Η μουσική ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς;
Η μουσική ενώνει τους ανθρώπους. Τους φέρνει πιο κοντά ανεξαρτήτως χρώματος? καταγωγής, γλώσσας . Δημιουργεί ένα κλίμα κατάλληλο για γνωριμία και επικοινωνία. Η μουσική είναι η δεύτερη μας γλώσσα. Μια γλώσσα παγκόσμια με ιδιαιτερότητες και κοινά σημεία. Μια γλώσσα σύνθετη που συνδυάζει μελωδία και λέξεις. Που ζεσταίνει τις καρδιές μας και παίρνει διάφορες μορφές. Που διαμορφώνει προσωπικότητες και χτίζει συναισθήματα. Που μας βοηθά να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Στις μέρες που ζούμε λοιπόν εκτιμώ ότι αν υπάρχει κάτι που ενώνει πραγματικά λαούς και πολιτισμούς αυτό είναι αναμφισβήτητα ή μουσική.
Ποιον μουσικό θαυμάζετε και γιατί;
Από τα πρώτα μου βήματα στη μουσική και το τραγούδι ήμουν “πολυδιάστατος” . Ημουν και παιδί της New Wave ήμουν της έντεχνης ροκ, ήμουν και του παλιού καλού λαϊκού τραγουδιού. Εξάλλου κάθε είδος έχει να προσφέρει το κατιτίς του σωστά?
Ετσι λοιπόν μπορώ να πώ με σιγουριά ότι το φάσμα των ακουσμάτων μου με έχουν φέρει σε ένα σημείο να πώ ότι θαυμάζω εξίσου το ίδιο τους Cure με τους Αδελφούς Κατσιμίχα ,τον Γιώργο Νταλάρα και τον Στράτο Διονυσίου. Ο κάθε ένας από αυτούς αποτελεί σχολείο στο είδος που πρεσβεύουν και μου πρόσφεραν σημαντικές πληροφορίες και γνώσεις στα μουσικά βήματα μου.
Από συνθέτες και δημιουργούς δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι , Θάνο Μικρούτσικο, Μάνο Λοΐζο , Νίκο Ξυλούρη και Σταυρό Κουγιουμτζή . Θεωρώ την προσφορά τους ως το στολίδι του ελληνικού πενταγράμμου που έχουν επηρεάσει κάθε είδος του ελληνικού τραγουδιού.
“Η μουσική είναι μία, οι μουσικοί πολλοί.”
Πως θα περιγράφατε αυτή την πρόταση;
Είναι γεγονός, ότι η μουσική ως την μόνη παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας έχει την ικανότητα να τα κάνει όλα καλύτερα αφού πολλές φορές λειτουργεί και σαν φάρμακο, αφού είτε μας απαλύνει τον πόνο είτε μας ξεσηκώνει και μας ανεβάζει την διάθεση, όπως και πολλές φορές μας ταξιδεύει σε γλυκές αναμνήσεις.
Ακόμη, μέσα από ένα απλό άκουσμα μιας μελωδίας χωρίς στίχους, συγκεντρώνεις τα όνειρα σου, τις επιθυμίες σου και οραματίζεσαι μέσα από τις σκέψεις σου ένα καλύτερο αύριο.
Αναζητάμε μέσα από την μουσική και τα τραγούδια μια καλύτερη ζωή μακριά από μιζέρια, απογοητεύσεις και όλα τα αρνητικά.
Η μουσική είναι μαγεία λοιπόν.. Είναι κάτι το ανεξήγητο το παραμυθένιο.. Και οι μουσικοί ως σύγχρονοι Harry Potter έχουμε την ευθύνη να διατηρούμε αυτή τη μαγεία για καλό και μόνο σκοπό και να φροντίζουμε το μαγικό ραβδάκι μας να μπορεί να μαγέψει κάθε άνθρωπο στον πλανήτη.
Οπως έχει πει και ο Νίτσε χωρίς μουσική ή ζωή θα ηταν ένα λάθος.. Αρα λοιπόν όσο πιο πολλοί μουσικοί υπάρχουν αυξάνουμε την πιθανότητα για ένα καλύτερο και ψυχικά υγιές αύριο .
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη;
Ο καθένας μας έχει μέσα του τη μουσική. Γεννηθήκαμε με τη μουσική μέσα μας. Μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης είναι και η ικανότητα να ανταποκρίνεται στη μουσική με το σώμα, το μυαλό και το πνεύμα, να θυμάται και να αναγνωρίζει μελωδίες και να αισθάνεται το ρυθμό.
Για να αναπτύξουμε τις μουσικές μας ικανότητές λοιπόν έχουμε απαιτείται ή μουσική παιδεία. Για να μάθουν μουσική τα παιδιά χρειάζονται τη φαντασία αλλά και να μπορούν να συγκεντρώνουν την προσοχή τους . Και εκεί έρχεται κουμπώνει ο όρος πολυτέλεια.
