Έκθεση Ζωγραφικής
Γενική Επιμέλεια: Πόπη Αναστούλη
Πέμπτη 9 Ιανουαρίου έως Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2020
Στον Εκθεσιακό χώρο και στο foyer του 2ου ορόφου του ΙΜΚ
Ώρες Λειτουργίας Έκθεσης: 18.00-22.00
Εγκαίνια έκθεσης Πέμπτη 09 Ιανουαρίου 2020 στις 19.30
Είσοδος Ελεύθερη
TΟ ΠΕΡΑΣΜΑ είναι η 1η προσωπική έκθεση ζωγραφικής του δημοσιογράφου Γιώργου Κογιάννη και αποτελεί ένα κάλεσμα σε όσους επιθυμούν να ξεναγηθούν στο ζωγραφικό οδοιπορικό ενός καλλιτέχνη που περνά από τα τη δημοσιογραφία στον καμβά.
Ο Γιώργος Κογιάννης με κληρονομιά την πολυετή και αέναη αναζήτηση του δημοσιογράφου, τη μεγαλειώδη απλότητα της πένας και τα πολυσύχναστα πλατό της τρέλας, μοιράζεται μέσα από τη ζωγραφική τη δίψα του ανήσυχου δημοσιογράφου που δε σταματά ποτέ να ψάχνει και να βρίσκει. Μια αναζήτηση που ξεκινά από την πρώτη κηλίδα μελάνι που άφησε να τρέξει ελεύθερα πάνω στο χαρτί, απλά για να παρατηρήσει την αλήθεια της, έως τις τεχνικές που με τακτικότητα και έλεγχο καλλιεργεί επιχειρώντας να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματά του μέσα από σαφή όρια, φωτεινές και σκοτεινές χροιές , σχήματα και χρώματα. Η γραφή και η ζωγραφική άλλωστε έχουν πολλά κοινά γνωρίσματα. Στη γραφή δεν είναι τόσο η τυπική ομορφιά των γραμμάτων και η αλήθεια τους, όσο η αίσθηση της μαστοριάς και της έμπνευσης που υπάρχουν στην κάθε γραμμή. Αντίστοιχα και στη ζωγραφική, με ειλικρίνεια και απλότητα, υπάρχει η προσήλωση στο κάθε σημάδι και την κάθε κηλίδα που αφήνει το χρώμα.
Λίγα λόγια για το Γιώργο Κογιάννη και την Έκθεση TΟ ΠΕΡΑΣΜΑ
Ο Γιώργος Κογιάννης, είναι δημοσιογράφος και γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1959. Σπούδασε Δημοσιογραφία στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και από πολύ νωρίς δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της Επικοινωνίας. Η δίψα του για την αποτύπωση των γεγονότων και το ρεπορτάζ τον κράτησαν πολλά χρόνια στο δρόμο. Από εκεί κατέγραφε με τη πένα του και τον φακό του τα σημεία των καιρών. Μάχιμος και δραστήριος, διακρίθηκε σε ουσιαστικούς ρόλους σε πλατό, τύπο και πιο πρόσφατα στο διαδίκτυο, με σημαντικότερες συνεργασίες το Ριζοσπάστη, Τα ΝΕΑ, την ΠΡΩΤΗ, τις 24ΩΡΕΣ, τον FLASH 9,61, την ΕΡΤ, το The TOC.gr και το TVXS.gr ως συντάκτης του εκπαιδευτικού ρεπορτάζ και στη συνέχεια πολιτικός συντάκτης, αρχισυντάκτης δελτίων ειδήσεων και διευθυντής ειδήσεων στην ΕΡΤ, στο The TOC.gr και το TVXS.gr. Σήμερα είναι συντονιστής εκπομπών στην ΕΡΤ.
Για το Γιώργο Κογιάννη, τα μολύβια και τα πινέλα δε σταμάτησαν ποτέ να αποτελούν μέσο προσωπικής έκφρασης και ισορροπίας. Παντρεμένος με παιδιά σήμερα, θυμάται από τα φοιτητικά του χρόνια στη δημοσιογραφία, να αφήνει το μολύβι και τις σημειώσεις του και να πιάνει τα πινέλα, τους μαρκαδόρους και τα χρώματα.
Με πάνω από 40 χρόνια αυτοδίδακτης ζωγραφικής, και καθώς η Τέχνη, ως σταθερή πρόοδος, συνεχώς αλλάζει, ο Γιώργος Κογιάννης έχει δημιουργήσει έναν πλούσιο ζωγραφικό χάρτη, όπου μαζί με τα ερεθίσματα της καθημερινότητας αποτυπώνει προσωπικές μνήμες, προτιμήσεις, αγωνίες, αποστροφές και συμπάθειες. Με εκφραστική δύναμη και αμεσότητα ο Γιώργος Κογιάννης αποκαλύπτει μέσα από χρωμοσχήματα, μορφές και πολυεπίπεδες συνθέσεις , το εύρος τεχνικών και επιρροών που κατέκτησε αυτά τα χρόνια.
