“Μου αρέσουν οι αντιθέσεις που αντικατοπτρίζουν. Πιστεύω ότι θα ξεκινούσα ως Σουρεαλίστρια, ζωγραφίζοντας ονειρικούς πίνακες με λάδι και ίσως, αν είχα την ευκαιρία, θα τολμούσα να έκανα τη μετάβαση στο Ντανταϊσμό, χρησιμοποιώντας χρηστικά αντικείμενα ως υλικά μου”
Τι είναι η ζωγραφική για εσάς; μια μορφή προσωπικής έκφρασης; ανάγκη για δημιουργία; επικοινωνία; ή κάτι άλλο; Η ζωγραφική είναι για εμένα το παράθυρο: το παράθυρο που κοιτάει προς τα έξω, προς τον κόσμο, την κοινωνία των ανθρώπων, τη φύση και ό,τι με περιβάλλει. Φιλτράροντας, μέσα από τα έργα μου βλέπω και βιώνω την ομορφιά, την κίνηση του απέραντου καλειδοσκόπιου που είναι ο κόσμος, καταφέρνοντας, έτσι, να κρατήσω φευγαλέες στιγμές, γεγονότα, όμορφα τοπία, που διαφορετικά θα χάνονταν στη λήθη. Όταν όλα γύρω αλλάζουν, μεταβάλλονται ή χάνονται, τα έργα τέχνης μένουν.
Είναι όμως και το παράθυρο που κοιτάει προς τα μέσα, προς τον εαυτό μου και το οικείο μου περιβάλλον. Σε αυτόν τον φαινομενικά κλειστό χώρο, μέσα από την τέχνη ανακαλύπτω σκάβοντας βαθύτερα ολοένα, τους κρυφούς θησαυρούς του. Αυτή η διάθεση ενδοσκόπησης που πάντα με ακολουθεί και εκφράζεται εικαστικά με την αντανάκλαση, είναι στην πραγματικότητα μία ανάγκη για επικοινωνία, αφού μόνο μέσα από την βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μας, μπορούμε να γνωρίσουμε και να αποδεχτούμε το άλλο, το έξω από εμάς, τον άλλο άνθρωπο.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως εικαστικός; Με διακατέχει μία ανάγκη για εξωτερίκευση των εικόνων που σχηματίζονται συνεχώς στο μυαλό μου, σαν να στριμώχνονται σπρώχνοντας η μια την άλλη για να βγουν στο φως. Αυτό με ωθεί να δουλεύω πυρετωδώς, σε σημείο, μερικές φορές, εξάντλησης. Θα με χαρακτήριζα, άρα, δημιουργική και ακούραστη. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό μου είναι ο πειραματισμός. Αγαπώ να δοκιμάζω νέες τεχνικές, εργαλεία και υλικά. Υπομονετική παρ` όλα αυτά. Μπορώ να δουλεύω ένα έργο για καιρό, για μήνες, προκειμένου να πετύχω το αποτέλεσμα που θα με ικανοποιήσει. Αισιόδοξη. Δεν πτοούμαι από ατυχείς συγκυρίες, αποτυχίες και απογοητεύσεις και αν αυτό συμβεί είναι παροδικό, σύντομα σηκώνομαι και προχωρώ παρακάτω, άλλωστε ο επόμενος στόχος με καλεί.
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας ως εικαστικός; Το οτιδήποτε μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης, υλικό, μέρος του έργου. Οποιοδήποτε καθημερινό, χρηστικό αντικείμενο, μπορεί να με συγκινήσει, με την ενέργεια και το ίχνος , το βάρος της μνήμης, εν τέλει τον συμβολισμό που κουβαλά. Ακολουθώ τη διαδικασία που πραγματεύεται ο Άρθουρ Καίσλερ στο βιβλίο του «Η πράξη της δημιουργίας». Το νέο, η έκπληξη, γεννιέται όταν συνδυάσουμε δύο γνωστές σε εμάς μήτρες, (δηλαδή στοιχεία, αντικείμενα, θεωρίες κλπ), φαινομενικά ασύνδετες.
Συνδυάζω, συχνά ακολουθώντας μία παιγνιώδη διαδικασία : Ο άνθρωπος με το αντικείμενο, το δέρμα με το μέταλλο, το σπίτι με τη φύση, η δαντέλα με το συρματόπλεγμα. Αυτή η ένωση των αντιθέτων, επεκτείνεται στη συνέχεια και στο νόημα του έργου: ο έρωτας και ο θάνατος, το εγώ και το άλλο, το μέσα με το έξω, η ύλη και το πνεύμα, το θέμα και το φόντο, ο άνθρωπος και ο χώρος που τον περιβάλλει.
