Η ελληνική κοινωνία αν και απούσα από τη βιομηχανική επανάσταση λόγω ξένων κατακτητών και ντόπιων πολιτικών αριβιστών της εποχής εκείνης ,ακόμη και όταν ελευθερώθηκε έμεινε προσκολλημένη σε ένα παρελθόν το οποίο ουδέποτε θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη δόμηση ενός κράτους δικαίου. Ακόμη και σήμερα η ελληνική κοινωνία πνίγεται στους φόρους, τις λακκούβες και την αναξιοκρατία. Ένα κράτος το οποίο ξεπουλήθηκε από ομάδες συμφερόντων (λόγω ανυπαρξίας τάξεων) και του διανοητικού κατεβάσματος το οποίο ενέτεινε την έλλειψη ουσιαστικής πίεσης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα . Αν δεν προσέξουμε αυτήν την Ελλάδα θα την τελειώσει η ιστορία της και ως εκ τούτου θα είμαστε υπεύθυνοι αν δεν ανατρέψουμε τις παθογένειες και αν την εθνική μας περηφάνια την γιορτάζουμε δύο φορές το χρόνο αλλά πολύ διαφορετικά κάθε μέρα. Όσοι μιλάνε για φιλοπατρία και εθνική κυριαρχία χωρίς να αναφέρουν καν την ανάγκη να μείνουν και να υποστηριχθούν οι άξιοι και ικανοί απλώς περιχαρακώνουν τους πολίτες σε μία ουτοπία και στρώνουν το χαλί της χώρας για την πύλη του Άδη. Τα προβλήματα της καθημερινότητας θα αυξάνονται και θα διογκώνονται ως αποτέλεσμα μίας ιστορικής λήθης η οποία συνυπάρχει με έναν μοναδικό σε παγκόσμιο επίπεδο τρόπο με την ιστορική μνήμη αρκούντως επιλεκτική έτσι ώστε ο εγγράμματος να θεωρείται από κάποιους ως προδότης και ο δήθεν εθνικοφρόνων ως φιλόπατρις και γνήσιος απόγονος ενός πολιτισμού ο οποίος όμως είναι παγκόσμιος και όχι ιδιωτικός.
Τα προβλήματα του σήμερα στο κράτος μας δεν ήλθαν ξαφνικά και εν μία νυκτί . Το κακό είναι ότι όσοι προσπάθησαν να πούνε την αλήθεια και να επιβάλλουν την λογική βρέθηκαν στην απομόνωση και αποδοκιμάστηκαν κάποιες φορές δια της ψήφου. Η ψήφος λοιπόν δεν γίνεται να πέφτει στην κάλπη χωρίς να έχει ίχνος λογικής αλλά και αναζήτησης του καλύτερου όχι για ίδιο όφελος αλλά για το κοινό.
Θα επισημάνω ακόμη μία φορά ότι καμία ιδεολογία δεν είναι κακή όταν λειτουργεί υπέρ της κοινωνίας δηλαδή όταν οι πολιτικές προσαρμόζονται ανάλογα με τις τρέχουσες συνθήκες ώστε να λύνονται τα προβλήματα. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο πρέπει και οι πολίτες να απαιτήσουν από τα κόμματα να στελεχωθούν με τους κατάλληλους ανθρώπους και αυτό με τη σειρά του απαιτεί περισσότερη συμμετοχή στα κοινά από όλους μας.
Ο πολιτικός αριβισμός, αυτή η γάγγραινα που τόσα σκάνδαλα βγήκαν στην επιφάνεια και πιθανώς άλλα τόσα θάφτηκαν στην ιστορική συνέχεια εξαιτίας του συνεχίζει να αποτελεί το σημαντικότερο παράγοντα αποστροφής νέων και άξιων ανθρώπων να δηλώσουν παρόν στην πολιτική σκηνή του τόπου.
Είναι όλα αυτά τα γεγονότα που σε κάνουν να μην συμμετέχεις στις αποφάσεις τις οποίες όμως λούζεσαι κυρίως όταν βάζεις βαθιά το χέρι στην τσέπη χωρίς να βλέπεις τίποτα το ανταποδοτικό ή όταν η ανεργία σου χτυπάει την πόρτα και νιώθεις απεγνωσμένα μόνος ενώ άλλοι πλουτίζουν εις βάρος σου εκμεταλλευόμενοι αυτήν σου τη στάση.
