“…Στις 23/9 ξεκινάμε έναν ακόμα κύκλο παραστάσεων της «Μήδειας» μας, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Γεωργαλά… Παράλληλα, θα είμαι βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Ταρτούφος», σε σκηνοθεσία της Ελένης Βλάχου, που θα ανέβει (αν όλα πάνε καλά) από Δεκέμβρη στην παιδική σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου… Από τα Χριστούγεννα και μετά θα ξεκινήσω πρόβες για μια δική μου δουλειά που εύχομαι να μπορέσει να πραγματοποιηθεί μέχρι τον Απρίλιο”
Σε ποια ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Από ηλικία 8 ετών η μητέρα μου με πήγαινε σχεδόν κάθε σ/κ να δούμε μια θεατρική παράσταση. Όσο περνούσαν τα χρόνια, αυξάνονταν και οι παραστάσεις, μέχρι που φτάσαμε να βλέπουμε περίπου 20 παραστάσεις τη σεζόν (αριθμός υπερβολικός ακόμα και για θεατρόφιλους). Σε αυτή την περίοδο που πήγαινα και έβλεπα μια παράσταση, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι δεν μου έφτανε να είμαι θεατής. Αλλά ότι ανυπομονούσα να δοκιμάσω να είμαι εκεί πάνω και να είμαι μέρος όλου αυτού που χάζευα από κάτω. Πράγμα που μου ξεκαθαρίστηκε στην εφηβεία. Αυτό ήθελα γνωρίζοντας όλες τις δυσκολίες που φέρνει μια τέτοια απόφαση.
Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Ο κινηματογράφος είναι μια μαγική μορφή έκφρασης της τέχνης, ωστόσο εγώ πάντα ήθελα το θέατρο. Μόνο εκεί νιώθω πως ο ηθοποιός αναμετριέται πραγματικά. Δεν επιτρέπονται λάθη, αλλά ακόμα κι αν γίνουν, πρέπει να αντιμετωπιστούν χωρίς αυτό να αποτελέσει εμπόδιο στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, ετοιμότητα, αδρεναλίνη και αυτή η μαγική ζωντανή συναλλαγή με το κοινό. Γι’ αυτό πιστεύω πως ένας ηθοποιός του θεάτρου μπορεί να μπει στο πλαίσιο της τηλεόρασης ή του κινηματογράφου. Η αντίθετη πορεία είναι πιο δύσκολη, και όχι εφικτή για όλους.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Η «καριέρα» σαν λέξη περισσότερο επιφορτισμένη με αρνητικά χαρακτηριστικά είναι παρά με θετικά, δηλαδή με αγάπη. Ποτέ δεν με ένοιαξε να κάνω «καριέρα». Το μόνο που κυνηγάω διακαώς είναι τις ωραίες συνεργασίες, «συναντήσεις» όπως τις λέω, καθώς επίσης και τις νέες εμπειρίες που αυτές θα φέρουν. Αν όλα αυτά δέσουν και πάει καλά…. -γιατί όλα ένα στοίχημα είναι στο θέατρο -…είναι πιθανή και η «επιτυχία». Αν όχι εισπρακτική, σίγουρα σε επίπεδο γνωριμίας, εμπειρίας και ανταλλαγής πραγμάτων με άλλους ανθρώπους (είτε συναδέλφους είτε θεατές).
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Μπορεί και να γεννιέται, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, πιστεύω. Δεν του διαφυλάσσει τη σίγουρη πορεία και επιτυχία. Πιο πολύ πιστεύω στο «γίνεται» με διάβασμα, ουσιαστική μελέτη, δόσιμο, αφοσίωση και πολλή δουλειά.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Αυτή που μόλις ανέφερα: δουλειά ή καλύτερα δόσιμο, χωρίς ταμπού, με πολλή αγάπη και γενναιοδωρία, με πολλή τρέλα και ανεμελιά, με πολλή σοβαρότητα κι όχι σοβαροφάνεια.