Διότι ως διδακτέο μάθημα στα σχολεία ή μουσική δυστυχώς έρχεται σε δεύτερη μοίρα κρίνοντας πχ την κόρη μου που στο μάθημα της μουσικής αντί έστω να τραγουδάνε ζωγραφίζουν.. Αρα λοιπόν ή λύση για τα παιδιά που έχουν την σπίθα μέσα τους για να γίνει πυρκαγιά χρειάζεται γεμάτο πορτοφόλι..
Είναι κρίμα για ένα κράτος που από την αρχαιότητα ήταν αρωγός των τεχνών και του πολιτισμού να πρέπει να μεσολαβήσει το χρήμα , ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να φροντίσει το σχολείο για μια σωστή και ουσιαστική βάση και έπειτα να έρθει το ωδείο (για τους έχοντες ) ή περισσότερα δημοτικά ή και δημόσια εκπαιδευτήρια (για τους μη έχοντες ) να σε ολοκληρώσει. Ακούγεται ουτοπικό το ξέρω αλλά εμείς οι μουσικοί τα πάμε καλά με τα όνειρα…
Πώς μπορεί ένας γονιός να ανακαλύψει το ταλέντο του παιδιού του στη μουσική;
Τα παιδιά έχουν διάφορες ικανότητες, νοητικές, συναισθηματικές, καλλιτεχνικές.
Από νωρίς είναι εύκολο να αντιληφθείς την κλίση του. Πιο εύκολα ακόμα θεωρώ εγώ τουλάχιστον την κλίση του προς τη μουσική. Το ταλέντο δεν είναι όμως τόσο εύκολο να το ανακαλύψεις σα γονιός αν δεν έχεις και ο ίδιος τέτοια ενασχόληση ή έστω στοιχειώδεις γνώσης της μουσικής για να μπορέσεις να το αντιληφθείς…
Το θέμα είναι άλλο όμως και δυστυχώς παρατηρείται πολύ συχνά..
Η μια περίπτωση είναι η ασυναίσθητη επιβολή των γονιών να διδαχτούν τα παιδιά τους ένα συγκεκριμένο όργανο θεωρώντας οι ίδιοι ότι θα είναι καλό για το παιδί τους χωρίς να του δίνουν τη δυνατότητα επιλογής.
Η άλλη περίπτωση είναι όταν το παιδί θελήσει να σταματήσει το όργανο που το ίδιο έχει επιλέξει και να στραφεί προς κάποιο άλλο και οι γονείς αντιδρούν .
Το παιδί μπορεί να βαρεθεί και να αλλάξει,είναι στη φύση τους να έρχεται γρήγορα ο κορεσμός όμως ως γονείς οφείλουμε να του επιτρέπουμε να δοκιμάσει αυτά που του αρέσουν χωρίς εμείς να στεκόμαστε εμπόδιο ή να προσπαθούμε να το κατευθύνουμε προς κάτι που μόνο σε εμάς αρέσει. Είναι λάθος να βάλουμε ένα παιδί να παίζει πχ πιάνο όταν θέλει εν τέλει να παίξει τύμπανα…
Στήριξη λοιπόν και επιβράβευση ανεξάρτητα στο τι επιλογή θα κάνει μέσα από τη μουσική το παιδί γιατί μόνο με την ελεύθερη βούληση μπορεί να αναπτυχθεί το ταλέντο..
Διδάσκεται σήμερα η Μουσική παράδοση μέσα από την εκπαίδευση;
Δυστυχώς αν κρίνω από το δικό μου παιδί δεν διδάσκεται τίποτα σχετικό με την μουσική γενικότερα μέσα από την εκπαίδευση.
