“Ανεξάρτητα από τη μόρφωση, τη μύηση στις τέχνες και την οικονομική κατάσταση, υπάρχουν άνθρωποι στη χώρα μας που αγαπάνε ό,τι καλλιτεχνικό. Αυτό εξαρτάται από τη δυνατότητα του καθενός να περνάει (μέσα από την οπτική του εντύπωση -απλά ιερογλυφικά σύμβολα-) συναίσθημα.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Το 1962 μετακομίσαμε από ένα μικρό χωριό των Γρεβενών στη Λάρισα. Το 1968 οι εκδόσεις Μέλισσα κυκλοφόρησαν τους μεγάλους ζωγράφους σε τεύχη και αφού συγκέντρωνες όλα τα τεύχη τα έδινες για βιβλιοδεσία του πρώτου τόμου και ούτω καθεξής. Βλέποντας τα έργα τους με συγκλόνισαν. Παράλληλα στο Γυμνάσιο είχαμε καθηγητή τεχνικών και ό,τι μας δίδασκε το απορροφούσα. Στην οδό Κούμα στη Λάρισα κοντά στην κεντρική πλατεία είχε υλικά ζωγραφικής και συχνά περνούσα και τα περιεργαζόμουνα. Ήταν σαν ένα είδος φετίχ. Άρχισα να συγκεντρώνω χρήματα από το χαρτζιλίκι μου και με τη στήριξη της μητέρας μου αγόρασα τα πρώτα πινέλα και χρώματα λάδια.
Κατάφερα να κάνω το λευκό μόνος μου, με τσίγκο και παπαρουνέλαιο, για να μην κιτρινίζει με το χρόνο και για να μην ταγκιαζει.
Άρχισα να ζωγραφίζω καθώς βρέθηκα σε ένα νέο περιβάλλον που ενεργοποίησε την περιέργεια και τη δημιουργικότητά μου.
Δούλευα πίνακες με λάδια και με τη οργάνωση του καθηγητή και άλλων τριών συμμαθητών κάναμε έκθεση στην αίθουσα του τεχνικού επιμελητηρίου Λάρισας. Παρουσίασα έργα μεγάλης όρθιας διάστασης σε ασπρόμαυρες αποχρώσεις,
σκελετωμένους ανθρώπους. Μία μέρα ήρθαν κάποιοι και με ρωτούσαν επίμονα από πού εμπνεύστηκα. Το έντονο ύφος τους με σόκαρε. Παράλληλα πουλήθηκε ένα αντίγραφο του Γολγοθά του Ελ. Γκρέκο. Από τότε ζωγραφίζω συνέχεια με κάποια κενά διαστήματα.
ΕΚΘΕΣΕΙΣ
1968. Συμμετοχή σε συλλογική έκθεση στο Κέντρου Κατσίγρα στη Λάρισα.
1970. Συμμετοχή σε συλλογική έκθεση του τεχνικού επιμελητηρίου της Λάρισας.
1975. Ατομική έκθεση στην Παιδαγωγικη Ακαδημία Λάρισας
1981 Πρώτο βραβείο πολιτιστικής δράσης στο Ωδείο Λάρισας
1988. Ατομική έκθεση στο πολιτιστικό κέντρο Πύργου Ηλείας
1989. Διοργάνωση συλλογικής έκθεσης , όπου εκτέθηκαν έργα τέχνης των μαθητών μου στον Πύργο Ηλείας.
1990. Συμμετοχή σε συλλογική έκθεση στο Πολιτιστικού Κέντρου Ρόδου.
1996. Συμμετοχή σε συλλογική πολιτιστική δράση στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Νεάπολης Θεσσαλονίκης.
1998 Συμμετοχή σε συλλογική έκθεση τέχνης του πολιτιστικού κέντρου Πολίχνης Θεσσαλονίκης.
1999. Ατομική έκθεση στη Μυροβολο Πολίχνης Θεσσαλονίκης.
2004. Ατομική έκθεση στο πολιτιστικό Κέντρο Θέρμης Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο ” Θερμής δρώμενα”.
2010. Διοργάνωση συλλογικής έκθεσης έργων τέχνης των μαθητών μου στο πολιτιστικό κέντρο Πολίχνης
2015. Συμμετοχή στο Μπρούκλιν (Brooklyn) art project New York.
2017. Έκθεση στο πολιτιστικό κέντρο του Μόντρεαλ.
