Ο Εν ενεργεία εκπαιδευτικός της Γαλλικής γλώσσας στην Πρωτοβάθμια και Μεταδευτεροβάθμια Εκπαίδευση Νίκος Παπαδόπουλος απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr
“Είναι σημαντικό το εκπαιδευτικό σύστημα να επιμείνει περισσότερο στις ανθρωπιστικές αξίες και να λάβει υπόψη του την ανάγκη των παιδιών για προσωπικό ελεύθερο χρόνο. Έχουμε ανάγκη από ευτυχισμένους μαθητές!”
Παιδεία, Εκπαίδευση ή Μόρφωση; Και τα τρία είναι σημαντικά όμως Εκπαίδευση χωρίς Παιδεία δεν υφίσταται. Όταν αντιμετωπίζουμε τα παιδιά, τυπικά σαν δοχεία που απλά τα γεμίζουμε με πληροφορίες, δεν τα προετοιμάζουμε με εκείνες τις κατάλληλες δεξιότητες που πλέον όσο ποτέ χρειάζεται να έχει ο πολίτης του 21ου αιώνα. Τέτοιες δεξιότητες είναι μεταξύ άλλων η κριτική σκέψη, η επίλυση προβλήματος, η συνεργασία και η δημιουργικότητα. Ας μην ξεχνάμε πως η ευθύνη του σχολείου είναι να προετοιμάζει τα παιδιά κατάλληλα ώστε να είναι ικανοί στο μέλλον να ανταποκριθούν στις ανάγκες μιας διαρκώς μεταβαλλόμενης κοινωνίας.
Τελευταία δεσπόζουν στην επικαιρότητα δύο ζητήματα: Βία ή ακόμη χειρότερα παιδοφιλία. Μπορεί το σχολείο να κάνει κάτι; Όταν πρόκειται για παιδικές ψυχές, πρέπει να αλλάζουμε κάθε ερωτηματικό με μια απόλυτη τελεία (.) Το σχολείο μπορεί να κάνει οτιδήποτε περνάει από τον δικό του έλεγχο για να προστατέψει το παιδί. Χρειαζόμαστε δασκάλους ευθύνης κι όχι ανθρώπους που ρομποτικά διεκπεραιώνουν μια ύλη μαθημάτων. Πρέπει να είμαστε ως εκπαιδευτικοί δίπλα στα παιδιά, να μας εμπιστεύονται και να μας ανοίγουν την καρδιά τους για όλα όσα τους απασχολούν. Να πείσουμε το παιδί πως μαζί με την οικογένειά του, ο δάσκαλος είναι ένας ακόμη φύλακας άγγελος, να μην φοβηθεί να αποκαλύψει εκείνα τα μυστικά που τελικά πληγώνουν. Τα περιστατικά βίας και παιδοφιλίας διογκώνονται γιατί το παιδί ντρέπεται να μιλήσει, φοβάται. Σε κάθε δίλλημα που διχάζει και τρομάζει την κοινωνία μας, η μόνη απάντηση είναι η Παιδεία. Μια Παιδεία που δεν φοβάται και δεν εκβιάζεται. Είναι απλό. Ας πλησιάζουμε τους μαθητές μας σε κάθε διάλειμμα, να μάθουμε τα νέα τους, να τους ακούσουμε. Να ακούσουμε όσα έχουν να μας πουν.
Το διαδίκτυο τελικά κρύβει κινδύνους;! Ακούμε καθημερινά για περιπτώσεις προσέγγισης ανηλίκων με δόλιο τρόπο μέσω του διαδικτύου. Ποια είναι η θέση σας ως εκπαιδευτικός; Έχω την εντύπωση πως έχετε κάνει και σχετικές με τις Νέες Τεχνολογίες, μεταπτυχιακές σπουδές. Το διαδίκτυο, κατά την περίοδο της πανδημίας και της τηλεκπαίδευσης, έγινε για τα παιδιά της χώρας ένας καλός φίλος κι ένας χρήσιμος συνεργάτης. Θεωρώ όμως πως τους δημιουργήθηκε η ψευδαίσθηση πως γνωρίζουν όλες τις πτυχές αυτού του καινούριου φίλου τους και βασιζόμενοι στην εμπειρία που απέκτησαν μέσα από τα διαδικτυακά μαθήματα, είναι σε θέση να δρουν και να εξερευνούν χωρίς έλεγχο και χωρίς πιο εξειδικευμένη εκπαίδευση. Αυτή η ψευδαίσθηση στο μυαλό μου, μοιάζει με την υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων που έχει ένας οδηγός υπό την επήρεια του αλκοόλ. Το διαδίκτυο κρύβει όπως κι ένας δρόμος, εξίσου επικίνδυνες στροφές. Θεωρώ πως οι γονείς, είναι καλό να κλειδώνουν με κωδικούς τους υπολογιστές όταν απουσιάζουν ή σε κάθε περίπτωση να ελέγχουν την δραστηριότητα των παιδιών τους. Αν δεν γνωρίζουν κι οι ίδιοι τον τρόπο, είναι σημαντικό να συμβουλευτούν κάποιον ειδικό ή ακόμη τον δάσκαλο πληροφορικής του σχολείου των παιδιών τους. Παράλληλα, η αξιοποίηση του διαδικτύου, μπορεί να ενσωματωθεί κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας κάθε μαθήματος μέσα από την ανάθεση ερευνών κι εργασιών ώστε οι μαθητές να εξοικειωθούν σε πραγματικό χρόνο με το διαδίκτυο και με την απαραίτητη επίβλεψη να αποκτήσουν ουσιαστική ψηφιακή κατάρτιση.