Σχετικά με την έκθεση ακολουθεί ανάλυση από την Αθηνά Σχινά Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού, ΕΚΠΑ
Αναψηλαφήσεις μιας διαδρομής
Η ζωγραφική για τον Γιώργο Κογιάννη ήταν και συνεχίζει να είναι μια άσκηση ζωής, για το μάτι, το χέρι και τους χτύπους της καρδιάς. Θα την προσδιόριζα καλύτερα αυτή την άσκηση, αν έλεγα πως περιλαμβάνει διαδρομές διαθέσεων και στοχασμών με συνέχειες κι ασυνέχειες, σε μνήμες και μετουσιωνόμενες πραγματικότητες. που τις ανακαλεί ο καλλιτέχνης αυτός και τις βιώνει ως ταλαντώσεις αισθήσεων πάνω στο τεντωμένο θαρρείς σκοινί του ακροβάτη.
Ο Γιώργος Κογιάννης ζωγραφίζει ιχνοθετώντας πάνω στις επιφάνειές του, στίγματα και χαράγματα, όπως επίσης εντυπώματα ψυχής και σημάδια. Άλλοτε πάλι, αποτυπώνει με αφαιρετικές χειρονομίες, έναν συνδυασμό από κραδασμούς κι ιδιοσυχνότητες, εντάσεις και πυκνότητες, χρώματα και σχήματα προσδιορίζοντας ενσταλάγματα από στοιχεία ποιοτικά που προέρχονται όλα από ποικίλες διακυμάνσεις, αναδυόμενες από το βάθος του υποσυνειδήτου. Ο εικαστικός αυτός δημιουργός ξεκινώντας από ψυχοδυναμικές του διαχρονικές καταθέσεις, τα ανασύρει στην επιφάνεια αυτά του τα «ευρήματα», τα συνδυάζει με μετουσιωμένα ερεθίσματα της καθημερινότητας και την ίδια στιγμή τα αναψηλαφεί, τα εξιχνιάζει και τα αναλύει, καθώς διαλεκτικά τα επεξεργάζεται κατόπιν και τα ανασυνθέτει, μετατρέποντάς τα σε ένα είδος γραφής.
Μέσα από αυτή την «γραφή» του, που εκκολάπτεται κι αποδίδεται με πηγαιότητα κι ελευθερία συνειρμών, διατηρεί ο καλλιτέχνης την εκφραστική του δύναμη κι αμεσότητα. Συνειδητά αποφεύγει κάθε είδος εγκεφαλισμού, μολονότι σε κάθε του έργο ασκεί υπογείως έναν κάποιο συνθετικό έλεγχο. Ο έλεγχος αυτός των δομών, των χειρονομιακών αποτυπωμάτων και των συνθετικών του μορφοπλαστικών αρθρώσεων, κάνει να ζωντανεύουν ρυθμικά σχήματα. Είναι άλλωστε εκείνα που μας φανερώνονται σαν υποδοχείς των ριπών του ανέμου, εμψυχώνοντας σύνθετες αισθήσεις στις επιφάνειες των έργων του. Η μελετημένη λοιπόν άσκηση της γραφής και η αποκαλυπτική προσοχή με την οποία αυτή διατυπώνεται, μολονότι συνοδεύεται από τους στοχασμούς του καλλιτέχνη, διόλου δεν μας αποστερεί από μια εμφανώς διαπεραστική κι αισθαντικά ζωογόνα πνοή. Αντίθετα μάλιστα, θα έλεγα πως, καθένα από τα έργα του Γιώργου Κογιάννη, μας μεταγγίζει με τα χρωμοσχήματα και τους «εικονισμούς» των συλλαβογραφών του, τις επισφαλείς ισορροπίες κι αντοχές των ταλαντώσεων, των δονήσεων και των ηχητικών σχεδόν ανακρουσμάτων που ο καλλιτέχνης δέχεται, ανταποκρινόμενος στις προκλήσεις μιας πολυεπίπεδης εντέλει, όσο κι αινιγματικής πραγματικότητας, την οποία συνεχώς εκείνος την μεταμορφώνει.
Θα ήταν άδικο να περιμένει κανείς να δει, σε αυτή την ενότητα των εκτιθέμενων έργων του Γιώργου Κογιάννη, μια επιφανειακή ή επιδερμική συνέπεια ύφους. Η δική του συνέπεια δεν αφορά στην υφολογία, ούτε στην ατμόσφαιρα των έργων κατά την παρούσα συμπαράθεσή τους. Αφορά στον ψυχισμό και στις προθέσεις, στους εκφραστικούς τρόπους και στις χροιές, στις χρωματικές επίσης τονικότητες και στην φωταύγεια, στα σκοτάδια και στις δυνάμεις πεδίου, μέσα από όπου το καθένα από τα έργα του δημιουργήθηκε, συγγενεύοντας με ένα είδος άτυπου χρονολογίου ή ημερολογιακών σημειώσεων, που ωστόσο παρουσιάζονται αυτές του οι «σελίδες» στον χώρο, αυτοτελώς.
