Forbidden Myth: “Σε λίγο καιρό θα ξεκινήσουμε με την Μυρτώ την συγγραφή της ιστορίας για τον επόμενο δίσκο των Forbidden Myth, έτσι ώστε να ολοκληρώσουμε την τριλογία”

Αντώνης Αδελφίδης: “Ο στόχος μου είναι να δημιουργώ και να περνάω όμορφα μέσα από αυτή την διαδικασία”

Καλώς ήρθες στο Polismagazino.gr Λίγα λόγια για σένα και για αυτό που κάνεις, σαν μια πρώτη γνωριμία. Σας ευχαριστώ πολύ για το βήμα που μας δίνετε. Είμαι ο Αντώνης Αδελφίδης, συνθέτης και πληκτράς των Forbidden Myth.

Πότε ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με τη μουσική και ποια ήταν τα πρώτα ερεθίσματά σου; Ξεκίνησα την ενασχόλησή μου γύρω στα είκοσι μου χρόνια. Είχα πάντα μελωδίες στο μυαλό μου, οπότε αποφάσισα να μάθω ένα μουσικό όργανο για να εκφραστώ. Έκανα μαθήματα πιάνου με τον πολυοργανίστα Γιώργο Κατσάνο, έφτιαξα το δικό μου στούντιο και άρχισα να ασχολούμαι με τη μουσική τεχνολογία. Σαν ακροατής, από πολύ μικρός, άκουγα Ελληνική και ξένη μουσική.

Ποια είναι η πρώτη σου μουσική ανάμνηση; Θυμάμαι τη μητέρα μου να ακούει λαϊκά τραγούδια στο ραδιόφωνο και τον ξάδελφο μου να μου δίνει μια κασέτα με τραγούδια των Beatles. Την άκουγα κάθε μέρα, μου άρεσε πάρα πολύ, αν και λόγω ηλικίας δεν καταλάβαινα λέξη…:)

Ποια ήταν η πιο καθοριστική στιγμή, όπου ένιωσες ότι η μουσική θα είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής σου; Δεν υπήρξε τέτοια στιγμή. Από πολύ μικρή ηλικία, η μουσική είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου, είτε σαν ακροατής είτε αργότερα, σαν μουσικός.

Ποιες είναι οι πιο σημαντικές επιρροές σου, μουσικές και μη, που σε οδήγησαν να δημιουργείς με τον τρόπο που δημιουργείς σήμερα; Μεγαλώνοντας στα 80’s μου άρεσε πολύ η rock/metal σκηνή αλλά και η electro/pop. Μεγάλωσα με όλους αυτούς που έχτισαν τα θεμέλια της “σκληρής” και της ηλεκτρονικής μουσικής και είναι πάρα πολλοί για να τους κατονομάσω. Θα αναφέρω τους Beatles, τους Pink Floyd, τους Doors, τους Rainbow, τους Queensryche, τους Dream Theater, τους Iron Maiden, τους Toto, τον Vangelis, τους Eurythmics, τους Depeche Mode, τους Yazοo, τον Prince. Από κοντά και το ελληνόφωνο ροκ, οι Κατσιμιχαίοι, ο Τζιμάκος με τiς Ταξιαρχίες του, οι Τερμίτες, ο Άσιμος και τόσοι άλλοι…

Σε “τρομάζει” η έννοια της επιτυχίας ή της αποτυχίας; Σίγουρα, όπως όλοι όσοι εκθέτουν τη δουλεια τους στο κοινό, έτσι και εγώ χαίρομαι πολύ όταν αυτό που παρουσιάζω είναι αρεστό. Μέχρι εκεί όμως. Δεν με τρομάζει καμία αποτυχία, ούτε με χαροποιεί, η όποια επιτυχία, πέραν του δέοντος. Ο στόχος μου είναι να δημιουργώ και να περνάω όμορφα μέσα από αυτή την διαδικασία.

Λίγα λόγια θα θέλαμε για την πιο πρόσφατη κυκλοφορία σου. Μέσα από το project των “Forbidden Myth”  σας παρουσιάζουμε τον epic prog rock concept δίσκο, “Zantea Chronicles : The Nightmare Awakens”, της συνέχειας του, προ τριετιάς, “Zantea Chronicles : The Dream Dominator”. Συνεργάστηκα πάλι με την Μυρτώ Γρηγοριάδη, που είχε γράψει την ιστορία και για τον πρώτο δίσκο. Οι περισσότεροι από τους συντελεστές του πρώτου δίσκου συμμετέχουν ξανά. Έχουμε την τιμή να καλοσωρίσουμε και μερικούς καινούργιους όπως ο Μπάμπης Κατσιώνης, ο  Νίκος Τζουάννης των Battle Symphony και ο Veandok των Subfire!

Μουσική και στίχοι είναι πάντα δικοί σου; Ή αυτό που δημιουργείς είναι προϊόν συνεργασίας; Έχω συνεργαστεί και με άλλους συνθέτες και στιχουργούς, όπως στο Ελληνόφωνο pop/rock project των “ZANT” αλλά και στο electro rock σχήμα των “Electrinity”, με τον μπασίστα και συνθέτη/στιχουργό Ζαννή Πολυκανδριώτη και στο metal project των “UnderGround Society” με τον κιθαρίστα και συνθέτη/στιχουργό Δημήτρη Κοϊδάκη. Ακόμη έχω γράψει μουσική στο παιδικό, ροκ παραμύθι “Μπαμπακάκι το πιθηκάκι” σε κείμενα και στίχους του Γιώργου Βάλβη. Στα δικά μου project, γράφω στίχους και μουσική, ενορχηστρώνω και κάνω την παραγωγή.

Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σου σχέδια; Αυτό τον καιρό ετοιμάζουμε μαζί με τον Δημήτρη Κοϊδάκη, τον πρώτο full length δίσκο των UnderGround Society. Σε λίγο καιρό θα ξεκινήσουμε με την Μυρτώ την συγγραφή της ιστορίας για τον επόμενο δίσκο των Forbidden Myth, έτσι ώστε να ολοκληρώσουμε την τριλογία!

Σας ευχαριστώ για την πολύ όμορφη κουβέντα. Εύχομαι σε εσάς και τους αναγνώστες σας, υγεία και πολύ μουσική!