Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη*
Η Γιαννοπούλου Κωνσταντία γεννήθηκε το 1963 στη Βαμβακού Φαρσάλων όπου και έζησε έως την αποφοίτησή της από το λύκειο. Σπούδασε Γεωπονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μετά τις σπουδές της για περισσότερο από επτά έτη έζησε στην Κίσσαμο των Χανίων και σήμερα ζει στην πόλη των Φαρσάλων προσφέροντας όλα αυτά τα χρόνια τις υπηρεσίες της στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, είτε ως γεωπόνος είτε ως υπάλληλος γραφείου. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.
Αγαπά το διάβασμα, τις κάθε είδους χειροτεχνίες, όπως κέντημα και πλέξιμο, τους περιπάτους στην εξοχή, τη μουσική και την καλή παρέα. Τώρα εκδίδει το πρώτο της βιβλίο, ενώ ήδη έχει ολοκληρώσει τη συγγραφή και του δεύτερου βιβλίου της. Η αγάπη των δικών της ανθρώπων καθώς και το μότο της «Ποτέ δεν είναι αργά» είναι η κινητήρια δύναμή της.
ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Είστε συγγραφέας. Μιλήστε μας για τον άνθρωπο Κωνσταντία.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ: Η αλήθεια είναι πως τώρα που ολοκλήρωσα και το νέο μου βιβλίο, το οποίο ευελπιστώ να εκδοθεί σύντομα, τολμώ να φλερτάρω δειλά μ αυτή την ιδιότητα του συγγραφέα. Σ αυτό βέβαια βοήθησαν και τα καλά σχόλια εκείνων που διάβασαν το « Μια λύτρωση ακόμα..» δίνοντάς μου την αίσθηση ότι δεν έχασαν το χρόνο τους κι ότι υπήρχαν στο βιβλίο σημεία που τους άγγιξαν ή τους προβλημάτισαν. Ως άνθρωπος είμαι μια απλή, καθημερινή γυναίκα , άλλοτε κοινωνική κι άλλοτε εσωστρεφής για να μπορώ να ισορροπώ. Θέλω να είμαι πάντα δίκαιη με τους ανθρώπους, είμαι δοτική και υποστηρικτική. Προσπαθώ καθημερινά να είμαι καλό πρότυπο για να εμπνέω τους ανθρώπους γύρω μου, αλλά φυσικά δεν τα καταφέρνω πάντα. Αν και αρκετά συναισθηματική, μπορώ και βρίσκω μέσα μου την δύναμη να ξεπερνάω τους φόβους μου. Όπως έκανα και με το βιβλίο μου, υπερνικώντας τον φόβο της έκθεσης και ακολουθώντας μόνο την φωνή της ψυχής μου.
Μ.Γ.: Ποιο ήταν το έναυσμα ώστε ν’ ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Κ.Γ.: Με την συγγραφή ασχολήθηκα ουσιαστικά πριν έξι χρόνια με ένα βιογραφικό χειρόγραφο που το ονόμασα « Το πατρικό μου» το οποίο ήθελα να αφήσω παρακαταθήκη στην οικογένειά μου. Οι δικοί μου άνθρωποι διαβάζοντάς το με έκαναν να πιστέψω ότι θα μπορούσα να γράψω για περισσότερους αναγνώστες. Επίσης ξύπνησαν μέσα μου μνήμες των νεανικών μου χρόνων από την χαρά της δημιουργίας και την ικανοποίηση που ένιωθα όταν κατάφερνα να τελειώσω μια ιστορία ή ένα ποίημα.
