“Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα ζώντας μεσα σε έναν κόσμο ανάλγητο, βίαιο, άχρωμο, είναι να αποζητώ τα χρώματα το φως και να μην χάνω την εμπιστοσύνη μου στον άνθρωπο.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με την τέχνη; Ξεκίνησα να ασχολούμαι συστηματικά με την Τέχνη από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ήδη στα μαθητικά μου χρόνια σε πανελλήνιους ζωγραφικούς διαγωνισμούς βραβευομουν επανειλημμενα πράγμα που σημαίνει ότι υπήρχε ένα ψυχικό υπόβαθρο και μια καλλιτεχνική αντίληψη. Με αφορμή αυτές τις διακρίσεις και κατόπιν υποδείξεων των καθηγητών μου τελείωσα τη Σχολή Ζωγραφικής και Σχεδίου A B.C.de Paris. Όπως και τη Δημοσια Σχολή Εφαρμοσμένων τεχνών στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάχτηκα όλο το εύρος των δυνατοτήτων στη δημιουργική σκέψη και έκφραση. Οπως ζωγραφική, Αρχιτεκτονική, Ιστορία Τέχνης, κόσμημα, φωτογραφία, Μπατικ..κ.α. Επισης παρακολούθησα μαθήματα αγιογραφίας. Οπότε ήταν μια διαδρομή, αδιάκοπη με ατελείωτη ποικιλομορφία και γοητεία.
Σε ποιο καλλιτεχνικό ρεύμα θα εντάσσατε το έργο σας; Θα μπορούσα να πω ότι επειδή δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι μονομερώς και ακολουθώντας ποικίλες και διαφορετικές διαδρομές ότι ανήκω σε σύνθετα και πολλά καλλιτεχνικά ρεύματα που διαρκώς με προσκαλούν σε κάτι ακόμη. Τι εννοώ… Ξεκίνησα να ζωγραφίζω περιγραφικά ρεαλιστικά, δίνοντας έμφαση στην παρατηρητικότητά μου. Στην πορεία άρχισα να ζωγραφίζω διακοσμητικά, κατόπιν με αγιογραφικό ύφος. Και κάθε φορά τροποποιούσα τη ματιά μου την αντίληψη, την αίσθηση. Μετά ασχολήθηκα με κολλάζ, με ψηφιδογραφία, με μεγάλα σκηνικά για θεατρικές παραστάσεις. Πάντα με άλλη γραφή ώσπου ανακάλυψα τον ιμπρεσιονισμό ψάχνοντας για το φως και το παιχνίδι της εντύπωσης των μικρών γραμμών. Ακολούθησε ο Εξπρεσιονισμός, η απόλυτη χρωματική, ψυχική εκτίναξη. Έργα γεμάτα χρωματικό πλούτο. Όπου με αυτά πραγματοποίησα το 2017, την έκθεσή μου στο Βυζαντινό Μουσείο Βέροιας. Με προλογίσασα την αρχαιολόγο μας. Αγγελική Κοταριδη.
Δεν σταματά το πάθος, η ανησυχία, η έρευνα, στην Τέχνη. Αλλα έργα μου παραπέμπουν σε μοναστικά χειρόγραφα, με καλλιτεχνικά μοτίβα, και καλλιτεχνική γραφή. Άλλο καλλιτεχνικό ρεύμα που με γοήτευσε είναι η σύγχρονη τέχνη, τα fractals με τις επαναλαμβανόμενες ροές κινήσεις, μοτίβα. Δεν σταμάτησα ποτέ. Ασίγαστη η ανησυχία μου μπήκα στην ομορφιά του γεωμετρισμου, του φωβισμου, του συμβολισμού, της σύνθετης εικόνας με πολυεπεδα νοηματικα παζλ. Πολλοί κύκλοι θεματικοί πάντα ανοιχτοί να συμπληρώνω κάτι καινούργιο. Τελευταία μου έκθεση με έργα που αποπνέουν Ελλάδα και φρέσκια ματιά όσον αφορά την εκφραστικότητα μου, είναι η Έκθεσή μου με τίτλο Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ. Μέσα σε αυτήν μου την έκθεση ελπίζω όσοι παρευρέθηκαν, να μπόρεσαν να δούν την ποικιλομορφία, την πολυσημία και την πολυτροπικοτητα όσον αφορά τον τρόπο της αποτύπωσης της σκέψης μου μέσω της τέχνης. Να μπόρεσαν να δουν τα μηνύματα, τις επισημάνσεις, την ελπίδα, την ουσία και το νόημα της αυτοπαρατήρησης, που ενέχει αυτογνωσία και ανάδυση θετικών συναισθημάτων τέτοια που διαπερνούν το άτομο και απευθύνονται στο σύνολο, στον συνάνθρωπο. Πέρα από εποχή και χρόνο.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Η έμπνευσή μου πηγάζει από την θετική ματιά μου, από το κάθε τι που θα το ψάξω. Το κάθε τι γύρω μου κείμενο προς ανάγνωση, το πώς θα το δω, θα το νοιώσω, αντιληφθω. Και ανάλογα με τη χρονική στιγμή, την παιδεία μου, την αισθητική μου που διαρκώς διευρινεται, θα πάρω το έναυσμα θα το αφομοιώσω και φιλτράροντάς το θα το στολίσω με του νου τα στολίδια. Όλα δημιουργούν αφορμές, αιτια για δημιουργία. Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας τα δυστοπικα, τα αβέβαια τα άδικα… Γίνονται έργα πηγαιας έκφρασης που δηλώνουν καταστάσεις γεγονότα προβληματισμούς. Όλα τα απλά τα όμορφα επίσης που περνούν απαρατήρητα δίνουν τροφή για έμπνευση. Και δέν είναι μόνο το περιβάλλον μου που τροφοδοτεί την έμπνευση μου!! Υπάρχει και η ιστορική μνήμη. Υπάρχει ο χώρος του υποσυνείδητου και της αισθαντικότητάς μου. Ο χώρος των σκέψεων μου, των ιδεών μου. Ο φαντασιακος χώρος, ο χώρος του υπερβατικού και του θείου, ο χώρος της ψυχής κυρίως γιατί αυτή είναι που δίνει το πρόσταγμα και γίνεται ιδέα. Πάνω και πέρα από όλα όμως χρειάζεται ευαισθησία, η συγκίνηση, για να μπορείς να βλέπεις και να νιώθεις αλλιώς τα εσωτερικά και εξωτερικά συμβαίνοντα.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη, έστω και υποσυνείδητα θεωρώ πως όλοι επηρεαζόμαστε από κάτι. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως, έχω το προσωπικό μου αποτύπωμα, έστω και αν το διαφοροποιώ συχνά. Αυτό που επιδιωκω σχολαστικά είναι η ποιότητα, η αρμονία στο χρώμα και οπωσδήποτε η σύνθεση και η οργάνωση σχηματων. Τα τελευταία χρόνια όμως λόγω της εμπλοκής μου με την εκπαίδευση ενηλίκων και παιδιών έχοντας στη διδακτική μου ύλη έργα κορυφαίων καλλιτεχνών και τεχνοτροπίες τους, μπήκα κι εγώ στον πειρασμό και μπολιασα δικές μου απόψεις για την τέχνη με την τέχνη τους. Το αποτέλεσμα ήταν ένα δημιουργικό κράμα, ακμαίο και εξελισσόμενο ως προς την τόλμη και τον πειραματισμό μου. Σε πολύ λίγα έργα μου φαίνονται οι επιρροές αλλά μου αρέσει γιατί είναι ένα είδος προσωπικού στοιχήματος.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα ζώντας μεσα σε έναν κόσμο αναλγητο, βίαιο, άχρωμο είναι, να εξακολουθώ να παραμένω όπως ακριβώς ειμαι. Να αποζητώ τα χρώματα το φως και να μην χάνω την εμπιστοσύνη μου στον άνθρωπο. Γιατί όπως είπε και ο Αριστοτέλης η Αισθητική έχει μέσα της ωραιότητα και ασφαλώς και ψήγματα καλοσύνης. Και συμφωνώ διότι ο καλλιτέχνης έχοντας συναίσθηση του ρόλου του απέναντι στον εαυτό του και στο κοινωνικό σύνολο έχει μέσα του πολύ όμορφα συναισθήματα. Επί πλέον είναι ασυμβίβαστος με τα κοινωνικά στερεότυπα, είναι ελεύθερος από φτηνές απομιμήσεις και νοιώθει πληρότητα και αυτάρκεια.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Τώρα με την πανδημία και με όλες τις άλλες δύσκολες συγκυρίες που διανύουμε ως χώρα αλλά και ως πλανήτης θεωρώ πως ο άνθρωπος υποχρεώθηκε να αναθεωρήσει πολλά. Οι νέες συνθήκες δοκιμάζουν τα όρια, τις αντοχές μας. Ιδίως σε εποχές κρίσης η τέχνη έρχεται να μας αποδείξει ότι είναι κινητήριος δύναμη εξελιξεων αλλαγων ευαισθητοποίησης με κοινωνικό οικουμενικό αντίκτυπο. Η τέχνη είναι πάντα σε εγρήγορση, ξυπνά τις ναρκωμένες συνειδήσεις… παράγει έργο για μια πιο αισιόδοξη προοπτική και μας μιλά για ευτοπιες, ψυχική και πνευματική ανάπτυξη… κοινωνική πρόοδο… Με αυτή τη λογική η Τέχνη εμμονικα θα επιμένει και θα υπομένει… Εξάλλου κατά την γνώμη μου το κίνητρο για ένα έργο τέχνης οφείλει να είναι το προσωπικό ανάγνωσμα, η προσωπική ταυτότητα, ή η αλήθεια της έκφρασης… Οπότε θα έχει και μέλλον… έστω και αν αυτό είναι σε βάθος χρόνου…. Η τέχνη όταν είναι ανεπηρέαστη από ιδιοτελείς σκοπούς φέρει όλες εκείνες τις αρετές που βοηθούν τον άνθρωπο να βρει τον προορισμό του στο ταξίδι της ζωής του. Γιατί είναι άμεσα συνδεδεμένη με το κοινωνικό πολιτιστικό περιβάλλον. Ο ρόλος της είναι παιδαγωγικός, κατευθυντήριος, απελευθερωτικός από πάθη και μικρότητες και άρα εξανθρωπιζει κι εξυψώνει την ύπαρξή μας.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι πολλά. Θα ήθελα πρωτίστως να εξακολουθω να έχω όνειρα με ψυχή με πάθος με διάκριση.. Να συνεχίζω με τον ίδιο ενθουσιασμό να δημιουργώ, να ψάχνω οτιδήποτε αφορά την τέχνη, τα παιδιά… Να συμμετέχω στην Επιμονη Τέχνη… Και να εκδοσω και κάποια βιβλία που να μιλούν για την τέχνη και για τον άνθρωπο!!
