Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Η Κατερίνα Γώγου ήταν ηθοποιός και ποιήτρια. Ξεκίνησε από μικρή καριέρα στο θέατρο και τον κινηματογράφο, αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Σαν ηθοποιός είναι γνωστή περισσότερο για δευτερεύοντες ρόλους – όταν ενσάρκωνε νεαρά, μοντέρνα, ανέμελα κορίτσια. Βραβείο Α΄ Γυναικείου ρόλου, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πάντως, πήρε όταν έπαιξε στην κουλτουριάρικη ταινία, “Το βαρύ πεπόνι”.
Σαν ποιήτρια, από την άλλη, είναι γνωστή για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό τρόπο γραφής της, καθώς και τις αναρχικές της ιδέες. Οι στίχοι της ήταν γεμάτοι οργή και επαναστατικότητα. Το σκοτάδι της, ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της και η κλονισμένη ψυχολογία της, όμως, την οδήγησαν, σε ηλικία μόλις 53 ετών, στην αυτοκτονία.
Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα 1 Ιουνίου 1940 και αυτοκτόνησε στις 3 Οκτωβρίου 1993. Ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 5 ετών να παίζει σε διάφορες παιδικές παραστάσεις, όπου την χαρακτήριζαν παιδί-θαύμα. Παρόλα αυτά, δεν πέρασε όμορφα παιδικά χρόνια, λόγω Κατοχής και Εμφυλίου Πολέμου. Στην εφηβεία της, η Κατερίνα έμενε με τον πατέρα της, ο οποίος ήταν πολύ αυστηρός απέναντι της, κατόπιν έμεινε με τη μητέρα της. Ο πατέρας της, πάντως, αν και αυστηρός, την υποστήριξε πραγματικά, στην επιθυμία της να ακολουθήσει την υποκριτική. Σπούδασε στη σχολή του Τάκη Μουζενίδη, η οποία εθεωρείτο μια από τις καλύτερες της εποχής. Παράλληλα τελείωσε και σχολή χορού.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τον θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου, το 1961, στο έργο «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό». Οι περισσότερες ταινίες όπου συμμετείχε, ήταν παραγωγής Φίνος Φιλμ. Και μπορεί να έπαιζε πολύ μικρούς δεύτερους ρόλους, έγινε όμως αμέσως γνωστή γιατί οι περισσότερες ταινίες που συμμετείχε είχαν τεράστια επιτυχία: Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο (1959), Το παιδί της πιάτσας (1961), Του κουτρούλη ο γάμος (1962), Νόμος 4000 (1962), Η ψεύτρα (1963), Γάμος αλά Ελληνικά (1964), Δεσποινίς διευθυντής (1964), Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965), Μια τρελή, τρελή οικογένεια (1965), Ο τρελός τα ‘χει τετρακόσια (1968), Η ωραία του κουρέα (1969) κ.α.
Η Κατερίνα Γώγου όμως, όπως λένε όσοι την έζησαν, δεν ήταν αυτό το επιφανειακό κορίτσι που έπαιζε στις ταινίες της. Ο ρόλος του θηλυκού κλόουν, όπως τη χαρακτήριζαν, δεν της ταίριαζε και ας τον ερμήνευε με τόση επιτυχία. Ήταν το ακριβώς αντίθετο. Μια μοναχική ψυχή με συνεχείς αναζητήσεις, αλλά και συγκρούσεις με το κατεστημένο και ένα μυαλό που δεν σταμάταγε να σκέφτεται ποτέ. Ο αληθινός χαρακτήρας της φάνηκε αργότερα μέσα από τα ποιήματά της, όταν είχε πια εγκαταλείψει την υποκριτική και είχε αφιερωθεί στο γράψιμο.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίες του ΄70 ασχολήθηκε με τον εμπορικό κινηματογράφο. Μετά στράφηκε στο γράψιμο και έκανε και μερικές πιο «ψαγμένες» ταινίες. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Τρία κλικ αριστερά» πούλησε πάνω από 50.000 αντίτυπα, αριθμός που, όπως λένε οι εκδότες, ήταν σπάνιος για ποιητικές συλλογές και μόνο ο Ελύτης και ο Ρίτσος πουλούσαν τόσα αντίτυπα. Το βιβλίο μάλιστα μεταφράστηκε και στα αγγλικά και κυκλοφόρησε το 1983 στην Αμερική.
Η Κατερίνα Γώγου είχε αρκετούς συντρόφους στη ζωή της. Η μεγάλη της αγάπη όμως ήταν ο…
Η συνέχεια εδώ
