“Το κύριο συναίσθημα που με διακατέχει είναι οργή. Οργή διότι θεωρώ πως η πολιτεία δεν έχει κάνει τίποτα ουσιαστικό εδώ & ένα χρόνο ώστε να μας προστατεύσει, τα μέτρα που λαμβάνει έχουν μόνο κατασταλτικό χαρακτήρα.”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πώς διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Με μεγάλη μου λύπη, οφείλω να αποδεχτώ & να δηλώσω & επίσημα πια πως δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Έχω βουλιάξει σε ένα τέλμα, με την ψυχολογία στα Τάρταρα & μόνη παρηγοριά το φαγητό & τα γλυκά. Θα μου πεις, αφού το αναγνωρίζεις το πρόβλημά σου, γιατί δεν κάνεις κάτι για να το αλλάξεις; Θα σου πω: «δεν έχω ιδέα». Νιώθω πως δεν έχω διάθεσή για τίποτα. Συνεχώς νιώθω κουρασμένος, το κινητό έχει γίνει προέκταση του χεριού μου, ο καναπές έχει κάνει μια τεράστια γούβα & το μυαλό μου τροφοδοτείται από άχρηστες πληροφορίες & μόνο. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που μπορεί να κάνω λίγη γυμναστική, αλλά ελάχιστα πια. & όσον αφορά στην τέχνη, δεν υπάρχει καμία διάθεση για δημιουργικότητα. Ούτε καν διαβάζω πια. Ως καλλιτέχνης, δεν έχω καμία παραγωγικότητα εδώ & καιρό. Θα κατηγορηθώ που τα βλέπω όλα μαύρα; Ας κατηγορηθώ. Αυτή τη στιγμή αυτή είναι η ψυχολογική μου κατάσταση & δε θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου, ούτε θα πετάξω σε κάποιο ροζ συννεφάκι. Η μόνη μου παρηγοριά είναι η εργασία μου ως χημικός, που με κάνει να αισθάνομαι τυχερός & παραγωγικός σε κάποιον τομέα έστω.
Το κύριο συναίσθημα που με διακατέχει είναι οργή. Οργή διότι θεωρώ πως η πολιτεία δεν έχει κάνει τίποτα ουσιαστικό εδώ & ένα χρόνο ώστε να μας προστατεύσει, τα μέτρα που λαμβάνει έχουν μόνο κατασταλτικό χαρακτήρα. Καμία πρόληψη σε κανέναν τομέα (υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια, επαγγελματική ασφάλεια, μέσα μεταφοράς) & αποδεδειγμένα πια, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ψεύδονται ασυστόλως & ρίχνουν συνεχώς την ευθύνη στους «ασυνείδητους» πολίτες. Η ενημέρωσή μας είναι τραγικά μονόπλευρη & θέλει πολλή αναζήτηση ώστε να αποκτούμε μια σχετικά σφαιρική άποψη. Για να καταπολεμηθεί κάτι τόσο σοβαρό όσο μια πανδημία, οφείλει πρώτα η εκάστοτε πολιτεία να δείξει σοβαρότητα, υπευθυνότητα, να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών της & αυτοί έπειτα να γίνουν σύμμαχοι της & όταν σφάλλουν, να αναλαμβάνουν το μερίδιο της ευθύνης τους. Αλλά όταν βλέπουμε πως κανένας υπεύθυνος δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη, πώς ζητάς από τους απλούς πολίτες να αναλαμβάνουν συνεχώς αυτοί & μόνον αυτοί τις ευθύνες τους; Ναι, μόνο οργή κυριαρχεί μέσα μου.
