Στις 10 Νοεμβρίου εγκαινιάζεται στην ArteVisione Gallery η ομαδική εικαστική έκθεση Film noir, σε επιμέλεια της Ms Ιστορικού της Τέχνης, Ευαγγελίας Θ. Καϊράκη και με τη συμμετοχή 39 σύγχρονων καλλιτεχνών. Η έκθεση πραγματοποιείται με την ευγενική χορηγία και υποστήριξη της marni film.
Καλαποθάκου Έλενα: “Η ομαδική έκθεση με τίτλο Film noir, σε επιμέλεια της Ms Ιστορικού της Τέχνης Ευαγγελίας Θ. Καϊράκη, αποτελεί θετικό κίνητρο για την εξέλιξη του έργου μου. Σε αυτή την έκθεση, μου δίνεται η δυνατότητα, μέσω της ζωγραφικής, να απεικονιστεί ένα είδος αναζήτησης σε μονοπάτια του εσωτερικού τόπου του ανθρώπου, όπου η έκφραση αναδεικνύει μια αλήθεια, αλλά και την επιρροή αυτού στο εξωτερικό περιβάλλον του.”
Βιογραφικά Στοιχεία: Καλαποθάκου Έλενα (ζωγράφος, φωτογράφος, συγγραφέας)
Ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως εικαστικός σε Νηπιαγωγείο. Έχει σπουδάσει Καλές Τέχνες στο Campus Arts and Sciences κι έχει αποφοιτήσει από τη σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών- Τμήμα Ευρωπαϊκών Σπουδών και από την σχολή Κοινωνικών Σπουδών- MSc Cultural Unit Management. Ασχολείται και με άλλα είδη έκφρασης: μουσικοκινητική, θεατρικό παιχνίδι, αυτοσχεδιασμό, κτλ,. Έχει δείξει έργα της σε ομαδικές εκθέσεις, ζωγραφικής και φωτογραφίας σε διάφορους πολιτιστικούς χώρους και εκδηλώσεις (Διεθνές Φεστιβάλ Φωτογραφίας- Χανιά, Πολιτιστικό κέντρο Ελευσίνας, Πολιτιστικό κέντρο Αρχαία Ολυμπία, Μικρό Παρίσι των Αθηνών, Athens Art Festival) αλλά και σε γκαλερί (Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Trii Art Hub, Blank Wall Gallery, γκαλερί του Νότου, Arte Visione, κτλ.,). Τέλος έχει συγγράψει και εικονογραφήσει το βιβλίο, Η Νίκη και οι ιστορίες της- Μαθαίνω για τον κύριο Ιό τον Κορώνα, εκδόσεις Οσελότος. https://3psart.blogspot.com [email protected]∙ @elenart3ps∙ fb- Elena Kapa
Θεματική Ενότητα Έργων
Η ενασχόλησή της με την Τέχνη αποτελεί σημαντικό μέρος της ζωής της και κίνητρο πειραματισμού. Πηγή έμπνευσης, του καλλιτεχνικού της έργου, αποτελεί η εσωτερική πολυπλοκότητα και η μη ελευθερία του ανθρώπου. Έννοιες που διαμορφώνονται από ένα είδος εξάρτησης και ελέγχου του εξωτερικού περιβάλλοντος του ανθρώπου, εισχωρούν και κυριαρχούν στο ασυνείδητο πεδίο της ψυχής του. Αποτέλεσμα αυτών είναι η μη διαχείριση και αντιμετώπιση καταστάσεων, ίσως κάποιες φορές, σε απλά και καθημερινά ζητήματα που αφορούν τον ίδιο αλλά και σε θέματα επιβίωσης. Προβληματισμοί, εμπόδια, συγκρούσεις, απώλειες εμφανίζονται στο νου του και ανατρέπουν τη ζωή του!
