Αγαπώ την Μακεδονία, την Ελλάδα και κάθε τι Ελληνικό σημαίνει άραγε ότι το αφήνω να υποφέρει από υψηλούς ρυθμούς ανεργίας, από από-επενδύσεις, από κλείσιμο επιχειρήσεων, από έλλειψη υποδομών, από έντονα δημογραφικά προβλήματα, από τέλος πάντων έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος;
Η αγάπη δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, όταν αγαπάς κάτι πρέπει και να το δείχνεις.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θα ενδίδεις στον παραλογισμό των απαιτήσεων αυτού που αγαπάς. Από την άρνηση προκύπτει κάποιες φορές κατάφαση.
Αν κάτι καλό βγήκε από την πιο πρόσφατη κρίση είναι ότι αναδείχθηκαν πολλά αρνητικά για τα οποία ναι μεν βλέπαμε ότι συμβαίνουν αλλά αδιαφορούσαμε. Αυτή την αδιαφορία θα συνεχίσουμε να την πληρώνουμε και είναι άγνωστο μέχρι πότε.
Κάποιες σοφές εκφράσεις όπως το αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα τις είχαμε γραμμένες εις τα παλιά μας υποδήματα. Εφήμερα και εύκολα τα βλέπαμε όλα ενώ κατ’ άλλα ζητωκραυγάζαμε σε κάθε εθνική επέτειο, θα απορούσε εύλογα ο κάθε εξωτερικός παρατηρητής περί τίνος η τόση υπερηφάνεια.
Ένα κράτος ευημερίας, για το οποίο όλοι νοιάζονται και κόπτονται στα λόγια, δεν χτίζεται εν μία νυκτί και ούτε από επαναστάσεις που έχουν αφηρημένα και εν τέλει ιδιοτελή κίνητρα.
Ένα κράτος ευημερίας προϋποθέτει ο κάθε πολίτης να καταλάβει ότι το κοινό καλό είναι μία συνιστώσα του πρέπει να υπάρχει σε κάθε ατομικό καλό
Η Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα ένας από τους ουραγούς στης ανάπτυξη μέσα στην Ευρώπη. Είναι όμως λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο διότι στην πατρίδα μας υφίστανται δομικά προβλήματα όπου στα άλλα κράτη είτε δεν υπήρξαν στο βαθμό που υπάρχουν εδώ, είτε υπήρξαν οι άνθρωποι που καθοδήγησαν ορθότερα τους πολίτες στην οδό της λογικής και του μέτρου.
Χρειάζεται πέρα από κάθε τι ο καθένας να κάνει μία προσπάθεια και να βρεθεί ακόμη και αντιμέτωπος με το ίδιο το παρελθόν του ώστε να απαλλαχθεί απο όσα το δυνατόν περισσότερα κατάλοιπα απέκτησε, ίσως και δίχως να αντιληφθεί ή να το κάνει εσκεμμένα, μέσα απο την κάπως τραγελαφική, συγνώμη αν γίνομαι λίγο υπερβολικός, σύγχρονη ιστορία τούτου του τόπου.
Οι πολίτες οι οποίοι επιζητούν την αλλαγή δεν θα πρέπει να παρασύρονται απο αφηρημένα ιδεολογήματα και να μείνουν αμέτοχοι και απαθείς.
Μόνο με εργασία και υπακοή στους νόμους, οι οποίοι με τη σειρά τους θα πρέπει να υπηρετούν το δίκαιο και όχι την συγκάλυψη του άδικου, θα πάει μπροστά η κοινωνία.
Για να αυξηθεί περαιτέρω το κλίμα εμπιστοσύνης των επενδυτών, έχει κάνει κάποια θετικά βήματα η παρούσα κυβέρνηση, θα πρέπει επιτέλους να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ώστε σύντομα η χώρα να αποκτήσει ένα σταθερό δημοσιονομικό περιβάλλον. Αυτά που απαιτούνται να γίνουν είναι λίγο πολύ γνωστά αλλά αυτή τη φορά δεν πρέπει να κολλήσουν αλλά ούτε και να καθυστερήσουν.
Πολίτες, πολιτικοί και νομοθέτες πρέπει να δράσουν απαλλαγμένοι από τα βαρίδια του παρελθόντος.