Ως δάσκαλος είσαι ευχαριστημένος από το εκπαιδευτικό σύστημα; Τι θα πρότεινες για τη βελτίωση του; Το εκπαιδευτικό σύστημα καλείται να προσαρμοστεί στα σημερινά δεδομένα και στη σύγχρονη εποχή ενώ οι μαθητές πρέπει να προετοιμάζονται για τον κόσμο και για τον διεθνή ανταγωνισμό. Ως προς αυτή την κατεύθυνση, κρίνεται απαραίτητο να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη δεξιοτήτων όπως είναι μεταξύ άλλων η κριτική σκέψη, η συγκέντρωση πληροφοριών από διαφορετικές πηγές, η αξιολόγηση των πηγών και η σύνθεση. Η εκπαίδευση δεν πρέπει να συνδέεται με την στείρα αποστήθιση, αλλά μέσα από μια περισσότερο μαθητοκεντρική προσέγγιση, να οδηγεί τους μαθητές να γίνονται οι ίδιοι κοινωνοί της μάθησης. Επίσης, είναι σημαντικό το εκπαιδευτικό σύστημα να επιμείνει περισσότερο στις ανθρωπιστικές αξίες και να λάβει υπόψη του την ανάγκη των παιδιών για προσωπικό ελεύθερο χρόνο. Έχουμε ανάγκη από ευτυχισμένους μαθητές!
Μεγαλώνουμε μορφωμένους ή ψυχικά “κενούς” νέους; Είναι καλό να μην επικεντρωνόμαστε μόνο στην μόρφωση των παιδιών μας αλλά να δίνουμε εξίσου σημασία στην ευτυχία τους. Θέλω να βλέπω γύρω μου παιδιά με αξίες, ήθος και χαμόγελο. Εκεί καλούμαστε να στοχεύσουμε ως δάσκαλοι. Η μόρφωση αποκτιέται όταν οι μαθητές είναι χαρούμενοι. Κανείς δεν μαθαίνει από κάποιον που δεν αισθάνεται χαρά κι εμπιστοσύνη κοντά του.
Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια. Πώς θα ανέλυες τις λέξεις σήμερα; Βιώνουμε ως κοινωνία μία κρίση αξιών. Θεωρώ λοιπόν πως στα πλαίσια αυτής της ηθικής και πολιτισμικής κρίσης, μεταξύ άλλων κι αυτό το τρίπτυχο είναι πλέον παρεξηγημένο. Σε κάθε περίπτωση, η καλλιέργεια ανθρωπιστικών αξιών κρίνεται καθοριστικής σημασίας κι ως προς αυτή την κατεύθυνση το σχολείο στην Ελλάδα καλείται να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο του.
Κοινωνία ώρα μηδέν. Ζούμε στον ατομικό ουτοπικό κόσμο μας χωρις να σκεπτόμαστε το αύριο; Αισθάνομαι πως ειδικά την περίοδο της πανδημίας συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Οι άνθρωποι ζούσαν από φόβο μήπως αύριο πεθάνουν. Οι άνθρωποι κυριευμένοι από τον φόβο της αβεβαιότητας δεν ζουν. Απλώς επιβιώνουν. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που θεωρώ σημαντική την ενσωμάτωση της ευτυχίας στη διδακτική ύλη.
Υπάρχει ελπίς για ένα καλύτερο αύριο; Θα απαντήσω σε αυτό το ερώτημα δανειζόμενος κάποιες λέξεις του Αντουάν ντε Σαιν-Εξπερύ που αγαπώ πολύ: «Αυτό που κάνει την έρημο όμορφη είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι».
Η εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας αποτελεί επένδυση ή πολυτέλεια; H γαλλική γλώσσα αν και την δεκαετία του ‘60 ήταν μια απόδειξη πολυτέλειας και υψηλής μόρφωσης, πλέον αποτελεί περισσότερο από επένδυση, μεθοδολογία αξιών σε μια εποχή που τις έχουμε μεγάλη ανάγκη. Μια αναδρομή στις γνωστές και τις άγνωστες πτυχές του γαλλικού πολιτισμού είναι αρκετή για να διδάξει μαθήματα δημοκρατίας και όχι μόνο. Στον αστερισμό της ελληνογαλλικής φιλίας και αλληλεγγύης, η εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας δίνει στους νέους σημαντικά εφόδια. Σε αυτό το σημείο θα μου επιτρέψετε να μεταφέρω τα λόγια του Αντρέ Μαρλώ, του πρώτου ιστορικά Υπουργού Πολιτισμού της Γαλλίας ως μια ελάχιστη απόδειξη της βαθιάς εκτίμησης μεταξύ Γαλλίας κι Ελλάδος: «Για τον κόσμο η Ελλάδα είναι πάντα η σκεπτόμενη Αθηνά που ακουμπάει στο δόρυ της».
Ένα μήνυμά σου για τους αναγνώστες; Η αισιοδοξία είναι μονόδρομος. Να μην σταματάτε να επιμένετε σε έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.
