Γράφει η Μαλβίνα Μπάρδη
Το βραβευμένο βιβλίο του Ερβέ ΛεΤελιέ «Η Ανωμαλία» από τις εκδόσεις Opera.
Δέκα σελίδες. Συνήθως τόσο χρειάζεται για να καταλάβει κανείς αν ένα βιβλίο είναι καλό ή κακό. Αν ταιριάζει στον ίδιο δηλαδή. Έτσι, για να μην είναι άδικο προς το «Η Ανωμαλία» αποφάσισα να διαβάσω είκοσι σελίδες αντί για δέκα. Η απόφαση είχε παρθεί. Το βιβλίο αυτό ήταν κακό. Άλλος ένας wanna be Αλμπέρ Καμύ. Σκέφτηκα και το άφησα στην άκρη. Μέχρι που διάβασα την κριτική από μία σελίδα στο ίνσταγκραμ. Μα είναι δυνατόν να μιλάει τόσο καλά… γι’αυτό;». Από πείσμα λοιπόν ήρθε η συνέχεια και το αποτέλεσμα ήταν τετρακόσιες σελίδες σε έξι ημέρες.
Πώς θα ένιωθες αν συναντούσες τον προ τριών μηνών εαυτό σου και αναγκαζόσουν να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου, ξέροντας πως εκεί έξω ζει και αυτός ο άλλος εαυτός; Η ίδια πτήση από Παρίσι προς Νέα Υόρκη του Μαρτίου, με τους ίδιους ακριβώς επιβάτες, με το ίδιο αεροπορικό πλήρωμα, τους ίδιους πιλότους, περνάει από έναν εναέριο τυφώνα που θα τρόμαζε και τον πιο τολμηρό επιβάτη. Ακόμη και τον πιο έμπειρο πιλότο.
Οι παράλληλες ιστορίες των χαρακτήρων ξεδιπλώνονται αριστοτεχνικά στις σελίδες του τελευταίου βιβλίου του ΛεΤελιέ. Ιστορίες ανθρώπων όλων των ηλικιών, όλων των εθνικοτήτων, όλων των κοινωνικών υποβάθρων. Άνθρωποι που πονάνε, που χαίρονται, που εκφράζονται, που κρύβονται. Κάθε ένας από αυτούς είναι πρωταγωνιστής και όσα περισσότερα διαβάζεις, τόσα περισσότερα θες να μάθεις για αυτούς.
Καθόλου άδικα το «Η Ανωμαλία» του Ερβέ ΛεΤελιέ κέρδισε το βραβείο Goncourt το 2020. Καθόλου τυχαία και η ταύτιση που θα νιώσει οποιοσδήποτε όταν το διαβάσει, αναλογιζόμενος τα τελευταία χρόνια που περνάμε παγκόσμια.
Σύντομο βιογραφικό
Η Μαλβίνα Μπάρδη έχει σπουδάσει Γαλλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και ζει στη Θεσσαλονίκη από πέντε ετών. Από μικρή της άρεσε η λογοτεχνία και η δημοσιογραφία, τα οποία περιορίστηκαν στα εφηβικά της ημερολόγια και τις σχολικές εφημερίδες στις οποίες ήταν αρχισυντάκτρια. Το επαγγελματικό της ταξίδι ήταν βασισμένο στην διδασκαλία ξένων γλωσσών, στο εμπόριο και το marketing για να καταλήξει στα εικοσιοκτώ της χρόνια πίσω από γραφεία γραμματειακής υποστήριξης διπλωματικών αρχών. Πέρα από ελληνικά, μιλάει αγγλικά, γαλλικά και αλβανικά. Κλασική περίπτωση αυτού που λέμε «ανήσυχο πνεύμα», η ίδια υποστηρίζει πως ευτυχώς γράφοντας μπορεί τουλάχιστον να διορθώνει τα σαρδάμ που την προφταίνουν όταν μιλάει.
