Ο ανερχόμενος τραγουδιστής Μάριος Δαρβίρας μας δίνει πολλές αιτίες να πιστέψουμε ξανά στο λαϊκό τραγούδι

Επιμέλεια κειμένου και
φωτογραφιών: Αλέξανδρος Καρατζάς

Ας γνωρίσουμε τον Μάριο. Πες μας κάποια πράγματα για σένα και τα παιδικά σου χρόνια. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια μικρή γειτονιά της Καλλιθέας. Εκεί έζησα τα πιο όμορφα μου χρόνια, στη γειτονιά της “Πειραϊκής”.
Για κάποιους από εμάς εκεί ήταν το σπίτι μας. Όλη μέρα – κάθε μέρα εκεί, για πολλά χρόνια. Εκεί κάναμε φίλους – αδέρφια, εκεί μάθαμε να σεβόμαστε, να πέφτουμε και να σηκωνόμαστε και το πιο βασικό για εμένα, εκεί μάθαμε πως για να κερδίσεις κάτι πρέπει να παλέψεις και να γίνεις καλύτερος, γιατί στη γειτονιά όπως και στη ζωή δε σου χαρίζεται τίποτα. Τη γειτονιά μου λοιπόν, δεν την αλλάζω με τίποτα.

Πριν ξεκινήσεις το τραγούδι, ποιες δουλειές σε σημάδεψαν; Επειδή έφυγα σχετικά νωρίς και απρόσμενα από το σπίτι λόγω συγκυριών, έχω κάνει ό,τι δουλειά μπορείς να φανταστείς στην προσπάθεια να “πατήσω” γερά και να κυνηγήσω κάτι καλύτερο για τη ζωή μου. Μέσα σε αυτές τις δουλειές και η αστυνομία. Δε νιώθω να με έχει σημαδέψει κάποια απ’ αυτές.

Πως έχει επηρεάσει η μουσική και το τραγούδι τη ζωή σου, από τότε που πήρες την απόφαση να ασχοληθείς πιο σοβαρά; Θα τολμήσω να πω, πως η μουσική με έσωσε.
Πίσω στο 2015-16 βρισκόμουν εν μέσω μίας πολύ άσχημης προσωπικής περιόδου. Τότε λοιπόν πιάνοντας την κιθάρα μου ξανά μετά από καιρό, άρχισα να συνειδητοποιώ πως η μουσική με “αδειάζει”. Παίζοντας, τραγουδώντας και αφού ξεκίνησα να γράφω τα δικά μου τραγούδια, λειτούργησε για μένα σαν ψυχοθεραπεία. Έμπαινα σε μια τόσο θετική – εσωτερική και δημιουργική διαδικασία που με τον καιρό με έκανε να ξεφύγω απο όλα αυτά που με πήγαιναν πίσω.
Έτσι λοιπόν, αφού είδα πως η μουσική είναι αυτή που με κρατάει σε ισορροπία, πήρα την απόφαση και είπα, όχι απλά να ασχοληθώ με τη μουσική, αλλά να γίνω μουσική.

Ποιά είναι η γνώμη σου για τα μοντέλα ή τους ηθοποιούς που γίνονται τραγουδιστές ή και το αντίθετο, χωρίς να έχουν τη στοιχειώδη παιδεία που χρειάζεται το κάθε αντικείμενο που καλούνται να υπηρετήσουν; Νομίζω, πως αν κάποιος δεν έχει ταλέντο στο οτιδήποτε διαλέξει να ασχοληθεί, δε θα έχει διάρκεια και ο χώρος θα τον αποβάλει με τον καιρό από μόνος του.
Αν όμως υπάρχει ταλέντο, δεξιότητα, σεβασμός για το αντικείμενο και όρεξη για δουλειά, σαφώς και υπάρχει χώρος για οποιονδήποτε.

Ποιά είναι η γνώμη σου για το ελληνικό τραγούδι σήμερα; Σέβομαι όλα τα είδη μουσικής και τον κάθε καλλιτέχνη ξεχωριστά. Νομίζω όμως, πως αυτή τη στιγμή, λείπει φανερά το λαϊκό τραγούδι από την ελληνική μουσική σκηνή. Και όταν λέω λαϊκό, εννοώ τραγούδια γραμμένα σε δρόμους λαϊκούς με το μπουζούκι να κάνει τη γη να σείεται και τις καρδιές να σπάνε.
Κατά τ’ άλλα από σύγχρονους τραγουδιστές σε άλλο στυλ μ’ αρέσει πάρα πολύ ο Χρήστος Μάστορας από τις Μέλισσες. Είναι φοβερός τραγουδιστής.