Τι φοβάστε (ως καλλιτέχνης); Αυτό που φοβούνται, νομίζω, οι περισσότεροι. Το χρόνο. Άγχομαι με το χρόνο που περνά και που ποτέ δεν είναι αρκετός και που δεν πρόλαβες να κάνεις όσα ήθελες, όσα ονειρεύτηκες κι όλα αυτά τα χαζά «πρέπει» με τα οποία βομβαρδιζόμαστε από την οικογένεια, την κοινωνία, τους φίλους, τους γνωστούς, καθημερινά από τότε που γεννηθήκαμε. Παλεύεις να τα αποτινάξεις και να ζήσεις το «τώρα», που κι αυτό σε δευτερόλεπτα έχει γίνει παρελθόν και φτου ξανά…άγχος. Το θέατρο –απ’ όσο έχω υπάρξει μέσα σε αυτό κι απ’ όσο θα υπάρξω ακόμα- σου δίνει τη δυνατότητα να διαστείλεις το χρόνο, να τον κάνεις διπλάσιο, τριπλάσιο, να ζήσεις και τις ζωές κάποιων άλλων (έστω και για 2 ρεαλιστικές ώρες) εκτός από τη δικιά σου.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Είναι λίγο «κλισέ», αλλά θα με έλεγα «ανυπόμονο». Όταν ξεκινήσεις το ταξίδι μιας πρόβας, αρχίζεις και το ονειρεύεσαι, το φαντάζεσαι και το ανυπομονείς. Είναι σκέψη καρφωμένη μέσα σου πριν την πρόβα, κατά τη διάρκεια, μετά, στο ρεπό, στο φαγητό, στο μπάνιο κτλ. Και για αυτό το λόγο αξίζει να κάνεις μια τέτοια δουλειά. Θέτεις κάθε τόσο ένα καινούριο έναυσμα για σκέψη, απασχόληση, ενασχόληση, αναζήτηση και τελικά για δική σου εσωτερική εγρήγορση.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Στις 23/9 ξεκινάμε έναν ακόμα κύκλο παραστάσεων της «Μήδειας» μας, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Γεωργαλά, που δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί πέρσι λόγω συνθηκών. Παράλληλα, θα είμαι βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Ταρτούφος», σε σκηνοθεσία της Ελένης Βλάχου, που θα ανέβει (αν όλα πάνε καλά) από Δεκέμβρη στην παιδική σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου. Από τα Χριστούγεννα και μετά θα ξεκινήσω πρόβες για μια δική μου δουλειά που εύχομαι να μπορέσει να πραγματοποιηθεί μέχρι τον Απρίλιο. Πρόκειται για ένα αφηγηματικό κείμενο με το οποίο παλεύω να συναντηθώ πολύ καιρό και όλο κάτι τυχαίνει. Το κείμενο αποτελεί έναν ύμνο στη μαγεία της ελληνικής γλώσσας και της ελληνικής φύσης, που δια στόματος μου και με τη συνοδεία μουσικού επί σκηνής, θα προσπαθήσω να επικοινωνήσω εντός και εκτός συνόρων.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Βασίλης Ψυλλάς είναι απόφοιτος της Ανώτερης Δραματικής Σχολής Ωδείου Αθηνών
(2010) Απόφοιτος του Τμήματος Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, κατεύθυνση Γλωσσολογίας
(2005) Απόφοιτος Λεοντείου Λυκείου Πατησίων
ΕΡΓΑΣΙΕΣ:
(2009): Πτυχιακή Εργασία για τον τομέα Γλωσσολογίας (σε αντικείμενο Πραγματολογίας) με θέμα: «Το κοινό έδαφος στο msn (messenger)».
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ:
(2020) Σεμινάριο Εκπαίδευσης Εκπαιδευτών Ενηλίκων – ΕΛ.ΚΕ.ΔΙΜ.
(2011) Σεμινάριο Υποκριτικής Αρχαίου Δράματος (Μαργαρίτης, Πατεράκη, Ζαμπουλάκης, Μαυρομούστακος, Παπάζογλου, Πίττα)
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ:
(2014): Συμμετοχή- Εμψύχωση στο επιμορφωτικό σεμινάριο για εκπαιδευτικούς: «Αντιγόνη του Σοφοκλή… το δικαίωμα να έχω γνώμη» (ΔΙΚΤΥΟ)
(2012): Workshops with L.I.P.A (Liverpool Institute for Performing Arts) community drama by Brendon Burns about “solidarity”. Τα workshops οδήγησαν σε σύνθεση μιας performance που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της 7ης Διεθνούς Συνδιάσκεψης για το Θέατρο στην Εκπαίδευση με τίτλο: «Θέατρο & Εκπαίδευση, δεσμοί αλληλεγγύης» στις 24 και 25/11/2012.
