“Η ζωγραφική είναι η ανάγκη για επικοινωνία και επίσης ένα πεδίο διαίσθησης και ενσυναίσθησης της πραγματικότητας που αφήνει ανεπιφύλακτα την πάροδο του χρόνου να ορίσει τις διαστάσεις της”
Τι είναι η ζωγραφική για σας; Μια μορφή προσωπικής έκφρασης; Ανάγκη για δημιουργία; επικοινωνία ή κάτι άλλο; Η ζωγραφική, και γενικά οι εικαστικές τέχνες, σημαίνουν κατά τη γνώμη μου, τις αφορμές συνεχούς ψηλάφησης και αναψηλάφησης της πραγματικότητας μέσω μιας λεπτής οπτικής εικόνων και καταστάσεων που μας περιβάλλουν και βιώνουμε καθημερινά. Καταρχάς, ανάγκη για επικοινωνία και επίσης ένα πεδίο διαίσθησης και ενσυναίσθησης της πραγματικότητας που αφήνει ανεπιφύλακτα την πάροδο του χρόνου να ορίσει τις διαστάσεις της.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως εικαστικό; Οι προπτυχιακές μου σπουδές στο Τμήμα Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ θεμελίωσαν τη βάση μου ως ζωγράφος με την παραδοσιακή σημασία της λέξεως αυτής. Ωστόσο, οι μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Λονδίνο διεύρυναν τα εικαστικά μου μέσα έκφρασης πέρα από το στενό πλαίσιο της κλασικής ζωγραφικής, με συνέπεια να έχω τη δυνατότητα να είμαι πιο ευέλικτος και ανοιχτός τόσο στη καλλιτεχνική μου δημιουργία όσο και στη συνεργασία μου και την επικοινωνία μου με άλλους καλλιτέχνες και με τον κόσμο τελικά. Είμαι ευτυχισμένος που μπορώ, όλο τον καιρό, να έχω το μυαλό μου στην αγάπη μου για την τέχνη.
Ποιες οι πηγές έμπνευσής σας ως εικαστικός; Πηγή έμπνευσης είναι πάνω από όλα, για μένα προσωπικά, η ίδια η ζωή. Η καθημερινότητά μας, τα βιώματά μας, η πείρα μας, οι χαρές και οι λύπες μας. Πιστεύω πολύ στο παλμό της ζωής, που ουσιαστικά είναι η διαίσθησή μας να προλαβαίνουμε τα συμβάντα και να δρούμε αναλόγως αφήνοντας τον χρόνο να κρίνει τις πράξεις μας. Κάπως αυτή είναι η βάση σκέψης μου προτού ξεκινήσω ένα καινούριο μου έργο κάθε φορά.
Με ποια προσωπικότητα της Τέχνης θα θέλατε να έρθετε σε διάλογο και με αφορμή ποιο θέμα; Σε ένα φαντασιακό πλαίσιο θα ήθελα να έρθω σε επαφή με τον μεταπολεμικό καλλιτέχνη Joseph Beuys και με θέμα την έννοια της “κοινωνικής γλυπτικής”, που ο ίδιος εισήγαγε θεωρητικά και εικαστικά υπό την ευχή ότι ο κάθε άνθρωπος είναι και δύναται να είναι καλλιτέχνης αρκεί να νιώθει τον εαυτό του ως έργο τέχνης και να τον εκφράσει μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι απενεχοποιημένα.
Θα μπορούσατε να ασχοληθείτε και με κάποια άλλη μορφή τέχνης εκτός της ζωγραφικής; Έτσι κι αλλιώς δεν επικεντρώνομαι μονομερώς σε ένα πεδίο έκφρασης. Συνεχώς διευρύνω τις μορφές έκφρασης μου από τη ζωγραφική και τη γλυπτική όπου τα έχω σπουδάσει κατά βάση μέχρι τις επί του εφήμερου εγκαταστάσεις και τις επιτελέστηκες τέχνες με τις οποίες πειραματίζομαι τα τελευταία χρόνια είτε κατά μόνας είτε σε συνεργασίες με ομάδες καλλιτεχνών και περιέχουν στοιχεία από το χώρο των θεατρικών και ηχητικών τεχνών. Τελικά το ερώτημα αυτό διατυπώνεται σε ενεστώτα χρόνο δηλαδή, θέλω να κάνω διαφορετικά πράγματα ταυτοχρόνως!