Ένας κόσμος σκιώδης, δοσμένος σε κιαροσκούρο πίσω από τις μισάνοιχτες γρίλιες μιας περσίδας ή την καγκελωτή κουπαστή μιας art nouveau σκάλας. Ερεβώδης και σκληρός, παραδόπιστος και διεφθαρμένος, αλλά τι παράδοξο! Αφόρητα σαγηνευτικός. Παραμορφωμένος, σαν είδωλο σε κυρτό καθρέφτη, όσο ωμά ρεαλιστικός, μέσα στην ανομολόγητη παθογένειά του. Ένας συνθετικός -από πολλά -υπό και -αντί -χωροχρόνος, που νωχελικά ξεδιπλώνεται από τον καρπό σαν σατέν γάντι, κρύβοντας πίσω από την επιτηδευμένη ηδυπάθεια τη ματαιότητα της ύπαρξης. Από το Γεράκι της Μάλτας του 1941, έως τον Ντέιβιντ Λιντς, με επιρροές από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και τον ιταλικό νεορεαλισμό, το film noir καθιερώθηκε το 1946 από τον Νίνο Φρανκ ως αυτόνομο κινηματογραφικό είδος, για να εικονογραφήσει ένα ψευδαισθητικό σύμπαν, εκκωφαντικό σαν ριπή μέσα στη νύχτα, απρόβλεπτο σαν την ξανθιά μπούκλα που πέφτει στο μέτωπο της παγερής ηρωϊδας, όταν αυτή τραντάζεται στην αγκαλιά του ερωτικού θηράματος. Ενα σύμπαν σελιλόιντ, νοτισμένο από τόνους ιδρώτα, αίματος και νικοτίνης, που απατηλά συντίθεται στο λυκόφως σαν οφθαλμαπάτη μέσα σε σύννεφα καπνού, για να εξαχνιστεί, ακόλουθα στο λυκαυγές. Πλάνητας στα σκοτεινά σημεία των πόλεων, ο film noir αντι-ήρωας μιας ξεπεσμένης μπουρζουαζίας, ο Δράκος του Κούνδουρου, ίσως, ή κάποιο μέλος της Γλυκιάς Συμμορίας του Νίκου Νικολαϊδη, ανώνυμος πάντα μέσα στο πλήθος, αθόρυβος μέσα στη βοή της πόλης, ανεβάζει τα στόρια, μόνο και μόνο για να απολαύσει ένα νοθευμένο τζιν ή ένα Singapore Sling με μπόλικο πάγο, βλέποντας τα τρένα να περνούν. Flaneur σε έναν δυστοπικό υπό-κοσμο, δοσμένο πάντα σε χαμηλό κορεσμό, χωρίς κανένα πρόσημο, αποστασιοποιημένος σε μια υπερδιαστημική, άχρονη ετεροτοπία, όπου τυχοδιώκτες, νεκροθάφτες, πόρνες, επίορκοι υπάλληλοι, απεικάσματα υπαρκτών και ανύπαρκτων ανθρώπων, ανδρείκελα και κουρέλια μπορούν ακόμα να σιγοτραγουδούν τη Γλυκιά Μαράτα της Κάκιας Μένδρη, μία άρια της Κάλλας ή τη Glendora του Perry Como. Δεν έχει δα τόση σημασία. Τα πάντα στο σκοτάδι λειτουργούν χωρίς νόρμα, σταχυολογούνται σε ένα παράδοξο συμπίλημα εικόνων, ακουσμάτων, αισθήσεων και παραισθήσεων. Στόχος της έκθεσης είναι να εικονοποίησει την cult μαγεία των films noir, προσομοιώνοντάς την στη σύγχρονη εποχή, μία εποχή αντιθετική μέσα στον πλουραλισμό της, ζοφερή, παρά τη digital αισθητική της νέο –ποπ κουλτούρας της, μια εποχή όπου- με όρους μυθοπλασίας- οι σκοτεινές λήψεις έχουν αντικαταστήσει την ευκρίνεια του σινεμασκόπ. Και ακόλουθα, να κοιτάξει τον θεατή με το λοξό βλέμμα του Humphrey Bogart, που ισιώνει την τραγιάσκα του, ενώ αμφίσημα μειδιά, μετρώντας αντίστροφα τους δείχτες του ρολογιού. 3, 2, 1… Κλακέτα και πάμε!
Ευαγγελία Θ. Καϊράκη Ms Ιστορικός της Τέχνης Ε.Κ.Π.Α. Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης