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Υπάρχει βία στο χώρο της τέχνης; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Βία υπήρχε ανέκαθεν σε όλους τους χώρους. Όπου υπάρχει άνθρωπος, υπάρχει & βία. Οι μορφές της, άπειρες. Τα θύματά της, όλοι μας. Δεν είναι βέβαια όλα τα μεγέθη συγκρίσιμα, σε άλλους ασκείται βία η οποία δεν είναι κακουργηματικής φύσεως ούτε τιμωρείται από κάποιο δικαστήριο, & σε άλλους η βία είναι τέτοιας φύσεως που θα έπρεπε να υπάρχει παραδειγματική τιμωρία από την πολιτεία. Ένα είναι όμως σίγουρο, κάθε μορφή βίας καθορίζει τη μελλοντική συμπεριφορά ενός ανθρώπου, προς το χειρότερο. Δυστυχώς, δεν εντυπωσιάζομαι από κανένα συμβάν & από κανέναν πρωταγωνιστή. Οποιοσδήποτε συνάνθρωπός μας, ακόμη & υπεράνω πάσης υποψίας, μπορεί να έχει υπάρξει θύτης ή να είναι κατ’ εξακολούθηση. Όσον αφορά εμένα, με θεωρώ τυχερό σε αυτό τον τομέα, καθώς δε θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει υπάρξει ποτέ θύμα σε κάποιο είδος βίας μεγάλου μεγέθους, που να μου προκαλέσει κάποια ανεπανόρθωτη ζημιά στον εσωτερικό μου κόσμο. Θέλω να πιστεύω πως βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο & πως η μετάβαση θα είναι προς το καλύτερο. Πρέπει όλα τα θύματα, να μιλήσουν για το παρελθόν τους & για το τώρα ώστε να έρθει ένα καλύτερο αύριο (σίγουρα δε θα εξαλειφθεί η βία, αλλά υπάρχει η δυνατότητα η κοινωνία μας να βελτιωθεί). Και το σημαντικότερο, πρέπει να στεκόμαστε όλοι δίπλα στα θύματα & να τα στηρίζουμε.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε; Ως χημικός, οφείλω να έχω εμπιστοσύνη στην επιστήμη & στην καλή θέληση των επιστημόνων. Πιθανόν να τυγχάνει βελτίωσης το εμβόλιο & να χρειάζονται περισσότερα επιστημονικά δεδομένα & έρευνες ώστε να είναι ακόμη πιο αποτελεσματικό. Σίγουρα είναι κάτι καινούριο, σίγουρα όλοι μας είμαστε επιφυλακτικοί με αυτό, αλλά υπάρχει κάποια άλλη εναλλακτική; Νομίζω πως όχι, θεωρώ πως ο εμβολιασμός των ηλικιωμένων & των ευπαθών ομάδων για αρχή είναι απαραίτητος, & έπειτα βλέπουμε. Λογικά θα εμβολιαστώ, με όποιες επιφυλάξεις.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εάν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Όπως ανέφερα & στην πρώτη απάντηση, αυτή τη στιγμή δεν έχω καμία αντιμετώπιση. Σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι.
“Έχω στερηθεί την προσωπική μου ελευθερία. Θεωρώ πως στο βωμό της ασφάλειάς μας, έχουν καταπατηθεί θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, που αφορούν στην προσωπική μας ελευθερία σε μια δημοκρατική χώρα.”
Ξέρω πως κάποιοι θα θεωρήσουν πως υπερβάλλω, πως δε σέβομαι τους νεκρούς ή τους ασθενείς με αυτό που λέω. Οπότε θα παραπέμψω ξανά στην πρώτη απάντηση & θα πω, πως αν λαμβάνονταν πρώτα τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα ώστε να καταπολεμηθεί η πανδημία, & αν θεωρούσα πως έγιναν όσα είναι απαραίτητα, έπειτα, στην περίπτωση μη αποτελεσματικότητας, θα δεχόμουν τις στερήσεις που βιώνουμε…
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Είμαι απαισιόδοξος. Θεωρώ πως έχουν αδικηθεί & πληγεί πολλοί επαγγελματικοί κλάδοι & δυστυχώς η ζημιά για πολλούς ανθρώπους είναι ανεπανόρθωτη & για κάποιους μάλιστα δε θα υπάρξει επιστροφή στην «κανονικότητα». Καλλιτεχνικός χώρος, εστίαση, αθλητισμός, καφέ – μπαρ, τουρισμός & πόσοι άλλοι κλάδοι. Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα ούτε μπορώ να προβλέψω πώς θα αποκατασταθεί η ζημιά για τόσους συμπολίτες μας. Το μόνο που μπορώ να δω ως θετικό, είναι το γεγονός πως ίσως υπάρξει κάποιος εκσυγχρονισμός σε κάποιες υπηρεσίες, δημόσιες ή ιδιωτικές & ίσως κερδίσουμε κάτι από όλο αυτό. Αλλά με θλίψη δηλώνω πως η γεύση που μου μένει είναι πικρή όταν σκέφτομαι το μέλλον των εργαζομένων στη χώρα μας.
Ας ελπίσουμε όλοι πως όλα θα πάνε καλά & πως σύντομα θα επανέλθουμε σε φυσιολογικούς ρυθμούς ζωής.
Βιογραφικό σημείωμα: ΜΟΥΤΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Αποφοίτησε από το τμήμα Χημείας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (2009) & από την Ανώτερη Δραματική Σχολή “Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη” (2012).
Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής – σκηνοθεσίας – κινηματογράφου στο “θέατρο των Αλλαγών” (2007 – 2009). Συμμετείχε στις δραστηριότητες & στις παραστάσεις του θεατρικού εργαστηρίου του δήμου Βύρωνα με σκηνοθέτη τη Λίλιαν Δημητρακοπούλου (2006 – 2010). Συμμετείχε σε σεμινάρια υποκριτικής – κίνησης – φωνής – μεταγλώττισης (2011 – 2019) με: Ακίνδυνο Γκίκα, Σωτήρη Χατζάκη, Κώστα Γάκη, Γεωργία Σαγρή, Έλενα Γεροδήμου, Αποστολία Παπαδαμάκη, Maximme Franzetti, Χάρις Αμουντζά, Χρυσούλα Κεχαγιόγλου, Ρηνιώ Κυριαζή, Μάρθα Τομπουλίδου, Γιώργο Ματαράγκα & Γεωργία Ιωαννίδου.
