Παρηγοριά γι’ αυτούς που μένουν πίσω!
Άρθρο της δημοσιογράφου Μαίρης Καριωτάκη
Ουπς! Έφτασε Δεκαπενταύγουστος και ξέμεινες στο σπίτι σου; Είναι όλοι διακοπές κι εσύ δοκιμάζεσαι σκληρά δουλεύοντας στο λιοπύρι της πόλης; Πριν σου σκάσει καταθλιψάρα διάβασε παρακάτω… Εκ των προτέρων σου λέω είσαι τυχερός!
Γιατί αν δεν είναι τύχη να κατεβαίνεις ότι ώρα θέλεις στο κέντρο με το αυτοκίνητο και να βρίσκεις πάρκινγκ free of κλήση τι είναι; Που ξέρεις πως τα αγόρια και κυρίως τα κορίτσια της δημοτικής αστυνομίας και της τροχαίας είναι σε μόνιμη προπανσεληνιακή και μεταπανσεληνιακή υστερία κι έχουν βαλθεί να μην αφήσουν μπλοκάκι για μπλοκάκι ανέγγιχτο. Kι ας κινδυνεύουν να πέσει έλλειψη τα Χριστούγεννα!
Τύχη είναι σου λέω και μη σκας. Φαντάσου μόνο τι γίνεται αυτή την ώρα στις παραλίες: Πατείς με πατώσε. Με τα μελτέμια να μην έχουν σταματήσει από τις αρχές του καλοκαιριού, τα γραφικά κολπάκια έχουν μετατραπεί σε δημόσια ουρητήρια με τις μανούλες του facebook – που ως γνωστόν είναι πιο μανούλες από τις άλλες που είναι μανούλες του internet, οι οποίες με τη σειρά τους είναι πιο μανούλες από τις σκέτες μανούλες – να το φωνάζουν κιόλας: «εκεί κάντα Αλεξανδρούλι μου! Κατούρα! Μη σε νοιάζει!».
Όπα μανούλα! Δεν ξέρω αν το ξέρεις αλλά είναι λίγο μπλιάχ αυτό που λες. Κράτα έστω τα προσχήματα. Τύπου πως κάποτε την άκουσες την παροιμία που λέει «στην θάλασσα κατουράς, θα το βρεις στ’ αλάτι». Εμείς που κρατιόμαστε δηλαδή, τι λιγότερο έχουμε από τον Αλεξανδρούλι; Κι είμαστε και σε ηλικία που σαρώνει η ακράτεια.
Αγία ελληνική οικογένεια… Η οποία σε αγαστή συνεργασία με τους τουρίστες – που βλέπουν και ξεσηκώνουν κι αυτοί- στις μεγάλες, απάνεμες παραλίες του νότου – που και καλά είναι ακόμα απάτητες από τον τουρισμό- έχουν απλώσει ομπρέλες κι ομπρελάκια, καρέκλες και καρεκλάκια, πετσέτες και πετσετάκια σε μια προσπάθεια να καβατζώσουν όσο πιο πολλά τετραγωνικά ακτής μπορούν. Λες και θα την πάρουν μαζί τους φεύγοντας. Λες και θεμελιώνουν κληρονομικό δικαίωμα.
