Η μουσική ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς;
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που έχει καθιερωθεί η φράση «Η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα». Η μουσική μπορεί να γίνει ένας μοναδικός τρόπος επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν τίποτα κοινό, ούτε καν την ίδια γλώσσα. Εκμηδενίζει τις αποστάσεις. Μπορεί και ταξιδεύει στον χρόνο.
Είναι πραγματικά θαυμαστό πως δύο άνθρωποι που κατοικούν σε διαφορετικές ηπείρους μπορούν να χαμογελάσουν η να δακρύσουν στο ίδιο άκουσμα. Δύο άνθρωποι που πιστεύουν σε άλλους θεούς να πιαστούν και να χορέψουν μαζί στον ίδιο ρυθμό. Η μουσική δεν ενώνει μόνο χώρες και ηπείρους αλλά και εποχές. Η ίδια απαράλλαχτη μελωδία μπορεί να δημιουργήσει τα ίδια συναισθήματα σε άτομα που έζησαν με διαφορά διακοσίων χρόνων. Αν το δούμε από την άλλη πλευρά η μουσική μπορεί να ορίσει την διαφορετικότητα των λαών, είναι δείγμα της ξεχωριστής κουλτούρας, των βιωμάτων και της ιστορίας των εθνών.
Ο συνδυασμός και η χρήση διαφορετικών μουσικών παραδόσεων έχει δημιουργήσει νέα μουσικά είδη. Σήμερα με την ανάπτυξη της τεχνολογίας η περιήγηση και η γνωριμία με τις μουσικές του κόσμου είναι ευκολότερη από ότι στο παρελθόν. Ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε το γεγονός αυτό για να έρθουμε σε επαφή με διαφορετικές κουλτούρες και να μοιραστούμε καινούριες μουσικές ιδέες.
Ποιον μουσικό θαυμάζετε και γιατί;
Θαυμάζω τους καλλιτέχνες εκείνους που παρουσιάζουν άφοβα την αλήθεια τους. Εκείνους που δεν διστάζουν να βουτήξουν βαθιά στην δική τους άβυσσο για να βγάλουν στο τέλος στην επιφάνεια αυτό που κατάφεραν να συγκεντρώσουν.
Αυτό μπορεί να αφορά και μια νέα δημιουργία αλλά και μια σπουδαία εκτέλεση. Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για μια πολύ προσωπική στιγμή του καλλιτέχνη.
Μια στιγμή κατά την οποία έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό. Μου αρέσουν αυτοί λοιπόν που σε αφήνουν να παρακολουθήσεις την μάχη αυτή από απόσταση αναπνοής. Που η ψυχή τους είναι καθαρό γυαλί και σε αφήνουν να την περιεργαστείς ολόκληρη κι ας είναι εύθραυστη.
«Η μουσική είναι μία, οι μουσικοί πολλοί.» Πως θα περιγράφατε αυτή την πρόταση;
Θα την χαρακτήριζα αληθή. Μπορεί η μουσική να έχει αποτυπωθεί ήδη σε κάποια παρτιτούρα ή σε έναν δίσκο, όμως είναι πάντα ένας ζωντανός οργανισμός. Καθώς κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, κάθε μουσικός όταν εκτελεί ένα κομμάτι αφήνει το δικό του αποτύπωμα.
Παρουσιάζει το δικό του συναισθηματικό και αξιακό σύμπαν. Αλλά και αν πάμε ένα βήμα παραπέρα η μουσική είναι μια και οι μουσικοί πολλοί γιατί και εμείς οι ίδιοι είμαστε πολλοί.