Μ.Γ.: Υπήρξε κάποιος άνθρωπος που σας ενθάρρυνε στα πρώτα σας συγγραφικά βήματα;
Κ.Γ.: Στα πρώτα μου συγγραφικά βήματα με ενθάρρυναν και με βοήθησαν, με τον δικό του τρόπο ο καθένας, οι δικοί μου αγαπημένοι άνθρωποι που είναι ο άντρας μου και τα παιδιά μου και στους οποίους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Επίσης σημαντικό έναυσμα ήταν η επιθυμία μου να υλοποιήσω μια υπόσχεση που έδωσα κάποτε στον πατέρα μου. Εκείνος από μικρή μου έμαθε ν αγαπώ το διάβασμα και πάντα με εφοδίαζε ή μου πρότεινε βιβλία. Κι εγώ πάντα είχα την άνεση να του διαβάζω τις ιστορίες και τα ποιήματα που έγραφα, με την δική του κάθε φορά προτροπή κάποια στιγμή να τολμήσω να ασχοληθώ πιο σοβαρά. Απλά απορροφημένη από άλλα, ως εργαζόμενη και μητέρα, πάντα το ανέβαλα.
Μ.Γ.: Τι είναι αυτό που δεν αντέχετε ως άνθρωπος ή/και ως συγγραφέας;
Κ.Γ.: Αυτό που ως άνθρωπος δεν αντέχω είναι τα ψέματα. Όχι φυσικά εκείνα τα αθώα που λέμε για να μη φέρουμε σε δύσκολη θέση κάποιον αλλά όσα κουβαλούν δόλο, κακία και σκοπιμότητα. Επίσης με ενοχλεί αφάνταστα η αγενής, όπως και η βίαιη συμπεριφορά κάποιων απέναντι σε συνανθρώπους μας. Καθώς και όλοι εκείνοι που κρίνουν χαιρέκακα τα λάθη, τις επιλογές και τις πράξεις των άλλων.
Μ.Γ.: Το νέο βιβλίο σας έχει τον τίτλο Μια Λύτρωση Ακόμα… Με τι έρχεται σε επαφή ο αναγνώστης στις σελίδες του;
Κ.Γ.: Στο νέο μου βιβλίο Μια λύτρωση ακόμα… υπάρχουν τέσσερις αυτόνομες ιστορίες ανθρώπων που θα μπορούσαν να ζουν ή να έζησαν ανάμεσά μας. Οι ήρωες του βιβλίου τελικά καταφέρνουν να βρουν την λύτρωση αλλά με διαφορετικό τρόπο βέβαια ο καθένας τους. Θα μπορούσαν να υπάρχουν άλλες τόσες ιστορίες, όσοι είμαστε όλοι εμείς, γιατί θεωρώ ότι σχεδόν όλοι μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας έχουμε μπει στο τρυπάκι της αναζήτησης της λύτρωσης. Έστω και για μια απλή παράλειψη, για μια συγνώμη που δεν ειπώθηκε, για στόχους και αλλαγές στη ζωή μας που δεν τολμήσαμε. Απλά επέλεξα να γράψω για ανθρώπους που βίωσαν παραπάνω ανατροπές, εμπόδια και ατυχίες στη ζωή τους.
Μ.Γ.: Ποιο ήταν το κίνητρο ώστε να γράψετε για το συγκεκριμένο θέμα;
Κ.Γ.: Θέλησα να γράψω για το συγκεκριμένο θέμα της αναζήτησης της λύτρωσης, επειδή με έχει απασχολήσει και μένα κατά την διάρκεια της ζωής μου. Πολλές φορές έχω προσπαθήσει να λυτρωθώ από «βάρη» που κουβαλάω στην ψυχή μου, ίσως ασήμαντα για κάποιους, αλλά ιδιαίτερης βαρύτητας για μένα. Θεώρησα λοιπόν ότι κι άλλοι θα έχουν μέσα τους αυτήν την ανησυχία ή τη διάθεση να καταλαγιάσουν το είναι τους κι ίσως μέσα στις σελίδες του βιβλίου αναγνωρίσουν κάπου τον εαυτό τους, αναπολήσουν μια δική τους στιγμή, διαπιστώσουν μια δική τους λάθος επιλογή ή παράλειψη και να θελήσουν να διορθώσουν ή ακόμα και να τολμήσουν μια ριζική αλλαγή στη ζωή τους.
