Το θέατρο είναι ο κλάδος της τέχνης που αναφέρεται στην απόδοση ιστοριών μπροστά σε κοινό, με τη χρήση κυρίως του λόγου, αλλά και της μουσικής και του χορού.
Η λέξη θέατρο, λοιπόν, προέρχεται από το αρχαίο ρήμα θέωμαι που σημαίνει παρατηρώ. Παρατηρώ και όχι βλέπω. Γιατί παρατηρώ σημαίνει νιώθω, συμπάσχω, καταλαβαίνω αυτό που είναι κρυμμένο στις ψυχές των χαρακτήρων.
Η αξία του θεάτρου είναι μεγάλη και καθοριστική για τον άνθρωπο καθώς ο απόηχος του θεάτρου μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο στην αυτογνωσία και στην αυτοπραγμάτωσή του, στην καλυτέρευση του βιοτικού του επιπέδου. Τον βοηθάει να αισθάνεται καλύτερα σωματικά και ψυχικά και να δημιουργεί πιο ποιοτικές διαπροσωπικές σχέσεις.
Κάθε μορφή τέχνης μπορεί να γίνει εργαλείο για την πνευματική ανέλιξη του ανθρώπου, επειδή σε όλες τις μορφές της ενσαρκώνει την ανάγκη του ανθρώπου για αρμονία και ισορροπία, εσωτερική και εξωτερική.
Σύμφωνα με τον Μπρεχτ, «το θέατρο δεν μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί όμως ν’ αλλάξει τους θεατές. Αυτοί αν θέλουν μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο».
Ακόμη, όπως είχε πει ο Αριστοτέλης, μέσα από τα προβλήματα των ηρώων των τραγωδιών ανακουφίζονταν και οι ίδιοι οι θεατές. Είναι απαραίτητο ο θεατής να «καθαίρεται» από το άγχος και τις έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις που τον κυριεύουν.
Τέλος, το θέατρο λειτουργεί και ως ιατρός καθώς μπορεί να μειώσει το στρες, το άγχος, να βελτιώσει την ευεξία μας και να ισχυροποιήσει τους μηχανισμούς που έχουμε για να καταπολεμούμε τις μολύνσεις.
«Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας». Κάρολος Κουν