Είναι άσχημο όπως το θέτω όμως είναι και η πραγματικότητα. Στην Ελλάδα το μάθημα της μουσικής στα σχολεία (πλην των μουσικών σχολείων ) θεωρείται δευτερεύον με αποτέλεσμα τα παιδιά μας να μην ανακαλύπτουν αυτόν τον θησαυρό που λέγεται μουσική παρά μόνο αν τα ίδια το επιλέξουν μέσα από την ιδιωτική εκπαίδευση.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις;
Σαφώς και υπάρχουν. Βέβαια το θέμα γνώση και κατάρτιση είναι υπερεκτιμημένο. Οσο κοιτάξουμε πιο πίσω στα χρόνια η γνώση και η κατάρτιση δεν έπαιξαν βασικό ρόλο . Για αυτό και έχουμε μεγαθήρια μουσικών που το όπλο τους ηταν το πηγαίο ταλέντο και η φαντασία. Οσο περνάνε τα χρόνια όμως λιγοστεύει η φαντασία και το ταλέντο άρα οι γνώσεις αρχίζουν και γίνονται απαραίτητες…
Δεν το εκφράζω υποτιμητικά το εναντίων. Εχουμε πολύ αξιόλογους μουσικούς που η κατάρτιση και η γνώση τους ανέβασαν σκαλοπάτι. Η μουσική εξάλλου είναι ένα ατελείωτο σχολείο., κάθε μέρα μαθαίνεις και κάτι καινούργιο.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Ως ιδρυτικό μέλος του μουσικού σχήματος “Ακροβάτες του Ονείρου ” τα σχέδια μου είναι να συνεχίσουμε τις εμφανίσεις μας και να μοιραστούμε με τον κόσμο την αγάπη μας για την μουσική. Η δισκογραφία δεν είναι κάτι που θα με απασχολήσει ποτέ καθότι έχω πολύ αρνητικές απόψεις για αυτή.. Εμένα η ζωή μου είναι το stage και η επαφή με τον κόσμο μέσα από τις αγαπημένες μουσικές και τραγούδια. Οσο μπορώ να μοιράζομαι αυτό θα υπάρχει μέλλον…
Εξάλλου οι Ακροβάτες του Ονείρου είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και έχει ιστορία 25 έτη όταν δειλά δειλά ξεκίνησα να μοιράζομαι το πάθος μου για τη μουσική και το τραγούδι στην καταπληκτική για την εποχή της μουσική σκηνή “Ακρώρειον” στο Προφήτη Ηλία του Πειραιά δίνοντας μου βήμα τα αδέρφια Γιώργος και Παύλος Κωνσταντινίδης. Ο Παύλος λοιπόν ηταν ο έτερος Ακροβάτης του Ονείρου. Το ντουέτο αυτό ηταν και η houseband του θρυλικης μουσική σκηνής Ακρώρειον. Με το πέρασμα των χρόνων την θέση του Παύλου ήρθε να πάρει ο γιος του Γιάννης Κωνσταντινίδης και σιγά σιγά το σχήμα μεγάλωσε εμπλούτισε τον ήχο του και πλέον είμαστε 4 έχοντας αποκτήσει στην οικογένεια των Ακροβατών του Ονείρου τον Αλέξη Διαμάντη και την Θεονύμφη Καλιπολίτη .
Βιογραφικό
Γεννημένος στην Αθήνα το 1978 από μικρή ηλικία έδειξα το ενδιαφέρον και την αγάπη μου για την μουσική. Ξεκινώντας την εκμάθηση κιθάρας από τα 6 μου και μετέπειτα μαθήματα Βυζαντινής Μουσικής ήρθα να λατρέψω και το τραγούδι .
Η πρώτη επαφή με μπάντες ξεκίνησε από τα Γυμνασιακά μου χρόνια παίζοντας σε διάφορες σκηνές του Πειραιά και της Αθήνας όπως και σε μουσικά φεστιβάλ που διεξάγονταν τότε.
Στα 16 μου είχα την τύχη να γνωρίσω τα αδέρφια Γιώργο και Παύλο Κωνσταντινίδη ιδιοκτήτες της μουσικής σκηνής Ακρώρειον στο Προφήτη Ηλία του Πειραιά. Σημείο σταθμός για την μουσική μου πορεία που με έκανε καλύτερο και μου ενίσχυσε το πάθος για τη μουσική και το τραγούδι. Για αρκετές σεζόν λοιπόν και μετα την δημιουργία του μουσικού σχήματος Ακροβάτες του Ονείρου, άνοιξα τα φτερά μου και είτε με σόλο εμφανίσεις είτε με μικρά μουσικά σχήματα και σε άλλες πόλεις όπως Θεσσαλονίκη, Σάμο, Ιωάννινα, Κιλκίς, Κόρινθο είτε με την συμμετοχή μου δίπλα σε γνωστούς καλλιτέχνες του είδους.
Με τα χρόνια και φτάνοντας στο 2017 οι Ακροβάτες του Ονείρου ενεργοποιούνται ξανά παίρνοντας τη θέση του Παύλου Κωνσταντινίδη ο γιος του και καταπληκτικός μουσικός Γιάννης για να προστεθούν έπειτα από δύο χρόνια ο Αλέξης Διαμάντης στα κρουστά και η Θεονύμφη Καλιπολίτη στο τραγούδι και έτσι πια ως πλήρες μουσικό σχήμα να μοιραζόμαστε τις μουσικές μας σε σκηνές του Πειραιά και της Αθήνας.
Το είδος που μπορώ να πώ ότι πρεσβεύω και εγώ προσωπικά αλλά και οι Ακροβάτες του Ονείρου γενικότερα είναι η έντεχνη ροκ ελληνική σκηνή και αγαπημένες ερμηνείες της classic rock .