Μ.Γ.: Κατά τη διάρκεια της συγγραφής τα προσωπικά συναισθήματα του συγγραφέα εκφράζονται μέσω της γραφής του;
Κ.Γ.: Κατά τη διάρκεια της συγγραφής προσπαθώ να είμαι στη θέση των ηρώων και να αποδώσω όσο γίνεται καλύτερα τα δικά τους συναισθήματα, με βάση τη δική τους ιδιοσυγκρασία και τις καταστάσεις που βιώνουν. Όταν όμως φτάνω σε συναισθήματα γνώριμα σε μένα νιώθω ότι μπορώ να τα αποδώσω καλύτερα στον αναγνώστη. Γι΄ αυτό πιστεύω ότι ένας συγγραφέας θα πρέπει να διαθέτει έναν πλούσιο συναισθηματικό εσωτερικό κόσμο ώστε να μπορεί να κουμπώσει με τα συναισθήματα των ηρώων του.
Μ.Γ.: Υπάρχουν αξίες που ακυρώνονται (από πρόσωπα ή καταστάσεις) και άλλες που αναδεικνύονται μέσα από τις ιστορίες που αφηγείστε;
Κ.Γ.: «Ακυρώνονται» δεν θα το έλεγα, απλά χάνουν την αξία και τη δύναμη που ως κοινωνία τους έχουμε δώσει, όπως η αξία του χρήματος και η ανάγκη της κοινωνικής αποδοχής προς το πρόσωπό μας από όλους. Αντίθετα αναδεικνύονται η αξία της αγάπης και της προσωπικής ευτυχίας, η δύναμη της συγχώρεσης και των θεϊκών δυνάμεων καθώς και η αξία του χρόνου στη ζωή μας. Οι χρονικές συμπτώσεις για λόγια που θα ειπωθούν, η χρονική στιγμή για συναντήσεις μας με ανθρώπους που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, όπως κι ο χρόνος που θα απαιτηθεί για να καταφέρουμε να φτάσουμε τελικά στην λύτρωση. Γι αυτό με βάση τον χρόνο επέλεξα να αποτυπωθούν οι ιστορίες στο βιβλίο, πρώτη η ιστορία της Ανθής και τελευταία η ιστορία της Φιλιώς.
Μ.Γ.: Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σας επηρέασε ως άνθρωπο ή ως συγγραφέα και ποιο είναι αυτό;
Κ.Γ.: Γενικά διαβάζω όλα τα είδη αλλά αυτό που με συναρπάζει είναι η Ελληνική λογοτεχνία. Με συνεπαίρνει να ξαναδιαβάζω αποσπάσματα από τα βιβλία του Καζαντζάκη, τον οποίο θεωρώ κορυφαίο, αλλά και βιβλία του Τάσου Αθανασιάδη, του Βασίλη Βασιλικού, της Λιλής Ζωγράφου, του Γιάννη Καλπούζου από τους πιο σύγχρονους, και πολλών άλλων. Αυτό όμως που με επηρέασε ως άνθρωπο ήταν η «Αναζήτηση» του Νίκου Θέμελη.
Μ.Γ.: Οι κριτικές παίζουν ή δεν παίζουν ρόλο στην πορεία ενός βιβλίου και γιατί;
Κ.Γ.: Μια καλή κριτική θεωρώ ότι πάντα είναι ωφέλιμη για την πορεία ενός βιβλίου και ιδιαίτερα σημαντική για τον ίδιο τον συγγραφέα, αφού του δίνει την δύναμη να συνεχίσει. Επίσης η προτροπή από έναν αναγνώστη προς κάποιον άλλον να διαβάσει ένα συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια μεγάλη νίκη. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω τι υπερισχύει, αλλά με τόσα ενημερωτικά μέσα που υπάρχουν στην εποχή μας διαισθάνομαι πως η δύναμη της διαφήμισης και της προβολής ίσως να είναι πιο δυνατές.
