ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΠΑΠΑ
ΜΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
& ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
“Η στήριξη των ελληνικών προϊόντων αποτελεί εθνική ευθύνη”
Να επενδύσουμε στις δικές μας δυνάμεις και να μπορέσουμε να κρατήσουμε εντός συνόρων την υπεραξία των ίδιων των προϊόντων μας, της ίδιας μας της παραγωγής.
Η υποστήριξη των ελληνικών προϊόντων είναι ζήτημα συλλογικής ευθύνης. Είναι εθνικό ζήτημα, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για την ίδια τη χώρα μας. Ύστερα από μια πολυετή κρίση, που συνεχίζεται και δυστυχώς στην πραγματική οικονομία θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια ακόμη, έπρεπε για όλους μας το μάθημα να γίνει πάθημα.
Πριν από πολλά χρόνια στην Ελλάδα είχαμε αποθεώσει το ξένο. Γίναμε «δούλοι» του εισαγόμενου προϊόντος σε όλα τα επίπεδα. Πάψαμε να σκεφτόμαστε ελληνικά, με αποτέλεσμα να στερήσουμε από την εθνική οικονομία και κυρίως από την παραγωγή και τη μεταποίηση, πολύτιμο εισόδημα, το οποίο κατά βάση επανεπενδύεται εντός συνόρων και δημιουργεί έτσι έναν κύκλο, ικανό να συντηρήσει και να συμβάλει στην ανάπτυξη εντός χώρας.
Με λίγα λόγια κάναμε όλοι μας αυτό για το οποίο κατηγορούμε ένα μεγάλο μέρος του εγχώριου κεφαλαίου. Αντί να στηρίξουμε τον τόπο μας, αντί να βοηθήσουμε τον γείτονά μας, ξοδεύαμε χωρίς μέτρο και από την κατανάλωση οι μόνοι που δεν ήταν ωφελημένοι ήμασταν εμείς οι ίδιοι και φυσικά η εθνική μας οικονομία.
Η κρίση μας βρήκε χωρίς συνείδηση, χωρίς βάσεις τέτοιες που θα μπορούσαν να στηρίξουν ως ανάχωμα τη χώρα απέναντι στα δεινά του βασικού προβλήματος όχι μόνο της οικονομίας, αλλά της κοινωνίας. Ύστερα από τόσα χρόνια κρίσης, εμείς ως χώρα παλεύουμε να στήσουμε εθνική συνείδηση, εθνική συμπεριφορά, και να κάνουμε το αυτονόητο. Να επενδύσουμε στις δικές μας δυνάμεις και να μπορέσουμε να κρατήσουμε εντός συνόρων την υπεραξία των ίδιων των προϊόντων μας, της ίδιας μας της παραγωγής.
Προφανώς και δεν είναι μόνο ζήτημα συνολικής – συλλογικής συμπεριφοράς. Είναι και ζήτημα πολιτικών, αλλά και ζήτημα παιδείας. Κανείς από την Πολιτεία δεν μπήκε στη διαδικασία να βάλει τον καταναλωτή να σκεφτεί ελληνικά. Μπορεί η κατανάλωση να έχει μειωθεί δραματικά στα χρόνια της κρίσης, όμως ακόμη κι από αυτή τη μικρή κατανάλωση, λογικά θα έπρεπε το μείζον όφελος να κερδίζει η χώρα και ο Έλληνας. Η Πολιτεία όμως δε θωράκισε τη χώρα. Δεν ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο ζήτημα, αναλώθηκε σε μια ατέρμονη και ατελέσφορη σκανδαλολογία περί εξόδου καταθέσεων και από ουσιαστικά μέτρα μηδέν. Προφανώς και επικροτώ το κυνήγι όσων παρανόμως έβγαλαν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Αρκεί να μην αποκτήσει όλη αυτή η προσπάθεια χαρακτηριστικά κυνηγιού μαγισσών. Η εξέταση των διαφόρων λιστών με μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού κινείται στη σωστή κατεύθυνση, αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι (και φαντάζομαι δύσκολα θα είναι) εξίσου θεαματικά με τις ανακοινώσεις.
