Με τη συμμετοχή της αυτή χάρισε στην Ελλάδα μας για μία ακόμη φορά μία σημαντική διάκριση. Το συμφωνικό έργο της «Η Δίψα στο Μυστρά» βασισμένο στο ομώνυμο ποίημα του κορυφαίου ποιητή Γιάννη Ρίτσου διακρίθηκε και βραβεύτηκε με παγκόσμιο βραβείο σύνθεσης και ασημένιο μετάλλιο (Global Music Awards 2023) προσθέτοντας στο παγκόσμιο μουσικό γίγνεσθαι μία Ελληνική ξεχωριστή συνθετική ψηφίδα.
Λίγα λόγια για το έργο: Το συμφωνικό της έργο «Η Δίψα στο Μυστρά» είναι βασισμένο στο ομώνυμο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου το οποίο γράφτηκε, στον Μυστρά το 1954.
«Είναι ποίημα με βαθιά ελληνοπρέπεια, που μεταδίδει τη διαχρονική αίσθηση της δοκιμασίας του χειμαζόμενου αλλά πάντοτε υπερήφανου ελληνισμού ανά τους αιώνες» υπογραμμίζει η συνθέτρια
Η μελοποίηση του έγινε το 2009 με αφορμή τα 100 χρόνια από την γέννηση του ποιητή.
Η επίσημη πρώτη παρουσίασή του έργου, έγινε στις 19 Σεπτέμβριου του 2009 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την ορχήστρα φίλων της μουσικής Καμεράτα, τη σύμπραξη 17 ακόμη μουσικών υπό την μουσική διεύθυνση του Αλέξανδρος Μυράτ – Ενορχήστρωση Γιάννης Γκίκας
Ερμηνεία Μανώλης Μητσιάς- Απαγγελία Γιάννης Φέρτης
Παρουσιάσθηκε επίσης και το 2010 στην ίδια αίθουσα με τους ίδιους συντελεστές και τέλος με τη συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων στον κήπου του Βυζαντινού Μουσείου υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Ελευθερίου Καλκάνη για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Μουσείου. Η συναυλία τελούσε υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριάρχη. Διάρκεια έργου 55’
Μπορείτε επίσης να ακούσετε ένα μέρος του έργου διάρκειας 12΄ λεπτών στη ηλεκτρονική διεύθυνση:
Γιάννης Ρίτσος (Μονεμβασιά, 1 Μαΐου 1909 – Αθήνα, 11 Νοεμβρίου 1990)[2] ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές[3][4] με διεθνή φήμη και ακτινοβολία.
https://el.wikipedia.org/wiki/
Σκέψεις της συνθέτριας…
Ο Γιάννης Ρίτσος αναφέρει κάπου ανάμεσα στις θαυμαστές εικόνες του ποιήματος.
[…]
Οἱ ἐχθροὶ καλύτερα μαντεύουν ἀπ’ τοὺς φίλους
τί θησαυροὶ στοιβάζονται κάτου ἀπ’ τὶς πέτρες.
Εἴχαμε ἀργήσει ἀνάμεσα στὰ ἐρείπια.
Κ’ εἴσουν ἐσύ, ὁ Περίβλεπτος, κλεισμένος (σὲ εἴδαμε)
μέσα στὴν κυκλική σου δόξα – ἀμίλητος,
κλεισμένος, ἀνεβαίνοντας κλεισμένος,
ὅπως κι ὁ ἥλιος μὲς στὸν κύκλο τῆς φωτιᾶς του,
καίγοντας τὴ μεταλλική του σάρκα,
καίγοντας καὶ φωτίζοντας, φωτίζοντας καὶ καίγοντας
Μυστράς, Ιούνιος 1954
Αξίζει να σταθούμε στους δύο τελευταίους στίχους που έβαλαν τη σφραγίδα τους στην απόφαση της μελοποίησης του ποιήματος: «Καίγοντας και φωτίζοντας. Φωτίζοντας και καίγοντας…» «Μας υπογραμμίζουν» τονίζει η συνθέτρια «πως μόνο μέσα από την φωτιά και την κάθαρση που επιφέρει, μπορεί να παρουσιασθεί το ΦΩΣ και όπου αυτό πέσει και φωτίσει κατακαίει την ασχήμια και αποκαλύπτει την ζωντανή γνώση που είναι ουσιαστική για την πορεία της ζωής και του ανθρώπου».
Ο δρόμος μας ας είναι μέσα από το Φως και την Αναγέννηση,
καίγοντας κάθε αρνητικό και φωτίζοντας την Ζωή!
[..καίγοντας τὴ μεταλλική του σάρκα, καίγοντας καὶ φωτίζοντας…]
Πληροφορίες για την συνθέτρια : https://linktr.ee/pigi.likoudi
