Πέθανε στις 26 Μαΐου 1978
Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Εδώ κι’ αν μιλάμε για μυθική ζωή. Εδώ κι’ αν μιλάμε για έρωτες, πάθη, δόξα, γάμους, παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα και τρισέγγονα… Η Κυβέλη, μια τεράστια θεατρίνα – και αντίπαλο δέος της Μαρίκας Κοτοπούλη – ήταν η γυναίκα που προκαλούσε θαυμασμό, πάθος, πόθο και αντικείμενο κουτσομπολιού σε μια Αθήνα που η μισή την λάτρευε και η άλλη μισή την αντιπαθούσε.
Η Κυβέλη (Ανδριανού) κυριάρχησε στο θεατρικό σανίδι το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, έπαιξε και σε μερικές ταινίες, αλλά με την μόρφωση, την γοητεία και την ομορφιά της έκανε πολλούς άντρες να την ερωτευτούν παράφορα. Όταν οι παλιοί Αθηναίοι μιλούσαν για θέατρο, σε δύο κυρίες πήγαινε πάντα το μυαλό τους: στην Κυβέλη και τη Μαρίκα Κοτοπούλη.
Η Κυβέλη σήκωσε κυριολεκτικά το νεοελληνικό θέατρο στις πλάτες της χαρίζοντας κολοσσιαίες ερμηνείες ως ένα από τα ιερά τέρατα της ελληνικής υποκριτικής και κρατώντας τα ηνία για εφτά περίπου δεκαετίες. Το όνομα Κυβέλη ήταν το απόλυτο συνώνυμο του ταλέντου, της χάρης και της μεγάλης υποκριτικής τέχνης. Έπαιζε με την ίδια άνεση τα πάντα, από τραγωδία και δράμα μέχρι κωμειδύλλιο, κωμωδία, μπουλβάρ, ακόμη και οπερέτα, σπέρνοντας στο πέρασμά της έρωτες με το τσουβάλι, καθώς ήταν μια εξαιρετικά καλλιεργημένη γυναίκα με έντονη πολιτική δράση που λάτρευαν οι άντρες για το πνεύμα και την ομορφιά της.
Ιδιαίτερα κατά την ταραγμένη πολιτικά περίοδο του Εθνικού μας Διχασμού, οι παραστάσεις της Κυβέλης αποτελούσαν πολιτικά γεγονότα, καθώς οι βενιζελικοί έτρεχαν να την καταχειροκροτούν και οι βασιλόφρονες να θαυμάζουν σαν θεά την Κοτοπούλη, προκαλώντας πολλά και θερμά επεισόδια κάθε φορά που οι δυο στρατιές των θαυμαστών συναντιόντουσαν στους αθηναϊκούς δρόμους. Εν ολίγοις η Κυβέλη ήταν ένα πολιτιστικό και κοινωνικό φαινόμενο που σπανίως θα ξαναπατήσει τα ελληνικά χώματα…
Η Κυβέλη έρχεται στον κόσμο πιθανότατα το 1887 και πιθανότατα ήταν καρπός παράνομου έρωτα, ο οποίος ανάγκασε την πραγματική της μητέρα να μην μπορέσει να την κρατήσει. Έτσι, η μικρή από την Σμύρνη βρίσκεται στο βρεφοκομείο της Αθήνας και λίγο αργότερα (1890 περίπου), όταν ήταν 3 ετών, υιοθετήθηκε από ένα ζευγάρι φτωχών βιοπαλαιστών, την οικογένεια Ανδριανού.
Η μικρή μεγαλώνει φτωχικά μεν αλλά με πολλή αγάπη μέσα στην οικογένεια του τσαγκάρη και της παραδουλεύτρας. Η νέα της μαμά δουλεύει στο σπίτι του…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ τα πάντα εδώ:
