Στα πλαίσια της συνεργασίας και της Χορηγίας Επικοινωνίας της πολιτιστικής ιστοσελίδας www.polismagazino.gr στην Ομαδική Εικαστική Έκθεση CHILDREN have the right NOT to remain silent, o Μιχάλης Γωνιωτάκης παρουσιάζει συνεντεύξεις εικαστικών που συμμετέχουν με έργα τους στην έκθεση. Η έκθεση προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής και παρουσιάζεται από την Τρίτη 1η Δεκεμβρίου, διαδικτυακά στην ιστοσελίδα του Δημήτρη Λαζάρου (concept – επικοινωνία) http://www.art-profiles.net/447578319 ενώ στη συνέχεια θα παρουσιαστεί στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κασσαβέτη 18, Κηφισά σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν, μόλις αρθεί η καραντίνα και ακολουθώντας πάντα τις επίσημες κυβερνητικές ανακοινώσεις σχετικά με το άνοιγμα των πολιτιστικών χώρων.
“Η μεγαλύτερη πρόκληση γενικότερα για όλους τους καλλιτέχνες στην Ελλάδα είναι να καταφέρουν να παραμείνουν καλλιτέχνες! Το ίδιο ισχύει και για εμένα.”
Μαριαλένα Σαρρή https://www.marialenasarris.com
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Εξαρτάται πως εννοείτε τον όρο “συστηματικά”. Ζωγραφίζω από την παιδική μου ηλικία και στη συνέχεια σπούδασα πάνω σε αυτό το αντικείμενο, διότι η ζωγραφική είναι ένας τρόπος για να εκφράζω τον εαυτό μου.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Θεωρώ ότι η ύπαρξη ρευμάτων και κινημάτων υπάρχει για να κατηγοριοποιούν τα διάφορα είδη Τέχνης, οι θεωρητικοί της. Στην πραγματικότητα όμως κανένας καλλιτέχνης δεν φτιάχνει ένα έργο τέχνης για να δημιουργήσει ή για να ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο ρεύμα. Οι καλλιτέχνες δημιουργούν εκ πρώτης για να εκφράζουν τον εαυτό τους, αυτά που σκέφτονται και αυτά που τους αρέσουν. Το αν το έργο ενός καλλιτέχνη καταλήξει να δημιουργήσει κάποιο ρεύμα ή κίνημα είναι ανεξάρτητο θεωρώ από τις αρχικές προθέσεις του εκάστοτε καλλιτέχνη. Ως εκ τούτου δεν θα κατηγοριοποιούσα κάπου τα έργα μου.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Τα έργα μου είναι ρεαλιστικά και εμπνέονται από τη φύση και από την ομορφιά. Μου αρέσει να φτιάχνω πορτραίτα ανθρώπων και ζώων αλλά και λουλουδιών, μου αρέσει να απεικονίζω τους νυχτερινούς έναστρους ουρανούς, αλλά και οτιδήποτε άλλο μου τραβήξει την προσοχή και το ενδιαφέρον. Στο πλείστο των περιπτώσεων αποφεύγω εσκεμμένα να σχολιάσω ή να απεικονίσω την ασχήμια που τείνει να μας περιβάλλει και αυτό γιατί θεωρώ ότι ο μέσος άνθρωπος που βομβαρδίζεται καθημερινά με τρόμο και με ασχήμια δεν χρειάζεται να τη βλέπει και μέσα στην Τέχνη που τον περιβάλλει. Όχι γιατί αυτό δεν είναι θεμιτό όταν γίνεται με μέτρο και έχει ουσία, αλλά γιατί αυτό καταντάει κουραστικό όταν δεν υπάρχει όριο και ειλικρίνεια ως προς τις προθέσεις. Όταν γίνεται μία τάση που τάχα όλοι πρέπει να ακολουθήσουμε. Θεωρώ ότι όταν οι άνθρωποι περιστοιχίζονται από θετικά και αισθητικά ωραία πράγματα και εικόνες, τους δημιουργούνται ευχάριστα συναισθήματα, που μεταφράζονται σε όμορφες και θετικές σκέψεις, οι οποίες με τη σειρά τους καταλήγουν σε θετικές πράξεις και έργα. Αυτό συνήθως λειτουργεί πιο αποτελεσματικά όταν ο στόχος είναι να φτιάξεις κάτι καλύτερο από αυτό που ήδη υπάρχει γύρω σου. Ξεκινάς πρώτα από τον εαυτό σου.