Επιμέλεια: Εύα Πετροπούλου Λιανού
Ψήνονται τα συναισθήματα
Στο σημείο μηδέν
Ψάχνουν μια διέξοδο κι ο
Πυρετός τα εγκλωβίζει
Δεν χωρούν γιατρικό
Μονάχα ξεσπούν
Με μάτια κόκκινα βυθίζομαι
Στην Άβυσσο τι παράξενο και όμορφο μέρος
Πόσο μέσα του βυθίστηκα
Ίσως η αναμονή για το φως κάθε φορά
Να
Υψώνεσαι και να Πέφτεις βίαια
Και είναι οι πτώσεις σκληρές
Σου ρουφούν τη ψυχή
Παλεύεις να πιαστείς από ένα χέρι
Να σε τραβήξει πάνω
Κι όπως ανεβαίνεις
Βλέπεις μια άλλη ζωή πέρα από όπου είσαι
Μπερδεύεσαι και χάνεσαι
Πέφτεις
Ξανά και ξανά
Ματώνουν τα χέρια απ’τις δαγκωματιες
Δεν υπάρχει φαγητό
κι εσύ πείνας
Πρέπει να πιεις το αίμα σου
Περπατάς θέλεις να ανέβεις
Θέλεις να δυναμώσεις ξανά
Και γίνονται όλα
Ακόμα πιο παράλογα
Τους αποφεύγεις χτυπάς σύννεφα κι ουρανούς
Θες να δραπετεύσεις δεν ανήκεις
Στον κόσμο τους
Σε πιάνουν απ’τους ώμους
Απ’τα χέρια
Και σε ταρακουνουν
Πρέπει να φύγεις
Πρέπει να φύγεις
Πάλι
Κι όλο βυθίζεσαι
Εκεί που δεν σε ακουμπάει
Κανείς
Ξανά και Ξανά
στο σκοτάδι
Ένα φως
Ένα μικρό
Διακρίνω
Προχωρώ
Προχωρώ
Κάτι υπάρχει
Δεν ανήκω Εδώ
Θέλω να φύγω
©®Γιώργος Σιλιβάκος 11/09/2024
Είναι εκεί που θα μας περιμένει η Στιγμή
Να ζήσουμε όλα όσα έμοιαζαν χαμένα
Θα χτίσουμε πύλες στον κόσμο
Θα περπατάμε μέσα
του αόρατοι
Θα ‘ναι τότε που οι πόλεις θα καίγονται
Θα ‘ναι τότε που τα χωριά θα σωπαίνουν
Κλεισμένοι μέσα στα δωμάτια μας θα καλούμε
Το άγνωστο κι όπως θα το γνωρίζουμε
Θα χανόμαστε μέσα του
Σε μια άμμο και μια θάλασσα
Θα χαράζουμε τα ονόματα μας
Θα στεκόμαστε εκεί να τα κοιτάζουμε
Και ένα κύμα θα τα σβήνει
Θα γίνουμε προπετες
Θα γίνουμε κυνηγοί
Των αισθήσεων
Τις νύχτες οι ψυχές μας θα είναι ζωντανές
Δεν θα ψάχνουμε νεκροί να βρισκόμαστε
Θα μιλούν τα μάτια μας
Όχι στο άυλο
Όχι στο άγνωστο
Μόνο στο παρόν
Τα χέρια μας θα αγγίζουν τα πρόσωπα μας
Και οι ανάσες μας θα καίνε
Τα βλέφαρα μας θα μπερδεύονται
Τα δάκρυα μας θα γίνονται ποτάμια
Που ενώνονται
Θα κυλούν μέσα μας
Να ξεδιψουν οι κόσμοι μας
Μέσα από εμάς
Και αν η Αναγέννηση αργεί
Μετά τις πόλεις
Θα κάψουμε τον κόσμο
Έτσι για να Λάμπουν το πρόσωπα μας
Στις ενώσεις μας
Σε έναν κόσμο συνονθύλευμα
Γεμάτο όρια
Να πάμε κόντρα στα πρέπει
Και στα μη
Και στη σιγή των ψιθύρων
Να γελάμε δυνατά
Κάθε χαραυγή να χανόμαστε
Και κάθε Αυγή να συναντιομαστε
Κι ανάμεσα στις νύχτες
Να κοιτάζουμε
Τα φορέματα
Να χορεύουν με τις Σκιές
Κι εμείς ατάραχοι
Να περιμένουμε
Έμας
Ανάμεσα στο Λυκόφως
Και τη Λυκαυγη
©®Γιώργος Σιλιβάκος 07/09/2024