Αν σταματήσουμε όμως να βλέπουμε το δένδρο και αρχίσουμε να βλέπουμε το δάσος, τότε μπορούμε πραγματικά να έχουμε θεαματικά αποτελέσματα κι ας μην είναι άμεσα. Οι δυο διαδικασίες έπρεπε να εξελιχθούν παράλληλα. Όμως οι ιδεοληψίες της σημερινής κυβέρνησης την οδήγησαν στην ετεροβαρή, στη μονομερή αντιμετώπιση του προβλήματος. Όλο το βάρος της προσπάθειας έπεσε στον εντοπισμό όσων έβγαλαν δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ στο εξωτερικό, αφήνοντας όμως στην τύχη της την κατανάλωση και δεν έγινε η παραμικρή ενέργεια ενίσχυσης της εθνικής καταναλωτικής συνείδησης.
Την ίδια ώρα, ο εγχώριος κόσμος της παραγωγής, κάνει διαρκείς προσπάθειες αναβάθμισης του τελικού προϊόντος, πετυχαίνει διακρίσεις και εκτός συνόρων και επενδύει (επιτέλους) στην ποιότητα, που άλλωστε είναι και το συγκριτικό μας πλεονέκτημα στις διεθνείς αγορές. Ο κόσμος της παραγωγής και του επιχειρείν σε αντίξοες έως εχθρικές συνθήκες κατορθώνει να αυξάνει τις εξαγωγές και να συνεισφέρει στην εθνική οικονομία. Στην πραγματική οικονομία, την οποία στηρίζει έχοντας να αντιμετωπίσει εχθρικές πολιτικές, με κυρίαρχη αυτή της υπερφορολόγησης και των υπέρογκων εισφορών. Στην ουσία η απούσα από την ανάπτυξη Πολιτεία δια των πολιτικών της, στηρίζει τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Κι ας αποφεύγει να το προβάλει, κι ας βαφτίζει το κρέας ψάρι…
Η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν περιλαμβάνει μόνον τους επιχειρηματίες, αλλά και τους εργαζόμενους. Διότι κι αυτοί περνούν μέσα από το ίδιο φίλτρο. Είναι αντιστοίχως θύματα ενός μίγματος πολιτικής που μόνο καταστροφικό είναι για την πραγματική οικονομία.
Όσο οι δείκτες βελτιώνονται, τόσο ο κόσμος συνεχίζει να υποφέρει. Αν υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ θα το δούμε στην πορεία. Η ενδεχόμενη έξοδος από τα μνημόνια πάντως, σίγουρα δε σημαίνει και έξοδο από την κρίση για τον απλό πολίτη. Η χώρα πορεύτηκε τα τελευταία χρόνια χωρίς σχέδιο και με προοπτική βασισμένη σε στρεβλές πολιτικές, με μονομερή λιτότητα. Συνεχίζει να πορεύεται έτσι. Γι’ αυτό επιμένω ότι απαιτείται άμεσα αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου. Γι’ αυτό υποστηρίζω ότι μια κυβέρνηση με ξεκάθαρο σχέδιο και ξεκάθαρες πολιτικές, που επενδύουν στις μεταρρυθμίσεις και στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, φιλικές προς τις επενδύσεις, μπορεί να φέρει και απτά αποτελέσματα στην πραγματική οικονομία, πέρα από τη βελτίωση των εθνικών οικονομικών δεικτών.
Η Νέα Δημοκρατία θεωρώ πως έχει και σχέδιο και τη βούληση να το υλοποιήσει. Πλέον και οι συνθήκες στην κοινωνία είναι ώριμες. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι μια κυβέρνηση αποφασιστική και αποτελεσματική, μπορεί να καταφέρει πολλά περισσότερα από μια άτολμη κυβέρνηση, που συντηρεί τις παθογένειες του παρελθόντος και στερείται εθνικής οικονομικής συνείδησης.
Τα πάντα όμως είναι στο χέρι των πολιτών. Όλοι μας έχουμε την ευθύνη να συνειδητοποιήσουμε τι διακυβεύεται από την καθημερινή συμπεριφορά μας. Να πάψουμε να μνημονεύουμε τους ξένους που θαυμάζουν τα προϊόντα μας και να δώσουμε σ’ αυτά εμείς οι ίδιοι την αξία που πραγματικά έχουν.
Μπροστά μας έχουμε το Πάσχα. Είναι περίοδος κατανάλωσης. Μήπως να κάναμε τώρα την αρχή; Μήπως να δίναμε όλοι μαζί στο δικό μας εισόδημα, στη δική μας τσέπη την ώθηση που χρειάζεται;
Συνείδηση σε κάθε αγορά μας χρειάζεται, ώστε το παραγόμενο εισόδημα να ανακυκλωθεί μέσα στη χώρα.