Με ποια προσωπικότητα της Τέχνης θα θέλατε να έρθετε σε διάλογο και με αφορμή ποιο θέμα; Με τον Ρενέ Μαγκρίτ, για να συζητήσουμε για τους άπειρους συνδυασμούς των τοπίων, των λέξεων και των πραγμάτων.
Με τον Μαουρίτς Κορνέλις Έσερ, για να μου αποκαλύψει το μυστικό πίσω από τις ψευδαισθητικές εικόνες του.
Με τον Μαρσέλ Ντυσάν για να παίξουμε μια παρτίδα σκάκι, συζητώντας για την αναγκαιότητα ή μη της τέχνης.
Με τον Βίνσεντ Βαν Γκογκ, για να του αποκαλύψω το ίχνος που άφησαν και τη σημασία που απέκτησαν τα έργα του στην ιστορία της τέχνης.
Θα μπορούσατε να ασχοληθείτε με κάποια άλλη μορφή τέχνης εκτός της ζωγραφικής; Θα μου άρεσε να είχα ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Συχνά αντλώ έμπνευση από αυτόν, εικόνες, τοπία, πρόσωπα και νοήματα ακολουθούν τη σκέψη μου για καιρό. Αν στον κινηματογράφο, πολλές εικόνες διηγούνται μια ιστορία, στη ζωγραφική συμβαίνει το ανάποδο: μία εικόνα διηγείται πολλές ιστορίες. Επίσης θα μου άρεσε η συγγραφή, αφού αγαπώ τη μοναχικότητα και την απομόνωση που απαιτεί και γιατί πολλές φορές, οι ιδέες γίνονται πρώτα λέξεις ή φράσεις στο μυαλό μου και στη συνέχεια εικόνες.
Αν επιλέγατε μια διαφορετική εποχή για να ζήσετε και να δημιουργήσετε ποια θα ήταν αυτή και με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι θα εκφραζόσασταν καλλιτεχνικά; Φαντάζομαι ότι θα μου άρεσε να ζω στην εποχή των Σουρεαλιστών και των Ντανταϊστών. Αγαπώ την ελευθερία, τη ρήξη με το κατεστημένο, την ομαδική διάθεση αλλά και την εσωτερικότητα των δύο αυτών κινημάτων. Μου αρέσουν οι αντιθέσεις που αντικατοπτρίζουν. Πιστεύω ότι θα ξεκινούσα ως Σουρεαλίστρια, ζωγραφίζοντας ονειρικούς πίνακες με λάδι και ίσως, αν είχα την ευκαιρία, θα τολμούσα να έκανα τη μετάβαση στο Ντανταϊσμό, χρησιμοποιώντας χρηστικά αντικείμενα ως υλικά μου.
Ποια είναι η σχέση του δημιουργού με το έργο του; Το έργο τέχνης είναι για το δημιουργό του, η προέκταση του είναι του στον κόσμο. Είναι η ύλη και το πνεύμα του, που μέσα από μία αγωνιώδη και κοπιώδη διαδικασία, προβάλλεται στο διηνεκές. Είναι ο καθρέφτης του κόσμου του, αυτός που όλα τα αποκαλύπτει, τα ωραία αλλά και τα άσχημα, την ίδια την ουσία του, που δεν είναι άλλη από την κοινή για όλους, οδυνηρά και τρυφερά ανθρώπινη κατάσταση. Το παράδοξο, όμως είναι, ότι το έργο τέχνης ανήκει στον καλλιτέχνη, μόνο τη στιγμή της δημιουργίας. Όταν ολοκληρωθεί αποκτά δική του αυθύπαρκτη υπόσταση, φεύγει πια από αυτόν για να γίνει μέρος του όλου, ένα κομμάτι πολιτισμού που τα μονοπάτια που θα βαδίσει είναι για τον δημιουργό του, άγνωστα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αυτή τη στιγμή, η σκέψη μου βρίσκεται στα 39 νέα έργα μου, που βρίσκονται αναρτημένα στη γκαλερί Σκουφά στην ατομική μου έκθεση με τίτλο «Ωκεάνιον», περιμένοντας την αντανάκλαση των θεατών τους. Προς το παρόν υπάρχει ψηφιακή καταγραφή της έκθεσης , φωτογραφίες, βίντεο και ψηφιακός κατάλογος που μπορεί κάποιος να δει σε συνεννόηση με τη γκαλερί. Υπάρχουν κάποια σχέδια για το μέλλον και έργα που δουλεύω αυτόν τον καιρό. Συλλέγω αντικείμενα και υλικά, εικόνες και ιδέες γεννιούνται στο μυαλό μου, τις καταγράφω και προχωράω. Θέλω να πιστεύω ότι θα βγούμε γρήγορα από αυτήν την κατάσταση αναμονής και θα επανέλθει η επαφή με το κοινό μας.