Είναι εύκολο να γίνει κάτι τέτοιο σε ένα κράτος όπως η Ελλάς;
Όχι βέβαια αλλά κάποτε θα πρέπει να δυσαρεστηθούν και κάποιοι οι οποίοι θεωρούν την δημόσια περιουσία δικό τους τσιφλίκι και τους υπολοίπους ως πολίτες 2ης κατηγορίας. Δεν πληρώνουν μόνο αυτοί φόροι και δεν έχουν μόνο αυτοί παιδιά τα οποία πρέπει να ευημερούν. Το άλλο πιο αστείο είναι ότι μερικοί πιστεύουν ότι τα παιδιά τους ζούνε σε μία γυάλα. Το να μοιράζεις δημόσια περιουσία σε συνδαιτυμόνες και συναδέλφους, το να επιτρέπεις να χτίζονται κτήρια με υπέρβαση αδείας, το να αδιαφορείς για την καλαισθησία των δημοσίων χώρων και τη δημόσια ασφάλεια, κάποτε όλα αυτά μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά και τους δικούς σου απογόνους.
Αν καθυστερήσουμε λοιπόν και άλλο, γεγονότα όπως η εκτίναξη των ληξιπρόθεσμων χρεών των φορολογουμένων θα φαίνονται και θα είναι πιθανώς τα πιο ασήμαντα μπροστά σε άλλα.
Η Ελλάς δυστυχώς φιγουράρει στις πρώτες θέσεις σε πολλά αρνητικά γεγονότα και για αυτό μόνο εθνικά υπερήφανοι δεν πρέπει να είμαστε.
Όσο κάποιοι επιμένουν να μιλάνε για ανάπτυξη ενώ οι ίδιοι αγνοούνε να μας εξηγήσουν πώς αναπτύσσεται η τεχνολογία στην αλλοδαπή και γιατί κάποια στιγμή δεν θα μπορούμε να την εισάγουμε αφού θα πνιγούμε στους φόρους τόσο θα πλησιάζει η ώρα που η ιστορία θα μας χαμογελάσει ειρωνικά.
Με την υπάρχουσα δομή δύσκολα θα επιτευχθούν πολλά από αυτά που πρέπει να γίνουν αλλά για το καλό όλων μας πρέπει να γίνουν αποφασιστικά βήματα. Μην ξεχνάτε ότι η γεωπολιτική κοιτάει και τη σοβαρότητα κάθε κράτους στη διαχείριση κινδύνων και απειλών. Μας τα έχει διδάξει η ιστορία όλα αυτά. Όσα συμβαίνουν σήμερα ήταν σχεδόν σίγουρες προβλέψεις οι οποίες γινόταν στο παρελθόν μέσα και έξω από το κράτος μας αλλά δυστυχώς ο λαϊκισμός υπνώτιζε τον λαό.
Δεν είμαστε τόσο δυνατοί για να βγούμε αλώβητοι από μία νέα κρίση σε διεθνές επίπεδο. Ήδη όσοι βλέπουν κάποιες εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι.
Επιπρόσθετα δεν μπορούμε να γίνουμε εν μία νυκτί πλούσιοι. Χρειάζεται εργασία, υπομονή και να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος.
Σε αυτό το δύσκολο αλλά απαραίτητο μονοπάτι να ακολουθήσουμε κάποιοι που επιμένουν να δυσκολεύουν τη ζωή των πολλών δεν έχουν θέση.
Ποιός πληρώνει και ποιος θα πληρώσει όλη αυτή τη κωμικοτραγική κατάσταση αν δεν διορθωθούν σύντομα κάποια πράγματα, ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ΝΕΕΣ ΓΕΝΙΕΣ!!!
Και το ερώτημα είναι αν θα είναι σε θέση να τα πληρώνουν ,όχι μόνο γιατί μειώνεται ο πληθυσμός τους αλλά γιατί θα καθίσταται και ζήτημα παιδείας-ψάξτε πρόσφατη έρευνα για τον αναλφαβητισμό των νέων.
Κλείνω γράφοντας ότι προφανώς όλοι μαζί δεν τα φάγαμε και προφανώς όλοι δεν φέρουν την ίδια ευθύνη κυρίως αυτοί που τρέχανε από τη μία δικαστική αίθουσα στην άλλη για να βρούνε το δίκιο τους.
Και αν όλα τα παραπάνω θεωρούνται από κάποιους κοινοτυπίες τότε γιατί αυτές οι κοινοτυπίες μας «κυνηγάνε» ακόμη και μας δημιουργούν προβλήματα; Δεν πρέπει κάποτε να λυθούν έτσι ώστε να μην ξανά συμβούν;
