“…Ο χορός, όχι μόνο βοηθά στην κοινωνικοποίηση του ατόμου αλλά, πιστεύω ότι του «δίνει» τη δυνατότητα να γνωρίσει και να συνειδητοποιήσει την ισότητα, τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα”
Ο χορός είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Ο χορός ξεκινάει ως «πολυτέλεια» και γίνεται ανάγκη.
Βάζω τη λέξη «πολυτέλεια» σε εισαγωγικά, καθώς δεν μπορώ να αγνοήσω το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα ξεκινήσει κάποιος χορό. Ως «πολυτέλεια», στη συγκεκριμένη περίπτωση, ορίζω ένα υγιές κοινωνικό και, στην περίπτωση που ξεκινάει κάποιος χορό ως παιδί, οικογενειακό περιβάλλον. Είχα την «πολυτέλεια» να γεννηθώ από δύο ανθρώπους, που έδωσαν «μάχη» για να βρουν ισορροπία και γαλήνη στην ψυχή τους. Και το θεωρώ αυτό «πολυτέλεια» γιατί έβαλαν ως στόχο, να ψάξουν να βρουν τί θα μπορούσε να μου προσφέρει και εμένα το ίδιο. Έψαξαν αρκετά.. «Πέρασα» από αθλήματα, μουσικές σπουδές, αλλά ο χορός ήταν εκείνος που, από την αρχή «μίλησε μία διαφορετική γλώσσα» μέσα μου. Και τότε ήταν που ο χορός για εμένα έγινε ανάγκη… Έγινε κομμάτι μου, μέρος του εαυτού μου, έγινε.. Εγώ. Εγώ πλέον ήμουν χορός και ο χορός ήταν Εγώ.. Ως επαγγελματίας χορεύτρια, τώρα ο χορός όχι μόνο είναι ανάγκη, αλλά με βοηθά να καλύψω και άλλες βασικές ανάγκες.
Ποιά είναι το οφέλη του χορού; Στην Ελλάδα συνηθίζεται να αντιμετωπίζεται ο χορός ως ένα άθλημα, ιδιαίτερα για όσα παιδιά ξεκινάνε το χορό, και γίνεται λόγος μόνο για τα σωματικά οφέλη του. Σίγουρα, είναι ένας από τους πιο ολιστικούς τρόπους σωματικής άσκησης. Αλλά, δεν είναι μόνο αυτό και δεν έχει οφέλη μόνο για τα παιδιά και για όσους ξεκινάνε σε μικρή ηλικία μπαλέτο. Έμαθα πολλά. Έμαθα και γνώρισα το χορό από δασκάλους οι οποίοι όξυναν το μυαλό και τη φαντασία μου και με προέτρεπαν να ανακαλύψω έναν άλλο κόσμο. Το μεγαλύτερο όφελος του χορού είναι, πιστεύω, η αποδοχή της μοναδικότητας και της ανθρώπινης διαφορετικότητας. Η αποδοχή ότι δε σκεφτόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο και, στην πραγματικότητα, μέσα από το χορό μπορούμε να δημιουργήσουμε σκέψεις και κόσμους που, όχι μόνο δεν έχει δημιουργήσει κανείς μέχρι τώρα, αλλά θα προτρέψουμε κι άλλους να ανακαλύψουν αυτόν τον κόσμο μαζί μας.
Γυμνάζεται κάποιος με το χορό; Γυμνάζεται ολιστικά. Γυμνάζεται σωματικά και πνευματικά. Από τη στιγμή που θα μπει κάποιος στην αίθουσα, το σώμα του δε σταματά να «δουλεύει». Ακόμα και όταν φύγει από το studio, η συνειδητοποίηση του τρόπου που εργάζεται το σώμα του καθένα βοηθά στην επαγρύπνηση και στη συνέχεια της εργασίας που έχει γίνει. Ένας χορευτυτής οξύνει και το πνεύμα του, παράλληλα με τη δουλειά που κάνει με το σώμα του. Ο χορευτής σκέφτεται, μετράει μουσικές φράσεις, αναλύει κινησιολογικά και γεωμετρικά μοτίβα.
Πόσο βοηθά ψυχικά η ενασχόληση με το χορό; Ο χορός μπορεί να βοηθήσει κάποιο άτομο στην κοινωνικοποίησή του; Υπάρχουν πάρα πολλές ποσοτικές έρευνες οι οποίες έχουν δείξει τα ψυχικά οφέλη του χορού. Ένας κλάδος, ο οποίος ανήκει στο χώρο της Κλινικής Ψυχολογίας είναι, άλλωστε, η Χοροθεραπεία. Η Χοροθεραπεία βασίζεται σε έρευνες οι οποίες εξέτασαν με fMRI τη δραστηριότητα νευρώνων του εγκεφάλου πριν, κατά τη διάρκεια που το άτομο χορεύει και μετά το πέρας της χορευτικής του δραστηριότητας. Όχι μόνο κλινικά, αλλά και γνωστικά έχει βρεθεί ότι ο χορός βοηθά στην ανάπτυξη δεξιοτήτων, όπως η αντίληψη, η προσοχή και η επίλυση προβλημάτων. Επίσης, σε ένα περισσότερο κοινωνιοπολιτισμικό πλαίσιο, ο χορός έχει βρεθεί ερευνητικά ότι βοηθά στην ομαλή ένταξη μειονοτήτων. Ως συνέχεια της απάντησής μου στην προηγούμενη ερώτηση, σε ένα πολυπολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε, η αποδοχή διαδραματίζει τεράστιο ρόλο στην ψυχική ισορροπία και γαλήνη των ανθρώπων. Στο πλαίσιο του χορού, συνήθως, υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις, ώστε η επαφή με ανθρώπους με διαφορετικό πολιτισμικό backround, να προάγει την αποδοχή της διαφορετικότητας και κατ’ επέκταση την ψυχική ηρεμία. Ζω κι εργάζομαι στο Βέλγιο, όπου συναντάει κανείς διαφορετικούς λαούς με άκρως διαφορετικά πολιτισμικά backrounds (συχνά και εκ διαμέτρου αντίθετα). Ως χορεύτρια, συνεργάζομαι με χορευτές με διαφορετική θρησκεία, διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις. Ο χορός, όχι μόνο βοηθά στην κοινωνικοποίηση κάποιου αλλά, πιστεύω ότι του «δίνει» τη δυνατότητα να γνωρίσει και να συνειδητοποιήσει την ισότητα, τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα.
Υπάρχει όριο ηλικίας για να ξεκινήσει κάποιος το χορό; Όχι. Θυμάμαι ότι όταν σπούδαζα στην Επαγγελματική σχολή στην Αθήνα, στο ίδιο έτος με εμένα υπήρχα 1-2 χορεύτριες οι οποίες ήταν μεγαλύτερες ηλικιακά από τους υπόλοιπους. Θαύμαζα τη δύναμή τους. Τότε, τα ωράρια ήταν εξαντλητικά! Και όμως έβρισκαν πάντα την ψυχική και σωματική δύναμη να ανταποκρίνονται με επιτυχία σε όλα τα μαθήματα! Τις θαυμάζω ακόμα. Δεν πιστεύω στο όριο ηλικίας για ο,τιδήποτε. Μια φορά έδειξα στη γιαγιά μου, η οποία τώρα δε βρίσκεται στη ζωή, κάποιες χορευτικές κινήσεις και τις χόρεψε αμέσως.. Κατά μία έννοια, εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε και εκείνη χορό… Πιστεύω ότι πλέον έχουν αναπτυχθεί τεχνικές οι οποίες απευθύνονται σε όλο το ηλικιακό φάσμα.
Από ποιά ηλικία ξεκινάνε το χορό τα παιδιά; Ένα παιδί μπορεί να ξεκινήσει μουσικοκινητική από τα 3 με 4 χρόνια. Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι το παιδί ξεκινά την εκπαίδευσή του με μουσικοκινητική. Εξοικειώνεται με τη μουσική, μαθαίνει να μετράει, μαθαίνει το σώμα του και κοινωνικοποιείται. Μαθαίνει βασικούς κανόνες και αρχίζει με «μικρά» αλλά πολύ σημαντικά βήματα να χορεύει. Μαθαίνει την έννοια του «δασκάλου» και των «συμμαθητών», μαθαίνει πώς πρέπει να συμπεριφέρεται σε μία αίθουσα χορού και ξεκινά να αναπτύσει δεξιότητες, όπως η προσοχή και η αντίληψη.