(2006): Συμμετοχή στην «5η Διεθνή Συνδιάσκεψη για το Θέατρο / Δράμα και τις Παραστατικές Τέχνες στην Εκπαίδευση» (ΔΙΚΤΥΟ)
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ:
Ως ηθοποιός:
Θέατρο:
(2019-20): Θέατρο Νέου Κόσμου, «Ελένη» (Ευριπίδη), σκην. Τζ. Κακουδάκη
Περιοδεία (Αμαλία, Λιθογραφείον, Ροές), «Μήδεια» (Ευριπίδη), σκην. Δ. Γεωργαλάς
Θέατρο Νέου Κόσμου, «Αφρική ή πως να φυτέψετε το νεκρό αδερφό σας», σκην. Κατσούλα, & Γρηγοροπούλου & Αγγελίτσα
Θέατρο Το Τρένο στο Ρουφ, «Stambοul Train» (Γκρ. Γκρην), σκην. Τατ. Λύγαρη
(2018-19): Σφίγγα Live Stage, «από…έρωτα» (σύνθεση κειμένων & τραγουδιών), σκην. Ευθ. Χρήστου
Ελληνικός Κόσμος, «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» (Lee Hall), σκην. Γ.Κακλέας
Θέατρο Νέου Κόσμου, «Ελένη» (Ευριπίδη), σκην. Τζ. Κακουδάκη
(2017-18): Θέατρο Το Τρένο στο Ρουφ, «Stambοul Train» (Γκρ. Γκρην), σκην. Τατ. Λύγαρη
Θέατρο Νέου Κόσμου, «Νεφέλες» (Αριστοφάνη), σκην. Τζ.Κακουδάκη
Ίδρυμα Νιάρχος (Φάρος), «Faber Castell project» (Αφιέρωμα στην ιστορία της εταιρείας) , σκην. Ντ. Σταματοπούλου
(2016-17): Φεστιβάλ Αθηνών/ Επιδαύρου «Το ξύπνημα της μνήμης. Παιδιά Πρόσφυγες του ελληνικού εμφυλίου», (μαρτυρίες documenta), σκην. Μ. Σάββα
Θέατρο Το Τρένο στο Ρουφ, «Επέκεινα. Ο μύθος του Ορφέα και της Ευριδίκης» (performance) σκην. Ευθ. Χρήστου
Θέατρο Εμπρός, ως κινησιολόγος, «Βυσσινόκηπος» (Α. Τσέχωφ), σκην. Ερ. Μηλιάρης
Θέατρο Νέου Κόσμου, «Νεφέλες» (Αριστοφάνη), σκην. Τζ.Κακουδάκη
Εθνικό Θέατρο Χάγης, «Μήδεια» (Ευριπίδη), σκην. Δ. Γεωργαλάς
(2015-16): Θέατρο 104, «Παιχνιδομαγέματα» (Σ. Παπαδοπούλου), σκην. Σοφία Παπαδοπούλου
(2014-15): Θέατρο Νέου Κόσμου, «Ταρτούφος» (Μολιέρου), σκην. Κ. Μάρκελλος
Θέατρο Νέου Κόσμου, ως βοηθός σκηνοθέτη & μεταφραστής, «Αντιγόνη» (Σοφοκλή), σκην. Τζ. Κακουδάκη
Θέατρο Τέχνης, θεατρικά αναλόγια, «ο ναυαγοσώστης και οι πρωταγωνιστές» (Α. Καραμπά), σκην. Θ. Εσπίριτου
(2013-14): Ωδείο Αθηνών, «Γλάρος» (Α.Τσέχωφ), σκην. Δ. Ήμελλος
Ωδείο Αθηνών, «Κιβώτιο» (Α. Αλεξάνδρου), σκην. Α. Καραζήσης
Ωδείο Αθηνών, «Αναζητώντας το χαμένο χρόνο» (Μ. Proust), σκην. Κων/νος Αρβανιτάκης
(2007-08): Θέατρο Τόπος Αλλού & Χώρος Τέχνης Ασωμάτων, «Δεν βρήκε τίτλο», σκην. Χρ. Βάρφης
Κινηματογράφος:
(2019) «Τσάλι», σκην. Θανάσης Τσαλταμπάσης
(2012) «Ο Επόμενος», σκην. Δημήτρης Λάγγας και Δήμητρα Γκιώντε (μικρού μήκους)
(2012) «L’ arret du temps», σκην. Αυρήλιος Καρακώστας ( μικρού μήκους)
(2012) «Το κρησφύγετο», σκην. Άλκης Σδούγκος (μικρού μήκους) (2007) «Το πρώτο Βραβείο», σκην. Β. Τσαουσόπουλος (μεσαίου μήκους)