Ποια είναι τα χόμπι σου; Μ’ αρέσει οτιδήποτε εμπεριέχει περιπέτεια συν το σινεμά και η γυμναστική κάθε είδους.

Ποιούς αγαπημένους σου τραγουδιστές έχεις ως πρότυπα; Υπάρχουν πολλοί φανταστικοί τραγουδιστές τους οποίους θαυμάζω και μελετάω όμως αν με ρωτάς για πρότυπα θα σου πω τους εξής…

1) Το Γιώργο Νταλάρα για την απόλυτη ακρίβειά του.
2) Τον αξεπέραστο Αντώνη Βαρδή για χίλιους δύο λόγους που δε χωράνε σε λίγες γραμμές.
3) Τον Πασχάλη Τερζή για την τεράστια λαϊκή φωνή του.
4) Και τέλος τον Σταμάτη Γονίδη. Είναι ο αγαπημένος μου, και το ‘χω μεγάλη καψούρα μια μέρα να τραγουδήσω μαζί του.

Αισθάνεσαι τυχερός με τον τρόπο που έχουν εξελιχθεί για σένα τα πράγματα στο τραγούδι αυτόν τον καιρό; Από τη στιγμή που αποφάσισα να πάρω τον δρόμο αυτό, έχω προσπαθήσει και έχω δουλέψει πάρα πολύ για να φτάσω στο όποιο σημείο βρίσκομαι σήμερα. Παρ’ όλα αυτά ναι. Αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί σε όλη αυτή τη διαδρομή ως τώρα, έχω συνεργαστεί με φανταστικούς μουσικούς και κυρίως πολύ καλά παλικάρια. Όλοι τους “μου έχουν δώσει” από κάτι και γι’ αυτό τους ευχαριστώ κάθε έναν ξεχωριστά. Χωρίς αυτούς δε θα είχα φτάσει στο τώρα. Στο τώρα που έχω τη χαρά να έχω δικό μου ένα τραγούδι δυο ανθρώπων που τα δημιουργήματά τους έχουν γράψει ιστορία. Φυσικά είμαι τυχερός και ευγνώμων αλλά έχω δουλέψει και θα συνεχίσω να δουλεύω σκληρά γιατί ο στόχος παραμένει πολύ μακριά. Ίσως ένα βήμα πιο κοντά από πριν, αλλά ακόμα πολύ μακριά.

Η μοναξιά σε φοβίζει ή είσαι μοναχικός; Δεν προτιμώ τη μοναξιά. Θέλω να βρίσκομαι με ανθρώπους που αγαπάω και να περνάω όμορφα! Να γλεντάω, να διασκεδάζω και να εξελίσσομαι.

Έχεις κάποιον αγαπημένο ήρωα – ήρωες; Έχω ναι! Από φανταστικούς ήρωες θα σου πω ένα χαρακτήρα από το Ιαπωνικό παιδικό (anime – manga) με τον οποίο ταυτίζομαι. Λέγεται Son Goku και έχω κάνει tattoo ένα απ’ τα σύμβολα του. Από πραγματικούς ήρωες έχω πολλούς όμως θα διαλέξω να σου πω τα αδέρφια Αντετοκούμπο. Δεν υπάρχουν λόγια για αυτά τα παιδιά… Όλα όσα έχουν καταφέρει μέσα από τόσες δυσκολίες και η ταπεινότητα που έχουν δείξει μετά από όσα έχουν πετύχει… Για εμένα είναι rolemodels και το παράδειγμά τους μου δίνει δύναμη κάθε μέρα.

Πως είναι για σένα η ιδανική σύντροφος και σε τι φάση βρίσκεσαι σήμερα; Νομίζω η ιδανική σύντροφος για εμένα είναι αυτή που, όταν ανοίξω την πόρτα και μπω στο σπίτι μετά από μια μεγάλη μέρα, θα με κάνει με ένα της χαμόγελο να τα ξεχάσω όλα.
Όσο για τη φάση που βρίσκομαι σήμερα, νομίζω πως έχω λόγο να τα ξεχνάω όλα όταν μπαίνω στο σπίτι.

Αγαπημένος προορισμός διακοπών; Οπουδήποτε έχει ήλιο, θάλασσα, ένα μπαρ, και καλή παρέα.

Ανεκπλήρωτα όνειρα σου; Να παίξω champions league

Ποιά η γνώμη σου για τον έρωτα; Ο έρωτας αρχίζει πάντα με χαρά και τελειώνει με Καρρά!

Αγαπημένο μέρος στην πόλη; Η φρεατίδα στον Πειραιά. Η θέα από εκεί δεν περιγράφεται!

Κλείνοντας υπάρχει κάτι που θέλεις να προσθέσεις; Δωσ’ μου μια αιτία και φιλιά σε όλο τον κόσμο!