Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι οι γονείς σου είναι και αυτοί τρωτοί, πεπερασμένοι.
Και τότε νοιώθεις σαν να είσαι λίγο πιο ενήλικος απ’ ό,τι ήσουν πριν.
Ταυτόχρονα γεννιέται η αγωνία της απώλειας και το στοίχημα να τη μετουσιώσεις σε αγάπη ειπωμένη και αποκαλυπτική.
Το «Για τον πατέρα» είναι αυτή η στιγμή του 20χρονου εαυτού μου.
Καλή σας ακρόαση.
Στίχοι-Μουσική-Ενορχήστρωση: Τάσος Λούκος – https://bit.ly/34Ce6Pf
Ηχογράφηση & Μίξη: Studio In Verba (R.I.P.)
από τον Χρήστο Ζαντιώτη http://bit.ly/3GuNzaC
Mastering: Siopis Masters http://bit.ly/43fsPNN
Lyric Video: Alkis Dimos Visuals http://bit.ly/3zJnktm
Φωτογραφία: Χρύσα Χρυσοχού https://bit.ly/32uBy1Q
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Τίνα Δεσύλλα: όμποε – http://bit.ly/41hdpqB
Άρης Ζέρβας: Τσέλο – http://bit.ly/3mmYY5p
Βαγγέλης Ζωγράφος: Κοντραμπάσο http://bit.ly/413siwy
Τάσος Λούκος: ακουστική κιθάρα-κρουστά-προγραμματισμός πλήκτρων – https://bit.ly/34Ce6Pf
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε Σεπτέμβρη του 89′.
Ακούει μουσική εξ αρχής λόγω πατέρα.
Παίζει κιθάρα από τα 10 λόγω μεγάλου αδερφού.
Το 99′ επανενώνονται οι Socrates, βλέπει τον Τρανταλίδη και ανακαλύπτει τα ντραμς. (R.I.P. Γιάννης Σπάθας)
Ήρωές του ο Σαββόπουλος, οι Κατσιμηχαίοι, oι Socrates και αργότερα οι Pink Floyd, ο Randy Newman, o Chris Rea.
Το 08′ σχηματίζουν με τον τότε αδελφικό φίλο τους “Άπολις” και μαζί γράφουν progressive rock.
Το 17′ διώχνουν επιτέλους από πάνω τους τον πρώτο και τελευταίο τους δίσκο με τίτλο “The Sun Has Fallen”.
Ταυτόχρονα ασκεί την αρχιτεκτονική.
Στο συρτάρι υπάρχουν καμιά 50αριά τραγούδια. Η εποχή δεν σηκώνει δίσκους. Ένα-ένα λοιπόν.
Σε αυτά γράφει τους στίχους και τη μουσική, ενορχηστρώνει, παίζει σχεδόν όλα τα όργανα και τα τραγουδάει.
Όνειρο του, το παλκοσένικο μαζί με οικείους ανθρώπους και ελπίζει αυτό που έχει να πει κάθε φορά να αφορά και άλλους.
Το τραγούδι του, σαν να ξεχάστηκε στα βάθη της δεκαετίας του 80’ και του 90’. Έρχεται σίγουρα από εκεί.
Η αγωνία του, το τραγούδι του να έχει λόγο ύπαρξης.
Official links
YouTube Subscribe:
Facebook:
Instagram: