Σε ποιά ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;
Ξεκίνησα να ζωγραφίζω τεσσάρων χρονών. Το μολύβι και το χαρτί άνοιξαν έναν ολόκληρο κόσμο μπροστά μου, μέσα στον οποίο μπορούσα να κάνω ό,τι θέλω.
Σύντομα σε εκείνη την ηλικία, αυτός ο κόσμος απορροφούσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Δεν είμαι σίγουρη πως να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Πιθανώς συμβαίνουν και τα δύο. Υπάρχει μέσα σου μια δημιουργική έφεση που αν είναι αρκετά δυνατή, δεν μπορείς να την αγνοήσεις. Σαφώς όμως η έφεση από μόνη της δεν αρκεί.
Ένα ταλέντο πρέπει να καλλιεργηθεί για να ανθίσει, οπότε σίγουρα καταβάλλεις προσπάθειες γι’ αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται με ένα δημιουργικό ταλέντο, όπως στη περίπτωση μου, που όμως μεγαλώνοντας επιλέγουν να το αφήσουν στην άκρη για να ασχοληθούν με κάτι πιο “σοβαρό”.
Άλλοι σαν εμένα απλά δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, έχουν ανάγκη να ζωγραφίσουν ή να παίξουν μουσική ή να γράψουν. Και υπάρχουν και κάποιοι που ενώ φαινομενικά δεν έχουν μια ευχέρεια σε κάτι, στο σχέδιο ή στη μουσική, ή σε κάτι ανάλογο, αλλά έχουν μέσα τους μια έντονη επιθυμία γι’ αυτό, έναν δημιουργικό σπινθήρα που τους σπρώχνει να ασχοληθούν και παρά τις δυσκολίες να βρουν το εκφραστικό τους μέσο τελικά. Δεν υπάρχουν ευθείες γραμμές σε αυτά τα πράγματα νομίζω.
Ποιά λέξη σας εκφράζει σαν καλλιτέχνη;
Η λέξη “Μαγεία”. Όλοι οι δημιουργοί είναι μάγοι, είτε το ξέρουν, είτε όχι, είτε εξασκούν αυτή τη μαγεία συνειδητά, είτε όχι.
Κάθε δημιουργική πράξη, είναι εξ’ορισμού μια πράξη μαγείας. Και ιστορικά επίσης, οι πρώτες εικόνες που ανακαλύψαμε σε σπηλιές, ζωγραφισμένες από τους πρώτους ανθρώπους, εξυπηρετούσαν ακριβώς αυτό, ήταν είδη μαγικών επικλήσεων προκειμένου να έχουν επιτυχία στο κυνήγι, ή να καρπίσουν καλλιέργειες, ή γενικά να εξασφαλιστεί η επιβίωση τους.
Αν η εμπειρία του κόσμου για έναν καλλιτέχνη, είναι σαν ένα κακό φαγητό που δεν χωνεύεται, τότε αυτό που θα βγει από μέσα του εικαστικά ή αισθητικά, τι θα είναι?
Και τι θα προσθέσει στον κόσμο?
Αντίθετα, νομίζω πως αν ο καλλιτέχνης συνειδητοποιήσει τις μαγικές του ιδιότητες, τότε μπορεί να προσεγγίσει άλλες, πιο αιθέριες περιοχές, και να γίνει διαμεσολαβητής, ώστε να κατεβάσει από εκεί ομορφιά και να τη μετουσιώσει σε εικόνα, ήχο, ή λόγο, ή δρώμενο, ανάλογα με το δικό του εκφραστικό μέσο.
Να κατεβάσει το Πνεύμα στην Ύλη. Όλες οι μορφές Τέχνης που αναπτύχθηκαν κατά την αρχαιότητα και πού ακόμα χαρακτηρίζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό, δεν είχαν παρά ξεκάθαρο μαγικό χαρακτήρα.
Νοιώθετε την “Έμπνευση” πριν δημιουργήσετε;
Ναι. Συνήθως κάτι που είναι να δημιουργηθεί, “σκάει” στο κεφάλι μου σαν ολοκληρωμένη εικόνα, κυρίως σε φάσεις που το μυαλό μου είναι πολύ χαλαρό, όπως πριν αποκοιμηθώ. Αντίθετα, όσες φορές προσπάθησα να συλλάβω κάτι μέσω του νοησης, του δραστήριου νου, το τελικό αποτέλσμα μου φαινόταν πάντα ανούσιο και μέτριο.
Όλη η σειρά Νo Evil που παρουσιάστηκε το 2015 στην Βιβλιοθήκη Βολανάκη, δημιουργήθηκε εξ’ ολοκλήρου, με αυτό τον τρόπο.
Εκείνη τη περίοδο ένιωθα περισσότερο σαν μέντιουμ παρά σαν δημιουργός.
Πως θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας σαν καλλιτέχνη;
Αν πρέπει να βάλουμε μαι ετικέτα σχετικά με το είδος της τέχνης που κάνω, τότε μάλλον θα έλεγα ότι είμαι Low Brow Artist.
H ζωγραφική μου έχει επηρροές από τα comics που καταβρόχθιζα από παιδί, καθώς και από τα τατουάζ που επίσης αγαπώ αφάνταστα, ενώ ως τώρα τουλάχιστον, αντιστεκόμουν πάρα πολύ στην ιδέα της “σοβαρής τέχνης” των μουσείων και των γκαλερί, και όλου αυτού του συστήματος που έχει χτιστεί γύρω από τη τέχνη, η οποία πιστεύω ότι αφήνει τον ίδιο τον καλλιτέχνη απ’ έξω, ενώ παράλληλα τα δημιουργήματα του τελικά καταλήγουν για λίγους.
Θέλω η δική μου τέχνη να είναι προσιτή σε όλα τα επίπεδα, να είναι εύγλωττη και να προσφέρει ομορφιά. Να είναι μια τέχνη που θα κάνει τον άλλον να χαμογελάσει. Πιστεύω ότι έχω ακόμα δρόμο για να γίνει αυτό στον βαθμό και με τη μορφή που το θέλω, αλλά νομίζω κιόλας οτί αυτό κάπου υπάρχει μέσα μου και απλά κάποια στιγμή θα αναδυθεί μέσα από τη πορεία της δουλειάς.
Καθώς μεγάλο μέρος της δουλειάς μου ως τώρα, ήταν ένας συγκερασμός παραδοσιακών και ψηφιακών μέσων, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι ψηφιακό, νομίζω οτί τώρα χρειάζομαι μια επιστροφή στα πινέλα και στους καμβάδες μου.
Ο σκοπός μου είναι να ολοκληρώσω μια καινούργια ενότητα που εκκολάπτεται εδώ και καιρό μέσα μου, και κάποια στιγμή να πραγματοποιήσω άλλη μια ατομική έκθεση, με αυτό το καινούργιο υλικό.
Παράλληλα, θέλω να συνεχίσω να ασχολούμαι και με το pattern design που είναι μια σχετικά όψιμη αγάπη, ελπίζοντας ότι θα βρω ένα τρόπο αυτό να το κάνω να πάρει χρηστική αξία, μέσω της παραγωγής υφάσματων, κάτι που ως τώρα τουλάχιστον ήταν πρακτικά δύσκολο γιατί όλη αυτή η διαδικασία ενέχει κι ένα κόστος προκειμένου να γίνει σωστά.
Βιογραφικό.
Η Ιωάννα Αριάδνη Νάννου aka Nannooka Jo, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972.
Στα 4 της ανακάλυψε ότι μπορεί να ζωγραφίζει και αυτό σύντομα έγινε εθιστικό, οπότε δεν σταμάτησε ποτέ.
Έδωσε στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών 5 φορές, αλλά απέτυχε να μπεί και τις 5, οπότε τελικά έγινε αυτοδίδακτη καλλιτέχνης.
Σπούδασε εφαρμοσμένες τέχνες και δούλεψε για πολλά χρόνια σαν φωτογράφος.
Η δουλειά της έχει επηρροές από τον κόσμο των κόμικς, των ταρώ και των τατουάζ.
Έχει πραγματοποιήσει μία ατομική έκθεση που έγινε στη Βιβλιοθήκη Βολανάκη και έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
