Γράφει ο Γρηγόρης Ορφανίδης*
Ο ορισμός failed state (αποτυχημένο κράτος) χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει ένα κράτος, το οποίο έχει αποτύχει σε ορισμένες βασικές λειτουργίες και επιδυκνύει αδυναμία στην παροχή δημόσιων υπηρεσιών, όπως η εκπαίδευση και οι συγκοινωνίες. Σε ένα αποτυχημένο κράτος η νόμιμη αρχή εξουσίας αδυνατεί να λάβει αποφάσεις, ενώ η διαφθορά και η εγκληματικότητα έχουν εξαπλωθεί στην επικράτεια. Ενδεχομένως να μην έχει ανακηρυχθεί η χώρα μας αποτυχημένο κράτος, όπως η Σομαλία και η Υεμένη, αλλά ποιος δεν πιστεύει πως δεν απέχουμε και πολύ όσον αφορά την διαφθορά και την πολιτική ασυδοσία;
Δύο χρόνια από το δυστύχημα των Τεμπών η πολιτική πόλωση βρίσκεται στα ύψη. Αλλά μόνο η πολιτική πόλωση, καθώς η κοινωνία κρατάει μια σταθερή στάση απέναντι στην αντιμετώπιση του ζητήματος και αυτό γιατί το δυστύχημα των Τεμπών ξεπερνάει τα πολιτικά τείχη. Η κοινωνία, έπειτα από την στάση της πλειοψηφίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τις δηλώσεις κυβερνητικών προσώπων, αντιτάχθηκε απέναντι στον παραλογισμό, την μικροπρέπεια και τον γκεμπελισμό. Η απονομή δικαιοσύνης δεν σχετίζεται με τις κομματικές πεποιθήσεις, αλλά με την αξιοπρέπεια και τις αξίες του κάθε έλληνα πολίτη. Παράλληλα, βλέπουμε πόσο επικίνδυνη είναι μία κυβέρνηση έχει άδικο.
Η ανικανότητα της αντιπολίτευσης να ορθώσει πολιτικό ανάστημα και μάχιμη αντιπολίτευση έχει οδηγήσει την κυβέρνηση σε αυταρχικές πολιτικές και προκλητικές δηλώσεις, καθώς το αίσθημα της παντοδυναμίας έχει εδραιωθεί. Η απουσία της αντιπολίτευσης δεν πρέπει να επιτρέπει σε οποιαδήποτε κυβέρνηση να λειτουργεί κατά τα πρότυπα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας ή της κυβέρνησης Μαδούρο στην Βενεζουέλα. Σε περίπτωση που υπάρξουν τέτοια φαινόμενα οι μαζικές διαδηλώσεις έρχονται να θυμίσουν στους υπηρέτες του λαού ότι η φωνή του απλού πολίτη μπορεί να καθορίσει, εν μέρει, τις πολιτικές εξελίξεις. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις των πολιτών δεν οδηγούν σε καμία περίπτωση σε “κοινωνική ζούγκλα”, αλλά η ατιμωρησία, η πολιτική ασυδοσία και η έλλειψη κράτους δικαίου.
Πρέπει να τονιστεί για ακόμη μία φορά ότι η τραγωδία των Τεμπών σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κομματικοποιείται προς όφελος πολιτικών προσώπων και εκπλήρωση ψηφοθηρικών σκοπών. Τα πολιτικά κόμματα, οι ηγεσίες, οι πολιτικοί αλλάζουν, μεταβάλλονται και πέφτουν, όμως ο αγώνας για δικαίωση θα παραμείνει χαραγμένος στην ιστορία. Η ανάδειξη της αλήθειας και η απόδοση δικαιοσύνης είναι θεμέλιοι λίθοι της δημοκρατίας για την ύπαρξη και συνέχεια ενός κράτους δικαίου. Η ουδετερότητα σε αυτές τις περιπτώσεις θρέφει το θηρίο της αδικίας.
“Ποιος κερατάς κολυμπάει στην πισίνα του στο αίμα του παιδιού μου; Και γω να έχω το παιδί μου κάτω από το μάρμαρο.”
Χρήστος Χούπας, πατέρας θύματος.
Γεια σου, μάνα μου Ελλάς, είμαι κλεφτοφουκαράς. Φατρίες, κομματισμός, αρραβισμός, βουλευτοτσιφλικάδικα, Εθνική αφασία, ξενοκίνητα νήματα της μαριονέτας…Πολιτική του ρουσφετιού και της ασυδοσίας, δουλοφροσύνη, λεονταρισμοί, απαξία, ιδιοτέλεια. Ό,τι ανθίζει πια, κι ό,τι καρπίζει σήμερα στη χώρα. Νούλες και κουλούρηδες, χάφτηδες και σάκηδες, ντόρες και ντορήδες. Περάστε κόσμε.
Γκέμμα
*Γρηγόρης Ορφανίδης, εκπαιδευτικός, απόφοιτος τμήματος γερμανικής γλώσσας και φιλολογίας Α.Π.Θ.