Συμμετείχε στις ταινίες μικρού μήκους: «Casus Belli» του Γιώργου Ζώη (2010), «Σάπια φρούτα» του Λευτέρη Γκώρου (2013), «Κασκόλ» του Χρήστου Στάμου (2014), «the one left» του Νίκου Πουρλιάρου (2015), «Afterάδικο» του Παναγιώτη Ποντικίδη (2015) & «Αχίλλειος φτέρνα» (2015) του Νίκου Πουρλιάρου.
Στις μεγάλου μήκους: «7 θυμοί» του Χρήστου Βούπουρα (2014), «’Έτερος εγώ» του Σωτήρη Τσαφούλια (2015), «Λούνα Μπαρ» του Σπύρου Μιχαλόπουλου (2016), «Τέλος Χρόνου» του Νικόλα Πουρλιάρου (2016) & «Eveline» του Γιάννη Παπαδάκη (2017). Σκηνοθέτησε το «Τίτα – Λου» της Catherine Anne, για το πρώτο φεστιβάλ νέων (“Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη”/2012) & μαζί με την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη το «Στο βάθος του αδιεξόδου» της Madame M (“Bios” & “Vault”/2014).
Σκηνοθέτησε & το «οι 7 κλαίουσες» της Madame M (Παραμυθίας”/2014 – 5). Συμμετείχε στις εξής θεατρικές παραστάσεις: «La Vie» χοροθέατρο του Γιάννη Παπαθανασίου (“Χώρα”/2010), «Οι μαγειρικές ιστορίες του κυρίου Νταν» παιδικό του Νικόλα Ράπτη (“Ιλίσια”/2011), «Οικολογία και Σκηνή» σε σκηνοθετική επιμέλεια του Κώστα Γάκη (“ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης”/2011), «Μετρημένες Μέρες» βασισμένο στο “Αριθμημένοι” του Elias Canetti, σε σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη & της Βάσιας Ατταριάν (“ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης”/2012), «Και έβρασαν οι ιπποπόταμοι στις γούρνες τους» των William Burroughs και Jack Kerouac, σε σκηνοθεσία του Άγη Εμμανουήλ (“Κ44”/2012), «Όπως παλιά» μουσικοθεατρική παράσταση (bar theater/2012), «Ταξίδι» με την OPER(O)TEAM (“Μουσείο ΜΠΕΝΑΚΗ”/2012) , «Η Μαργαρένια & το μεγάλο ταξίδι» παιδικό της Ελίζας Σολωμού (“Πασάγιο 8”/2013-4), «Απ’ τα βάθη της ψυχής» της Βάσιας Καρυτινού σε σκηνοθεσία Γιώργου Πούλη (bar theater/2014), «Dreamville» της Έφης Μεράβογλου (“Χώρος Τέχνης Ασωμάτων”/2013-4 – “Silvio Pelico” 1οΤACT Festival, Trieste/2014), «Amor Fati» του Maximme Franzetti (“Silvio Pelico” 1οTACT Festival, Trieste/2014), «Καβάφης Επέστρεφε» σε σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού (“Θέατρο Βεργίνα”, “Studio Κυψέλης”/2014-5), «Κρέας» του Peter Straughan σε σκηνοθεσία Ιωσήφ Βαρδάκη (“Αγγέλων Βήμα”/2014-5), «οι 5×4 αυτοσχεδιάζουν» σε σκηνοθετική επιμέλεια της Έλενας Μαμασούκα (“92αρτ”/2015-6), «Επί κέρως τεταγμέναι» του John Van Hasselt σε σκηνοθεσία της Ειρήνης Λιωνέττη (“Θεατρική σκηνή Κάρολος Κουν”/2015), «Σίσυφος» του Κώστα Παπαγεωργίου σε σκηνοθεσία Ακίνδυνου Γκίκα (“Κηποθέατρο Παπάγου”/2015), «Οικογένεια Σκαντζόχοιρων» παιδικό του Δημήτρη Τσίρου (“Άνεσις”/2015), «Ορφέας & Ορέστης» της Έφης Μεράβογλου (“Λύχνος”/2015-6), «Έλα στη θέση μου» παιδικό της Μαρίας Δεληκωνσταντίνου (“Μπροντγαίη”/2016), «Έλα κι εσύ στο Cabaret» του Νίκου Αμουντζά (“Γυάλινο Μουσικό Θέατρο”/2016), «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Τάνιας Κίτσου (“Δημοτική πινακοθήκη Καλλιθέας”/2016), «Σίσυφος» του Κώστα Παπαγεωργίου σε σκηνοθεσία Ακίνδυνου Γκίκα (Περιοδεία/2016), «Το Σχέδιο» του Νεκτάριου Μπουτεράκου (“ΠΚ»/2016) & «Τα ερωτικά ζευγάρια του Σαίξπηρ» σε σκηνοθεσία Ακίνδυνου Γκίκα (Beep/2018).
Συμμετέχει έως & σήμερα σε διαφημίσεις (Nescafe, giati-TV, Κωτσόβολος, Elite κ.α.). Τέλος, από το 2018 έως & σήμερα συμμετέχει σε μεταγλωττίσεις ταινιών στο Open Studio Post.
