FELICITA: ομαδική έκθεση Ελλήνων καλλιτεχνών στη Ρώμη

H «Ευτυχία» λέξη χιλιοειπωμένη, έννοια πολυσυζητημένη, έννοια καθημερινή και δυσνόητη που δεν επιδέχεται συγκεκριμένους ορισμούς ούτε και πειραματική τεκμηρίωση. Εγείρει πολλά ερωτήματα για το ποια πραγματικά είναι και για το πώς βιώνεται και προσεγγίζεται τόσο από το ίδιο το άτομο όσο και από τα θεωρητικά πεδία που ασχολήθηκαν μαζί της, όπως η φιλοσοφία, η ψυχολογία, η θεολογία.

Είναι η ευτυχία υποκειμενική κατάσταση και υπόκειται σε προσωπικές αξιολογικές κρίσεις; Είναι συναίσθημα, διάθεση ή βίωμα; Είναι στόχος, επιθυμία ή ουτοπία για κάποιους ανθρώπους ενώ για άλλους αποτελεί καθημερινό βίωμα, κατάσταση ζωής; Υπάρχουν μόνο οι ευτυχισμένες στιγμές ή μπορεί να αποτελέσει μόνιμη κατάσταση;

Πώς καθορίζεται η παρουσία της και η έλλειψη της; Ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας ασχολήθηκαν με την έννοια της ευτυχίας και ο μεν πρώτος μίλησε για ύψιστη ‘ευδαιμονία’ και μακαριότητα, συνέργεια με την θέληση του Θεού, την διαχωρίζει ως έννοια από την ευτυχία την οποία την θεωρεί ίσως τυχαία και πρόσκαιρη σε σχέση με την ευδαιμονία. Ο Πλάτωνας πάλι όρισε την ευτυχία ως την ικανότητα του ανθρώπου να δει την ουσία των πραγμάτων. Πιστεύει ότι εάν ο άνθρωπος αναγνωρίσει το θαύμα της ζωής, τότε θα βρει την ουσία της ανθρώπινης ευτυχίας.

Θρησκείες και άλλα φιλοσοφικά συστήματα της Ανατολής θεωρούν πως για να κατακτήσεις την ευτυχία χρειάζεται ένας συνεχής αγώνας που συμπεριλαμβάνει τον διαλογισμό και την πειθαρχία. Αναφέρεται πως ο άνθρωπος κατακτά την απόλυτη ευτυχία όταν παύει να έχει το νου στο παρελθόν ή το μέλλον και βρίσκεται στο εδώ και το τώρα. Η κατάσταση της μόνιμης ευτυχίας ονομάζεται ‘φώτιση’.