Το χιούμορ συνοδεύεται από την ελευθερία, η οποία δίνει την δυνατότητα να ειπωθούν αλήθειες που κρύβουμε, φοβόμαστε ή δεν αισθανόμαστε το δικαίωμα να καταγράψουμε. Οι καλλιτέχνες καταργώντας τους φραγμούς και τα όρια της πραγματικότητας ενσωματώνουν στα γλυπτά τους διάφορα είδη (αντικείμενα, ζώα, κ.ά.) παίζοντας με τις λέξεις και τις απεικονίσεις, επιτυγχάνοντας μια εκτροπή του πραγματικού και του αποτελέσματός τους. Ένα αποτέλεσμα υβριδικό, ειρωνικό, αλληγορικό, μεταφορικό και σουρεαλιστικό που δημιουργεί έκπληξη και απορία. Έργα με σκωπτική διάθεση που σε καλούν να μπεις στο παιχνίδι τους για να τα κατανοήσεις και να τα απολαύσεις. Το αποτέλεσμα εκπλήσσει τον θεατή και τον καλεί να αποκρυπτογραφήσει τα κρυμμένα μηνύματα που ελλοχεύουν.
O Χρίστος Καράς με τον Άνθρωπο που εισπνέει τα λόγια του ασκεί έντονη κριτική απέναντι σε σημεία των καιρών και κοινωνικές συμπεριφορές που είναι πάντα επίκαιρες. Ο Daniel Hourdé με το έργο La Fête est finie αποτυπώνει την σχέση με το θάνατο χρησιμοποιώντας μια γλωσσική υπερβολή. Στο έργο του η ματαιοδοξία και η τραγικότητα αποδίδονται με θεατρικά στοιχεία, σαν να βρισκόμαστε μπροστά από μια πραγματική σκηνή του τέλος μιας γιορτής και ταυτοχρόνως της ζωής. Ο Jean-Michel Pradel-Fraysse στο έργο Autoportrait No5 απεικονίζει τον εαυτό του με έναν μη κολακευτικό τρόπο. Η κωμική και γελοιογραφική αυτή απεικόνιση προκύπτει από την έννοια της ετερότητας, σαν ένας άλλος εαυτός ταυτόχρονα με έναν άλλο από τον εαυτό του. Ο Jean-Paul Douziech με το έργο Hermes 2000 παρουσιάζει έναν σύγχρονο Ερμή ο οποίος σαγηνευμένος από τα ανθρώπινα επιτεύγματα εγκαταλείπει τα μικρά φτερά του και στη θέση τους τοποθετεί κινητήρες. Από την άλλη η γλύπτρια Françoise Carrasco με τα έργα Baisers piquants και Asphyxie μεταμορφώνει τις κρυφές μας σκέψεις, φόβους και ανησυχίες. Τα γλυπτά της αντανακλούν τις αλήθειες που δε θα τολμούσαμε να παραδεχτούμε, μια μελαγχολία με έντονο σαρκασμό. Ένα έργο του 1937 του Jean Lambert-Rucki, με τίτλο Entre Chien et Chat, παίζει με τον αιώνιο μύθο ανάμεσα στη σχέση των δύο ζώων. Στο έργο του η γάτα κοιτά με περιφρονητικό και υπεροπτικό ύφος τον σκύλο, γνωρίζοντας την ανωτερότητά της λόγω της ευκινησίας της. Ο Joost van den Toorn με το έργο Kidney Cafe διακωμωδεί την ανθρώπινη πάθηση. Ο Γιώργος Λάμπρου με το Μουσκεμένο Στήθος έχει έντονους συμβολισμούς και δημιουργεί αίσθημα αγωνίας. Η Γαβριέλλα Σίμωσι με το βαθιά ποιητικό της έργο Viens Boire, μετατρέπει έναν γυναικείο κορμό σε ιερό δοχείο από το οποίο αυτό-προσφέρεται στον θεατή. Τέλος, το Τρίπτυχο του Φιλόλαου διηγείται με χιουμοριστικό τρόπο τα στάδια της δημιουργίας μιας οικογένειας. Η ποιητική της γλυπτικής του οδηγεί σε μια «μεταφυσική γλυπτική» αντίστοιχη της «pittura metafisica» του De Chirico.
Η αποκρυπτογράφηση του χιούμορ στα έργα τέχνης μας οδηγεί σε έξυπνους χειρισμούς των σημασιολογικών εννοιών και του αισθητισμού που προκύπτει. Περιπλέκοντας το χιούμορ με την ποίηση, και αντιμετωπίζοντας τη φαντασία με τον παραλογισμό του ανθρώπου, οι καλλιτέχνες δημιουργούν έργα που (προ)καλούν και περιμένουν να αποκαλυφθούν.
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Χρίστος Καράς, Γιώργος Λάμπρου, Γαβριέλλα Σίμωσι, Φιλόλαος, Françoise Carrasco, Jean-Paul Douziech, Daniel Hourdé, Jean-Michel Pradel-Fraysse, Jean Lambert-Rucki, Joost van den Toorn
Διάρκεια έκθεσης: 26.03.2019 – 18.05.2019
Ωράριο: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11:00 – 19:00, Τετάρτη – Σάββατο: 11:00 – 15:00
P Gallery | Sculpture
Κουμπάρη 6, 106 74 Κολωνάκι
www.pgallerysculpture.com