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Όχι διότι θεωρώ ότι η Τέχνη είναι κυρίως προσωπικό μέσο έκφρασης του κάθε καλλιτέχνη ατομικά. Δεν με ενδιαφέρει να μιμηθώ το στύλ κάποιου άλλου καλλιτέχνη, ούτε εμπνέομαι από άλλες προσωπικότητες, διότι αυτό θα ήταν σαν να προσπαθώ να μιμηθώ το πως εξέφραζαν κάποιοι διαφορετικοί και άγνωστοι σε εμένα άνθρωποι, που έζησαν και σε διαφορετικές συνθήκες και εποχές, τον εαυτό τους. Μπορεί φυσικά να μου αρέσουν ή να μην μου αρέσουν τα έργα και οι ημέρες άλλων προσώπων αλλά τα δικά μου έργα είναι προσωπική μου υπόθεση. Έτσι εκφράζω εγώ προσωπικά, τον εαυτό μου. Μπορεί να ακούγεται λίγο εγωιστικό αλλά είναι ειλικρινές.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η μεγαλύτερη πρόκληση γενικότερα για όλους τους καλλιτέχνες στην Ελλάδα είναι να καταφέρουν να παραμείνουν καλλιτέχνες! Το ίδιο ισχύει και για εμένα.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Το πρόβλημα με την Τέχνη στην Ελλάδα δεν είναι ότι δεν είναι αποδεκτή, αλλά ότι δεν γίνεται κατανοητή και δεν μας εκφράζει, ώστε να γίνει μέρος της ζωής μας. Αυτό συμβαίνει γιατί προσπαθούμε να υιοθετήσουμε και να αναπαράγουμε ξένα προς τη δική μας κουλτούρα και πραγματικότητα καλλιτεχνικά στυλ, που στο πλείστο των περιπτώσεων δεν έχουν σχέση με τον τρόπο ζωής μας, την καθημερινότητα μας, την κουλτούρα μας ή και την παράδοση μας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο μέσος Έλληνας πολίτης (που συνήθως έχει γνώμη επί παντός επιστητού) αν ερωτηθεί για θέματα που αφορούν την Τέχνη απαντάει ότι δεν γνωρίζει και δεν τον αφορά. Αυτό συμβαίνει γιατί το περιβάλλον στο οποίο ζει τον απομακρύνει από την Τέχνη, είτε πουλώντας του το ακατανόητο ως υψηλή κουλτούρα, είτε κατεβάζοντας το αισθητικό του κριτήριο όσο πιο χαμηλά μπορεί να κατέβει. Είμαστε ή του ύψους ή του βάθους σε αυτό το θέμα.
Δεν μπορούμε όμως να αποκτήσουμε υψηλή κουλτούρα και ανεπτυγμένη καλλιτεχνική συνείδηση αν δεν έχουμε αποκτήσει εκ πρώτης καλή αισθητική, η οποία καλή αισθητική παρεμπιπτόντως, εξαρτάται κυρίως από τις παραστάσεις μας και από αυτό που μας περιβάλλει.
Στην Ελλάδα κοντεύουμε να ξεχάσουμε ακόμα και την ετυμολογία της λέξης “Καλλιτεχνία”.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο ο δημόσιος χώρος μας είναι η αποθέωση της κακής αισθητικής και του πολιτιστικού αχταρμά. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι νομίζω αυτονόητος ο ρόλος που θα μπορούσε αλλά και θα έπρεπε να παίξει η Τέχνη στην Ελλάδα. Να μας αναβαθμίσει εκ πρώτης αισθητικά και να μας επαναφέρει στο πολιτιστικό, πολιτισμικό και αισθητικό επίπεδο που μας έκανε στο κάτω κάτω της γραφής, διάσημους σαν χώρα και σαν πολιτισμό. Κάποιοι λόγοι υπήρχαν που συνέβη αυτό, όταν συνέβη αυτό, αλλά σίγουρα δεν ήταν αντίστοιχοι με αυτό που βλέπουμε και από αυτό που προσλαμβάνουμε από το περιβάλλον μας στις μέρες μας!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Προσωπικά με ενδιαφέρει να διατηρήσω και να αναπτύξω περαιτέρω το προσωπικό μου στυλ ζωγραφικής με το μέσο ζωγραφικής το οποίο προτιμώ να ζωγραφίζω δηλαδή τις ακουαρέλες. Τα έργα μου – τα οποία μπορείτε να δείτε και στην προσωπική μου ιστοσελίδα στο http://www.marialenasarris.com -είναι αυτά που βλέπετε και δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις.
Φτιάχνω αυτό που βλέπετε.