Βιογραφικό
Η Λαμπρινή Μποβιάτσου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε Ζωγραφική στην Accademia di Belle Arti di Roma, με καθηγητή τον Sandro Trotti.
Έχει παρουσιάσει το εικαστικό της έργο σε δεκαπέντε ατομικές εκθέσεις. Το 1997 στο “Vicolo dei Pittori” (Grottammare, Italia), το 2002 στο “Χώρο Σύγχρονης Τέχνης Statement”, Αθήνα, το 2004 στην “Millefiori Art Space”, Αθήνα, το 2008 στην “Thanassis Frissiras Gallery” , Αθήνα, με τίτλο “ό,τι δεν αντανακλάται δεν υπάρχει”, το 2011 στην “Thanassis FrissirasGallery” , Αθήνα, με τίτλο “objectivity” , το 2014 στην “Thanassis Frissiras Gallery”, Αθήνα, με τίτλο “disclosures”, το 2015 στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση, Αθήνα, με τίτλο “Reflectionship , Λαμπρινή Μποβιάτσου-‘Ελενα Παπαδημητρίου”, το 2015 στην Αίθουσα Τέχνης ΣΤΟΑΡΤ (ΧΑΝΙaRT, Χανιά), με τίτλο “Λαμπρινή Μποβιάτσου-Μονογραφίες ΙΙ”, το 2015 στην Υπόγεια Κρήνη Σπλάτζιας (ΧΑΝΙaRT, Χανιά), με τίτλο “Λουτρικόν, Λαμπρινή Μποβιάτσου-Άρις Στοΐδης”, το 2016 στην Artforum Gallery, Θεσσαλονίκη, με τίτλο “Reflections on human”, το 2016 στην Spyral Gallery, Μύκονος, με τίτλο “The truth in illusion”, το 2017 στην Galerie Desmos στο Παρίσι, με τίτλο «Η θέαση της ύλης», το 2018 στον Άγιο Ρόκκο στα Χανιά με τίτλο «Αρχή και Τέλος», Λαμπρινή Μποβιάτσου & Νίκος Γιαβρόπουλος, το 2019 με τίτλο “Η απάντηση του καθρέφτη” στην Πινακοθήκη Βογιατζόγλου, Αθήνα και το 2020 με τίτλο «Ωκεάνιον» στη Γκαλερί Σκουφά.
Eίχε συμμετοχή σε πάνω από 90 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εκπροσώπησε την Ελλάδα το 2003 στην 11η Biennale των Νέων Δημιουργών Ευρώπης και Μεσογείου, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, το 2003 συμμετείχε στην έκθεση για τους 30 επιλεγμένους καλλιτέχνες για το Βραβείο Ευρωπαϊκής Ζωγραφικής του Μουσείου Φρυσίρα, το 2004 στην διοργάνωση “Δίδυμες Μούσες-Gemine muse”, όπου φιλοτέχνησε έργο για το Castello Ursino στην Catania της Ιταλίας. Έχει κερδίσει έπαινο γλυπτικής στην 1η Πανελλήνια Έκθεση Μικρογραφικής Τέχνης, που πραγματοποιήθηκε το 2002 στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο στη Θεσσαλονίκη. Πήρε μέρος στη συμμετοχική δράση της πλατφόρμας Loandbehold στην Μπιενάλε της Αθήνας ΟΜΟΝΟΙΑ, 2016. Το 2018, ανάμεσα σε άλλες συμμετείχε στην έκθεση “die kunst ist ein ausweg bei sexuellen problemen”, στο Μουσείο Ονείρων του Φρόιντ στην Αγία Πετρούπολη και στην έκθεση “L’art grec contemporain” , Galerie Desmos, Paris. Το 2019 συμμετείχε στην έκθεση “Love is a dog from hell”, στο Μουσείο Φρυσίρα.
Έργα της βρίσκονται στη συλλογή της Πινακοθήκης Βογιατζόγλου, της Πινακοθήκης Grottammare(Ιταλία), του Μουσείου του Πανεπιστημίου Αθηνών, της Δημοτικής Πινακοθήκης της Κέρκυρας, του Μουσείου Φρυσίρα, της Πινακοθήκης Βιάννου Σάββας Πετράκης , του Μουσείου Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου, του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Χανίων Ελαιουργείον, της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων, της Πινακοθήκης Μοσχανδρέου, της Imago Mundi (Luciano Benetton Collection), καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στα Χανιά.