Χορός:
*Ολυμπιακή Φλόγα – ως χορευτής/ ηθοποιός στις τελετές που επιμελήθηκε και χορογράφησε η Άρτεμις Ιγνατίου:
(2019): Μαραθώνας, Τελετή έναρξης αυθεντικού Μαραθωνίου 2019
(2016): Παναθηναϊκό Στάδιο, Παράδοση Ολυμπιακής Φλόγας “Rio 2016”
(2013): Στάδιο Αρχαίας Ολυμπίας, Αφή Ολυμπιακής Φλόγας “ Sochi 2014”
(2012): Παναθηναϊκό Στάδιο, Παράδοση Ολυμπιακής Φλόγας “London 2012”
(2012): Στάδιο Αρχαίας Ολυμπίας, Αφή Ολυμπιακής Φλόγας “London 2012”
(2012): Παναθηναϊκό Στάδιο, Αναβίωση Πρώτων Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων
*(2012): Θέατρο Badminton, “Bejart Ballet Lausanne”, ως χορευτής στην χορογραφία “Bolero”
Ως Φιλόλογος: (2005-2020) Διδασκαλία σε μαθητές Γυμνασίου – Λυκείου [ενισχυτική απογευματινή διδασκαλία]
(2011-2020): Διδασκαλία σε τμήματα προετοιμασίας αποφοίτων Λυκείου για Πανελλήνιες
(2008): Διδασκαλία σε μαθητές Α΄ και Β΄ Λυκείου (στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων) στο πλαίσιο Πρακτικής Εξάσκησης του Τμήματος Παιδαγωγικής Πανεπιστημίου Αθηνών
Ως θεατροπαιδαγωγός: Παιδαγωγική του θεάτρου:
(2014 – 20): Μέλος της ομάδας των «Πέντε Εποχών (Σοφία Παπαδοπούλου)» που δραστηριοποιείται σε διαδραστικές παραστάσεις και βιωματικά εκπαιδευτικά προγράμματα που έχουν ως κύριο μέσο τους το θεατρικό παιχνίδι. Οι παραστάσεις και τα προγράμματα αφορούν κυρίως σε παιδιά προσχολικής και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
(2013 – 20): Ιδρυτής κι εμψυχωτής των εργαστηρίων «Corpus.Vox.Drama.» που αφορούν σε ένα training σώματος, φωνής και θεατρικής έκφρασης, για εφήβους και ενήλικες, για εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων και για σπουδαστές δραματικών σχολών.
(2015 – 19): Συνεργάτης-Εμψυχωτής των προγραμμάτων του Πανελληνίου Δικτύου Το Θέατρο στην Εκπαίδευση
(2016-17): Εμψυχωτής του προγράμματος «Το σκληρό καρύδι» σε συνεργασία του Πανελλήνιου Δικτύου του Θεάτρου στην Εκπαίδευση με τη Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ σε προγράμματα ευαισθητοποίησης για τους πρόσφυγες.
(2015-16): Εμψυχωτής δημιουργικής απασχόλησης προς εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας για παιδιά πρώτης σχολικής εκπαίδευσης στο Λεόντειο Νέας Σμύρνης
(2005-2020): Στέλεχος (ομαδάρχης, κοινοτάρχης, τομεάρχης, εκπαιδευτής στελεχών, εμψυχωτής θεατρικών δράσεων, υπαρχηγός) στις παιδικές κατασκηνώσεις: «Διόνυσος», «Λούτσα Πρεβέζης» της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος και «The Ranch» του Κυριάκου Σκούρα.