Μπορεί κάποιος να ασχοληθεί και επαγγελματικά με το χορό στην πορεία; Φυσικά. Μπορεί κάποιος να δώσει εξετάσεις σε μία επαγγελματική σχολή χορού, είτε ιδιωτική είτε κρατική και να σπουδάσει την τέχνη του χορού. Εγώ σπούδασα σε μία Ιδιωτική Επαγγελατική σχολή χορού στην Αθήνα. έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού και μετά από 3 χρόνια, πήρα το πτυχίο μου, έπειτα πάλι από εξετάσεις στο Υπουργείο. Καθόρισαν οι σπουδές μου την επαγγελατική μου πορεία; Αρκετά. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, έφευγα στο εξωτερικό πολύ συχνά, έτσι ώστενα μπορέσω να γνωρίσω την επαγγελματική ζωή ενός χορευτή. Ήθελα να είμαι προετοιμασμένη για ό,τι θα «συναντούσα» στην πορεία. Μετά τις σπουδές μου, έφυγα στο εξωτερικό. Ταξίδεψα πολύ. Έκανα πάρα πολλές auditions… Αλλά, στάθηκα τυχερή γιατί δούλεψα με τις χορευτικές ομάδες που μου άρεσαν από την αρχή. Οι επιλογές μου ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και στόχευσα από την αρχή σε αυτές. Πολλά ταξίδια. Ο χορευτής δε ζει σε σπίτι.. Ζει σε σταθμούς τρένων, σε αεροδρόμια και ξενοδοχεία… Οι παραστάσεις είναι αμέτρητες. Ειδικά εάν εργάζεται κανείς σε μία χορευτική ομάδα όπως οι ROSAS που είμαι εγώ, το σπίτι του, το επισκέπτεται σπάνια.. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος… Ως συμβουλή σε όποιον θέλει να ακολουθήσει μία επαγγελματική χορευτική πορεία, θα του έλεγα να το απολαύσει και να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες θετικά.
Βιογραφικο – ΖΩΗ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Η Ζωή Ευσταθίου γεννήθηκε στην Ελλάδα. Από το 2016 χορεύει στην ομάδα ROSAS της Anne Teresa De Keersmaeker. Από το 2013 έως το 2016 συνεργάστηκε με τη Michéle Noiret, στην παραγωγή ‘ Hors-Champ ‘. Μεταξύ 2010 και 2015 χόρεψε με τη χορογράφο Dominique Duszynski στις παραγωγές ‘Sous Les Ponts’ (2010) ‘Sotto Voces’ (2011) ‘Walkabout’ (2014) και μαζί δημιούργησαν το ντουέτο ‘Riff’ (2012-2015) , το οποίο παρουσίασαν σε Γαλλία, Βέλγιο και Βραζιλία. Ταυτόχρονα, διδάσκουν μαζί σε σεμινάρια και μαθήματα στην Ευρώπη.
Η Ζωή δημιούργησε και παρουσίασε παράλληλα τις δικές της παραγωγές ‘Mr Gingerbread Man’ (2012), ‘9 NiNe’ (2014) και ‘Chapter I’ (2015) σε Βέλγιο, Ελλάδα και Αυστρία.
Σπούδασε με πλήρη υποτροφία και αποφοίτησε από την Ιδιωτική σχολή χορού “Νίκη Κονταξάκη-Νικολέττα Μπακάλη”στην Αθήνα (2007-2010). Αμέσως μετά την αποφοίτησή της ταξίδεψε στο Βέλγιο όπου και μένει μέχρι σήμερα.
Κατέχει Advanced δίπλωμα από τη Royal Academy of Dance.
Παράλληλα, συνεχίζει τις σπουδές της στο Τμήμα Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ξεκινώντας το 2010 διδάσκει σε κορυφαία studios της Ευρώπης.
Το 2015 ίδρυσε ομάδα Νέων Χορευτών στην Ελλάδα.
Βασική έρευνά της αποτελεί το αιωρούμενο και ταυτόχρονα γειωμένο σώμα που χορεύει. Η αιώρηση, η πραγματική αιώρηση που ξεκινά από τη βαθιά σύνδεση του χορευτή με τη γη, αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό μίας διαφορετικής και μοναδικής ποιότητας κίνησης, η οποία ακολουθεί τις γραμμές που ήδη υπάρχουν στο χώρο και δημιουργεί καινούργιες εσωτερικές γεωμετρίες.
