Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;
Η ερώτηση σας με φέρνει πολλά χρόνια πίσω, στην παιδική μου ηλικία. Ζωγράφιζα και εγώ όπως όλα τα παιδιά. Ίσως το διαφορετικό στην περίπτωση μου είναι ότι είχα στήσει ένα υποτυπώδες εργαστήριο στο ισόγειο του σπιτιού μου – που είχε παραμείνει γιαπί για πολλά χρόνια. Χρησιμοποιούσα χρώματα σε σκόνες που εύρισκα στο χρωματοπωλείο του νησιού μου και ζωγράφιζα πάνω σε χαρτόνια. Κυρίως αντέγραφα γνωστά έργα ζωγραφικής από φωτογραφίες που εύρισκα σε περιοδικά της εποχής ή τοπία του νησιού. Σε όλη μου την μετέπειτα ζωή η ζωγραφική ερχόταν σε κύκλους μέχρι το 2015 που αποφάσισα να δουλέψω συστηματικά για να κάνω την πρώτη ατομική μου έκθεση.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Ολοι μας έχουμε προικιστεί με τις αισθήσεις που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Εν δυνάμει έχουμε την δυνατότητα να δεχτούμε ερεθίσματα, να τα φιλτράρουμε και να τα ξαναδώσουμε, πίσω στον κόσμο, ως τέχνη ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Λίγοι όμως έχουμε καλλιεργήσει αυτή την δυνατότητα. Κάποιοι άνθρωποι επίσης έχουν γεννηθεί προικισμένοι με μια τέτοια προδιάθεση δηλαδή με περισσότερο ευαίσθητες κεραίες. Για να εκφραστούν όμως θα χρειαστεί και αυτοί να εκπαιδευτούν για να αποκτήσουν κάποιες δεξιότητες. Στην ερώτηση αυτή δεν νομίζω ότι υπάρχει μόνο μία απάντηση.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό είναι «συναίσθημα» γιατί είναι ο τρόπος που ζωγραφίζω. Αν θα μου επιτρέπατε να συμπληρώσω με μια δεύτερη αυτή θα ήταν η «μουσική» επειδή οι χρωματικές επιφάνειες στον πίνακα φιλοδοξώ να προσλαμβάνονται αρμονικά όπως η μουσική.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε;
Σε μένα η «έμπνευση» έρχεται με την δουλειά. Είναι η παρόρμηση που με οδηγεί στο εργαστήριο για να δουλέψω. Εκεί μπροστά στον λευκό καμβά υπάρχει πάντα στο μυαλό μου μια αρχική ιδέα με την οποία ξεκινάω ένα έργο. Καταλήγει όμως στο τέλος το ίδιο το έργο να με καθοδηγεί για την τελική μορφή του.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;
Ανικανοποίητο. Με την έννοια ότι πάντα έχω αμφιβολίες για το τελικό αποτέλεσμα και την ζωγραφική μου. Αν και θα είναι ψέμα να πω ότι δεν είμαι ικανοποιημένος με κάποια έργα, ο πήχης μπαίνει κάθε φορά όλο και πιο ψηλά και έτσι αισθάνομαι την ανάγκη να ξεπερνώ τον εαυτό μου. Εφησυχάζω μερικές φορές, ιδιαίτερα όταν είμαι σε έκθεση έργων μου και κάποιοι θεατές εκφράζονται θετικά για την δουλειά μου. Για λίγο όμως γιατί αργότερα η ανησυχία επανέρχεται στην μόνιμη θέση της.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Τα σχέδια μου συνοψίζονται στην παρότρυνση του ποιητή «να είναι μακρύ το ταξίδι»… Αυτό και μόνο. Να μπορώ δηλαδή να ζωγραφίζω, να χαίρομαι αυτή την διαδικασία και να συνεχίσω να δείχνω την δουλειά μου στον κόσμο όπως κάνω τα τελευταία χρόνια. Ενδόμυχα λαχταρώ αυτό το ταξίδι να έχει διάρκεια και να είναι το ίδιο ενδιαφέρον όπως ξεκίνησε. Ήδη μου έχει προσφέρει πολλά: Διέξοδο έκφρασης και βαθιά ικανοποίηση μέσα από την επικοινωνία με τον κόσμο. Έχω την προσδοκία μέσα από αυτή την δημιουργική διαδικασία να συνεχίσω να προσφέρω χαρά στους όποιους κοινωνούς του έργου μου μοιραζόμενος μαζί τους ένα κομμάτι του εσώτερου εαυτού μου.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Μανώλης Πέντες είναι ζωγράφος. Γεννήθηκε στην Πάτμο, σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα αλλά επέλεξε να επιστρέψει και να ζήσει στην γενέτειρα του. Ζωγραφίζει αρχικά παραστατικά έργα και ασχολείται με τοπιογραφίες με λάδια, ακρυλικά και μεικτές τεχνικές.
Για μια περίοδο ασχολήθηκε με την βυζαντινή αγιογραφία, στην οποία μυήθηκε από την αγιογράφο της Μονής Ευαγγελισμού Πάτμου Ολυμπιάδα Βασιλάκη.
Σταδιακά τον κέρδισε η αφηρημένη ζωγραφική, τείνοντας στην απόλυτη αφαίρεση.
Ατομικές Εκθέσεις
«Chroma», Κατάλυμα της Γαλλίας, Ρόδος, 2019
«Utopias», Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου, Μύκονος, 2018
«Από την Πάτμο στις Βρυξέλλες», Cultural Center οf Auderghem, Βρυξέλλες, 2017
Πάτμιον Πνευματικό Κέντρο, Πάτμος, 2016
Ομαδικές εκθέσεις
«Paintingsphere», Πάτμιον Πνευματικό Κέντρο, Πάτμος, 2018
«Circuit Café Culture» Ρίο ντε Τζανέιρο Βραζιλία και Annemasse Γαλλία, 2018
«Νερό -Water», Παλιό Δημοτικό Σχολείο της Χώρας, Πάτμος, 2014
