Ο αγαπητός και εξαιρετικός Νικόλαος Σταθούλης μας προτρέπει να επισκεφθούμε το Ιστορικό Αρχείο Μουσείο Ύδρας.
Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά μέχρι της 30 Ιουνίου 2019.
Οι μεγάλοι καλλιτέχνες είναι μεγάλοι εξαιτίας του πάθους τους.
Ταλέντο είναι να έχεις τη λαχτάρα να δημιουργήσεις κάτι μοναδικό.
Είναι μέρος ενός επιτεύγματος.
Γιατί κανένα επίτευγμα δεν είναι δυνατό χωρίς πάθος.
Η τέχνη θέλει είτε τη μοναξιά, είτε την ανάγκη, είτε το πάθος : Το πάθος της δημιουργίας.
Το πάθος αυτό είναι μια γάγγραινα που καταβροχθίζει όλα τα άλλα.
Χωρίς πάθος, η θρησκεία, η ιστορία, τα μυθιστορήματα, οι επιχειρήσεις, κυρίως η Τέχνη δε θα υπήρχαν.
Ο καλλιτέχνης που τον διακατέχει ένα μεγάλο πάθος, δεν είναι «χρεοκοπημένος» στη ζωή.
Αυτο ειναι το μυστήριο.
Αυτό «είδε» η Νάνα Μούσχουρη στα έργα του Νίκου Μάρου, όταν αποφάσισε να γράψει τους τίτλους των τραγουδιών της πάνω στις κασέτες του.
Γιατί η ίδια ειναι δημιουργός – Καλλιτέχνης : «Η Τεχνη εχει ταυτότητα και ξεχωριζει , οταν εκφράζεται. Με Σεβασμό και Ειλικρίνια , στον Κόσμο που απευθύνεται σε ολο τον κοσμο. Ειναι δε μονο αυτές οι Αξίες και οι Αρετές που ρίχνουν τα σύνορα για να αναγνωριστει η τεχνη.
Οι ιδιες αξιες πρεπει να ακολουθουν παντα για να ριχνουν το καθε καινουργιο συνορο. Πιστεψε με υπαρχουν σε ολοκληρη τη ζωη».
Η παθιασμένη εμμονή του Νίκου Μάρου για το δημιούργημα του, είναι το μόνο που χρειάζεται για να τον παρακινεί να δημιουργήσει.
Ο Νίκος Μάρος «αφήνει μια ρωγμή στα έργα του». «Από μια ρωγμή μπαίνει μέσα το φως», έλεγε ο «Υδραίος» Leonard Cohen. Υπάρχει ένα εσωτερικό φως που αντανακλάται στα έργα του. Ολόκληρη η δουλειά του περιέχει φως και σκιά. Εκεί βρίσκεται η ομορφιά. Στα αντικείμενά του αποκαλύπτει τις υποσυνείδητες οπτικές με τον ίδιο τρόπο που η ψυχανάλυση αποκαλύπτει τις υποσυνείδητες αιτίες.
Ανάμεσα στη μορφή και το περιεχόμενο υπάρχει πάντα μια συγκεκριμένη στιγμή στον χρόνο.
Μια φωτογραφική μηχανή κατεστραμμένη απαθανατίζει κουρασμένη ακόμα την έκφρασή της. Μια παλέτα στα χέρια του έγινε καθρέφτης. Έγινε διαλογισμός. Όταν σε ένα έργο τέχνης διαβάζεις Ιστορία, πάντα από πίσω κρύβεται κάποιος μονομανής δημιουργός με έναν στόχο. Η προοπτική δεν δημιουργείται από ευχαριστημένους ανθρώπους, αλλά από μια ιδέα ενός ανήσυχου καλλιτέχνη.
Ο Νίκος Μάρος είναι η επιτομή του πάθους να «εμπνεύσει» και να δημιουργήσει.
Η τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπουμε, αλλά αυτό που κάνει τους άλλους να «δουν».
Ο Νικος Μάρος έδωσε στη ζωή σχήμα. Ο,τι κάνει η ίδια η Τέχνη.
Γιατί η Τέχνη ανήκει σε όλο τον κόσμο. Μπροστά της εξαφανίζονται όλα τα σύνορα.
Ειναι πράξη οικουμενική η τέχνη της δημιουργίας.
Ο καλλιτέχνης δεν έχει πατρίδα. Γιατί έχει τον κόσμο ολόκληρο.
Ένα πραγματικό έργο τέχνης δεν τελειώνει ποτέ.
Ο Καλλιτέχνης δεν ιδρύει… Καταλύει τη μοναξιά. Ο Καλλιτέχνης δεν φεύγει. Πάντα έρχεται.
Ο Νίκος Μάρος γεννήθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στη Σχολή Ζηρίδη μέχρι το 1977. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Γερμανία, όπου και ολοκλήρωσε τις βασικές του σπουδές. Απέκτησε πτυχίο Ηλεκτρονικού από τη Σχολή Werna von Siemens στην Καρλσρούη της Γερμανίας. Το 1986 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου μαγεμένος από τη σκηνοθεσία, ασχολήθηκε για τρία χρόνια με τη σκηνοθεσία και τη φωτογραφία στο πλευρό του πατέρα του, του πολυβραβευμένου Έλληνα σκηνοθέτη Βασίλη Μάρου.
Το 1989 μετέβη στη Γερμανία και συνεργάστηκε με την εταιρεία BASF για τον σχεδιασμό εκθέσεων. Το 1997 επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα και ξεκινά μια σειρά συνεργασιών στον χώρο της φωτογραφίας, όπως αυτές των καταλόγων του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και του Ιδρύματος «Ελπίδα». Παράλληλα, εργάζεται ως φωτογράφος για το περιοδικό «4Τροχοί», για την εταιρία Philips Φωτισμός, για πρακτορεία μόδας και για την εφημερίδα «Το Βήμα».
Το 2009, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Φερενίκη, εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Σκορπιός», στο οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά φωτογραφικό υλικό από το ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του πατέρα του για το νησί Σκορπιός του Αριστοτέλη Ωνάση.
