FIONA Λαμπρίδη Wolfsohn: “Να μάθουμε να μιλάμε και να μην ντρεπόμαστε. Η ντροπή για πρώτη φορά να βαραίνει τους θύτες και όχι τα θύματα”

Η FIONA Λαμπρίδη Wolfsohn, Συνθέτρια, Τραγουδίστρια & Συγγραφέας, Ιδρύτρια του FMV [FINDMYVOICE – Εργαστήριο Φωνητικής & Θεραπείας], απαντάει στις ερωτήσεις του polismagazino.gr

“Ευνόησε η πανδημία την ένωση των ανθρώπων προς την ίδια φωτεινή κατεύθυνση της εξομολόγησης και της αποκάλυψης του σκοταδιού και της ντροπής τόσων ετών.”

Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Στην πρώτη φάση του εγκλεισμού λόγω covid19 ξαφνικά βρέθηκα με αρκετό ελεύθερο χρόνο. Γεγονός το οποίο είχε αρκετά χρόνια να μου συμβεί. Είχα ήδη ξεκινήσει από το καλοκαίρι τη συγγραφή του πρώτου μου βιβλίου, πάνω στη σχέση της φωνητικής με την ψυχοθεραπεία, αλλά οι υποχρεώσεις δεν μου ειχαν επιτρέψει να το προχωρήσω… Είχε μπει στην αναμονή. Το βρήκα εξαιρετική ευκαιρία αυτό το διάστημα ησυχίας, σαν ένα ξαφνικό σταμάτημα του χρόνου να το αφιερώσω στην ολοκλήρωσή του. Όπως και έγινε. Όμως η μεγάλη διάρκεια του εγκλεισμού σε συνδυασμό με τις δυσκολίες που έχουν προκύψει από αυτόν, οικονομικές, επαγγελματικές, εργασιακές, κοινωνικές αλλά και ψυχολογικές θα έλεγα ότι ανησυχώ για το τί θα αφήσει πίσω της όλη αυτή η εμπειρία. Παρ’όλα αυτά είμαι φύση αισιόδοξη και θέλω να πιστεύω ότι θα βρούμε τις ισορροπίες μας ξανά.

Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Πράγματι το τελευταίο διάστημα μαθαίνουμε για θλιβερά περιστατικά κυρίως στον καλλιτεχνικό τομέα και ειδικά του θεάτρου. Προσωπικά είναι πολύ αντιφατικά τα συναισθήματά μου γιατί από τη μία δεν εντυπωσιάστηκα, από την άλλη όμως η ένταση και η αισχρότητα των περιστατικών, ξεπερνούσαν την φαντασία μου. Όμως θα έλεγα με πολύ μεγάλη σιγουριά ότι η βία υπάρχει παντού. Είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εξουσία που μπορεί να έχει κάποιος επάνω σε άλλους συνανθρώπους του και αυτό το συναντάμε πρώτα από όλα μέσα στην οικογένεια. Από εκεί ξεκινούν όλα και ακολουθεί το σχολείο, το πανεπιστήμιο, ο εργασιακός εκφοβισμός, ο ρατσισμός, η κακοποίηση…κοκ. Μοιάζει να εκπαιδευόμαστε ασυνείδητα σε όλα αυτά για να τα αντέχουμε. Πολύ λυπηρό και είναι ευκαιρία με τον συντονισμό όλων σε τούτη την συγκυρια, να έρθουν επιτέλους όλα στο Φως. Να μάθουμε να μιλάμε και να μην ντρεπόμαστε. Η ντροπή για πρώτη φορά να βαραίνει τους θύτες και όχι τα θύματα.

Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Κατά κάποιον τρόπο έχω κι εγώ υποστεί εκφοβισμό και παρενόχληση. Είναι εξαιρετικά δυσάρεστο ακόμη κι ένα βλέμμα εαν η συνθήκη δεν το επιτρέπει. Όμως είχα την δυνατότητα να το διαχειριστώ. Κάποιοι άλλοι, δεν την έχουν… Ξέρετε, το ότι μπορεί να είμαι αδύναμος και να δίνω ίσως και το δικαίωμα να με χτυπήσουν για παράδειγμα, αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι ο ισχυρός της σχέσης πρέπει και να το κάνει! Σε τέτοιες συνθήκες αποδεικνύει κανείς και την ποιότητά του ως άνθρωπος.

Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Δεν είμαι η ειδική για να κρίνω την αποτελεσματικότητα ή όχι. Είμαι ένας άνθρωπος όμως που δεν έχω κάνει στην ζωή μου ούτε ένα εμβόλιο. Ισως για κάποιους να ζω και από τύχη! Σε αυτή τη φάση, νομίζω ότι έχουν προτεραιότητα οι ευπαθείς ομάδες και σωστά δίνουν έμφαση στην προστασία τους. Θέλω να πιστεύω ότι θα έχω την ελευθερία όπως μέχρι τώρα να επιλέξω την στιγμή που θα το κάνω και αν θα το κάνω. Σίγουρα θα συμβουλευτώ το γιατρό μου και την κατάλληλη στιγμή, θα πράξω σίγουρα υπέρ της υγείας μου και των συνανθρώπων μου.

Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και  αν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Φυσικά και έχω στερηθεί. Την ελευθερία μου καταρχήν και πολύ περισσότερο την επαφή με τους ανθρώπους που αγαπώ. Είναι πολύ δύσκολο να έχεις να συναντήσεις τους δικούς σου ανθρώπους, τους φίλους σου, την οικογένειά σου για μήνες. Ευτυχώς που η τεχνολογία σε αυτή την περίπτωση, βοηθάει. Καλύπτει στοιχειωδώς το κενό.

Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Όπως η καθημερινότητα και η επαφή μου με τους ανθρώπους έχει επηρεαστεί, έτσι και η δουλειά μου ως καλλιτέχνης και ως δασκάλα έχει δυσκολέψει εξαιρετικά. Η επαφή με τους μαθητές μου είναι απαραίτητη για την πρόοδό τους. Δεν αρκεί να μιλάς σε μια οθόνη. Χρειάζεται η διάδραση, η ανταλλαγή ενέργειας, συναισθημάτων… Όμως όπως και στη φύση τα πράγματα λειτουργούν διπολικά. Έτσι συμβαίνει και με την πανδημία και τους ανθρώπους. Τίποτα δεν είναι μόνο αρνητικό ή μόνο θετικό. Πιστεύω ότι η δυσκολία αυτή ήταν που συντόνισε τόσο πολλούς ανθρώπους και το #Metoo έγινε τόσο δυνατό και στην Ελλάδα στις μέρες της πανδημίας. Ευνόησε η πανδημία την ένωση των ανθρώπων προς την ίδια φωτεινή κατεύθυνση της εξομολόγησης και της αποκάλυψης του σκοταδιού και της ντροπής τόσων ετών. Θα έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα στον εργασιακό χώρο του θεάτρου για παράδειγμα μετά από όλα αυτά. Και θα βγει πιο δυνατό και ισχυρό το ίδιο το θέατρο και οι άνθρωποί του. Θα ήθελα να δω κάτι αντίστοιχο και σε άλλα επαγγέλματα. Στη δημοσιογραφία, στη μουσική, στη δικηγορία,…Παντού. Όλα στο Φως. Με υπομονή και επιμονή θα βρεθούν νέες ισορροπίες. Σε αυτό ελπίζω και πάνω σε αυτό έχω αποφασίσει να εργάζομαι καθημερινά και μέσα μου και έξω μου.