Πες μας λίγα λόγια για σένα Χριστίνα. Είμαι Ελληνοαμερικανίδα. Έχω γεννηθεί στο Οχάϊο των Ηνωμένων Πολιτειών. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η ζωγραφική και τα καλλιτεχνικά ήταν από τα αγαπημένα μου χόμπι. Η πρώτη μου επαφή με το πινέλο ήταν η λαδομπογιά, στη συνέχεια ελεύθερο σχέδιο όπου έμαθα δίπλα στον ζωγράφο της πόλης μου, της Κατερίνης, τον κύριο Σταθακόπουλο Αθανάσιο.
Έχω σπουδάσει Διεθνείς Σχέσεις και έχω εργαστεί στο Λονδίνο αλλά και στο πιο κρύο μέρος του πλανήτη, στο Fairbanks της μακρινής Αλάσκας όπου εκεί ένιωσα έντονα την επιθυμία να δημιουργήσω. Με θέα το Βόρειο Σέλας κι εμπνευσμένη από τον αγαπημένο μου Mark Rothko, ζωγράφιζα κυρίως αφηρημένη τέχνη. Έχω πάθος με τους μεγάλους καμβάδες και χάνομαι μέσα στους χρωματισμούς τους.
Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι και με το Digital Marketing.
Πως ξεκίνησε η ιδέα του Dude handpainted hats; Το 2015 ο Ευθύμης μετά από ένα χειρουργείο κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του είχε την ανάγκη για δημιουργία. Αρχικά, ξεκίνησε να ζωγραφίζει τα πρώτα καπέλα για τους φίλους του στον τόπο που κατοικούσε τον Αγχίαλο του Βόλου. Στην συνέχεια ήθελε να προσφέρει μια «επωνυμία» στα έργα του και να υπάρχει απήχηση σε ευρύτερο κοινό.
Πως γνωριστήκατε και τι σας οδήγησε στην σημερινή συνεργασία; Η αγάπη μας για την τέχνη μας έφερε κοντά και χτίσαμε μια όμορφη φιλία. Η καραντίνα για εμάς ήταν έμπνευση. Ασχοληθήκαμε με τοιχογραφίες σπιτιών και επαγγελματικών χώρων. Το καλοκαιρινό μας project είναι ένα χρήσιμο προϊόν άλλα και ταυτόχρονα μοναδικό όπου ο καθένας έχει το ελεύθερο να επιλέξει το σχεδιάκι και το καπελάκι της προτίμησής του. Το κοινό μας στοιχείο είναι οτι αρχίσαμε και οι δυο τη ζωγραφική ως έναν τρόπο να ξεφύγουμε από την καθημερινή ρουτίνα. Για εμάς ζωγραφική σημαίνει ψυχοθεραπεία.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ευελπιστούμε σε ενα καλύτερο αύριο. Προβληματιζόμαστε για την κατάσταση που βιώνουμε τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο άλλα και εντός της χώρας. Το μάθημα που πήραμε από το Covid-19 είναι ότι όταν ο άνθρωπος μένει μόνος του με τον εαυτό του, εκεί είναι που βρίσκεται αντιμέτωπος με τη δική του αλήθεια και έτσι γεννιέται η αυθεντικότητα.
Και θα κλείσουμε με την εξής ρητορική ερώτηση. Πόσο εύκολο είναι τελικά να είσαι ο εαυτός σου; Και πόσοι είναι τελικά αυτοί που ρισκάρουν να κολυμπήσουν σε ξένα και βαθιά νερά και πόσοι είναι αυτοί που επιλέγουν να μένουν στάσιμοι κοντά στο οικείο; Συμβουλεύουμε τον καθένα να δώσει μια ευκαιρία στο ξένο συναίσθημα, αυτό της αλλαγής.