Γινόμαστε μουσικοί σε πολλές φάσεις της ζωής μας, όπως όταν σφυρίζουμε έναν σκοπό, ή όταν τραγουδάμε δυνατά τις χαρές μας. Είμαστε όλοι μας μουσικοί γιατί γεννιόμαστε με την μουσική μέσα μας, μια μουσική που ξεκινά με τον πρώτο χτύπο της καρδιάς μας.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη;
Η μουσική παιδεία είναι απαραίτητη για την συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών και αυτό είναι κάτι που οι Έλληνες γνωρίζουν από την αρχαιότητα. Η μουσική είχε εξέχουσα θέση στο παιδαγωγικό σύστημα και θεωρούνταν απαραίτητη για την σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων. Τα βρέφη επικοινωνούν μέσω της μουσικής.
Κουνάνε τα μέλη τους ρυθμικά, αντιδρούν σε ήχους με το κλάμα η το γέλιο και μαθαίνουν από αυτούς, κοιμούνται με νανουρίσματα και τραγούδια. Η εκμάθηση της μουσικής ειδικά από νεαρή ηλικία παρουσιάζει μια σειρά από οφέλη.
Ενισχύει την συγκέντρωση των παιδιών, βοηθάει στην μείωση της επιθετικής συμπεριφοράς, τα μαθαίνει να αλληλοεπιδρούν και να συνεργάζονται, τα βοηθάει να ηρεμούν, να αποβάλλουν το στρες και να μαθαίνουν και να συγκρατούν πληροφορίες πιο εύκολα. Όλα λοιπόν συνηγορούν στο ότι η μουσική παιδεία είναι ανάγκη και πρέπει να ενθαρρύνεται και να ξεκινά από μικρή ηλικία.
Πώς μπορεί ένας γονιός να ανακαλύψει το ταλέντο του παιδιού του στη μουσική;
Με το να το γράψει στο ωδείο! Ο γονιός είναι αυτός που θα ωθήσει το παιδί να ανακαλύψει τα ταλέντα του και θα του δώσει πρώτος επιλογές έκφρασης.
Πρέπει επομένως αρχικά να του παρέχει πρόσβαση σε κάποιο μουσικό όργανο, καθώς και την ευκαιρία να παρακολουθήσει μαθήματα μουσικής. Σε ένα δεύτερο επίπεδο ο δάσκαλος της μουσικής είναι αυτός που θα ανακαλύψει το ταλέντο του μαθητή και θα τον βοηθήσει να το ξεδιπλώσει.
Πάντα υπάρχουν περιπτώσεις με παιδιά θαύματα που μπορούν από την νηπιακή ηλικία να παίζουν μουσικά όργανα καλύτερα από ενήλικες, ακόμα και αυτό όμως προϋποθέτει πρόσβαση σε κάποιο μουσικό όργανο. Κάθε παιδί μαθαίνει και στο τέλος ανθίζει στον δικό του ρυθμό. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι ο κοινωνικός του περίγυρος να το ενθαρρύνει να ανακαλύψει τον εαυτό του.
Διδάσκεται σήμερα η Μουσική παράδοση μέσα από την εκπαίδευση;
Νομίζω πως αυτό είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ξεχωριστά ο κάθε δάσκαλος μουσικής με βάση αυτό που διδάσκει στην τάξη του. Το υλικό υπάρχει και είναι πολύ, η επιλογή όμως βρίσκεται στην ευχέρεια του εκπαιδευτικού. Η παραδοσιακή μουσική είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την μουσική εκπαίδευση.
Ερχόμαστε σε επαφή μαζί της από την βρεφική κιόλας ηλικία μέσω των νανουρισμάτων, των λαχνισμάτων, του ταχταρίσματος. Οι επαναλαμβανόμενες μελωδίες, η ερώτηση-απάντηση, τα ιδιαίτερα ρυθμικά σχήματα την καθιστούν εύκολη στην μετάδοση αλλά ταυτόχρονα της δίνουν μεγάλη διδακτική αξία.