Για να μην αναφερθώ στα άπειρα κουβαδάκια, παλαμάκια, τζουγκρανάκια, μπαλάκια κι όλα τα λοιπά σε – άκια που κουβαλάνε για τα παιδιά τους. Γιατί χωρίς αυτά πώς να παίξουν τα χρυσούλια μου μωρέ… Αλήθεια οικογένειες και λοιποί συγγενείς, πότε ακριβώς ξεχάσατε πως στα παιδιά αρκούν τα βότσαλα κι η άμμος και κυρίως το νερό για να γράψουν ανεξίτηλα στο μυαλουδάκι τους στιγμές πραγματικής ευτυχίας στις οποίες θα επιστρέφουν στα δύσκολα;
Για να μην πω γιατί την οχλαγωγία. Λένε οι ποιητές για τ’ Αυγούστου τ’ απομεσήμερα με το τραγούδι των τζιτζικιών και τ’ ανέμου τη βοή που συνοδεύει σε μια μοναδική συγχορδία τον παφλασμό των κυμάτων.. Μη τους πιστεύεις. Ποιητές είναι την δουλειά τους κάνουν. Εγώ θα σου πω την αλήθεια: Οι ήχοι του Αυγούστου είναι (ίδιοι με αυτούς του Ιούλη): λυσσασμένα κορναρίσματα στους μποτιλιαρισμένους χωματόδρομους πάνω από τις παραλίες, κάτω από τα «τσαντήρια» και στα ο ΘΕΟΣ να τα κάνει μπιτσόμπαρα στη διαπασών γυφτό-αραβικο- τσιφτέτελα μιξαρισμένα με μπιτάκι και παραδίπλα τραποχλαγωγία, τακατούκα από τους ντεμέκ τσιτσιπαδοσάκαρες και φωνές, πολλές φωνές . Τσιρίδες από τα παιδάκια που φωνάζουν «μαμά, μαμά, μαμά» με τη μαμά να πάσχει από επιλεκτική οξεία κώφωση και να ανταποκρίνεται μόνο όταν έχουν γίνει τσατάλια τα νεύρα όλων και κυρίως τα δικά της.
Φωνές από τις μαμάδες «Αλεξανδρούλι! Αλεκάκο,! Έλα πιο έξω αγάπη μου.. Μη πετάς νερά στη κυρία, Αλεκακουκο μου. Θα σε μαλώσειιιιι». Μη μαλώσει εσάς κυρία μου είναι το θέμα, που δεν φροντίσατε από νωρίς να δείξετε στο παιδί τι σημαίνει σεβασμός. Αλλά που να τα βάλεις με τις μανούλες ..θα μαζευτούν τα ¾ του FB να σε «βάλουν στη θέση σου». Που τόλμησες εσύ να κρίνεις μάνα.
Φωνή από τον πατέρα αν ακούσεις ηχογράφησε την. Θα είναι συλλεκτικό κομμάτι μιας κι εκείνοι πάσχουν από επιλεκτική οξεία αφωνία με τα φωνητικές χορδές τους να υπακούν μόνο σε συγκεκριμένα θέματα: Μπύρες, ποδόσφαιρο, γυναίκες (των άλλων όχι τις δικές τους), κινητά και φαί.
Φωνές από τις γιαγιάδες (που ένα περίεργο πράγμα σκάνε μύτη στις παραλίες μόνο στο «καλή Παναγιά» κι ύστερα χάνονται) , φωνές από τους λουκουματζήδες, τους μασέρ, τα χαϊμαλιά, τους φρουτάδες… Φωνές, πολλές φωνές..
Για να μην πω για τις τιμές! Room to let σε τιμή πεντάστερου κι αν το βρεις κι αυτό! Γι ‘ αυτό σου λέω, είναι τύχη αυτό που σου συνέβη. Απόλαυσε την πόλη σου κάνοντας τον τουρίστα σ’ αυτή! Δες τις ομορφιές που κρύβει το πλήθος τις υπόλοιπες μέρες. Περιπλανήσου στα όμορφα σοκάκια της, τα στενά δρομάκια, τα ξεχασμένα από θεό και δήμαρχο. Κρυφάκουσε την ιστορία τους, οσμίσου τις μυρωδιές τους, νιώσε τα.
Και μη ξεχνάς: Ο Σεπτέμβρης είναι ο καλύτερος μήνας για διακοπές… Όταν ο Αλεξανδρούλης επιστρέφει στο πάγκο του, οι παραλίες αδειάζουν κι οι συνάδελφοι ανακάμπτουν δριμύτεροι είναι η ώρα για την δική σου απόδραση!
Πηγή: smyrnakisblog.gr
