Είσαι πολλά χρόνια στο χώρο, έχεις συνεργαστεί με αξιόλογους καλλιτέχνες όπως το Διονύση Σαββόπουλο, τον Πανο Μουζουράκη, το Διονύση Τσακνή, το Χρήστο Νικολόπουλο και τόσους άλλους. Τι κρατάς από αυτές τις συνεργασίες; Όλοι τους είναι δυνατές προσωπικότητες με μεγάλο καλλιτεχνικό εκτόπισμα, επομένως θα ήταν δύσκολο να μην επηρεαστώ στην εξέλιξή μου ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης. Νομίζω πάντως ότι αν έπρεπε να κρατήσω κάτι από όλες αυτές τις συνεργασίες θα ήταν το γεγονός ότι με έμαθαν να βλέπω τον κόσμο από διαφορετική οπτική γωνία και μου έφεραν τούμπα πολλές μέχρι τότε παγιωμένες αντιλήψεις μου.
Στις 25 Νοεμβρίου, διεθνή ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, βγαίνει το νέο σου τραγούδι η “Κορνίζα”. Πες μας γι αυτό. Η “Κορνίζα” σε στίχους Νάντιας Δουλαβέρα και μουσική Κώστα Λόζου έρχεται ως συνέχεια μιας σειράς τραγουδιών που ξεκίνησε με το “Βράχο” (τραγούδι των ίδιων δημιουργών που κυκλοφόρησε το Μάιο του 2021). Οι στίχοι της “Κορνίζας” κρύβουν πανανθρώπινα μηνύματα. Επέλεξα όμως να εστιάσω -με την οπτικοποίηση του τραγουδιού- σε ένα θέμα που προσωπικά με έχει προβληματίσει πολύ. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τις σχεδόν απανωτές γυναικοκτονίες που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα να κυκλοφορήσει το τραγούδι τη συγκεκριμένη μέρα.
Ποια είναι η γνώμη σου για όλο αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα με τη βία και την κακοποίηση, βασικά απέναντι στο γυναικείο φύλο; Είναι κάτι που με ανησυχεί και με προβληματίζει απίστευτα αν και δεν έχω την αφέλεια να πιστεύω ότι οι καταστάσεις αυτές δεν συνέβαιναν και παλιότερα αλλά απλά τις κρύβαμε κάτω από το χαλάκι… Υποθέτω πως η παρατεταμένη συνθήκη της πανδημίας με τις καραντίνες και τους εγκλεισμούς έχει επηρεάσει την ψυχική υγεία των ανθρώπων και κάποιους μπορεί να τους κατέστησε πιο επιρρεπείς στη βία. Όπως επίσης αντιλαμβάνομαι ότι κατάλοιπα πατριαρχικών ιδεών επιβιώνουν μέχρι σήμερα οδηγώντας κάποιους άνδρες να θεωρούν κτήμα τους τη σύντροφό τους. Αυτό όμως που γνωρίζω με σιγουριά είναι πως η βία σε οποιαδήποτε μορφή της είναι καταδικαστέα.
Θα ακολουθήσουν κι άλλα τραγούδια; Εννοείται! Βιώνω μια δημιουργική αναγέννηση αυτή την εποχή κι όπως προανέφερα η “Κορνίζα” εντάσσεται σε μια ομάδα υλικού που περιμένει τη σειρά του για να βγει στον αέρα!
Περνάει κρίση το τραγούδι; Θεωρώ ότι υπάρχουν άξιοι εκπρόσωποι σε κάθε σκηνή κι έχω και μια ισχυρή πεποίθηση ότι στο μέλλον θα δούμε πολύ ωραία πράγματα από νέους δημιουργούς που τη δύναμη και το εκτόπισμα του ταλέντου τους διακρίνω από τώρα. Παρολα αυτά εμένα ως ακροάτρια μου λείπουν πράγματα. Κι αυτά που μου λείπουν είναι που προσπαθώ να δώσω με τη δική μου μουσική κατάθεση.
Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σου; Κυριολεκτικά το οτιδήποτε! Από μια φράση σε ένα βιβλίο που διαβάζω μέχρι το συναίσθημα που θα νιώσω μέσα μου κοιτώντας τα παιδιά μου σε ανύποπτο χρόνο. Νομίζω ότι αν είχαμε την εκπαίδευση να είμαστε πραγματικά παρόντες στη ζωή μας, η καθημερινότητα θα ήταν γεμάτη από τέτοια μικρά θαύματα άξια να μας εμπνεύσουν!
Live θα κάνεις ή δεν το επιτρέπουν οι δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε; Σε αυτή τη φάση είμαι περισσότερο εστιασμένη στο δημιουργικό-παραγωγικό κομμάτι της δουλειάς μου. Σκέφτομαι ιδέες, πρότζεκτ, δοκιμάζω τραγούδια… Η αλήθεια είναι πως η συνθήκη της πανδημίας και οι περιορισμοί που έχει επιβάλλει στη δουλειά μας λειτουργεί αποτρεπτικά για τον προγραμματισμό ζωντανών εμφανίσεων. Έχω στο μυαλό μου όμως, βλέποντας και πως έχουν τα πράγματα μέχρι τότε, να ξεκινήσω κάποια live απο το Φεβρουάριο και μετά. Η επαφή και η διάδραση με τον κόσμο αποτελεί για μένα άλλωστε πάντα το τελικό ζητούμενο.
Πόσο εύκολο είναι να βγάζεις καινούργιο τραγούδι ή δίσκο στις μέρες μας; Ένας βασικός λόγος που αποφάσισα να βγω ξανά στο χώρο μας -πέρα από το υλικό- είναι ότι έχουμε με το σύντροφό μου δικό μας στούντιο παραγωγής που διευκολύνει απίστευτα τη διαδικασία. Γενικά μιλώντας όμως, αν δεν υπάρχει η ευκολία ενός έστω home studio που να μπορεί ένας δημιουργός να εκφράζεται καλλιτεχνικά θεωρώ οτι τα πράγματα ειναι πιο δύσκολα στις μέρες μας. Κι αυτό γιατί οι μεγάλες δισκογραφικές έχουν πάψει να επενδύουν σε νέους καλλιτέχνες και τις περισσότερες φορές παίρνουν το καλλιτεχνικό προϊόν έτοιμο δίνοντας απλά το label τους. Αυτό σημαίνει από τη μία ότι ένας καλλιτέχνης στις μέρες μας απολαμβάνει μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης και έχει απόλυτο έλεγχο της εικόνας και της αισθητικής της δουλειάς του αλλά από την άλλη χρειάζεται κι ένα καλό κεφάλαιο για να μπορέσει να επενδύσει σε όλα τα παραπάνω…
Ήξερες πάντα ότι θα ακολουθήσεις το δρόμο της μουσικής; Ήξερα πάντα ότι το τραγούδι ήταν για μένα ο πιο εύκολος, φυσικός τρόπος να εκφράσω τα συναισθήματά μου. Και τώρα που το σκέφτομαι -αν εξαιρέσουμε μια πολύ μικρή περίοδο της ζωής μου- το αντιμετώπιζα πάντα με μια αίσθηση παιχνιδιού. Πάντως σίγουρα δεν είχα σχεδιάσει να γίνει το επάγγελμα μου. Απλά…το ένα…έφερε το άλλο…Βούτηξα στο ποτάμι κι αφέθηκα στη ροή του. Κι ακόμα με πάει…
Μια Ευχή για το τέλος; Υγεία και επίγνωση…