Το σχολείο οφείλει να επενδύσει αφενός στην εκμάθηση της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής ώστε να μεταλαμπαδεύσει την πολιτισμική μας κληρονομιά και αφετέρου να φέρει τους μαθητές σε επαφή με διάφορες άλλες παραδόσεις και κουλτούρες του κόσμου στα πλαίσια μιας διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις;
Φυσικά και υπάρχουν. Οι Έλληνες αρέσκονται συχνά στον αυτοσαρκασμό, καθιερώνοντας τις απόψεις πως στην Ελλάδα βασιλεύει η ημιμάθεια, δεν λειτουργεί τίποτα σωστά και πως οτιδήποτε αξιόλογο βρίσκεται ήδη η έχει μεταναστεύει στο εξωτερικό.
Απόψεις με τις οποίες διαφωνώ πλήρως. Υπάρχει πολλή «καλή» μουσική στην Ελλάδα και πολλοί σπουδαίοι εκτελεστές. Άνθρωποι με ταλέντο, με σημαντικές σπουδές και με βαθιά γνώση της μουσικής. Ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε και να στηρίξουμε την δική μας μουσική και τους δικούς μας καλλιτέχνες.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Τον επόμενο καιρό θα ήθελα να ψάξω πιο Βαθιά τον εαυτό μου μέσα από την μουσική. Να δημιουργήσω το δικό μου μουσικό σύμπαν, το οποίο θα είναι συμπαγές και θα απαντά σε όλες μου τις ανάγκες.
Με την σκέψη αυτή βρίσκομαι σε διαδικασία δημιουργίας ενός μουσικού πρότζεκτ παρέα με αγαπημένους φίλους το οποίο πιστεύω πολύ και θα ήθελα να ταξιδέψει όπου είναι δυνατόν. Ταυτόχρονα τα επόμενα χρόνια θα ήθελα να ψάξω το κομμάτι της δισκογραφίας στα πλαίσια της ανάγκης να εκφράσω τις μουσικές μου ιδέες.
Βιογραφικό.
Σπούδασε Μονωδία στο Δημοτικό Ωδείο Θέρμης, από όπου και πήρε δίπλωμα με βαθμό Άριστα δέκα παμψηφεί και Α’ βραβείο (Τάξη Θάλειας Μαυρίδου) και Πολιτικές Επιστήμες (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης). Παρακολούθησε μαθήματα τραγουδιού με την διεθνούς φήμης καθηγήτρια Caroline Merz, τον Ζάχο Τερζάκη τον Γιώργο Ιατρού κ.α. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα πιάνου, ανωτέρων θεωρητικών, θεατρολογίας και χορού.
Στα πλαίσια της συνεργασίας της με τον συνθέτη Δημήτρη Μαραμή ερμήνευσε μουσικά έργα σε πρώτη εκτέλεση, τον ρόλο της «Αρετούσας» στο σύγχρονο ελληνικό μιούζικαλ «Ερωτόκριτος» σε παραγωγή της εναλλακτικής σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της «Λενιώς» στο μιούζικαλ «οι Στοιχειωμένοι» σε παραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Στην συναυλιακή εκδοχή των έργων σε περιοδεία ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό, εμφανίστηκε σε σημαντικούς χώρους και μνημεία της χώρας. Συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με το Opera Studio «Skull of Yorick Productions» σε πολυάριθμες παραγωγές ερμηνεύοντας ρόλους όπως η «Kate Pinkerton» και η «Giorgetta».
Ερμήνευσε το τραγούδι «Για πάθη και για αγκαλιές» για την παράσταση «Τρίτο Στεφάνι» του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και «Το Παιχνίδι των Δοντιών» για το ομότιτλο παραμύθι της Ρίας Φελεκίδου.
Αναζητάει συνεχώς και εξελίσσει την καλλιτεχνική της ταυτότητα μέσα από τις σπουδές, τις προσωπικές εμφανίσεις, τις καλλιτεχνικές συνεργασίες αλλά και την βιωματική γνώση της ελληνικής κουλτούρας.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1993.