Αν επιλέγατε μια διαφορετική εποχή για να ζήσετε και να δημιουργήσετε ποια θα ήταν αυτή και με ποιόν τρόπο πιστεύετε ότι θα εκφραζόσασταν καλλιτεχνικά; Νομίζω πως και η εποχή που βιώνουμε τώρα, ειδικά αυτή τη στιγμή, είναι άκρως ενδιαφέρουσα με αβέβαιη κατάληξη. Εν πάσι περιπτώσει και να απαντήσω ευθέως στην ερώτηση θα προτιμούσα να βιώσω την εποχή του 60 και του 70. Δύο δεκαετίες του περασμένου αιώνα τρέχουν σε μία μετάβαση από το Μοντέρνο στο Σύγχρονο, δηλαδή από την υπόσχεση ενός πρωτοποριακού και ουτοπικού Μέλλοντος κόντρα στο παρελθόν στην επίγνωση του τι γίνεται τώρα σε εμάς και ταυτόχρονα με εμάς βασιζόμενοι στην Ιστορία. Αυτό το βλέπουμε τότε να συμβαίνει παντού από την οικονομία και την πολιτική μέχρι στην κοινωνία και τη τέχνη που άλλοτε φέρνουν ενθουσιασμό κι άλλοτε απογοήτευση. Η αλήθεια ειναι πως οι μορφές τέχνης της εποχής αυτής όπως η Arte Povera, οι Fluxus, οι Καταστασιακοί, το κίνημα ζωγραφικής COMBRA, oi Γάλλοι Νέοι Ρεαλιστές καθώς και οι εγχώριες Προτάσεις για μία Νέα Ελληνική Γλυπτική, ασκούν μία σημαντική επιρροή στο προσωπικό μου έργο. Επομένως, αν ζούσα σε αυτή την εποχή, θα εκφραζόμουν με παρόμοιο τρόπο σε ένα έδαφος, όμως πιο αγνό σε ένα πλαίσιο περισσότερης άγνοιας δηλαδή. Νομίζω πώς οι άνθρωποι τότε διαχειρίζονταν τον φόβο τους με τόλμη, ενώ τώρα τον εσωτερικεύουμε στο καβούκι μας μόνοι μας.
Ποια είναι η σχέση του δημιουργού με το έργο του; Μία σχέση αστάθειας… ένας ευτυχής ψυχαναγκασμός να μπει όλο το σύμπαν σε ένα ζύγι. Ανέφικτο μεν, ωραίο να το προσπαθείς δε, ακόμα και αν ο κόπος σου υπάρξει μάταιος.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Καταρχάς να είμαστε όλοι καλά! Κατά δεύτερον να ολοκληρώσουν το δρόμο τους όλες αυτές οι εκκρεμότητες που έχουν ανασταλεί και αναβληθεί ενόψει της πανδημίας του κορωνοϊού όπως π.χ. η συνέχισης της έκθεσης ” Τίμιοι Παράνομοι”, επιμέλειας της Σοφίας Ελίζας Μπουράτση, στο Πειραματικό Κέντρο Τεχνών του MOMus Θεσσαλονίκης, όπου συμμετέχω μαζί με οκτώ σημαντικούς καλλιτέχνες όπου παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα των εικαστικών εργαστηρίων που οργανώθηκαν πέρσι σε συνεργασία με τους μαθητές του 3ου Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας του Σωφρονιστικού Καταστήματος Κράτησης Διαβατών Θεσσαλονίκης. Υπάρχουν στα σκαριά και άλλα σχέδια όπως η συμμετοχή σε ένα εργαστήριο δημιουργικής ξενάγησης συλλογών και αρχείων σε άτομα με προβλήματα όρασης ή τυφλότητας, η συμμετοχή μου σε μία ταινία του σκηνοθέτη Γιώργου Ευθυμίου και σε ομαδικές εκθέσεις, που όμως όλα είναι υπό αναβολή λόγω της αλλόκοτης κατάστασης που βιώνουμε τώρα. Προς το παρόν απολαμβάνω τη δημιουργία των έργων μου μέσα στο σπίτι μου. Καλά να είμαστε και όλα θα έρθουν στην ώρα τους.
Βιο: Ο Δημήτρης Αμελαδιώτης φοίτησε στις Σχολές Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ, της Koninkijke Akademie Γάνδης και του Chelsea College of Art Λονδίνου. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στην Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσ/νίκης, MOMusΘ ΚΜΣΤ,ΜΜΣΤ, το Μουσείο Μπενάκη σε σύμπραξη με το ΔΕΣΤΕ και το Νew Museum of New York, το Casino Luxembοurg, το The Symptom Projects Άμφισσας, το Ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου, την Ελληνοαμερικανική Ένωση, το ΠΜΙΕΤ, το Ινστιτούτο Γκαίτε κ.α. Επίσης έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις, performances, εργαστήρια και projects σε ανεξάρτητους χώρους και αίθουσες τέχνης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ συνεργάζεται με ομάδες καλλιτεχνών. Έργα του υπάρχουν σε συλλογές, δημόσιες και ιδιωτικές, όπως το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης κ.α.
Έχει συνεργαστεί με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (2014) και το Μουσείο Μπενάκη (2017 – 2018) ως εικαστικός επιμελητής σε εκπαιδευτικά προγράμματα ξενάγησης αρχειακού υλικού και εκθεμάτων σε επισκέπτες με προβλήματα όρασης ή τυφλότητας. Επίσης, έχει οργανώσει εικαστικά εργαστήρια σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Κατά το έτος 2019 επιμελήθηκε εικαστικά εργαστήρια για τα παιδιά προσφύγων υπό την αιγίδα του ΜΟΜus – Σύγχρονης Τέχνης Θες/νίκης και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, όπως επίσης και στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας του Σωφρονιστικού Καταστήματος Διαβατών. Τέλος έχει πραγματοποιήσει παρουσιάσεις και διαλέξεις στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.