Μ.Γ.: Ένα βιβλίο πρέπει να έχει μηνύματα ή απλά να ευχαριστεί τον αναγνώστη;
Κ.Γ.: Εμένα προσωπικά ένα βιβλίο χωρίς μηνύματα, τα οποία θα οδηγούσαν και σε ένα δικό μου ψαχούλεμα στο μυαλό και στην καρδιά, δεν θα μου ταίριαζε να το διαβάσω. Χωρίς να υποτιμώ όσα γράφονται μόνο για την τέρψη και ευχαρίστηση του αναγνώστη. Υπάρχουν αναγνώστες που τα προτιμούν, ίσως για να αποφύγουν περισσότερους προβληματισμούς στην δύσκολη εποχή που ζούμε κι αυτό το σέβομαι και το κατανοώ.
Μ.Γ.: Αν αναζητούσαμε το βαθύτερο μήνυμα του βιβλίου σας, ποιο θα ήταν αυτό κατά τη γνώμη σας;
Κ.Γ.: Το βαθύτερο μήνυμα στο βιβλίο μου είναι ότι η λύτρωση είναι ξεχωριστή για τον καθένα και μπορεί να έρθει ακόμα κι όταν δεν το περιμένουμε. Αλλά πρέπει πάντα να την αναζητούμε ακόμα και μέσα από δύσκολες κι επώδυνες καταστάσεις. Έχοντας βοηθό την εσωτερική μας δύναμη να προσπαθούμε να βγούμε στο φως, να αναθεωρήσουμε τις αξίες μας, ν αλλάξουμε τις προτεραιότητές μας αν χρειασθεί, να μεταμορφωθούμε ή και να αναγεννηθούμε, γιατί όχι;
Μ.Γ.: Πιστεύετε ότι οι Έλληνες διαβάζουν; Και τι είδους βιβλία επιλέγουν;
Κ.Γ.: Θέλω να πιστεύω πως διαβάζουν. Οι αναγνώστες της δικής μου ηλικίας θεωρώ περισσότερο λογοτεχνικά που έχουν να κάνουν με ανθρώπινες σχέσεις και καταστάσεις. Ενώ οι νέοι σίγουρα προτιμούν τα αστυνομικά με έντονη δράση και τα επιστημονικής φαντασίας που εξιτάρουν περισσότερο το νου και την φαντασία και δίνουν λιγότερη έμφαση στα συναισθήματα.
Μ.Γ.: Ποιος είναι ο επόμενος συγγραφικός στόχος σας;
Κ.Γ.: Την άνοιξη του 2023 θα ήθελα να εκδοθεί το δεύτερο βιβλίο μου και έχω ήδη ξεκινήσει την συγγραφή ενός τρίτου βιβλίου το οποίο φυσικά θέλει χρόνο.
Το βιβλίο Μια Λύτρωση Ακόμα…της Κωνσταντίας Γιαννοπούλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ζενίθ.
*Μαίρη Γκαζιάνη
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε στον τραπεζικό χώρο. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία, τη ζωγραφική και τα τελευταία δέκα χρόνια με τη συγγραφή. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από εξακόσιες συνεντεύξεις, καθώς και σχολιασμούς βιβλίων και θεατρικών παραστάσεων. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Επίσης διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style, ενώ πρόσφατα ξεκίνησε συνεργασία με το polismagazino.gr σε θέματα πολιτισμού.
Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά κι έχει συμμετάσχει σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις.
Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής» από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015. Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Τα μυθιστορήματά της ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ (11/2019) και Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ (6/2021) κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Ωκεανός. Από τις ίδιες εκδόσεις, το φθινόπωρο 2022 θα κυκλοφορήσει το νέο της μυθιστόρημα.