Ο Γιώργος Κογιάννης δοκιμάζει και δοκιμάζεται από τα ιδιώματα μέσω των οποίων συνδιαλέγεται με τις επιφάνειές του. Υπάρχουν έργα του στα οποία ζωγραφίζει με επαλληλία επιπέδων και διαστρωματικά, προκειμένου κατόπιν να αποξύσει και να ανασκάψει – μέσα από ομόκεντρους κύκλους – τις επιφάνειές του που μετατρέπονται σε ρευστές υδάτινες θαρρεί κανείς επιφάνειες και ταυτοχρόνως σε παλίμψηστα. Άλλοτε πάλι, αναλύοντας κυβιστικά το χρωματικό φάσμα και μέσα από ένα είδος κρυσταλλικών, όσο και τριγωνικών δομών, ανασυστήνει και μετουσιώνει σε αρμονικές συγχορδίες ή αντιθετικές συζυγίες τονικοτήτων, το φως. Φως της φύσης, φως της πραγμάτωσης, της φαντασίωσης, αλλά και του ονείρου, που κινησιολογικά διαστέλλει και παραλλήλως συστέλλει τον χώρο, προσδίδοντάς του ρυθμικότητα.
Σε άλλα έργα του Γιώργου Κογιάννη πρωταγωνιστεί ο δυναμισμός της χειρονομιακής κι αφαιρετικά εξπρεσσιονίζουσας γραφής, που διαπλέκεται, συστρέφεται κι ανελίσσεται, δίνοντας υπόσταση στον διάλογο φωτός και σκότους, καθώς και στην ίδια την έννοια της ομορφιάς, όπως και της τραγικότητας παράλληλα, που αφορά την ανθρώπινη μοίρα ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο. Σε αυτά του τα έργα, υπάρχουν κι ορισμένα, στα οποία ο ζωγράφος δοκιμάζει τον εικονισμό (περισσότερο εμβληματικά, παρά ρεαλιστικά) υποβάλλοντας στον θεατή την έννοια της παρουσίας κι απουσίας, των βεβαιοτήτων κι αναιρέσεων, της ασφάλειας και της διάψευσης, της αλήθειας και της ουτοπίας.
Σε κάποιες άλλες του επίσης εικαστικές συνθέσεις, ο Γιώργος Κογιάννης αφήνει να διαφανεί η έννοια της «συνομιλίας» σε όλες της τις διαστάσεις (όπως π.χ. τις συμβολικές, ερωτικές, αλληγορικές), αλλά και τις συγκρουσιακές της καταστάσεις. Κυρίως όμως στην ζωγραφική του, ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης αναδεικνύει την υπαρξιακή γοητεία κι αγωνία του ανθρώπου απέναντι στις δυνατότητές του, απέναντι στις μνήμες του που μεταμορφώνονται από το υποσυνείδητό του, από τις σχέσεις του και τις συνάφειες, αλλά κι από τον χωροχρόνο που μέσα από τις πραγματικότητές του τον αλλάζει, αφήνοντάς του ωστόσο να αντιλαμβάνεται, ως σιωπηλή προέκταση του εαυτού του, την οργανικότητα της ζωντάνιας που αποκτά το «πέρασμά» του από αυτή τη ζωή. Αντικατοπτρικά, το «πέρασμα» αυτό, (όπως είναι κι ο τίτλος της έκθεσης) παρουσιάζεται στις κατακτήσεις και στις αναιρέσεις της καλλιτεχνικής δημιουργίας, στα σχήματα επίσης των φωνών κατάφασης, αλλά και των διαμαρτυριών της. Παρουσιάζεται μέσα από τα αποτυπώματα των έργων τέχνης και τα αποσιωπητικά τους, μέσα από την παρασημαντική και την λειτουργία των υφάλων της, μέσα εντέλει από τις αισθήσεις και τα νοήματα που περιλαμβάνονται στην ίδια την γλώσσα και τη βιωματική πράξη της ζωγραφικής, ως αντίσταση απέναντι στον πληθωριστικό αφανισμό των αξιών και στην καθημερινή βαναυσότητα, που μας πολιορκεί.
Πληροφορίες
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, Τ.Κ. 177 78, Τηλ. 210 3418550 & 210 3418579
Facebook: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης – Michael Cacoyannis Foundation
Twitter: @MCF_MCacoyannis
Instagram: @mcf.gr | Hashtag: #MCF
Youtube: MCacoyannisF