2018. Συμμετοχή σε συλλογική έκθεση στη gallery ART TIME Kifisia Athens.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Δημιουργώντας με την κιναισθητική μέθοδο τα έργα, δε μου είναι εύκολο να τα εντάξω σε συγκεκριμένο ρεύμα ή κίνημα.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Η τέχνη μου περιστρέφεται γύρω από θέματα που με συγκινούσαν από παιδί όπως η φύση αλλά και το ανθρώπινο στοιχείο, που καταφέρνει να διατηρήσει μια σαφήνεια, ανεξάρτητα από τα εμπόδια που περιέχονται στη ζωή του, πράγμα που οφείλει να είναι το κύριο μέλημά μου. Ο συνδυασμός της φύσης και της νέας τεχνολογίας διεγείρει την ένταση μου για ανάδειξη των νέων δυνατοτήτων, χωρίς να χάνεται ο μύθος. Ο κόσμος της τέχνης μου είναι ένας κόσμος πολλών στρωμάτων και υφών, αλλά και ορισμένης διαφάνειας. Ενδιαφέρομαι για τη ροή και τον παλμό που είναι το υπόβαθρο όλων των πραγμάτων στη φύση.
Εφαρμόζοντας την κιναισθητική μέθοδο προσπαθώ να έρθω σε μια κατάσταση που θα με βοηθήσει να αναδείξω στοιχεία του συνηδειτού και ασυνήδειτου με τις όποιες δεξιότητες, γνώσεις και ευαισθησίες έχω αναπτύξει μέχρι σήμερα. Με αφορούν ανθρωπιστικά κοινωνικά θέματα αποφεύγοντας τα στερεότυπα. Όπως είπε ο Πικάσο “η τέχνη δεν είναι άμοιρη απ’ τη ζωή.”
Μου αρέσει να κυκλοφορώ και να συναναστρέφομαι με πολλούς ανθρώπους. Τα στέκια όπου μπορείς να συνομιλήσεις και να παρατηρησεις πολλά επίπεδα της ανθρώπινης δραστηριότητας με ενδιαφέρουν.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Πολύ νωρίς με επηρέασε ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ο Βαν Γκογκ, ο Μουνκ ο Κλε ο Καντίνσκι. Ο υπαρξιστής φιλόσοφος Αλμπέρ Καμύ και κυρίως το βιβλίο του, η ζωή των μορφών. Προσωπικότητες σύγχρονες που ασχολούνται με τα κοινά με μία καθαρή στάση όπως ο ποιητής Τέλος Φίλης και άλλοι φίλοι μου διαφόρων επαγγελμάτων. Με έχει επηρεάσει η εποχή των υπόγειων εργαστηρίων στη Θεσσαλονίκη όπου υπήρχε κινητικότητα και στην κολεκτίβα που είχαμε (δεκαετία του 90) στη Ρωμαϊκή αγορά περνούσε κόσμος που δεν είχε σχέση με την τέχνη αλλά και προσωπικότητες της τέχνης όπως ο Θεοφυλακτοπουλος ο Λαχάς κ.α.
Θα είχε ενδιαφέρον αν είχε καταγραφεί εκείνη η εποχή των εργαστηρίων, γιατί ήταν πολλά κυρίως στο κέντρο και στα κάστρα. Υπήρχε αλληλεπίδραση ανάμεσά τους και παρουσιάζονταν κατασκευές και δρώμενα.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Έχω διδάξει σε παιδιά του δημοτικού πολλά χρόνια εικαστικά σε πολλά σχολεία και εργαστήρια και από αυτό διδάχτηκα ότι κάθε νέο άτομο φέρει καινούργια πράγματα χάρη στην αθωότητά του, την αυθορμησία του και την αντιστοίχιση του ενδον ήχου και της έκφρασής του. Θα ήθελα στη ζωγραφική μου να καταδείξω την συνάφεια της κάθε κίνησης με το αντίστοιχο συναίσθημα.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Η άποψή μου είναι ότι ανεξάρτητα από τη μόρφωση, τη μύηση στις τέχνες και την οικονομική κατάσταση, υπάρχουν άνθρωποι στη χώρα μας που αγαπάνε ό,τι καλλιτεχνικό. Αυτό εξαρτάται από τη δυνατότητα του καθενός να περνάει (μέσα από την οπτική του εντύπωση -απλά ιερογλυφικά σύμβολα-) συναίσθημα.
Η ανάδειξη των αρίστων, χωρίς διερεύνηση των κλίσεων και των δυνατοτήτων του κάθε ατόμου δε βοηθάει στην κοινωνικοποίηση στην εισαγωγή του σε μια ζωή με αισθητική. Οι καλλιτεχνικές προσλαμβάνουσες μπορούν μόνο να βελτιώσουν το ρόλο της τέχνης στη χώρα μας.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Έχω έτοιμο ένα project εδώ και χρόνια και αφορά μία εκδοχή τού φυτικού κόσμου σχεδόν κυβιστική.
Αφορά τη ροή των πραγμάτων που όταν υπάρχει είναι εξασφαλισμένη η καρποφορία (συμβολικά Ειδομένη).