Θα αλλάξει επομένως μία απολιτίκ στάση όλη αυτήν την κατάσταση; Σαφώς και όχι. Αυτό δεν είναι ούτε επανάσταση αλλά ούτε και αντίδραση απέναντι στους πολιτικούς και την κοινωνία αλλά αρωγή βοηθώντας έστω και έμμεσα αυτούς που δομούν με τις αποφάσεις τους την καθημερινότητα όλων των πολιτών και συμβάλλουν στη συνέχεια ενός φαύλου κύκλου που κανείς δεν γνωρίζει που θα οδηγήσει.
Δεν είναι καιρός πια να διεξάγουμε μία πιο ενδελεχή έρευνα για το ποιόν θα επιλέξουμε να μας διοικεί; Ενώ καθόμαστε με τις ώρες να ψάχνουμε στο διαδίκτυο, σε περιοδικά, να ρωτάμε γνωστούς και φίλους όταν πρόκειται να αγοράσουμε ένα κινητό τηλέφωνο ή ένα αυτοκίνητο εντούτοις πρίν πάμε στην κάλπη δεν διεξάγουμε μία τόσο πολύωρη και σχολαστική έρευνα για το ποιόν θα ψηφίσουμε. Με το διαδίκτυο σήμερα μπορούμε να βρούμε πολλά στοιχεία αν και δεν αρκεί μόνο αυτό. Η πεποίθηση μερικών ότι ούτε και η ανέλιξη μερικών είναι τόσο αξιοκρατική δεν μπορεί να θεωρηθεί μεροληπτική.
Ακούς καθημερινά ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως δεξιοί ή αριστεροί και αντιλαμβάνεσαι ότι ο βίος τους είναι γεμάτος απο ιδεοληψίες και για το μόνο που νοιάζονται είναι να καλοπερνάνε εις βάρος του άλλου. Επομένως διαπιστώνεις ότι οι σχιζοφρενείς εμφύλιοι δεν έχουν καταλαγιάσει ακόμη σε αυτήν την κοινωνία και ότι η πολιτική στην Ελλάδα δεν είναι παρά κατακερματισμένα ατομικά συμφέροντα τα οποία βρίσκονται σε κάποιο κόμμα ώστε να ικανοποιηθούν πιο εύκολα και χωρίς να περιέχουν δείγμα κοινού συμφέροντος.
Παρατηρείς κάποιους οι οποίοι λαϊκίζουν συνεχίζοντας να καθοδηγούν το λαό σε λάθος μονοπάτια όπερ και θέλουν να διατηρούν τους υπόλοιπους από ημιμαθείς ως απαίδευτους, ανίκανους δηλαδή να διακρίνουν τον άριστο άρα και εχθρούς της πραγματικής Δημοκρατίας.
Συμμετοχή στην πολιτική δεν είναι τυχοδιωκτισμός, δεν είναι ο εύκολος πλουτισμός, δεν είναι οι φανφάρες, ούτε και ο εύκολος τρόπος πρόσβασης σε ένα επάγγελμα ανθρώπων που αρκέστηκαν στην αεργία και την ήσσονα προσπάθεια. Η πολιτική δεν είναι επάγγελμα στην πραγματικότητα αλλά θέληση για το καλύτερο τόσο για το άτομο όσο και για την κοινωνία πρωτίστως.
Μην ξεχνάτε ότι η τεχνολογία που τόσο ακριβά εισάγουμε δεν δημιουργήθηκε από τυχαίους ανθρώπους και η ανάπτυξη που τόσο πολύ επιθυμούμε σε αυτόν τον τόπο δεν μπορεί να έλθει αν εμείς οι πολίτες δεν συμμετέχουμε στα κοινά και ψηφίζουμε ενίοτε μόνο με συναίσθημα και όχι με τη λογική γιατί αν προτάξουμε μόνο το συναίσθημα τότε τα αποτελέσματα θα είναι δυστυχώς όχι τα επιθυμητά αλλά τα αναμενόμενα.
Η απόφαση είναι δική σας!
