαι ότι ίσως ο κάθε καλλιτέχνης σήμερα να είναι ένα “κίνημα” από μόνος του…

Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Η έμπνευσή μου αντλείται από διάφορα ερεθίσματα, από τη φύση, τα τοπία, τους ανθρώπους και την καθημερινότητα, από αυτά που βιώνω ή νιώθω, αλλά και ό,τι διαβάζω. H απλότητα και οι αντιθέσεις, χωρίς απαραίτητα να το επιδιώκω, εμφανίζονται σε ό,τι φτιάχνω. Όσον αφορά το τοπίο, η Έρημος είναι ένα φαινόμενο αλλά και μια κατάσταση που με έχει επηρεάσει αρκετά, ξεκινώντας από συγκεκριμένες τοποθεσίες. Επιπλέον, ο Ορίζοντας είναι ένα από τα οπτικά φαινόμενα που κυριολεκτικά αλλά και νοηματικά με εμπνέουν αδιάκοπα. Ορίζοντας, ορίζω… Πηγή έμπνευσης είναι ακόμα και τα ίδια τα υλικά. Έχω τουλάχιστον τρείς τεχνικές ή τρόπους για να δημιουργώ αλλά και να συνθέτω.

Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Ένα άτομο είναι ο πατέρας μου που ασχολείται με διάφορα υλικά και εργαλεία λόγο της δουλειάς του. Μέσω αυτού είχα αρκετή επαφή με το ξύλο έτσι ώστε σήμερα να το κάνω σχεδόν πρωταγωνιστικό εργαλείο, κυρίως ως επιφάνεια ζωγραφικής. Μετά είχα την καθηγήτρια μου στο Λύκειο, και αργότερα στο εργαστήριο στην Α.Σ.Κ.Τ., τον Α. Αντωνόπουλο, τον Μανώλη Μεραμπελιώτη και Νίκο Ποδιά. Από καλλιτέχνες της Ιστορίας θα αναφέρω τρείς, R. Magritte, G. Richter, H. Sugimoto, που με επηρέασαν κάποια μεμονωμένα στοιχεία τους. Δεν έχω συγκρατήσει καμία γυναίκα, ακόμα. Εν τέλη επηρεάζομαι από διάφορες μορφές τέχνης, κυρίως από τη φωτογραφία ή και τη σκηνογραφία.

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Μια απλή πρόκληση είναι να μπορώ να είμαι ελεύθερος στο να εκφράζω τις απόψεις μου και την οπτική μου εμπειρία, να μεταφέρω στο θεατή αυτά που σκέφτομαι και με ανησυχούν, τις γνώσεις και την ενέργειά μου. Να τον κάνω να σταματήσει μπροστά σε αυτό που παρουσιάζω, να κάνει μια παύση, και να σκεφτεί τι έχω κάνει. Για εμένα μόνο να καταφέρω αυτό, μέσα στο χάος που ζούμε σήμερα, είναι αρκετό.

Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Πιστεύω είναι ευρέως αποδεκτή. Βλεπω όμως ότι η τέχνη σήμερα στην Ελλάδα, και μάλλον γενικά, καλείται να εντυπωσιάσει και δεν θα έπρεπε, αφού δεν είναι μόνο αυτός ο ρόλος της. Με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχοντας έναν ασυνήθιστο καταιγισμό εικόνων, ο θεατής πλέον δύσκολα πείθετε για κάτι πέρα από το προφανές, πίσω από την εξωτερική ενδυμασία ενός έργου. Η τέχνη είναι πολλά, μπορεί να σου μαθαίνει κάτι, να σε ψυχαγωγεί, να σε προβληματίζει ή ακόμα και να σε θυμώνει. Κάθε φορά που έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα έργο είναι ωραίο να υπάρχει ένας διάλογος, πέρα από την αισθητική. Αυτά ισχύουν και για τον ρόλο της στο δημόσιο χώρο.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Έχω στόχο να μην σταματήσω να εργάζομαι, ούτε και να αναπαύομαι σε τυχόν ελκυστικά αποτελέσματα, γιατί εύκολα παρασύρεται κανείς. Επιμένω ότι δεν αρκεί ένα όμορφο αποτέλεσμα. Θέλω να εξελίσσομαι, να αναλογίζομαι και να μαθαίνω διαρκώς. Θα ήθελα μελλοντικά να έχω το δικό μου χώρο που θα είναι αρκετά μεγάλος για να χωράει όλες τις “ανησυχίες” μου.

Facebook: https://www.facebook.com/panagiotistavrou/
Instagram: @panagiotistavrou

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ, ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

Ο Παναγιώτης γεννήθηκε στην Κύπρο το 1995. Αφού συμμετείχε ενεργά σε διάφορες καλλιτεχνικές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων και κέρδισε μεγάλο αριθμό μαθητικών βραβείων και διακρίσεων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στην τέχνη. 

Το 2015 εισήλθε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, από όπου αποφοίτησε το 2020, με άριστα. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, έλαβε μέρος σε διάφορες εκθέσεις, κυρίως στην Ελλάδα. Μεταξύ 2020 και 2021, είναι μέρος της συλλογής Christofis (Αθήνα), της συλλογής Γ. Βογιατζόγλου (Αθήνα) και της συλλογής SCP Art Collection (Λευκωσία). Συνεχίζει να είναι ένας ενεργός καλλιτέχνης που εργάζεται τόσο στη Λεμεσό όσο και στην Αθήνα.

Η κινητήρια δύναμη της δημιουργικότητας του Παναγιώτη είναι η δύναμη της απλότητας. Η πρόκλησή του είναι να φέρει στην προσοχή του θεατή το γεγονός ότι ολόκληρες ιστορίες μπορούν να προκύψουν από τα πιο συνηθισμένα πράγματα, που είναι συνεχώς παρόντα γύρω μας. Το έργο του βασίζεται στη σημασία των οπτικών φαινομένων που παραβλέπουμε, αυτών των στοιχείων όπως οι Ορίζοντες, οι Έρημοι, τα Σύνορα ή ακόμα και τα Παράθυρα. Κάθε φορά, οδηγούν σε ένα ολοκαίνουργιο δημιουργικό μονοπάτι, έτοιμα να γίνουν ενσαρκώσεις μιας νέας φαντασίας.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της δουλειάς εξερευνά αυτά τα στοιχεία κυρίως σε Τοπία, Μορφές και Πεδία με διάφορα υλικά και πρακτικές, όπως ζωγραφική και εγκαταστάσεις. Η πρακτική του συνδυάζει κυρίως το φυσικό κόσμο με την εσωτερική αναζήτηση, την πραγματικότητα και το άυλο, στοιχεία που συνδέει και τα απεικονίζει μέσα από την παρατήρηση και την έρευνά του.

Εκθέσεις/Δράσεις:

2017  ομαδική εικαστική δράση και έκθεση «The Art Train» του Ά Εργαστηρίου Ζωγραφικής της Α.Σ.Κ.Τ., Διακοπτό και Καλάβρυτα

2017  ομαδική εικαστική δράση και έκθεση «Ζωγραφίζοντας την Καλαμάτα», Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας

2018  συμμετοχή στην έκθεση «Ζωγράφοι και Γλύπτες χαράζουν», εκθεσιακός χώρος 16 Φωκίωνος Νέγρη, Κυψέλη, Αθήνα

2018  ομαδική έκθεση του Α’ Εργαστηρίου «The Mall Athens», Αθήνα

2019  ομαδική έκθεση «Ο δρόμος της φύσης/Μητρικός θηλασμός», Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, Αθήνα

2019  ομαδική έκθεση «SOUL ANATOMIES» στον εικαστικό χώρο Hart and Gart, Νέος Κόσμος, Αθήνα

2020  ομαδική έκθεση εικαστικών στο χώρο τέχνης «ΣτοArt ΚΟΡΑΗ» της Εθνικής Ασφαλιστικής, Αθήνα

2020  ατομική έκθεση της Διπλωματικής Εργασίας, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, Αθήνα

2020  ομαδική διαδικτυακή έκθεση «Ο χώρος της τοποθέτησης» του εκθεσιακού χώρου Space52, Αθήνα          

2021  ομαδική έκθεση στο EcoFestival 2021, Πλατεία Νερού, Καλλιθέα, Aθήνα

2022  ομαδική έκθεση «Looking back to move forward», Visual Spc, Παλιά Αγορά Παλουριώτισσας, Λευκωσία