Η «Επίμονη Τέχνη» με τη συλλογικότητα 28 σπουδαίων εικαστικών ανοίγει αυλαία στο φετινό καλοκαίρι εκεί που οι θερινές διακοπές ξεκινάνε παγκοσμίως, στο αξιοζήλευτο νησί των ανέμων την πανέμορφη Μύκονο με τίτλο
Θ-ΕΡΟΣ ΕΛΛΑΣ “Το καλοκαίρι ξεκινάει από την Ελλάδα”
TH-EROS HELLAS “Summer begins from Greece”
«Επίμονη Τέχνη»
Έμπνευση Επιμέλεια
Art project by Chris Barjoka www.facebook.com/chris.alevra
ΜΥΚΟΝΟΣ 17 – 21 Ιουνίου
Επίσημη ξενάγηση: Σάββατο 19 Ιουνίου στις 21.00
ΚΔΕΠΠΑΜ: Αίθουσα Καλογερά & Αιθουσα Ματογιάννι – Παναχράντου 2
Χώρα Μυκόνου
Μύκονος (Μόλις 200 μέτρα από τη Μικρή Βενετία της Μυκόνου).
Το polismagazino.gr παρουσιάζει τη συνέντευξη της Μαρίας Νενάδη.
Ποια η χρωματική ποικιλία και η τεχνική με την οποία συμμετέχετε σε αυτή την έκθεση της
ΕΠΙΜΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ στη Μύκονο;
Τα πρώτα χρώματα που έρχονται στα μάτια σου και μόνο στο άκουσμα της λέξης “Μύκονος” είναι το λευκό και το μπλε. Χρώματα των Κυκλάδων, χρώματα του Αιγαίου, χρώματα της Ελλάδας, του καλοκαιριού. Με αυτά συμμετέχω στην έκθεση “Θ-έρoς”, έναν συνδυασμό διαφόρων αποχρώσεων του μπλε που βρίσκεις στα νερά και το κατάλευκο των σπιτιών αυτού του λατρεμένου νησιού.
Μπορείτε να αναγνωρίσετε κάποια γεγονότα – σταθμούς στην πορεία σας; Πέρασα ένα διάστημα κατά το οποίο ένα αόρατο χέρι με έσπρωχνε στη ζωγραφική. Είχα να ζωγραφίσω από παιδί, κι όμως ένιωθα πια μια έλξη, μια ανεξήγητη έλξη. Μπήκα στο πρώτο μου μάθημα σαν μηχανικός, βγήκα ένας άλλος άνθρωπος. Είχα πλέον επίγνωση του σκοπού μου. Ένιωθα πως μπορούσα πια να κάνω τα πάντα. Δε γνώριζα τον τρόπο που θα το πετύχαινα. Γνώριζα όμως το τρόπο που θα ένιωθα. Έρωτας. Η Δημιουργία είναι έρωτας.
Υπάρχει κάποια καθοριστική στιγμή που σας οδήγησε να γίνετε καλλιτέχνης; Πάντα ήμουν καλλιτέχνης, αυτό που μου έλειπε ήταν κομμάτια του παζλ που θα με βοηθούσαν να το εκφράσω. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το μόνο που ήθελα ήταν να δίνω το συναίσθημά μου στο κοινό. Νόμιζα όμως ο δρόμος προς αυτό ήταν μέσα από το τραγούδι και το θέατρο. Αυτό δυσκόλευε τη μικρή Μαρία, εκείνην, που της έλειπε η αυτοπεποίθηση, που φοβόταν την έκθεση, τόσο πολύ όσο ταυτόχρονα την αγαπούσε. Όταν βρέθηκα στη ζωγραφική έγινε εκείνο το κλικ μέσα μου. Δίνω συναίσθημα – δε χρειάζεται να μιλήσω. Ήταν μαγικό αυτό που ένιωσα, ήταν μια πρώτη μορφή ελευθερίας της έκφρασης, ελευθερίας από τα δεσμά που η ίδια φόρτωνα στον εαυτό μου. Μιλούσα χωρίς να ακούγονται λέξεις. Εδώ έμεινα. Μαγικό ταξίδι προς την ελευθερία, την αυτογνωσία και την απενοχοποίηση. Η Τέχνη είναι θεραπευτική. Και ο δρόμος είναι μακρύς.
Τί είναι αυτό που σας εμπνέει περισσότερο και πόσο σας ενδιαφέρει η προβολή του έργου σας να επικοινωνήσει με τον θεατή; Το έργο μου είναι ένα μέσο μεταφοράς της ενέργειάς μου από την Πηγή προς τον θεατή. Φέρει μηνύματα το κάθε έργο, φέρει γνώση, φέρει σύνδεση. Αυτό που με συγκλονίζει κάθε φορά είναι το γεγονός πως ο κάθε θεατής λαμβάνει το μοναδικά δικό του μήνυμα, αυτό που καθρεπτίζει ο ίδιος πάνω στις φόρμες που έχω σχηματίσει με τα χέρια μου πάνω στο πανί. Μια μαγική αλληλεπίδραση, μια επικοινωνία από άλλο επίπεδο.
Τί θα λέγατε στο κοινό που πρόκειται να σας επισκεφθει; Θα ήθελα να προτρέψω το κοινό μας να εισέλθει στο χώρο της πινακοθήκης ανοιχτό να νιώσει ένα κάλεσμα. Θα ήθελα ο θεατής να αφεθεί να περιηγηθεί μέσα στο χώρο με την καρδιά του παρούσα. Να σταθεί μπροστά σε όποιο έργο τον καλέσει και να δώσει χρόνο στον εαυτό του να χαθεί μέσα σε αυτό. Με ηρεμία και σύνδεση, σχεδόν διαλογιστικά.
